Ψυχολόγος-Ψυχίατρος δεν είμαι, κάποιες σκέψεις μου είναι.
Ο Prince μια χαρά χρησιμοποίησε τα media στις αρχές τις καριέρας του και στη συνέχεια, όπως σωστά παρατηρήθηκε (π.χ. MTV).
Και το internet στα πρώτα του βήματα.
Όταν το διαδίκτυο κατάφερε να συγκεντρώσει ΤΕΡΑΣΤΙΟ όγκο υλικού (καλλιτεχνικού γενικά, και όχι μόνο) εκεί πιστεύω ότι του έγινε το «κλικ» και θέλησε να διαχωρίσει τη σχέση του.
Το «δόγμα»: «τη μουσική μου θα τη βρίσκετε και θα σας τη διανέμω ΜΟΝΟΝ εγώ» δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ειλικρινή αφετηρία του είχε την ευαισθησία του για τα πνευματικά δικαιώματα (περιουσιακά για την ακρίβεια – δεν αμφισβήτησε κανείς την πατρότητα του έργου του) της μουσικής του.
Πιστεύω πως με αυτό ήθελε να ξεχωρίσει (αποσχιστεί από τη «μάζα») με μια ελαφρά ίσως «αλαζονεία» του ύφους : «αν θες να με ακούσεις- θα με ψάξεις».
Ακόμα και η τοποθέτηση του ότι το κάνει «για να μην βγάζουν εις βάρος του , άλλοι» , πιο πολύ για να πείσει τον εαυτό του νομίζω έγινε.
Ίσως σε μια πιο βαθιά αυτοκριτική θα του ήταν δύσκολο να παραδεχθεί «ναι είμαι ψώνιο- θέλω να ξεχωρίζω».
Δίκιο θα είχε , είχε όλα τα φόντα να είναι και του άξιζε να είναι.
Μπορεί και να κάνω λάθος.
>
