Καταρχάς το ξέρω ότι δεν με έχεις παρεξηγήσει γι’ αυτό και το συνεχίζω.
Κάθε μουσικό ιδίωμα είτε για λόγους ιστορικούς είτε για λόγους marketing έχει συνδεθεί
και με ένα συγκεκριμένο ενδυματολογικό κώδικα. Ενδεικτικά σου αναφέρω Punk, Metal, Jazz, Blues…etc. Αυτό φαντάζομαι είναι κοινός τόπος, απλά το αναφέρω εισαγωγικά.
Φυσικά δε θα σου πω έτσι στεγνά ποιό είναι το blues ντύσιμο (καταρχάς δεν δέχομαι τον όρο). Θα στο πάω ανάποδα. Το πόσο σημασία δίνουν οι μουσικοί των blues στο ντύσιμό τους προκύπτει από πλείστα όσα παραδείγματα.
1ον Θα σου θυμίσω τη (συγκινητική) σκηνή που ο Joe Seneca ενσαρκώνοντας τον Willie Brown στο Crossroads όταν πλέον φτάνουν στο Mississippi το ΠΡΩΤΟ πράγμα που κάνει είναι να αλλάξει λαιμοδέτη «cause I am blues man» , όπως λέει. Δεν ξέρω πόσο γρήγορα την προσπέρασες αυτή τη σκηνή, κράτησε περίπου 2 λεπτά , αλλά εγώ τη σκεφόμουν μέρες. Δεν νομίζω δε αυτή τη σκηνή ο Walter Hill (σκηνοθέτης της ταινίας) να την έβαλε τυχαία, κάτι ήθελε να πει.
2ον Θα ξανα δανειστώ το παράδειγμα του Ηλία του Ζάικου (ας με συγχωρέσει) για να σου δείξω ότι φυσικά και αυτός, όπως κάθε Μεγάλος Μουσικός / Άνδρας με προσωπικότητα δίνει σημασία στους ενδυματολογικούς κώδικες διότι ξέρει ότι συνδέονται άρρηκτα με τη μουσική που υπηρετεί. :
ez είπε:
........αλλά είχα στο μυαλό μου όταν τόγραφα κουστούμια, καπέλλα, δίχρωμα παπούτσια,
Θα μπορούσα να σου γράψω άλλα v+ παραδείγματα , αλλά νομίζω ότι u got the point.
Λες:
Τους wire παίζει να τους έχω δεί και πιό πολλές φορές απο εσένα live.
Μπορεί, αλλά αν είναι έτσι ακόμα χειρότερα, διότι μπορεί να τους είδες, αλλά δεν τους ΠΡΟΣΕΞΕΣ/ ΜΕΛΕΤΗΣΕΣ.
Λες επίσης:
.Ποιό ήταν δηλαδή αυτό που σε εντυπωσίασε στο ντύσιμο τους?Νομίζω ότι είναι ότι πιο απλό.Δεν έχω τίποτα με τα παιδιά απλά το έφερε η συζήτηση
Φυσικά μην περιμένεις να σου πω ότι μου άρεσε εκείνο το πουκάμισο η το τάδε γιλέκο. Το «ό,τι πιο απλό» που λες οφείλω να σου πω ότι ταυτόχρονα είναι και το «ό,τι πιο δύσκολο» . Ένας άνδρας είναι καλοντυμένος όταν δεν θυμάσαι ποτέ τι φορούσε αλλά θυμάσαι πολύ καλά ότι σου άφησε την αίσθηση του καλοντυμένου άνδρα. Φυσικά ΠΟΤΕ το ντύσιμο δεν είναι ξέχωρο κομμάτι από την κίνηση , το στήσιμο, τις εκφράσεις του προσώπου, και εν γένει από την προσωπικότητα του ανδρός.
Τέλος λες:
Εξάλλου μουσική παίζουμε δε κάνουμε πασαρέλα! ;D
Είσαι πολύ λάθος σε αυτό. Το ντύσιμο η καλλίτερα το σωστό ντύσιμο (το σωστό ρούχο- την κατάλληλη στιγμή) είναι δηλωτικό σεβασμού. Γι’ αυτό το λόγο ντύνεσαι όπως ντύνεσαι σε μία κηδεία, σε ένα γάμο, σε ένα Δικαστήριο. Γι’ αυτό το λόγο ένας Καλλιτέχνης στη Σκηνή (μουσικός ή ηθοποιός κ.λ.π) ντύνεται όπως ντύνεται….γιατί σέβεται το κοινό του.
