RANT: "ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΑ ΚΑΖΑΝΤΖΊΔΗ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΠΑΡΤΙTΟΥΡΑ"

[NorhymeNoReason]

Μακάρι να είχα ένα ευρώ ή ένα χιλιάρικο, γιατί από προ ευρώ το ακούω, κάθε φορά που κάποιος τροβαδούρος και κάποιος μπουζουκίστας (***προσοχ'η σας μιλάει άνθρωπος που παίζει πιανο, λατρεύει την soul, funk, rnb, jazz funk, smooth jazz κτλ κτλ κτλ κτλ αρρώστια με astor piazzolla , και τα παίζει αυτά τα είδη,  έχει καταπιεί και γράψει κιλά παρτιτούρες και ναιιιιι ήμουν σε μια ζωή "καλός" στο μπουζουκι, ξύπναγα με το μπουζουκι ουισκι του σπορου και κοιμομουν με λεμονοπουλο, παράξενο κοτειλ εμπειριας. ) ειπε πως "ο ταδε δεν ειναι καλος πιανιστας γιατί παρόλο που έχει διπλωμα πιανου του ειπα να παιξουμε το Μερτικο και μου ζητησε παρτιτούρα". Ακουσον!! Κάποιος που εχει παιξει Chopin, Liszt, Bach, Debussy κτλ κτλ δεν μπορεί να παιξει το ΜΕΡΤΙΚΟ!

Μου το είπε κάποιος που παίζει 4 ακκόρντα (ξεχάστε 7,9,11,13, κτλ) στην κιθάρα, κακοπαίζει ότι μελωδία/εισαγωγή νομίζει ότι είναι σωστή, γρατζουνάει και τραγουδάει και αυτό ειναι όλο - ετοιμάζει και δίσκο μη χ..σ.. για εναν άνθρωπο που δίνει κονσέρτα. Πάριος VS Liszt. Μάτια Μπλε VS La Campanella 

Η προσωπική μου άποψη, αν και δεν ειμαι ουτε 40 ετών (34 ειμαι ;-)), ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΝ τα παιδιά και τα παίζουν και να μην σώσουν να τα παίξουν παρά μόνο αν χρειαστεί για βιοποριστικούς λόγους. Θέλεις ψευτονταλάρα να σου παίξει το Οποια και να Σαι? Αφου είσαι τοσο καλος μουσικός ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΕΣΥ σε παρτιτουρα, και μην κριτικάρεις με τόσο κακό και κομπλεξικό τρόπο κάποιον που αφοσιώθηκε στην κλασσική μουσική και όχι σε 4 "ακόρδα" και 100 στίχους. Στην τελίκή πες του: Φιλαρακι θελω μουσικό με το τάδε ρεπερτόριο έτοιμο, οταν είσαι έτοιμος τα λεμε.

Αν το είχε πει σε εμένα θα είχε φάει γιαούρτι, οχι γιατί δεν μπορώ αλλά η νοοτροπία και τα μυαλά καποιων ανθρώπων με κάνουν να θέλω να κάνω εμετό πάνω στα drawbars. Κρίμα. 

 

[Πνοή και Νύξη]

Δεν υπάρχει λόγος για συγκρίσεις. Είναι πάμπολλα τα παραδείγματα μουσικών με άρτιες θεωρητικές και τεχνικές γνώσεις που σε context εκτός μουσικού κειμένου όχι μόνο αισθάνονται άβολα, αλλά και γυμνοί.

Το ίδιο κι από την άλλη, όπως λες, μουσικοί που επειδή-θεωρητικά- είναι περιζήτητοι λόγω εμπειρίας/γνωριμιών/πλασαρίσματος/τσαγανού, θεωρούν εαυτόν αυθεντία, natural talent κλπ και οτιδήποτε εκτός δικής τους οπτικής ως προς τι είναι καλός μουσικός έχει στενέψει επικίνδυνα σε αλλαζονικό επίπεδο.

Η αλήθεια είναι ότι ούτε ένας folk-λαϊκός μουσικός μπορεί να παίξει κλασσικά έργα, αλλά ούτε και ένας κλασσικός μουσικός να παίξει το ρεπερτόριο άλλου ιδιώματος χωρίς να το κατέχει-όση παρτιτούρα και να του δώσουν. Δεν είναι μόνο η εκτέλεση παρτιτούρας, στη συγκεκριμένη περίπτωση. Οπότε η παρεξήγηση αφορά τον όρο καλός μουσικός-μη καλός μουσικός ο οποίος-παραδόξως- είναι εύστοχος και στις δύο περιπτώσεις. Νομίζω είναι περισσότερο παρεξήγηση λόγου παρά έργου.

 

[NorhymeNoReason]

αλλά ούτε και ένας κλασσικός μουσικός να παίξει το ρεπερτόριο άλλου ιδιώματος χωρίς να το κατέχει-όση παρτιτούρα και να του δώσουν. Δεν είναι μόνο η εκτέλεση παρτιτούρας, στη συγκεκριμένη περίπτωση.

"χωρίς να το κατέχει" Να κατέχει τι? Τα 9/8, 7/8, 5/8? Η τους λαϊκους δρόμους? Η εννοείς να το κατέχει σαν έκφραση? Στη χειρότερη περίπτωση να συναντήσει τιποτα 32δευτερα πεντάηχα και αυτα σε 9/8. Η παρτιτούρα είναι μεθοδος καταγραφης και ανάγνωσης. Ολα γράφονται και όλα διαβάζονται. Δεν είναι παρεξηγηση, ειναι η ξεκάθαρη στάση που διατηρούν χρόνια αυτοί οι άνθρωποι - Σνομπάρουν ότι δεν έχει ντιρι ντιρι και οτι δεν έχει ελληνικό στίχο. Δεν σνομπαρω την ελληνική μουσική αλλά το ελληνικό τουπέ και καλάμι. 

 

[Superfunk]

Ολα γράφονται και όλα διαβάζονται

Σίγουρα.

"Όλα" ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ όμως, τουλάχιστον πειστικά.

Πριν από χρόνια στο Berklee ήρθε να παίξει σε "clinic" o Albert Collins.

Tην προηγούμενη έπαιζε ο John Scofield.

Μας είπε λοιπόν ,ο Scofield:

"Tomorrow A.C will PLAY THE BLUES,  with him will be some white guys from the school PLAYING BLUES SCALES"

Κάτι τέτοιο μάλλον σου λένε και δεν το καταλαβαίνεις.

 

[gkourmoul1]

Συμφωνω. Αλλο να τα διαβαζεις και να εκτελεις και αλλο να τα "παιζεις".

Ο λογος ειναι απλος. Δεν αρκουν οι πληροφοριες που σου διδονται στην παρτιτουρα ωστε να βγει ιδανικα παιγμενη μια μελωδια.  Δεν μπορουν να αποτυπωθουν τοσες 10ετις εξελιξης στην τεχνη πχ του μπλουζ, καθως και η "ψυχη" που χρειαζεται για να παιχθει, σε μια παρτιτουρα.

Εαν ηταν δυνατο να συμβει, θα βαζαμε εναν υπολογιστη να τα παιζει....

 

[elephtan]

αυτα ολα ειναι χαζομαρες και οι ελληνες ροκ μπλουζιστες ειδικα ειναι οι πιο γραφικοι τυποι που εχω συναντησει in person...  κατι πηγε στραβα στην παιδικη τους ηλικια και ειναι γεματοι τρελα, νομιζουν οτι επειδη παιζουν μια πεντατονικη και κανουν bends 5 δευτερολεπτων κανουν κατι ιδιαιτερο και εχουν το "mojo" (οταν ακουω αυτην την εκφραση ξερναω λιγο μεσα στο στομα μου). δεν λεω ωραια τα μπλουζακια αλλα μπορει να τα παιξει ο καθενας που εχει λιγο αυτι για να δημιουργει ευχαριστες φρασεις και ατμοσφαιρα, δεν χρειαζεται να εισαι ουτε μαυρος ουτε "να εχεις περπατησει τα μονοπατια της ζωης φιλε ασε τι να σου λεω τωρα δεν θα καταλαβεις" και ειναι και απο τα πιο ευκολα ειδη για να παιξεις, αν πας να παιξεις πχ jazz ή τεχνικο μεταλ πρεπει να σου βγει ο πατος στην κυριολεξια. το ιδιο ισχυει και για αυτο που ο ειπε ο φιλος στην αρχη. ναι ο κλασικος μουσικος ισως να μην μπορει να τζαμμαρει οπως καποιος αυτοδιδακτος που παιζει χρονια σε παρεες με αυτι αλλα αν ασχοληθει κανα εξαμηνο να πηγαινει σε τζαμς και του σπασει ο φοβος μετα θα ειναι αντε γεια, το εχω δει να συμβαινει με ατομα.

 

[gkourmoul1]

αυτα ολα ειναι χαζομαρες και οι ελληνες ροκ μπλουζιστες ειδικα ειναι οι πιο γραφικοι τυποι που εχω συναντησει in person...  κατι πηγε στραβα στην παιδικη τους ηλικια και ειναι γεματοι τρελα, νομιζουν οτι επειδη παιζουν μια πεντατονικη και κανουν bends 5 δευτερολεπτων κανουν κατι ιδιαιτερο και εχουν το "mojo" (οταν ακουω αυτην την εκφραση ξερναω λιγο μεσα στο στομα μου). δεν λεω ωραια τα μπλουζακια αλλα μπορει να τα παιξει ο καθενας που εχει λιγο αυτι για να δημιουργει ευχαριστες φρασεις και ατμοσφαιρα, δεν χρειαζεται να εισαι ουτε μαυρος ουτε "να εχεις περπατησει τα μονοπατια της ζωης φιλε ασε τι να σου λεω τωρα δεν θα καταλαβεις" και ειναι και απο τα πιο ευκολα ειδη για να παιξεις, αν πας να παιξεις πχ jazz ή τεχνικο μεταλ πρεπει να σου βγει ο πατος στην κυριολεξια.

Χωρις να παιζω τζαζ ή τεχνικο μεταλ, η αποψη μου ειναι οτι οσο πιο πολλες νοτες παιζεις το δευτερολεπτο, τοσο λιγοτερο "mojo" στο παιξιμο εχεις αναγκη. Οσο πιο λιγες οι νοτες, τοσο πιο επιταχτικος ειναι ο χρωματισμος τους απο την "ψυχη" που λενε. Δεν ξερω εαν με καταλαβαινεις. Και συμφωνω οτι το μπλουζ ειναι το πιο ευκολο για να το εκτελεσει καποιος. Οχι βεβαια και το πιο ευκολο για να το αποδωσει οπως πρεπει.

το ιδιο ισχυει και για αυτο που ο ειπε ο φιλος στην αρχη. ναι ο κλασικος μουσικος ισως να μην μπορει να τζαμμαρει οπως καποιος αυτοδιδακτος που παιζει χρονια σε παρεες με αυτι αλλα αν ασχοληθει κανα εξαμηνο να πηγαινει σε τζαμς και του σπασει ο φοβος μετα θα ειναι αντε γεια, το εχω δει να συμβαινει με ατομα.

Σε κανα εξαμηνο δεν θα σπασει ο φοβος. Θα μπει στο κλιμα καλυτερα και βαλει το παραπανω απο εκεινα που λεει η παρτιτουρα.  Και εννοειται οτι θα ειναι απιαστος μετα...

 

[Jazzjoker]

Αυτό που δεν παύει ποτέ να μου κάνει εντύπωση είναι η ευκολία με την οποία κάποιος εκφράζει άποψη ειδήμονα χωρίς να έχει ιδέα για τι μιλάει. Προσωπικώς δικαιολογώ οποιαδήποτε ανοησία μέχρι και τα middle 20s όπου το μυαλό δουλεύει υπερωρίες ειδικά για να σκέφτεται χαζομάρες. Από εκεί και πέρα είσαι απολύτως υπεύθυνος για την κάθε βλακεία που εκφράζεις.

 

[gkourmoul1]

Επειδη σιγουρα αναφερεσαι σε μενα, να ξεκαθαρισω οτι εκφραζω καθαρα την προσωπικη μου αποψη. Ειδημων δεν ειμαι. Ουτε καν μουσικος ειμαι.

Συζητηση κανουμε...

 

[Jazzjoker]

Επειδη σιγουρα αναφερεσαι σε μενα

Λάθος κάνεις. Ούτε θα έγραφα ποτέ σε τέτοιο τόνο για εσένα, ό.τι άποψη κι αν εξέφραζες.

 

[Άγιος]

εγώ μια φορά είδα έναν τύπο που έπαιζε τζαζ και τεχνικό μέταλ ταυτόχρονα και η φάση ήταν δεν είχε κώλο, τα πόδια ήταν attached απευθείας στα νεφρά

 

[gkourmoul1]

Λάθος κάνεις. Ούτε θα έγραφα ποτέ σε τέτοιο τόνο για εσένα, ό.τι άποψη κι αν εξέφραζες.

Η αληθεια ειναι οτι σα 16αρης νιωθω τελευταια και με πιανει συχνα επαρση ?

Τωρα πηρα χαμπαρι που πηγαινε η σουβλια...

 

[Πνοή και Νύξη]

Ολα γράφονται και όλα διαβάζονται.

Γράψε σε παρτιτούρα αυτό και βάλε το στον Λεωνίδα Καβάκο να το παίξει.
 



Εξακολουθώ να θεωρώ πως τσάμπα παρεξηγιέται ο φίλος σου. Εγώ αντί να παρεξηγούμαι, θα σήκωνα τα μανίκια και θα έπιανα δουλειά για να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις του συγκεκριμένου χώρου που καλούμαι να υπηρετήσω, έστω και περιστασιακά, έστω και χωρίς καλλιτεχνικό κίνητρο. Ένας μουσικός δεν κρίνεται μόνο από τις θεωρητικές, τις τεχνικές ή ακόμη-ακόμη τις ιστορικές γνώσεις πάνω σε ένα αντικείμενο. Ούτε καν από την αγάπη του προς αυτό.
 

 

[rgxinap]

Δεν υπάρχει λόγος για συγκρίσεις. Είναι πάμπολλα τα παραδείγματα μουσικών με άρτιες θεωρητικές και τεχνικές γνώσεις που σε context εκτός μουσικού κειμένου όχι μόνο αισθάνονται άβολα, αλλά και γυμνοί.

Το ίδιο κι από την άλλη, όπως λες, μουσικοί που επειδή-θεωρητικά- είναι περιζήτητοι λόγω εμπειρίας/γνωριμιών/πλασαρίσματος/τσαγανού, θεωρούν εαυτόν αυθεντία, natural talent κλπ και οτιδήποτε εκτός δικής τους οπτικής ως προς τι είναι καλός μουσικός έχει στενέψει επικίνδυνα σε αλλαζονικό επίπεδο.

Η αλήθεια είναι ότι ούτε ένας folk-λαϊκός μουσικός μπορεί να παίξει κλασσικά έργα, αλλά ούτε και ένας κλασσικός μουσικός να παίξει το ρεπερτόριο άλλου ιδιώματος χωρίς να το κατέχει-όση παρτιτούρα και να του δώσουν. Δεν είναι μόνο η εκτέλεση παρτιτούρας, στη συγκεκριμένη περίπτωση. Οπότε η παρεξήγηση αφορά τον όρο καλός μουσικός-μη καλός μουσικός ο οποίος-παραδόξως- είναι εύστοχος και στις δύο περιπτώσεις. Νομίζω είναι περισσότερο παρεξήγηση λόγου παρά έργου.

είχα παίξει με ένα Σέρβο φλαουτίστα, ο οποίος έχει ότι πτυχείο υπάρχει και δεν υπάρχει, μέλος της ορχήστρας της ΕΡΤ, και ο οποίος ξεφτίλιζε (θετικώς εννοούμενο) οποιοδήποτε τραγούδι πήγαινε να παίξει η παιδική μας μπαντα, η οποία ήταν βασικά μια μπάντα για μια χορωδία παιδιών του σέρβικου σχολείου. Ο τυπος, σόλαρε, ξαναερχόταν στο μέτρο-ρυθμικό, έπαιζε πανέμορφα πράγματα και αυτοσχεδιασμούς, και γενικά μας έστειλε αδιάβαστους, και την βιολίστρια, και τον άλλο φλαουτίστα, και την πιανίστρια, και φυσικά τα παιδάκια που τον κοιτούσαν με θαυμασμό. + η όλη του παρουσία που απέπνεε φοβερές εμπειρίες απο συναυλίες στα πιο απαιτητικά κοινά. Ασε που έκανε τις μεταφορές ολόκληρου του τραγουδιού απο την μία νότα στην άλλη λες είναι το πιο εύκολο πράγμα (εγω ίδρωνα για να το καταφέρω σαν ρυθμικός κιθαρίστας - και έχετε ακούσει φαντάζομαι τα παπαδιλίκια που παίζω εδω και 30 χρόνια στην προσπάθεια...)

Οπότε, ναι, πιστεύω οτι ένας έμπειρος κλασικός , μπορεί να παίξει οτιδήποτε το λαϊκό εύκολα και όμορφα και χωρίς παρτιτούρα.

 

[elephtan]

Αυτό που δεν παύει ποτέ να μου κάνει εντύπωση είναι η ευκολία με την οποία κάποιος εκφράζει άποψη ειδήμονα χωρίς να έχει ιδέα για τι μιλάει. Προσωπικώς δικαιολογώ οποιαδήποτε ανοησία μέχρι και τα middle 20s όπου το μυαλό δουλεύει υπερωρίες ειδικά για να σκέφτεται χαζομάρες. Από εκεί και πέρα είσαι απολύτως υπεύθυνος για την κάθε βλακεία που εκφράζεις.

αν αναφερεσαι σε μενα ισως να εχεις δικιο και να ημουν υπερβολικος αλλα καποια ατομα που εχω γνωρισει κατα καιρους μου εχουν ανεβασει το αιμα στο κεφαλι και για αυτο να ημουν αποτομος και να τα εγραψα τοσο βαρυα και υπερβολικα...

 

[Spyros Delta]

Γράψε σε παρτιτούρα αυτό και βάλε το στον Λεωνίδα Καβάκο να το παίξει.

Μη παιρνεις και ορκο. Ο πατερας του επαιζε στην ορχηστρα της ερτ και στα μπουζουκια και ο θειος του (και θειος μου) ηταν δημοτικος βιολιστης.

Το αυτακι του εχει ταιστει και με τετοιο υλικο.

.

 

[fusiongtr]

και ο θειος του (και θειος μου)

Ξάδερφε ... εσύ είσαι?

 

[fusiongtr]

Η παρτιτούρα είναι μεθοδος καταγραφης και ανάγνωσης. Ολα γράφονται και όλα διαβάζονται.

Λοιπόν για να μιλήσω σοβαρά ...

Δεν συμφωνώ ότι "Ολα γράφονται και όλα διαβάζονται."

Να εξηγηθώ.

Το πεντάγραμμο φτιάχτηκε σε μια μουσική περίοδο που όντως εξυπηρετούσε τις τότε ανάγκες μουσικής επικοινωνίας.

Φτιάχτηκε πάνω σε δομές οριζόμενες από αυτό που λέμε κλασσική μουσική.

Δεν εξυπηρετεί τα πάντα προφανώς (πχ μόρια).

Αν δώσεις μια παρτιτούρα σε 10 διαφορετικούς μουσικούς που ξέρουν να διαβάζουν καλά αλλά δεν γνωρίζουν το ιδίωμα του κομματιού, θα ακούσεις 10 διαφορετικές εκτελέσεις.

Η παρτιτούρα δεν είναι εύκολο να καλύψει λαϊκά ιδιώματα από την άποψη του παιξίματος και της έκφρασης.

Αν βάλεις έναν υπερυπολογιστή να γράψει σε παρτιτούρα τις πραγματικές αξίες (και όχι να τις στρογγυλοποιήσει συμβατικά) που παίζονται πχ σ' ένα σόλο λαϊκού ιδιώματος, αυτή θα είναι γεμάτη κουκίδες που θα είναι σχεδόν αδύνατο να παιχτούν ακριβώς όπως είναι γραμμένες.

Δεν μπορεί επίσης να καλύψει θέματα όπως groove (όλα σωστά παίζονται από όλους αλλά δεν τσουλάει το κομμάτι), παίξιμο λίγο πίσω ή λίγο μπροστά από το beat, τρόπος χτυπήματος νότας, κλπ.

Γι αυτό βλέπουμε τα "play with a swing feel", "ελεύθερο", κλπ γραμμένα πάνω στην παρτιτούρα.

Από εκεί και πέρα όμως έχουμε και τα εξής.

Στις κλασσικές σπουδές γίνεται πολύ δυνατό ear training (σολφέζ), και μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι κάποιος που έχει τέτοια εκπαίδευση δεν μπορεί να "ακούσει" τρία ακκόρντα και ζητάει παρτιτούρα.

Αλλά .... η παρτιτούρα εκτός από το τι θα παίξει κάποιος και πώς θα το παίξει, γράφει και το πότε θα το παίξει.

Σε μια μπάντα, ακόμα και αν σου πούνε ή καταλάβεις τα ακκόρντα, αν δεν ξέρεις το είδος, δεν ξέρεις πώς και πότε να παίξεις.

Μια παρτιτούρα σίγουρα σε βοηθάει να βρεις τον σωστό τρόπο.

Απλά ήταν λίγες σκέψεις αραδιασμένες σ' ένα ποστ.

 

[Ali Barout]

Μάλιστα. Σκέψεις αριθμημένες αλλά όχι και σε σειρά:

1) Αν η παρτιτούρα (Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ) ήταν η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ του ήχου, (σαν midi ένα πράγμα), δεν θα υπήρχαν διαφορετικές εκτελέσεις. Θα υπήρχε η μία [1] σωστή εκτέλεση και οι άλλες θα ήσαν αιρέσεις. Δεν είναι, και δόξα τω θεώ. Όσο πιο πίσω πάμε, τόσο καλύτερα φαίνεται. Βλέπε κοντσέρτα του Vivaldi για τσέλλο που είναι γραμμένη η γραμμή του cello και το δοσμένο μπάσσο. Η υλοποίηση επαφιόταν στον κοντινουίστα. Βλέπε σουίτες Μπαχ για τσέλλο, που είναι οι νότες μόνες σκόρπιες στα πρωτότυπα, και σε μοντέρνες επανεκδόσεις έχει λεγκάτα, στακκάτα, sul G, D κτπ. κτπ.

2) Παρτιτούρα μέτρο μέτρο για το Μερτικό, το φύγε να ησυχάσω, το καήκαμε κι απόψε καήκαμε δεν νοείται. Είναι σπατάλη. Μπορείς να γράψεις έναν οδηγό μια εισαγωγή 8 μέτρα να τη θυμάσαι, άντε και τίποτα ακκόρντα, που θα αλλάζουν μαζί με τους στίχοι.

3) Ο παίζων εκτός έδρας οφείλει να κάνει τα κουμάντα του αν θέλει να είναι παίζων. Κι εγώ αν δεν ξέρω κομμάτια κάθομαι και βγάζω οδηγούς, για ιδιωτική χρήση. Δεν είναι δουλειά του κουμανταδόρου/δουλιτσοκλείστη να μου δώσει παρτιτούρες. Αν είναι μαγαζί ΑΑΑ θα έχει "μαέστρο" που θα έχει κάνει ενορχηστρώσεις με τρόπους διάφορους. Είτε πάρτες, είτε οδηγούς είτε και στο μιλητό.

4) Άλλο La Campanella άλλο τα καμπανέλια. Ότι ξέρεις να παρκάρεις σκάνια με καρότσα σε χώρο που παρκάρει σμαρτ, δε σημαίνει ότι ξέρεις να κάνεις πατίνι. Είναι άλλο πράγμα. Ότι μια παρτιτούρα είναι 4/4 και δεν έχει οπλισμό κι έχει απάνω νότες διάφορες δε σημαίνει ότι θα βγει αμα τη εκτελέσει αγριοτσιφτέτελο μι ουσακ. Ο εκτελών προξενεί το αγριοτσιφτέτελο, κι ουχί η καταγραφή.

Αντιστρόφως. Φαντάσου ότι πας στον μπουζουξή και του λες: ΦΑ# τα μινόρια. Παίξε μου Ντο-σι-λα-λα-σολ-φα-μι-φα-σολ-ντο-ντο-ρε-ντο-σι-λα-λα-σολ-φα-μι-φα-σολ κτπκτπ με τα ενδιάμεσα ντο#. Θα βγει la campanella ή τα καμπανέλια; Ο παίχτης το κάνει όχι η πληροφορία.

5) Γιατί να υπάρχουν φταίχτες σε όλα; Πήγα κάπου, μου είπε έτσι, εγώ ξέρω αλλιώς. Τέλος. Δεν τα βρήκαμε. Πώς να το κάνουμε. Πρέπει να είμαστε όλοι το ίδιο σ' αυτόν τον κόσμο, ο Κάιν με τον Άβελ αγκαλιά και να έχουμε την ίδια γνώμη; Όχι. Να σκοτωθούμε κιόλας όμως για τη γνώμη; Όχι. Κλάιν. Παρακάτω.