Το έχω χρησιμοποιήσει σε αρκετά λάιβ και σε ηχογραφήσεις, οπότε πρέπει να προσέξεις τα εξής:
1. με μικρόφωνο δεν μπορείς να το πάρεις, είναι σχεδόν αδύνατον σε λάιβ. Σε στούντιο είναι πιο εύκολο αλλά θα πιάνει και το τακ-τακ της επαφής του στιλό, οπότε αποκλείεται.
2. η έξοδος των ακουστικών είναι πάρα πολύ αδύναμη και θα χρειαστεί να την περάσεις από κάποιο preamp. Είχα πάρει ένα λαμπάτο Μπλιάχρινγκερ της πλάκας για αυτό το σκοπό. Καλά κάνει τη δουλειά του, είναι κάπως fat και γλυκαίνει ολίγον το ηχόχρωμά του, αλλά βγάζει αρκετό φύσημα, οπότε δεν θα το έχεις στο λάιβ always on αλλά θα το ανοίγεις μαζί με το preamp μόνο τη στιγμή που θες να το παίξεις.
3. Ο ήχος που βγάζει το μεγαφωνάκι του (αλλά και όταν το έχεις επάνω σε preamp) αλλάζει ανάλογα με το πού θα βρίσκεται το volume knob! Πειραματίσου.
4. Το ηχόχρωμά του μοιάζει με διασταύρωση φαρφίσα, θέρεμιν και μύγας που παρακαλάει για έλεος πριν την ψεκάσεις με Τέζα. Για αυτόν το λόγο, ένα equalisation είναι απαραίτητο για να το "γλυκάνεις". Και θυμήσου να μην έχεις συνεχώς ενεργοποιημένο το βιμπράτο αλλά να το ανοιγοκλείνεις ανάλογα με τη φράση του κομματιού.
5. Από λαμπάτο ενισχυτή, είτε καθαρό είτε λίiiiγο ψιλοαρπαγμένο, ακούγεται ΘΕ-Ι-ΚΑ, κι ακόμη περισσότερο αν είναι Φέντερ και του προσθέσεις λίγο spring reverb. Oπότε πειραματίσου και με αυτή την συνδεσμολογία...
6. Είναι instant head-turner! Aμέσως όλοι σε προσέχουν όταν το ακούσουν, αλλά επειδή ακριβώς είναι τόσο χαρακτηριστικό, δύσκολα χρησιμοποιείται σε πάνω από ένα, άααντε δυο τραγούδια. Γίνεται κάπως κουραστικό.
