Ταυτίζεται το παιξιμο σας με τη μουσική που ακούτε;

[Yameth]

Είναι γενική παραδοχή πως αναπτύσσεις το λεξιλόγιο σου ακούγοντας άλλους και δη κορυφαίους.

Ισχύει για τον λόγο, ισχύει και για την μουσική.

Εγω π.χ. έχω πολλά συστατικά στο παίξιμο μου (ήχο και φρασεολογία) απο τους πρώτους κιθαρίστες που άκουγα μανιωδώς κυρίως μέχρι τα 25 μου που για να σας το κάνω πιο λιανά, μεχρι το 1982.

Κάποια στιγμή εκεί στα 20κάτι έκανα μια στροφή και άκουσα άλλα όργανα. Μουσική όπου το κύριο όργανο δεν ήταν η κιθάρα δηλαδή.

Σαξοφωνίστες όπως ο David Sanborn, πιανίστες σαν τους George Duke και Richard Tee και μπασίστες αλα Marcus Miller και γενικότερα σχήματα χωρίς κιθάρα. Άκουσα και πολύ pop music που πάντα μου αρέσει.

Απο τότε παρα το ότι έχω εξελιχθεί μουσικά (μάλλον), δεν πιστεύω πως άλλαξε ιδιαίτερα το παίξιμο μου στην κιθάρα. Ναι έμαθα πότε να παίζω και πότε να σιωπώ, να περνάω κάποιες "ενδιαφέρουσες" γραμμές και βέβαια τα ακόρντα μου έχουν αλλάξει πολύ, τώρα που το σκέφτομαι.

Στην πράξη όμως παρα τα 62 μου χρόνια, η καρδιά και το ύφος μου κιθαριστικά είναι του 20χρονου.

Εσείς τι εξέλιξη είχατε στο όργανο που παίζετε και τι ρόλο είχε η μουσική που ακούτε ή ακούσατε κατα καιρούς; Σας επηρέασε διαχρονικά;

Βέβαια φαίνεται να απευθύνομαι σε ηλικιακά ρετάλια σαν κι εμένα αλλά νομίζω πως ο καθένας βλέπει τον χρόνο διαφορετικά.

 

[Superfunk]

Εγω ...δυστυχώς παιζω και πολλά όργανα (πληκτρα,κιθαρα,ντραμς,μπασο κατα ...σειρα.... τεχνικής ικανότητας ? ) και ακούω και ενα τεραστιο φαΖμα μουσικής (από σκυλάδικα και τουρκικα arabesque μέχρι soul/funk & από country μέχρι punk & new wave)...

Κιθαριστικά σίγουρα με έχει επηρεάσει η μουσική της...νιότης μου δηλ όλο το κίνημα punk/new wave/britrock κτλ. (με βάση την ιερή τριάδα Edge/Marr/Coxon) αλλά εξίσου με έχει επηρεάσει και η surf/twang/western μουσική αλλά και ,ηχητικά περισσότερο γιατι....τεχνικα βράστα και άστα ?....η country....και φυσικά το αρχέγονο funk (o James Brown δηλ.) ...

Στα ντράμς σιγουρα όλη η σχολή Stax/Motown/Funk οπού παίζουμε ΜΟΝΟ μπότα,ταμπούρο και hi hat και ΜΟΝΟ το beat ? χωρις αλλαγες/breaks ειναι ο....φωτεινος φαρος που ακολουθω ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ.

Στα πλήκτρα ο Manzarek,o Manzarek & o Manzarek ?    & ο Jimmy Smith,o Jimmy Smith & o Jimmy Smith ?

Στο μπάσο σαφώς τα πολλά reaggae ακουσματα μου και η οικονομια στις νοτες με χαρακτηριζουν   & φυσικά o James  Brown, o James  Brown & o James Brown...?

Ποτέ μου δεν άκουγα "έντεχνα" (δεν κΣερω καν τι σημαινει αυτη η λεξη), fusion,classic rock της δεκαετιας του 70  ,τεχνοροκ,progressive   & hard rock  οπως και blues και έτσι έχω παντελή άγνοια του πως παιζονται (πρέπει να είμαι ο μοναδικος Ελλην κιθαριστας που δεν κΣερει να παιξει το Smoke on the Water ? )  

Ακούω και πολύ  jazz αλλά δεν νομιζω να με εχει επηρεασει παικτικα πουθενα.....(άσε που θελει ΜΕΛΕΤΗ για να την...παιξεις και πάντα την βαριόμΑνε την μελέτη)

Τελος ΣΥΝΘΕΤΙΚΑ (μια και γραφω και τραγουδια και instrumental) με έχουν επηρεάσει απίστευτα ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Μορικονε και η μεγαλυτερη μπάντα που υπήρξε ποτέ στον πλανήτη γη δηλ. οι Beatles δηλ. ο Paul Mc Cartney μια και οι 3 με έμαθαν να κυνηγάω αέναα την ΜΕΛΩΔΙΑ και την ΕΚΠΛΗΞΗ και να αποφεύγω τα τετριμμένα.

 

[John Goumis]

Κατά κανόνα δεν ακούω πράγματα που δεν μπορώ να παίξω (ή μάλλον να ''κάνω ότι παίζω'').

Δηλαδή ακούω κυρίως classic rock - hard rock μουσική, άντε και heavy metal στην αρχική, λιγότερη περίπλοκη έκφανσή της (Saxon, Maiden κτλ, όχι Dragonforce και τέτοια σύγχρονα πράγματα που οι κιθαρίστες έχουν εννιάχορδες κιθάρες και παίζουν με έξι δάχτυλα...).

Ούτε fusion/progressive πράματα ακούω, όπου όχι μόνο τεχνικά, αλλά και σαν θεωρία βρίσκονται έτη φωτός μακριά από το παίξιμό μου και τις όποιες μουσικές γνώσεις μου.

Οπότε θα έλεγα ότι τα ακούσματα μου συμβαδίζουν κάπως με το παίξιμο μου (στα όρια του εφικτού).

Απλά θα ήθελα να ήμουνα λιγότερο τεμπέλης κιθαριστικά, δηλαδή να κάτσω να βγάλω ακριβώς το σόλο ή το lead του τάδε κομματιού όπως είναι, αντί να αυτοσχεδιάζω σε βαθμό που γίνομαι επαναλαμβανόμενος και ανούσιος, θεωρώ ότι υπάρχει ήδη πολύ κρυφή ''γνώση'' σε κομμάτια που ήδη παίζω, απλά δεν έχω κάτσει να τα μελετήσω πιο διεξοδικά, λόγω έλλειψης χρόνου ή και κιθαριστικής τεμπελιάς

 

[gkourmoul1]

Ταυτιζεται σιγουρα οχι, επηρεαζεται το παιξιμο μου απο τους guitar heroes που εχω. Το βλεπω σε ενα μικρο βαθμο να συμβαινει, αλλα ενας τριτος ισως το εβλεπε σε μεγαλυτερο βαθμο, καθως συμβαινει υποσυνειδητα, κυριως.

Φρασεολογιο δεν αντιγραφω, ουτε σολο κλπ (πολυ τεμπελης), αλλα επηρεαζομαι γενικοτερα ως προς τον ηχο και τον τροπο/προσεγγιση στο παιξιμο. Και τεχνικα σε καποιο βαθμο.

Εν τελει, θελω να πιστευω οτι ακουγομαι σαν Γιωργος και οχι σαν καποιος που θυμιζει καποιον.

 

[sultan of string]

Εχει περάσει πολύς καιρός από τότε που άκουγα και ήθελα και εγώ να κάνω το ίδιο ή αυτό που λενε σήμερα ...κάβερ.

Ούτε καν κάβερ.

Εχει περάσει καιρός που πλέον ακούω, αφομοιώνω και όταν πιάνω κιθάρα βγαίνει κάτι που μπορεί να είναι από σαξόφωνο έως πιάνο. Αν ειναι κιθάρα τότε είναι κάτι σε λογική laid back σε ύφος αυστηρά μεταξύ 58-72-74.

Μου αρέσει πάρα πολύ σ αυτό που ακούω να βρώ χώρο να παίξω μια δυό ή περισσότερο νότες, αν με παίρνει κι αν με αφήνουν και τότε αυτό θα είναι 99% κάτι σε καθαρό και χαλαρό ύφος του μπαρμπα Γουες και των σύγχρονών του.

 

[stavros_d80]

Εγώ ακούω electro, jazzhouse, edm, 80΄s και παιζω σκυλαδικα οπότε δεν υπάρχει ταύτιση....

λιγο στο πρωτο προγραμμα αν ειναι κλαμπακια τωρα το καλοκαιρι κ με παιρνει να παιζω ρεμιξ βγαζω κατι γουστα....

 

[ez]

Συμφωνώ πως η ουσία του παιξίματος κάποιου ελάχιστα μεταβάλλεται με τα χρόνια. Οι γνώσεις πληθαίνουν, οι εμπειρίες συσσωρεύονται, η τεχνική αναπτύσσεται (τουλάχιστον για όσους ενδιαφέρονται), όμως ο παίκτης παραμένει σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος. Προσωπικά, έχω ακούσει πολλά είδη και στυλ, κάποια προσπάθησα να αποκωδικοποιήσω (άλλοτε με σχετική επιτυχία και άλλοτε όχι), κάποια απλά τα ακούω για ευχαρίστηση και αναζήτηση. Πολλές φορές ακούω κάποιον συγκεκριμμένα πριν απο συναυλίες για να αντλήσω έμπνευση και διάθεση, ο κάθε μουσικός μπορεί να σε οδηγήσει σε διαφορετικό πλησίασμα στο υλικό σου. Ποτέ δεν σταμάτησα να παίζω και να προσπαθώ να βάζω νέα στοιχεία και φράσεις στο παίξιμο μου, χαίρομαι σαν μικρό παιδί όταν τα καταφέρνω. Ένα απο τα κορυφαία κοπλιμέντα που έχω ακούσει (κι ευτυχώς ακόμα το ακούω μερικές φορές) είναι πως κάθε φορά καταφέρνω να ακούγομαι φρέσκος σε ιδέες και εκτέλεση. Μερικές φορές το νοιώθω κι εγώ (σπάνια), ιδιαίτερα ευτυχές συναίσθημα αυτό. Θεωρώ οτι εξελίσσομαι, ναι, αν ποτέ σταματήσω να το αισθάνομαι μάλλον θα είναι το τέλος για μένα, και, ναι επίσης, η μουσική που ακούω πάντα με επηρεάζει σε μικρότερο η μεγαλύτερο βαθμό.

 

[Jazzjoker]

Προσωπικά δεν έχω ιδέα. Είμαι ο πλέον ακατάλληλος άνθρωπος να κρίνω το παίξιμό μου και να καταλάβω από πού επηρεάστηκε, τι θυμίζει κλπ.

Πλην ενός-δύο πολύ μεγάλων επιρροών μου που στα νεανικότερα χρόνια μου προσπάθησα και να μιμηθώ και ξέρω ότι είναι εκεί, δεν καταλαβαίνω τίποτα. Επίσης σπανιότατα μου αρέσει να με ακούω, το συνηθέστερο είναι ότι με βαριέμαι αφόρητα. 

 

[Nestoras]

1) Εσείς τι εξέλιξη είχατε στο όργανο που παίζετε και τι ρόλο είχε η μουσική που ακούτε ή ακούσατε κατα καιρούς; Σας επηρέασε διαχρονικά;

2) Ένα απο τα κορυφαία κοπλιμέντα που έχω ακούσει (κι ευτυχώς ακόμα το ακούω μερικές φορές) είναι πως κάθε φορά καταφέρνω να ακούγομαι φρέσκος σε ιδέες και εκτέλεση. 

1) Δεν βλέπω να έχω παρουσιάσει εξέλιξη. Παίζω το ίδιο δυνατά και άτσαλα γι' αυτό και σπάω συνέχεια χορδές και ακόυω  το "παίξε πιο χαμηλά, μας παίρνεις τ' αυτιά, κλπ".

2) Το κορυφαίο κοπλιμέντο που έχω ακούσει είναι από κάποιον που πουλούσε μια vintage κιθάρα* και την απέσυρε όταν την άκουσε να την παίζω εγώ.

*Στρατ 70-71, 4βιδη, σούπερ.

 

[Πνοή και Νύξη]

Ευτυχώς όχι. Αλλιώς η μουσική που ακούω θα ήταν χάλια.

Δεν έχω μελετήσει ποτέ μουσική, ούτε κιθάρα. Υπήρξα χομπίστας ολκής, δεν πήρα ποτέ στα σοβαρά το παίξιμό μου κι έτσι αυτό δεν εξελίχθηκε τεχνικά ή φραστικά. Υπάρχει σαφής επιρροή και εξέλιξη στον ήχο, ίσως στην εκφραστικότητα αλλά και στην "προφορά" όπως την ονομαζω, δηλ. την αντιστοιχία ήχου-παιξίματος και γενικότερα την αισθητική και αισθαντικότητα του παιξίματος. Το μόνο αναγνωρίσιμο στο παιξιμό μου ειναι τα (άσχημα) φρασεολογικά μου κλισέ, πεντατονικής φυσης, τα οποία προερχονται από την εξασκητική μου πενία. Τελευταία άρχισα να έχω λίγη περισσοτερη αυτοπεποίθηση που προερχεται από την ανάπτυξη κάποιων τεχνικών που είχαν μείνει πίσω (βιμπράτο κυρίως) αλλά και την μυηση σε ολοένα και πιο πλούσιο ήχο και γίνεται ένας ωραίος κυκλος όρεξης για μάθηση, ο οποίος όμως σπάει από την έλλειψη χρόνου και άρα εξάσκησης, κυρίως φρασεολογικά.

Ωραιο θρεντ.

 

[Earendil]

Παιδιά εγώ λιγάκι ρεμπέτικα ήθελα να μάθω να παίζω. Δεν είμαι ακόμα σίγουρος για το πώς οι Queen φέρανε τους Floyd, οι Floyd τους Zeppelin, οι Zeppelin τους Sabbath, οι Sabbath τον Iommi και, κατά κάποιον τρόπο, ο Iommi τον πατέρα μου στο DoReMi στη Θεμιστοκλέους...?

 

[xtrm_basses]

Στην αρχή έπαιζα αυτά που μου άρεζε να ακούω.Τώρα ακούω αυτά που θα μου άρεζε να παίζω

 

[fusiongtr]

Επηρεάζεται υπερβολικά το παίξιμό μου από αυτά που ακούω.

Κατά καιρούς, άκουγα πολύ ετερόκλητα μεταξύ τους πράγματα από πιτσιρικάς, και συνεχίζω ακάθεκτος.

Μιλάω για φανατικό άκουσμα.

Όταν ακούω κάτι πολύ και μου αρέσει, αλλάζει το φραζάρισμά μου, ακόμα και ο ήχος μου, προς αυτή την κατεύθυνση, δεν το κάνω επίτηδες, απλά δεν το ελέγχω.

Από σχόλια συνφορουμιτών εδώ μέσα, σε κομμάτια που έχω ανεβάσει, το παίξιμό μου αλλού τους θύμιζε Metheny (ειδικά τα γκλισάντα με καθαρό ήχο είναι καραμπίνα, αλλά έτσι μου βγαίνει), αλλού Sco, αλλού Henderson, αλλού Pat Martino (έκανα μεγάλη προσπάθεια κάποτε να ξεφύγω από το φραζάρισμα του Martino που μου έβγαινε εντελώς φυσικά), αλλού Stern, Benson, κλπ.

Όλα αυτά τα έχω ακούσει πολύ, τα έχω μελετήσει πολύ, και μου αρέσουν πολύ.

Επίσης τα gypsy jazz μου αρέσουν πολύ και τα έχω ακούσει πολύ.

Υπήρχε μια περίοδος, που έπιανα την κιθάρα, και οτιδήποτε έπαιζα, μα οτιδήποτε (από μπλουζ, ροκ, τζαζ, κλπ) ακουγόταν σαν να το έχει διασκευάσει γύφτος.

Και με εκνεύριζε αυτό, αλλά δεν μπορούσα να ξεφύγω.

Τώρα, τον τελευταίο καιρό δεν ακούω και πολύ μουσική, και γι' αυτό και έχω "αδειάσει".

Δεν μπορώ να παίξω τίποτα.

Εδώ σίγουρα ταυτίζεται το άκουσμα με το παίξιμο.

Δεν ακούω, δεν παίζω.

 

[npap]

πρέπει να είμαι από τους λίγους κιθαρίστες που ως επαγγελματίας την πλειοψηφία των κομματιών που έπαιξα σε κάποια φάση της ζωής μου, δεν τα είχα ακούσει ούτε καν κατά λάθος, πόσο μάλλον προς τέρψη...

τώρα αυτά που άκουγα (και ακόμα ακούω) μια και το παίξιμό τους είχε ως προαπαιτούμενο μια οποιασδήποτε μορφής επισταμένη μελέτη (η οποία δικιά μου είχε παντρευτεί από μικρή με την ηχοληψία), ούτε καν επιχείρησα να τα προσεγγίσω...

τώρα στα γεράματα κάποια φορά το μετανιώνω για την επιλογή μου, κάποια όχι... τι τα θέτε...άβυσσος η δημιουργική ψυχή... απροσμέτρητη...?

 

[fusiongtr]

πρέπει να είμαι από τους λίγους κιθαρίστες που ως επαγγελματίας την πλειοψηφία των κομματιών που έπαιξα σε κάποια φάση της ζωής μου, δεν τα είχα ακούσει ούτε καν κατά λάθος ....

Μην το λες ....

 

[Rebel_Of_South]

το παίξιμο μου σαφώς ταυτίζεται με τα ακούσματα μου . Σε τεράστιο βαθμό με τα πρώτα μου ακούσματα , αυτά που με έκαναν να θέλω να πιάσω και μάθω κιθάρα με τους guitar heros που πρωτοάκουσα και μεγάλωσα 

αυτά που ακούω σήμερα δεν μπορώ με τίποτα να τα παίξω , αλλά και πάλι είναι στα στενά όρια της μεταλ και ροκ μουσικής , προς το παρόν δεν με ενδιαφέρει κανένα άλλο είδος και δεν βρίσκω κάτι άλλο ιδιαίτερα ενδιαφέρον ( κλασική , τζαζ , ποπ , latin , world music κλπ ) πλην μόνο συνδυασμούς αυτών των ειδών με την ροκ ( κάτι σαν τους Tea party που έχουν κάτι το ανατολίτικο αλλά είναι αρκούντως ροκ μπάντα ή Σαντανα που έχει βάλει μπόλικο εθνικ στο ροκ που παίζει ή κάποια φλαμενγκο καθαρά από κιθαριστικής άποψης όμως και όχι σαν μουσική  )

συνεπώς καταλήγουμε πάλι στο ότι ταυτίζεται με τα ακούσματα μου απόλυτα 

 

[bouzoukleri]

Ως νεανίας θρασομεταλάς επηρεάστηκα πολύ από το πάλμ μιούτιν. Σε σημείο να παίζω αυτόματα με αυτή την τεχνική με ακουστική κιθάρα σε παραδοσιακά τραγούδια (λόγω αγάπης στα κλαρίνα). Το οποίο ακούγεται λάθος. Από την άλλη ως κιθαρίστας σε μέταλ ρεπερτόριο η θρασιά δεν βγαίνει τόσο πολύ. Μάλλον για γκλαμομέταλ πόλης των αγγέλων ακούγομαι . 

Μάλλον κάνω κάτι (για να μην πω πολλά) λάθος.

 

[mike_rhd]

Πολλες φορες κολλαω με ενα ειδος μουσικης επειδη προσπαθω να το μελετησω-αποδοσω οσο πιο καλα μπορω. 
Πιστευω οτι για να πιασεις το υφος ενος μουσικου ειδους απαιτουνται αρκετες ωρες ακροασης και παιξιματος.
Εκει επηρεαζομαι "εν γνωση" μου ας πουμε. 

Αλλες φορες ειμαι σε φαση αναζητησης-πειραματισμου οποτε ακουω μουσικες εξω απ τα αγαπημενα μου ειδη.
Εχω πολλακις παρει ωραιες ιδεες μ αυτο τον τροπο. Με βοηθησε να ανοιξει καπως ο τροπος σκεψης μου. 

Γενικα λοιπον ναι, επηρεαζομαι απ το τι ακουω, δεδομενου οτι αυτο που ακουω μου αρεσει. 
Ωστοσο το ζητουμενο, για μενα, ειναι καποια στιγμη να βρεις τη δικη σου "φωνη". 

 

[fenderiarhs]

Στην αρχή έπαιζα αυτά που μου άρεζε να ακούω.Τώρα ακούω αυτά που θα μου άρεζε να παίζω

Νομιζω με αυτο κυρηξες τη ληξη του thread. +20000000