Με φώναξες φούζιε? ;D
Να πω κι εγώ μια γνώμη / συν μια ερώτηση (προς τους φίλους πληκτράδες).
α) Έχει τεράστια σημασία το είδος μουσικής που παίζεις και πώς εννοείται το σολο act σου μέσα σε αυτή. Μπορεί το σόλο act σου να είναι ελάχιστες νότες, ισοκρατήματα ή και ρυθμικά εφέ. Μπορεί να είναι και jazz improvisation. Δεν υπάρχει κανόνας.
Σε κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις, χρειάζεσαι από τον πληκτρά "μεσαίες" συχνότητες, σε κάποιες άλλες, χρειάζεσαι διακριτική συνοδεία - και "άπλωμα" του chord progression, σε κάποιες τρίτες χρειάζεσαι ενδεχομένως "συνομιλία" ή σύνθεση νέας ατμόσφαιρας/διαφορετικού τρόπυου παιξίματος της σειράς των ακόρντων που έχουν ήδη παιχτεί... κλπ κλπ. You get the picture.
Nομίζω όμως ότι οι περισσότεροι ερασιτέχνες κιθαρίστες, απλά αρέσκονται στο να υπάρχει κάποιος να τους συνοδεύει ώστε να κάνουν show off ;D
β) Παίζει ρόλο και τί είδους ήχο/ήχους χρησιμοποιεί ο πληκτράς που συνοδεύει, για να σε εμπνεύσει/καλύψει με τις επιλογές του/ταιριάξει με το σόλο που δημιουργείς κλπ.
Κάποιοι larger than life ήχοι ας πούμε, hammond, rhodes, strings κλπ, ταιριάζουν κατά τη γνώμη μου πολυ΄καλύτερα για τα περισσότερα είδη μουσικής, απ' ότι ορισμένα πιο μοντέρνα pop synths. Δεν μπορώ να φανταστώ τον Gary Moore λόγου χάρη να κρατάει τόσες sustained notes πάνω σε phased ή πολύ επεξεργασμένα ακόρντα πλήκτρων. Μπορεί και να κάνω λάθος βέβαια...
γ) That said, παίζει ρόλο ποιος είναι ο μουσικός που σου κάνει backup.
Ένας που έχει μεγαλώσει με τα πλήκτρα του Don Airey ας πούμε, όσο χεράς, σπουδαγμένος ή οξυδερκής μουσικά κι αν είναι , πιστεύω ότι δύσκολα θα τακιμιάσει με μια neo-garage μπάντα και αντίστροφα, πιθανον να είχε την καλύτερή του αν έπαιζε τίποτα πιο progressive.
Σημασία λοιπόν, έχει και το να επικοινωνείς μουσικά με τον άλλον , και αυτό ισχύει για όλα τα όργανα μιας μπάντας.
Τέλος, παίζει ρόλο ο τρόπος που παίζει ο μουσικός που σε συνοδεύει.
Ακούει τους άλλους (εσένα στην προκειμένη); Ή ξεκινάει και βαράτε βιολιτζίδες; Δουλεύει καθολου με τις δυναμικές ή παίζει σαν κουφός αυτό που έχει κατά νου να παίξει και όποιον πάρει ο χάρος;
Μια ερώτηση προς τους πληκτράδες: εσείς παίζετε με παρόμοιο/ίδιο τρόπο όταν συνοδεύετε τον τραγουδιστή/ τραγούδι του κομματιού, το ριφ ή το σόλο κάποιου οργάνου;
Το να προσπαθούμε (όλοι όσοι κρατάμε το chord progression ενός κομματιού για να σολάρει ένα άλλο όργανο) να ακούμε "προς τα που το πάει ο παίκτης το σόλο του" και "να παίζουμε ουσιαστικά γι' αυτόν" είναι βασικά κατά τη γνώμη μου, για να παίξουμε "εμπνευστικά" και να πατήσει πάνω μας. Και το ίδιο περιμένω κι εγώ από τον συμπαίκτη μου όταν θα χρειαστεί να σολάρω .
