Αγγελίες
- Μηνύματα
- 3,887
- Πόντοι
- 563
- Ιδιότητα
- Κιθάρα
Θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας κατι που μου συνεβει προσφατα και ηταν η αιτια πισω από αυτό το thread.
Τρωγαμε σε μια ταβερνα στην Βολιβια σε μια περιοχη που λεγετε Copacabana όταν ξαφνικα ανοιξε η πορτα και μπηκε ένα τυπος μεσα με μια κιθαρα..
Εκατσε σε μια καρεκλα και αρχισε να παιζει και να τραγουδαει.
Τραγουδησε μερικα τραγουδια των Beatles…και μερικα δικα του .
Αρχικα νομιζα ότι το παλικαρι αυτό το πληρωνε ο μαγαζατορας…αλλα στο τελος ανακαλυψα ότι απλα ειχαν κανει μια συμφωνια μεταξυ τους να τον αφησει να παιξει για μιση ωρα ,και το κάθε τραπεζι στο τελος του εδινε κατι αν ηθελε. Όταν τελειωσε το σετ του…ηρθε και στο τραπεζι μας ..και τον καλεσα να κατσει μαζι μας να πιουμε μια μπυρα.
Πιασαμε την κουβεντα. Ηταν ο Χαβιερ..19 ετων από την Χιλη.
Ο Χαβιερ ειχε ξεκινησει λοιπον από την Χιλη.. μονος του με λιγα χρηματα και μια ταλαιπωρημενη No-name ακουστικη στην πλατη και περιοδευε από πολη σε πολη παιζοντας στο δρομο ,σε πλατειες ,σε εστιατορια και καφε για ψιχουλα.
Ηταν ηδη 6 μηνες στο δρομο …προσπαθωντας να ζησει αλλα και να αποδείξει την αξια του σαν μουσικος..αλλα και να προωθησει τα τραγουδια του.
Και το ειχε καταφερει…Αν και ηταν ταλαιπωρημενος…Κυνηγουσε το ονειρο του και ηταν ευτυχισμενος. Ζουσε την εμπειρια της ζωης του.
Εφαγε ένα κομματι πιτσα, ηπιε μια μπυρα στα γρηγορα και μας ειπε ότι πρεπει να φυγει γιατι ειχε κανονισει να παιξει και σε ένα άλλο ταβερνακι λιγο πιο κατω.
Φευγοντας ο Χαβιερ {που με συγκινησε με την ιστορια του}..θυμηθηκα αντιστοιχες ιστοριες τραγουδοποιων που ειχαν ξεκινησει ετσι…
Οπως αυτή του Jeff Buckley που αλωνιζε ολο το Μανχαταν κάθε βραδυ παιζοντας σε 4-5 διαφορετικα μαγαζια εκτος από το Sin-e.. , της Μeg Hutchinson που επειτα από παροτρυνση του μεντορα της ξεκινησε να παιζει στο μετρό της Βοστωνης για 2 χρονια , η της Rebeca Loebe που ζουσε μεσα στο station wagon της, περιοδευοντας από πολη σε πολη και παιζοντας οπου εβρισκε, προσπαθωντας να γινει γνωστη…
Θυμηθηκα τον Bruce Springsteen και τον Bon Dylan..πως ξεκινησαν..
Θυμηθηκα τους Police..που στα ξεκινηματα τους εκαναν περιοδεια σε ολη την Αμερικη..χωρις να τους ξερει ουτε η μανα τους.. Τεσσερα ατομα με τα οργανα τους στριμωγμενοι μεσα σε ένα WW κλούβα … να ταξιδευουν από πολη σε πολη…χωρις να εχουν κλεισμενο κανενα gig.
Με το που εφταναν σε μια πολη ρωταγαν στα δισκαδικα που γινονται Live…και πηγαιναν και επαιζαν σε μαγαζια που επαιζαν μονο country .. εχοντας Budget 200 δολαρια τη βραδυα ισα –ισα για τα ξενοδοχεια τους – ένα χαμπουργκερ και την βενζινη για την επομενη πολη.
Οι Νico Vega επισης …..αυτη τη στιγμη που μιλαμε ζουν σχεδον σε ένα βαν..και αλωνιζουν την Αμερικη τα τελευταια 2 χρονια που τους ξερω...παιζοντας σχεδον κάθε βραδυ σε κάθε λογης καταγωγιο.
Στην Νεα Υορκη πριν μερικα χρονια…ειδα φανταστικες Jazz μπαντες και ταλαντουχους μουσικους που εδώ θα πληρωναμε πολλα λεφτα για να δουμε, να παιζουν στις αποβαθρες του Μετρό αλλα και στο δρομο με -10 βαθμους κελσιου ..Για ψιχουλα.
Στο Buenos Aires φετος…ότι αξιομνημονευτο ειδα σε σχεση με μουσικη , ηταν street performers και street μπαντες.. με μια μπαταρια αυτοκινητου σε κάθε ενισχυτη και χυμα μεσα στο δρομο. Παλι με 3-4 βαθμους κελσιου.
To ιδιο και στη Βαρκελωνη στη ράμπλα πριν 2 χρονια.
O Xαβιερ και ολοι αυτοι που σας ανεφερα…ειχαν κατι πολύ σημαντικο.
Πιστη ! Πιστη στον εαυτο τους και τα τραγουδια τους.
Ένα μεγα λαθος που κανουν πολλοι συνθετες είναι ότι φοβουνται να εκτεθουν {η εκτιθονται εκ του ασφαλους}.
Για μενα ειναι λαθος …τα τραγουδια να μενουν στα συρταρια.
Που θελω να καταληξω με ολο αυτό το κειμενο ..{Βασικα το μονο που ελπιζω, ειναι να σας δωσω λιγο food for thought..οσοι από εσας που διαβαζετε…ασχολειστε λιγο πιο σοβαρα με την συνθεση}.
1. Μην περιμενετε από το Νοιζ η από κανενα Νοιζ να σας καταξιωσει..
Οι μουσικοι εχουμε διαφορετικα κριτηρια που κρινουμε την μουσικη..σε σχεση με τον απλο κοσμο. Ο τελικος ακροατης όμως θα είναι ο απλος πολιτης.
2. Μην περιμενετε επισης να σας ανακαλυψουν παραγωγοι δισκογραφικων η ραδιοφωνου…στελνωντας demos και παρακαλωντας δεξια και αριστερα.
Η δισκογραφια εχει πεθανει εδώ και πολλα χρονια..{η είναι άρρηκτα συνδεδεμενη με χαζοπαιχνιδα} ....και στο ραδιοφωνο απολυουν σοβαρους παραγωγους με πραγματικη αποψη και χρονια πειρας.. για computers με playlist η για χαζογκομενες με lifestyle εκπομπες που παλι παιζουν με playlist.
Η Meg Hutchinson ειχε πει σε μια συνεντευξη της ότι το πιο καταξιωτικο πραγμα που εχει καταφερει με την μουσικη της…ηταν να κανει ένα απλο πολιτη να χασει το τρενο του…για να μεινει λιγα παραπανω λεπτα στην αποβαθρα για να την ακουσει.
Aυτος είναι ο στοχος.…Αν μπορειτε να καταφερετε κατι τετοιο…να κανετε καποιον να βγαλει από τα αυτια του το Mp3 του η να χασει το τρενο του για να σας ακουσει…δεν χρειαζεστε καμια δισκογραφικη εταιρεια να σας πει τι ειστε η τι δεν ειστε.
3. Μην περιμενετε τιποτα λοιπον και από κανενα.. Παρα μονο από τον εαυτο σας.
Εκτιθοντας τον ευατο σας στο πραγματικο κοσμο - τον απλο κοσμο…και επιτυγχάνοντας η αποτυγχάνοντας… θα ξερετε ότι τουλαχιστον προσπαθησατε και ότι το παλεψατε .
Καμια φορα δεν εχει σημασια αν χασεις η κερδισεις…Σημασια εχει να αγωνιστείς.
Για μενα ο μονος και ο πραγματικος σας κριτης βρισκεται εκει εξω..και εχει αλλα αισθητικα κριτιρια από τα δικα μας στο Νοιζ.
Ελπιζω να βοηθησα η να εστω να προβληματισα οσους καταφεραν και εφτασαν στο τελος αυτου του κειμενου.
Ελπιζω επισης να καταλαβατε το λογο και το πνευμα πισω από αυτό το thread.. Βλεπω ότι κάθε μερα ανεβαινουν καινουργια τραγουδια στο Νοιζ..απο νεους συνθετες..
Σκοπος μου δεν είναι να θιξω κανεναν … αλλα να σας δωσω μια άλλη προοπτικη πισω από την εννοια της συνθεσης και της αυτό-προωθησης .
Β. Μουλακάκης.
Τρωγαμε σε μια ταβερνα στην Βολιβια σε μια περιοχη που λεγετε Copacabana όταν ξαφνικα ανοιξε η πορτα και μπηκε ένα τυπος μεσα με μια κιθαρα..
Εκατσε σε μια καρεκλα και αρχισε να παιζει και να τραγουδαει.
Τραγουδησε μερικα τραγουδια των Beatles…και μερικα δικα του .
Αρχικα νομιζα ότι το παλικαρι αυτό το πληρωνε ο μαγαζατορας…αλλα στο τελος ανακαλυψα ότι απλα ειχαν κανει μια συμφωνια μεταξυ τους να τον αφησει να παιξει για μιση ωρα ,και το κάθε τραπεζι στο τελος του εδινε κατι αν ηθελε. Όταν τελειωσε το σετ του…ηρθε και στο τραπεζι μας ..και τον καλεσα να κατσει μαζι μας να πιουμε μια μπυρα.
Πιασαμε την κουβεντα. Ηταν ο Χαβιερ..19 ετων από την Χιλη.
Ο Χαβιερ ειχε ξεκινησει λοιπον από την Χιλη.. μονος του με λιγα χρηματα και μια ταλαιπωρημενη No-name ακουστικη στην πλατη και περιοδευε από πολη σε πολη παιζοντας στο δρομο ,σε πλατειες ,σε εστιατορια και καφε για ψιχουλα.
Ηταν ηδη 6 μηνες στο δρομο …προσπαθωντας να ζησει αλλα και να αποδείξει την αξια του σαν μουσικος..αλλα και να προωθησει τα τραγουδια του.
Και το ειχε καταφερει…Αν και ηταν ταλαιπωρημενος…Κυνηγουσε το ονειρο του και ηταν ευτυχισμενος. Ζουσε την εμπειρια της ζωης του.
Εφαγε ένα κομματι πιτσα, ηπιε μια μπυρα στα γρηγορα και μας ειπε ότι πρεπει να φυγει γιατι ειχε κανονισει να παιξει και σε ένα άλλο ταβερνακι λιγο πιο κατω.
Φευγοντας ο Χαβιερ {που με συγκινησε με την ιστορια του}..θυμηθηκα αντιστοιχες ιστοριες τραγουδοποιων που ειχαν ξεκινησει ετσι…
Οπως αυτή του Jeff Buckley που αλωνιζε ολο το Μανχαταν κάθε βραδυ παιζοντας σε 4-5 διαφορετικα μαγαζια εκτος από το Sin-e.. , της Μeg Hutchinson που επειτα από παροτρυνση του μεντορα της ξεκινησε να παιζει στο μετρό της Βοστωνης για 2 χρονια , η της Rebeca Loebe που ζουσε μεσα στο station wagon της, περιοδευοντας από πολη σε πολη και παιζοντας οπου εβρισκε, προσπαθωντας να γινει γνωστη…
Θυμηθηκα τον Bruce Springsteen και τον Bon Dylan..πως ξεκινησαν..
Θυμηθηκα τους Police..που στα ξεκινηματα τους εκαναν περιοδεια σε ολη την Αμερικη..χωρις να τους ξερει ουτε η μανα τους.. Τεσσερα ατομα με τα οργανα τους στριμωγμενοι μεσα σε ένα WW κλούβα … να ταξιδευουν από πολη σε πολη…χωρις να εχουν κλεισμενο κανενα gig.
Με το που εφταναν σε μια πολη ρωταγαν στα δισκαδικα που γινονται Live…και πηγαιναν και επαιζαν σε μαγαζια που επαιζαν μονο country .. εχοντας Budget 200 δολαρια τη βραδυα ισα –ισα για τα ξενοδοχεια τους – ένα χαμπουργκερ και την βενζινη για την επομενη πολη.
Οι Νico Vega επισης …..αυτη τη στιγμη που μιλαμε ζουν σχεδον σε ένα βαν..και αλωνιζουν την Αμερικη τα τελευταια 2 χρονια που τους ξερω...παιζοντας σχεδον κάθε βραδυ σε κάθε λογης καταγωγιο.
Στην Νεα Υορκη πριν μερικα χρονια…ειδα φανταστικες Jazz μπαντες και ταλαντουχους μουσικους που εδώ θα πληρωναμε πολλα λεφτα για να δουμε, να παιζουν στις αποβαθρες του Μετρό αλλα και στο δρομο με -10 βαθμους κελσιου ..Για ψιχουλα.
Στο Buenos Aires φετος…ότι αξιομνημονευτο ειδα σε σχεση με μουσικη , ηταν street performers και street μπαντες.. με μια μπαταρια αυτοκινητου σε κάθε ενισχυτη και χυμα μεσα στο δρομο. Παλι με 3-4 βαθμους κελσιου.
To ιδιο και στη Βαρκελωνη στη ράμπλα πριν 2 χρονια.
O Xαβιερ και ολοι αυτοι που σας ανεφερα…ειχαν κατι πολύ σημαντικο.
Πιστη ! Πιστη στον εαυτο τους και τα τραγουδια τους.
Ένα μεγα λαθος που κανουν πολλοι συνθετες είναι ότι φοβουνται να εκτεθουν {η εκτιθονται εκ του ασφαλους}.
Για μενα ειναι λαθος …τα τραγουδια να μενουν στα συρταρια.
Που θελω να καταληξω με ολο αυτό το κειμενο ..{Βασικα το μονο που ελπιζω, ειναι να σας δωσω λιγο food for thought..οσοι από εσας που διαβαζετε…ασχολειστε λιγο πιο σοβαρα με την συνθεση}.
1. Μην περιμενετε από το Νοιζ η από κανενα Νοιζ να σας καταξιωσει..
Οι μουσικοι εχουμε διαφορετικα κριτηρια που κρινουμε την μουσικη..σε σχεση με τον απλο κοσμο. Ο τελικος ακροατης όμως θα είναι ο απλος πολιτης.
2. Μην περιμενετε επισης να σας ανακαλυψουν παραγωγοι δισκογραφικων η ραδιοφωνου…στελνωντας demos και παρακαλωντας δεξια και αριστερα.
Η δισκογραφια εχει πεθανει εδώ και πολλα χρονια..{η είναι άρρηκτα συνδεδεμενη με χαζοπαιχνιδα} ....και στο ραδιοφωνο απολυουν σοβαρους παραγωγους με πραγματικη αποψη και χρονια πειρας.. για computers με playlist η για χαζογκομενες με lifestyle εκπομπες που παλι παιζουν με playlist.
Η Meg Hutchinson ειχε πει σε μια συνεντευξη της ότι το πιο καταξιωτικο πραγμα που εχει καταφερει με την μουσικη της…ηταν να κανει ένα απλο πολιτη να χασει το τρενο του…για να μεινει λιγα παραπανω λεπτα στην αποβαθρα για να την ακουσει.
Aυτος είναι ο στοχος.…Αν μπορειτε να καταφερετε κατι τετοιο…να κανετε καποιον να βγαλει από τα αυτια του το Mp3 του η να χασει το τρενο του για να σας ακουσει…δεν χρειαζεστε καμια δισκογραφικη εταιρεια να σας πει τι ειστε η τι δεν ειστε.
3. Μην περιμενετε τιποτα λοιπον και από κανενα.. Παρα μονο από τον εαυτο σας.
Εκτιθοντας τον ευατο σας στο πραγματικο κοσμο - τον απλο κοσμο…και επιτυγχάνοντας η αποτυγχάνοντας… θα ξερετε ότι τουλαχιστον προσπαθησατε και ότι το παλεψατε .
Καμια φορα δεν εχει σημασια αν χασεις η κερδισεις…Σημασια εχει να αγωνιστείς.
Για μενα ο μονος και ο πραγματικος σας κριτης βρισκεται εκει εξω..και εχει αλλα αισθητικα κριτιρια από τα δικα μας στο Νοιζ.
Ελπιζω να βοηθησα η να εστω να προβληματισα οσους καταφεραν και εφτασαν στο τελος αυτου του κειμενου.
Ελπιζω επισης να καταλαβατε το λογο και το πνευμα πισω από αυτό το thread.. Βλεπω ότι κάθε μερα ανεβαινουν καινουργια τραγουδια στο Νοιζ..απο νεους συνθετες..
Σκοπος μου δεν είναι να θιξω κανεναν … αλλα να σας δωσω μια άλλη προοπτικη πισω από την εννοια της συνθεσης και της αυτό-προωθησης .
Β. Μουλακάκης.
