(Synthesizer) Overexposure (Tα έσπασε ο μικρός)

[OurDarkness]

Έχει σημασία τελικά;

Mήπως διυλίζουμε τον κώνωπα και ψειρίζουμε τόσο πολύ την μουσική που ακούμε από τεχνικής πλευράς που αφαιρούμε από τον εαυτό μας την ικανότητα να την ευχαριστηθούμε;

Σε ένα βιβλίο ψυχοακουστικής που διάβασα, ο συγγραφέας υποστήριζε ότι η ικανότητά μας να ευχαριστηθούμε την μουσική είναι αντιστρόφως ανάλογη με τις γνώσεις μας περί του θέματος. Όσο περισσότερο σκεφτόμαστε και όσο λιγότερο αισθανόμαστε, τόσο λιγότερο μπορούμε να απολαύσουμε κάποια πράγματα.

...να ακούει κάτι θεσπέσιο & να λέει "πφφφ, αυτό είναι πνιγμένο στο delay",

Συμβαίνει πολλές φορές και σε μένα - αν η πρώτη εντύπωση από κάτι είναι θεσπέσια τότε προφανώς η εκλογίκευση και η ανάλυσή της δεν είναι. Οπότε...

Πολλές φορές εύχομαι να μην είχα καθόλου μουσική παιδεία.

Καίρια παρατήρηση. Μήπως όμως με την ολοένα αυξανόμενη μουσική παιδεία το αυτί ζητάει περισσότερα και καλύτερα για να ευχαριστηθεί; Μήπως αυτό ακριβώς είναι το τίμημα της όποιας μουσικής παιδείας;

(Ελπίζω όχι γιατί ακόμη και τώρα μου αρέσουν κομμάτια τα οποία είναι πολύ απλά μελωδικά, αρμονικά ή και εκτελεστικά). Εσένα;

Τον Jarre τον έχω δει σε μια από τις πιο απίστευτες συναυλίες/εμπειρίες της μικρής ζωής μου. Είχε καμία σημασία το ότι τα presets του δεν τα είχε φτιάξει όλα αυτός ή ότι έπαιζε με ένα ολόκληρο μουσείο αναλογικών συνθ ενώ θα τα έβγαζε πέρα και με 2-3; Aπολύτως καμία.

Παρομοίως. Συνεχίζω να τον απολαμβάνω σε διάφορες δουλειές του και όπως έχω πει στο παρελθόν τον λάτρευα.

Ζηλεύω που δεν τον έχω δει σε ένα καλό live.

 

[vanner]

Φαντάζομαι πως έχετε δει το DVD live in your living room (Oxygene) του Jarre ε?

 

[OurDarkness]

Φαντάζομαι πως έχετε δει το DVD live in your living room (Oxygene) του Jarre ε?

Yup!

 

[bloody_sunday]

Aυτή η συναυλία ήταν που είδα... αυτή του Live In Your Living Room, αυτούσια με όλα τα όργανα του DVD (και με επιπλέον, μάλιστα, και με ένα απίστευτο οπτικό σόου). Το συζητούσαμε και σε ένα παλιότερο θρεντ.

Ευτυχώς Γιάννη, καταφέρνω να ακούω και να απολαμβάνω πάρα πολλά & διαφορετικά πράγματα, και μάλιστα με χαοτικές διαφορές στην πολυπλοκότητα. Το ίδιο συμβαίνει και με τον κινηματογράφο και με τις τέχνες γενικότερα. Πχ. τρελαίνομαι να ακούω απλούστατο, παλιομοδίτικο πανκ, μανιασμένο σερφ, στόνερ ή γκραντζ με 3-4 ακκόρντα, κέλτικα νανουρίσματα, να βλέπω χολιγουντιανά μπλοκμπάστερ και να χαζεύω πίνακες ρεαλισμού. Όμως, επίσης απολαμβάνω και Λιγκετί, Ταρκόφσκι, Καντίνσκι... παρ'όλα αυτά, ο σνομπισμός ελλοχεύει παντού! Εντάξει, δεν μπορούμε να εκτιμούμε τα πάντα αλλά πολλές φορές δεν δίνω ούτε μια δεύτερη ευκαιρία σε πράγματα που θα την άξιζαν.

 

[Trolley]

Ένα thread που ξεκίνησε με τις θλιβερές προδιαγραφές που έχουν παρόμοια κιθαροθέματα, έχει εξελιχθεί σε ωραιότατο διάλογο χάρη στις άριστες παρεμβάσεις των yameth, bloody και darkness.

Συγχαίρω.

 

[giannis]

Ένα thread που ξεκίνησε με τις θλιβερές προδιαγραφές που έχουν παρόμοια κιθαροθέματα, έχει εξελιχθεί σε ωραιότατο διάλογο χάρη στις άριστες παρεμβάσεις των yameth, bloody και darkness.

Συγχαίρω.

+400