BillTrantos είπε:
Το πρόβλημα είναι ο Ρουβάς.
Αν διάβαζες αυτά που γράφω, θα καταλάβαινες, οτι για μένα τουλάχιστον, μόνο ο Ρουβάς δεν είναι.
Γεγονός είναι ότι για τις λαϊκές μορφές τέχνης, το ταλέντο, η μοναδικότητα αλλά και η σκληρή δουλειά υπερτερούν των θεωρητικών σπουδών.
Για να χορέψεις όμως μπαλέτο, να συνθέσεις ή να παίξεις σε ορχήστρα ή σε απαιτητικές θεατρικές παραστάσεις κ.α., πρέπει να βρέξεις πολύ τον κώλο σου (εν παραλλήλω -ως επί των πλείστον- με τις θεωρητικές σπουδές και το όποιο ταλέντο) πριν ψαρέψεις από τους (σοβαρούς) κριτικούς τα εύσημα για το έργο σου.
Όχι ότι δεν θα βοηθήσουν οι γνωριμίες, αλλά σίγουρα δεν φτάνουν μόνο αυτές.
Όσοι έχουν παρακολουθήσει πρόβες (που έπονται πολλές ώρες προσωπικής δουλειάς) σε κάποια έκφραση των παραπάνω, είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβουν τι λέω.
Και για να μην βιαστείτε να αρχίστε τα "ναι, γιατί εσύ ρε .......", προτιμώ τον Χέντριξ και δεν μπορώ πάντα να παρακολουθήσω μπαλέτο γιατί εξάλλου δεν ξέρω να αναγνώσω (το κατά κόσμον "δεν τα γουστάρω αυτά") τους κώδικες που ακολουθούν οι μουσικοί / χορευτές.
Και είμαι ευτυχής γιατί, παρόλο μέλος του noiz εδώ και πολλά χρόνια, ποτέ δεν έβαλα στο μυαλό μου την κόντρα ποιά μορφή τέχνης την έχει πιο μεγάλη.