Σταθερότητα στο τέμπο εκτέλεσης κομματιού

[dmilo]

Αγαπητέ μου philosopher, το αυτονόητο για κάποιους είναι παράδοξο για άλλους, όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο....

Ο συνθέτης ενός μουσικού έργου είναι φυσικά αυτός που αποφασίζει το τέμπο εκτέλεσής του, όπως επίσης και αν αυτό θα μεταβάλλεται κατά τη διάρκειά του (όπως συμβαίνει κατά κόρον στην κλασσική μουσική).

Απλά η άποψή μου είναι -και θα συμφωνήσω με την Εύη εδώ- ότι ΠΡΩΤΑ μαθαίνεις να παίζεις "μετρονομίσια" και όταν μεγαλώσεις ασχολείσαι με έννοιες τύπου "shuffle", "groove" και διάφορα τέτοια αμαρτωλά... 

 

[spewfy]

Νομιζω οτι το θεμα αφορά την επιλογή διατήρησης του τέμπου και όχι το αν κατα λαθος δεν κρατηθει αν πειραζει...

Η μοναδική επιτυχία του ζορμπά στο εξωτερικό σχετίζεται για μενα κατα ενα μεγάλο ποσοστό και στην πρωτότυπη για τη δυτική μουσική κλιμακούμενη αλλαγή του τέμπου. Αν μη τι άλλο ειναι ενδιαφέρον να πειραματιστεί κανείς.

 

[SteveB]

από την στιγμή που η αλλαγή του ρυθμού είναι κοινώς αποδεκτή και συζητημένη,τότε ρε παιδιά είναι εντάξει,αρκεί να ταιριάζει κ στο τραγούδι!

Τελείως διαφορετικό όμως το αν ξεκινάει ένα τραγούδι πχ στο 160 κ αρχίζουν σκαμπανευάσματα λόγω κακού μετρήματος!

Εκεί η "παραφωνία" ακούγεται. Σε κομμάτια κλασικής μουσικής αλλάζει το feeling. Σε κομμάτια metal λες "τι γίνεται εδώ; γτ ακούγεται σαν να έχει χαλάσει η κασέτα κ πάει αργά/γρήγορα???"

 

[dimicupo]

Για μαν!  8)

Σοβαρά τώρα, έχεις κι ένα δίκιο φίλε dimicupo, στο αναγνωρίζω.

Ας αφήσουμε όμως το τζαμάρισμα και το γκρουβάρισμα. Μιλάμε για την εκτέλεση ενός μουσικού κομματιού σε συνθήκες λάιβ ή και ηχογράφησης.

Εκεί τι παίζει με το τέμπο; Τα σκαμπανεβάσματα είναι τέχνη και άποψη ή αδυναμία συννενόησης;

Γεια σου και σένα  ΄

..μάλλον αναφορικά με την εκτέλεση είναι το απόλυτο,ότι γράφει η παρτιτούρα,solid rock....πάντως εκεί που λές "τέχνη και άποψη" ,ξεφεύγουμε απο μια σουρωμένη η ανίκανη μπάντα και ενδέχεται να συζητήσουμε για ικανούς μουσικούς με ανατρεπτικό χαρακτήρα που ψάχνονται και δε θεωρούν σχεδόν τίποτε δεδομένο.Εκεί και να απαγορεύεται,επιτρέπεται για άλλους λόγους,μπορεί κάποιοι να θυμώσουν,αλλά ευτυχώς ακόμη δεν έχουμε ....αστυνομία τέχνης.....ελπιζω..... :

 

[dimicupo]

Αυτό θα ίσχυε εάν μιλάμε για μια μπάντα η οποία έχει πλήρη αίσθηση του χρόνου και ΕΠΙΛΕΓΕΙ να ανεβάσει το τέμπο. Αν μιλάμε για μια μπάντα η οποία λόγω ανικανότητας αρχίζει να ανεβάζει το τέμπο οπότε μοιραία αρχίζει και ακολουθεί ο ένας τον άλλο οπότε και τι να κάνει, ε δεν είναι το ίδιο.

Τα υπόλοιπα περί μη γραμμικότητας του χρόνου επειδή αλλιώς αντιλαμβάνεσαι τον χρόνο με καλή και κακή παρέα, συγγνώμη κιόλας αλλά η μη αντικειμενική παρατήρηση δεν είναι ακριβώς βάση για τη δημιουργία θεωρίας.

Μπορεί εσύ να περνάς καλά με την παρέα σου και να περνάει ο χρόνος, ο εξωτερικός παρατηρητής πάλι μια ώρα θα μετρήσει.

Ναι,δέχομαι την βασική αρχή ,αλλά αφήνω ένα κάτι τίς που έγραψα πρίν....πάντως πλήγωσες τα αισθήματα μου για τη θεωρία μου με το χρόνο...μην με αποπαίρνεις φίλος πάνω στο μεταίχμιο της εσωτερικής μου αμφισβήτησης και επαναδιατύπωσης για τη ζωή,το σύμπαν και τα πάντα.... :'(

Κατά τη γνώμη μου, ο μετρονόμος είναι φίλος μας. Είναι ένα βήμα να μας φέρει πιο κοντά στον παλμό (aka groove). Μουσική χωρίς παλμό δεν είναι μουσική.

 

[jeremy]

Ουτως ή άλλως, η μπάντα που εσκεμένα θα ξεφύγει από το τέμπο και η μπάντα που απλά δεν μπορεί να πιάσει το τεμπο και χάνεται, διακρίνονται εύκολα. Απλά νομίζω πως για να μπορέσει καποιος να παίξει "σωστά" εκτός χρόνου, πρέπει να κατέχει το ρυθμό.

Οταν λοιπόν λυθεί το τεχνικό μερος για μια μπάντα έρχεται και το δημιουργικό! Κοινώς όρεξη να χεις να το ψάχνεις (κάπως έτσι προχωράνε τα πράγματα και στη μουσική). Συμφωνώ με πειραματισμούς τέτοιου τύπου...άλλαξε το τέμπο του τραγουδιού σου 15 φορες! Ποτέ δεν ξέρεις! Ε και το πολύ πολύ να μην αρέσει, δεν εγινε και τιποτα!

 

[longshadow]

Παραθέτω το απόλυτο κομμάτι "τρεξίματος" που τυχαίνει να είναι και ένα απο τα πιο γνωστά jazz-fusion instrumentals.

Απλά ακούστε λίγο στην αρχή και μετά μεταφερθείτε κατ'ευθείαν γύρω στα 6:30 του κομματιού για να καταλάβετε την τεράστια διαφορά...

Στις αρχές των seventies βέβαια δεν έγραφαν με μετρονόμο...

 

[izzy_livin]

dimicupo +100

Agreed!

 

[odis13]

Απλά ακούστε λίγο στην αρχή και μετά μεταφερθείτε κατ'ευθείαν γύρω στα 6:30 του κομματιού για να καταλάβετε την τεράστια διαφορά...

Ψαξε να ακουσεις το BubbleHouse των Medeski Martin and Wood...μιλαμε για το απολυτο τρεξιμο (επιτηδευμενο φυσικα).

 

[alekelis]

Νομίζω πως είναι τεράστιο θέμα κι έχει να κάνει με την ανάλυση της θεωρίας του τί είναι χρόνος.

Για να εξηγηθώ: μιλάς για ΣΩΣΤΗ εκτέλεση κομματιού.Τι θα πεί σωστή ?

Π.χ. αν μια μπάντα τζαμμάρει και γκρουβάρει,εφόσον κάποια στιγμή γίνεται το κλίκ και ανεβαίνει

το τέμπο,γίνεται αισθητικά και εκτελεστικά αποδεκτό απ'όλους και τελειώνει εκεί.

Πρέπει να το ψάξει κανείς πάρα πολύ κι άκρη δε βγαίνει.Εαν παρατηρήσεις στην καθημερινότητα,

ο χρόνος,ενώ δείχνει γραμμικός,κάθε άλλο παρα αυτό είναι.Το ίδιο γρήγορα περνά παρέα με κάποιο

αντιπαθητικό άτομο,και το ίδιο κάπου όπου γουστάρεις ? ΟΧΙ φυσικά.Μπορεί να μου πεις "ναι μεν,

αλλά αυτό ισχύει για σένα κι όχι για όλους,οπότε τι π@π@ριες περί μη γραμμικότητας μας λές ?

Οχι,όχι,δεν ήθελα να πώ αυτό ο χρόνος,και κατ'επέκτασιν και τα bbm,δημιουργούν γύρω απο τον καθένα

μας κάτι σαν "μπουρμπουλήθρες".Αυτές τείνουν να εκμηδενίζονται επ άπειρον,κρατώντας όμως παράλληλα

ένα μεταβλητό παρονομαστή για τον κάθε ένοικο της μπουρμπουλήθρας.

Μεγάλος πανικός θα συμβεί αντίθετα,αν ενω η παραπάνω υποθετική μπάντα η οποία τζαμμάρει,γκρουβάρει

και παραπαίει σε χρόνους σταθερούς μεν,ελαστικούς και ασυνεπείς δε με το Νευτώνειο σύμπαν,καταφέρει

και συντονιστεί με μεγάλο αριθμό θεατών,(live,συναυλίες κλπ).

Εκεί,ένδέχεται ναι υπάρξει κάτι παρόμοιο με το φαινόμενο Λάρσεν (μικροφωνισμός),αλλά αντί για ήχο,

θα έχουμε υποκείμενο του φαινομένου το χρόνο.Θυμάστε τι συμβαίνει όταν μια κάμερα βλέπει τον εαυτό

της στον καθρέφτη ε ? Ανάλογα την οπτική γωνία,αναπαράγονται άπειρες καμερούλες με ροζ πουά φορεματάκια

που κι αυτές τείνουν να σκάσουν και να εξαφανιστούν.Φανταστείτε αυτό στο χρόνο.

Κάθε ατομική - μικρή μπουρμπουλήθρα που εφ εξής θα αποκαλείται χάριν επιστημονικής αποδοχής αλλά και

ανάλυσης "ελαστομερής χρονική σταθερά - μή),θα  αναγκαστεί να ανασυντονιστεί εξαιρετικά βίαια,εκεί

φοβούμαι το αποτέλεσμα είναι το απόλυτο απροσδόκητο.Ωραιότατο θέμα,ενδέχεται να επανέλθω αν υπάρχει

διαφωνία.

Τι λες τωρα! 

Αυτο, μαλιστα! Ωραίο θέμα!!