"Η πιο ckata συναυλία του Φθινοπώρου"

Μιχάλης Πάρις

TamTam Radio

Γνωστός άγνωστος
Μηνύματα
2,621
Πόντοι
398
Απολαυστικό και οδυνηρά αληθινό.  ::)

Πόσοι έχετε βρεθεί/ζήσει κάτι αντίστοιχο;

"...ο πάγκος ήταν ασφυκτικά γεμάτος με τα πράγματα των 5 μουσικών, 2-3 απο αυτούς έδειχναν ότι είχαν φέρει εξοπλισμό για να βγάλουν ένα λάιβ μόνοι τους, όταν είναι να παίξεις με άλλους 5 δεν κουβαλάς 10 μασίνια μαζί σου, εκτός και αν προτίθεσαι να κάνεις το κομμάτι σου"  :o

H ΠΙΟ ΣΚΑΤΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ – exadrik

 
Εγώ θα φανώ ηλίθιος αν ρωτήσω σχετικά με τη χρήση της λέξης "νοιζ" στο κείμενο; Το φόρουμ εδώ εννοεί; Γιατί αν το εννοεί εμένα οι εμπειρίες μου είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΛΛΕΣ!

 
  Είναι αστείο ότι ακόμα και σε ένα τέτοιο 'καλλιτεχνικό' χώρο όπου όλα έχουν ξεκινήσει από μία punk -diy attitude να βλέπεις κομπλεξισμούς και ψώνια λες και μιλάμε για τίποτα τεχνικάτζες . Το θέμα όμως είναι ότι τέτοιες τάσεις δεν είναι αποτέλεσμα της τεχνοκρατίας (που απουσιάζει εξ'άλλου) αλλά του πως πουλάει κανείς τον εαυτό του ....κι έτσι συνήθως εκφυλίζεται μια κίνηση που ξεκινησε από το underground

 
Είναι βασική παρεξήγηση πως η noise μουσική έχει κάποια σχέση με οργασμική εκδήλωση ωκεανού συναισθημάτων.

Δεν έχει, είναι περισσότερο "εγκεφαλικό" πράγμα.

Αν ήταν κατανοητό αυτό, ο συγγραφέας του άρθρου δεν θα είχε κανένα ιδιαίτερο λόγο να το γράψει - προφανώς ήταν στη λάθος παρέα, με λάθος προσδοκίες.

:)

 
trolley είπε:
Είναι βασική παρεξήγηση πως η noise μουσική έχει κάποια σχέση με οργασμική εκδήλωση ωκεανού συναισθημάτων.

Δεν έχει, είναι περισσότερο "εγκεφαλικό" πράγμα.

Αν ήταν κατανοητό αυτό, ο συγγραφέας του άρθρου δεν θα είχε κανένα ιδιαίτερο λόγο να το γράψει - προφανώς ήταν στη λάθος παρέα, με λάθος προσδοκίες.

:)
Συμφωνώ γενικά με αυτό που λες για τη συγκεκριμένη μουσική, όμως διαφωνώ με το ότι ο συγγραφέας του άρθρου, ως μουσικός, μπορεί όντως να βιώνει έτσι αυτή τη μουσική ως "οργασμική εκδήλωση ωκεανού συναισθημάτων".

Είναι σα να θέτεις όρια στο πώς αντιλαμβάνεται καθένας την T3xΝh (ή την τέχνη του).

 
Tamtam είπε:
Συμφωνώ γενικά με αυτό που λες για τη συγκεκριμένη μουσική, όμως διαφωνώ με το ότι ο συγγραφέας του άρθρου, ως μουσικός, μπορεί όντως να βιώνει έτσι αυτή τη μουσική ως "οργασμική εκδήλωση ωκεανού συναισθημάτων".

Είναι σα να θέτεις όρια στο πώς αντιλαμβάνεται καθένας την T3xΝh (ή την τέχνη του).
  Από τα γραφόμενά του, ωστόσο, αυτό, που μου έδωσε να καταλάβω είναι ότι ως "ελεύθερο αυτοσχεδιασμό" είχε στο μυαλό του πιο συμβατικές μουσικές φόρμες, από αυτό που είναι η noise και η πειραματική μουσική.

 
mustafank είπε:
  Από τα γραφόμενά του, ωστόσο, αυτό, που μου έδωσε να καταλάβω είναι ότι ως "ελεύθερο αυτοσχεδιασμό" είχε στο μυαλό του πιο συμβατικές μουσικές φόρμες, από αυτό που είναι η noise και η πειραματική μουσική.
Νομίζω πάντως ότι όλο το άρθρο-σχόλιο, έχει ν ακάνει με την προσέγγιση σε ένα jam session και όχι με το ύφος της μουσικ΄ςη που παίζεται εκεί.

Αντικαταστήστε τη λέξη noise music που αναφέρει με οποιοδήποτε άλλο είδος αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής, και αυτό που περιγράφει για τους τύπους με τα χιλιάδες εφέ και τα τεράστια "εγώ", θα εξακολουθεί να είναι valid ως απευκταία συμπεριφορά.

 
Tamtam είπε:
Νομίζω πάντως ότι όλο το άρθρο-σχόλιο, έχει ν ακάνει με την προσέγγιση σε ένα jam session και όχι με το ύφος της μουσικ΄ςη που παίζεται εκεί.

Αντικαταστήστε τη λέξη noise music που αναφέρει με οποιοδήποτε άλλο είδος αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής, και αυτό που περιγράφει για τους τύπους με τα χιλιάδες εφέ και τα τεράστια "εγώ", θα εξακολουθεί να είναι valid ως απευκταία συμπεριφορά.
Μα το συγκεκριμένο ύφος/είδος της μουσικής προσδιορίζει και την προσέγγιση. Στη noise δεν πας για πεντατονικό blues jam, με ξεκάθαρους ρόλους. \

 
mustafank είπε:
Μα το συγκεκριμένο ύφος/είδος της μουσικής προσδιορίζει και την προσέγγιση. Στη noise δεν πας για πεντατονικό blues jam, με ξεκάθαρους ρόλους. \
Διαφωνώ, αν και μάλλον δεν θα έχω παίξει σε noise band όπως εσύ :D

Αλλά δεν καταλαβαίνω τι θες να πεις. Εννοείς οτι κακώς στηλιτεύει τις on stage συμπεριφορές των δυο μουσικών που επισκίασαν με την έντασή τους τους τους άλλους;

Εγώ νομίζω ότι τέτοια "προσέγγιση" είναι κακή για κάθε είδος μουσικής, αυτό λέω.

 
Tamtam είπε:
Εγώ νομίζω ότι τέτοια "προσέγγιση" είναι κακή για κάθε είδος μουσικής, αυτό λέω.
η επισκίαση είναι κάτι που ορθώς στηλιτεύεται. Οι όποιες αμφιβολίες μου αφορούν το είδος (noise), το οποίο, ούτως ή άλλως, παίζεται σε υψηλότατες εντάσεις.

αν και μάλλον δεν θα έχω παίξει σε noise band όπως εσύ :D
Μακάρι, αλλά δεν...  :'(  ;D ;D ;D

Στη μπάντα μου, πάντως, κάνω, σε σημεία, noise impros, τα οποία, ωστόσο, απαιτούν υψηλές εντάσεις και σταδιακά επισκιάζουν τα υπόλοιπα όργανα, αλλά, όλο αυτό, είναι μέρος των κομματιών και πρέπει να παιχτούν έτσι.

Τη μια και μοναδική φορά, που με ψάρωσε ηχολήπτης (γιατί παίζαμε σε "μεγάλο" μαγαζί και είπα, λανθασμένα, να του κάνω τη χάρη) και έπαιξα χαμηλά, τα εν λόγω σημεία, ήταν μια αηδία και μισή.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Το διαβασα τις προαλλες το αρθρο, το βρηκα αν μη τι αλλο ιδιαιτερα διασκεδαστικο  ;D

trolley είπε:
Είναι βασική παρεξήγηση πως η noise μουσική έχει κάποια σχέση με οργασμική εκδήλωση ωκεανού συναισθημάτων.

Δεν έχει, είναι περισσότερο "εγκεφαλικό" πράγμα.
Δεν εχω εντρυφησει ιδιαιτερα στη noise μουσικη* και ποσω μαλλον στην ιστορια της, αλλα νομιζω πως θα συμφωνησω με αυτο. Τουλαχιστον αυτη η εντυπωση μου εχει δημιουργηθει οσες φορες ετυχε να βρεθω σε "καλη" συναυλια του ειδους (και που καταλαβα οτι ειναι καλη θα μου πειτε, ελα ντε θα σας πω). Ισως να ηταν πιο κοντα σε αυτη την οργασμικη εκδηλωση συναισθηματων παλαιοτερα, στις απαρχες του?

Το αρθρο παντως μου θυμισε ενα ανεκδοτο, ενα περιστατικο για το οποιο ειχα διαβασει. Αν θυμαμαι σωστα, επροκειτο για ενα τακτικο free jam στο σπιτι του John Zorn στο οποιο (οπως ισως φανταζεστε) επικρατουσε ενα ψιλοχαος καθε φορα, με τους συμμετεχοντες να προκαλου καθε λογης βαβουρα απο συμβατικα και μη οργανα.

Το αποκορυφωμα ηταν λοιπον σε καποιο session οπου εγινε αντιληπτο οτι το κουδουνι της πορτας ηταν τρομακτικα δυνατο, και sure enough συντομα βρεθηκε καποιος να το χρησιμοποιησει. Το εν λογω ατομο ομως δεν ενσωματωσε το κουδουνι καπως στο παιξιμο του, ουτε το χρησιμοποιησε με φειδω - επι μια ωρα επαιζε ΜΟΝΟ το κουδουνι, non-stop χωρις κανενα variation, πνιγωντας τελειως ολους του αλλους.

Μετα απο αρκετα θυμωμενα βλεματα και αφου πολλοι δεν αντεχαν αλλο διακοψαν το session και ξεκινησε ενα heated argument (i.e. κατεβηκαν καντηλια) με τους μισους να φωναζουν οτι το ξεφτυλισε τελειως, πανε παιξε μονος σου σπιτι σου κλπ και με τους αλλους μισους να υπερασπιζονται ακαδημαικα την υπερβολικη χρηση του κουδουνιου στα πλαισια της πληρους εκφραστικης ελευθεριας του ειδους (αλλα μεταξυ μας φιλαρακι μη ξηγιεσαι ετσι και παει λεγωντας).

Αν δεν με απατα η μνημη μου παντως ακρη τοτε μεταξυ τους δε βρεθηκε  ;D


*εχω ακουσει και ενιοτε παιξει αλλα η τριβη μου σαν ακροατης/μουσικος ειναι κατα κυριο λογο πιο κοντα σε αλλα φασματα του πειραματικου χωρου


 
mustafank,

δεν πρέπει να παίζουμε ποτέ για τον ηχολήπτη, αλλά για το κοινό και τους ατζέντηδες!

Odis,

φοβερή ιστορία. Κουδούνια και ξυπνητήρια πιπ - πιπ -πιπ είναι τα δυο πράγματα που δεν αντέχει κανένας φυσιολογικός άνθρωπος!

Στην ιστορία πάντως, όπως γράφει, ο συγκεκριμένος που ξεκούφανε τους άλλους, φορούσε ο ίδιος ωτασπίδες , γεγονός που το κάνει ακόμη πιο εξοργιστικό!  :o

 
Επανερχομαι γιατι φαγωθηκα να βρω το ακριβες αποσπασμα που σας ανεφερα, πεπεισμενος οτι εκ μνημης δεν το ανακαλουσα ως του αξιζε  ;D

Προερχεται απο ενα essay σχετικα με το Musica Elettronica Viva (αρα Rzewski, οχι Zorn) με τιτλο "Music is a Universal Human Right" και που βρισκεται στο βιβλιο "Sound Commitments: Avant-Gard Music and the Sixties" (αφου εκανα το ξεθαμα ας παραθεσω και την βιβλιογραφια μου).

https://www.amazon.co.uk/Sound-Commitments-Avant-Garde-Music-Sixties/dp/0195336658

Παραθετω το αποσπασμα οπως το βρηκα στο preview του amazon οποτε φανταζομαι οτι δεν τιθεται θεμα κλοπηραιτ.

doorbelljam.jpg

 
Έχω συμμετάσχει σε πολλά τέτοιου είδους events, όχι τόσο noise αλλά γενικώς της free impro ποικιλίας.  Είχα αρκετές ωραίες, δημιουργικές και αξιομνημόνευτες εμπειρίες, αλλά και πάρα πολλές σαν και αυτές που περιγράφουν το άρθρο και το απόσπασμα που παρέθεσε ο Odis. Έχω καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα.

-Η ελευθερία είναι μια εξαιρετικά παρεξηγημένη λέξη.

-Η επιτυχία σε τέτοια events ήταν πάντα σε αναλογία με τις γνώσεις, τεχνική δεινότητα και ευρύτητα πνεύματος των συμμετεχόντων. Ο μαλάκας με το κουδούνι ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν δώσει τεράστια τμήματα του εαυτού τους στην τέχνη τους.

-Δέχομαι όμως πως ακόμα και αυτό θα μπορούσε να αποτελεί ένα κάποιου είδους valid statement, σε ένα μετα-μουσικό context, υπό προυποθέσεις.  Εντνούτοις, θεωρώ πως όλα αυτά έγιναν τον καιρό που έπρεπε να γίνουν-με ενοχλεί που μια μεγάλη μερίδα μουσικών σε αυτούς τους χώρους θεωρούν πως έχουν ηθικό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων, ως θιασώτες του ¨καινούριου¨, ενώ στην πραγματικότητα το μουσικό τους λεξιλόγιο είναι παρωχημένο, μια ανακύκλωση πραγμάτων που έγιναν δεκαετίες πριν-και χωρίς την παρουσία κάποιας μουσικής σκέψης ή στοιχειώδους ενστίκτου που θα έδινε μορφές με νόημα.

-Η μικρο-scato-ψυχία , επιδιξειομανία και ημιμάθεια είναι, δυστυχώς, σχεδόν ο κανόνας.

- Ear training, σολφέζ και τα συναφή δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν. :)

 
Tamtam είπε:
mustafank,

δεν πρέπει να παίζουμε ποτέ για τον ηχολήπτη, αλλά για το κοινό και τους ατζέντηδες!
;D ;D ;D

Στην ιστορία πάντως, όπως γράφει, ο συγκεκριμένος που ξεκούφανε τους άλλους, φορούσε ο ίδιος ωτασπίδες , γεγονός που το κάνει ακόμη πιο εξοργιστικό!  :o
:o :o >:(

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top