Πότε "απολύεται" ο ασυνεπής συνεργάτης;

[Terry RoscoeBeck5]

Υπόθεση εργασίας...

Έχουμε μια μπάντα και ένα μέλος της:

Στήνει τους συνεργάτες στις πρόβες.

Στήνει τους συνεργάτες στα live.

Είναι μέσα στη μίρλα και τον/ την  «τραβάς από πόδι» για να συμμετέχει στο δρώμενο.  

Ζει  μια μόνιμη κατάθλιψη/ υπαρξιακό/ ψυχολογικό πρόβλημα.

Βαριέται.

Δεν έχει εξοπλισμό.

Σου δίνει την αίσθηση ότι κάνει αγγαρεία.

Τι από τα παραπάνω αποτελεί το κυριότερο αίτιο για να ειπωθεί το μεγαλοπρεπές: Απολύεσαι  ;D

Πότε κατά την άποψη σας οφείλουμε να ρίξουμε το απαραίτητο... σουτ και ενδεχομένως πότε πρέπει να κάνουμε «εκπτώσεις»- αν πρέπει να κάνουμε.

 

[Nestoras]

Μα που είν' αυτός ο ξάδερφος του Πιτσιλή; ;D

Υ.Γ. Ηρεμία.

 

[Terry RoscoeBeck5]

Μα που είν' αυτός ο ξάδερφος του Πιτσιλή; ;D

Υ.Γ. Ηρεμία.

Φίλος, είναι μια άσκηση επί χάρτου...

Άπαντες έχουμε τριβή με μπάντες και μοιραία εντός αυτών δημιουργούνται «ζητήματα». Προσωπικά θα ήθελα να χαρτογραφήσω την κυρίαρχη «μενταλιτέ», αναφορικά με το τι αντιλαμβανόμαστε ως την κύρια αιτία μουσικού διαζυγίου.

Τι μας «πατάει τον κάλο» σε τέτοιο βαθμό, ώστε να πούμε: Απολύεσαι!   

 

[Earendil]

To begin with, δεν έχω βρεθεί σε τέτοια θέση. Το λέω για να μη δοθεί extra βαρύτητα στα όποια μου σχόλια - είναι επί χάρτου.

Πάμε πόντο - πόντο τώρα:

Στήνει τους συνεργάτες στις πρόβες.

Στήνει τους συνεργάτες στα live.

Αν δεν τον ενδιαφέρουν αυτά το χριστιανό γιατί παιδεύεται;

Είναι μέσα στη μίρλα και τον/ την  «τραβάς από πόδι» για να συμμετέχει στο δρώμενο. 

Ζει  μια μόνιμη κατάθλιψη/ υπαρξιακό/ ψυχολογικό πρόβλημα.

Συμβαίνει. Είναι κουραστικό, δεν είναι για θάνατο. Εγώ θα προσπαθούσα να κρατάω έναν τέτοιο συμπαίκτη "απασχολημένο" και "εντός παιχνιδιού". Όχι για να του κάνω χάρη, για να είμαι σίγουρος ότι δεν κάνει πράγματα που δε θέλει απλά για να...πάει με το ρεύμα.

Βαριέται.
Δεν έχει εξοπλισμό.

Σου δίνει την αίσθηση ότι κάνει αγγαρεία.

Περί εξοπλισμού: Κάποιοι άνθρωποι απλά δεν είναι συμβατοί με όλο αυτό. Τους κοιτάς απορώντας για την "αυτάρκεια" του εξοπλισμού (το "χαντάκωμα" ενίοτε), σε κοιτούν απορώντας επειδή άλλαξες τους κινέζικους μαγνήτες σου. Το περί εξοπλισμού δε διδάσκεται. Είσαι φορέας ή δεν είσαι.  ;D

Ένας τέτοιος άνθρωπος καταπιέζεται. Αν μάλιστα ζει μέσα στα ψυχολογικά, μήπως αντί να εκτονώνεται εντός μιας μπάντας γίνεται χειρότερα;

Αν είχα έναν τέτοιο συμπαίκτη θα του άνοιγα μια κουβέντα για να δω τί θέλει και τί σκέφτεται. Μπορεί οι υπόλοιποι να μονοπωλούν τη φάση και να έχει μείνει στην άκρη. Μπορεί απλά να μη θέλει και να κρατά πίσω αυτούς που θέλουν.

Κουβέντα. Πριν την επόμενη πρόβα. 

 

[Trolley]

Τι μας «πατάει τον κάλο» σε τέτοιο βαθμό, ώστε να πούμε: Απολύεσαι!   

Έχω καιρό να κάνω πρόβες με άλλους αλλά, αν θυμάμαι καλά, οι ιδιότητες που αναφέρεις συνήθως συνυπάρχουν. Με μία μικρή επιφύλαξη για τον "εξοπλισμό" (επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι), όλοι οι υπόλοιποι λόγοι είναι αρκετοί (καθένας από μόνος του) για το "we are letting you go".

 

[noe13]

με ενοχλουν απιστευτα τα 3-6-8,τα οποια ειναι κ πανω -κατω ταυτοσημα....αν ο αλλος εχει τρελλη ορεξη γι αυτο που κανουμε,μπορω να συγχωρησω καποιες παρατυπιες...αλλα αν βαριεται....δε σωνεται!

 

[cos_dr]

-πρεπει οτι δεσμευεται να κανει να το τηρεί.

- πρεπει να ειναι συνεπης στα ωραρια προβας, soundcheck, μελετη κλπ

- πρεπει να μην ειναι εγωιστής. Να ριχνει τον εγωισμό του και να μην

  εκβιαζει με τα θέλω του. Κομμάτια, ενορχηστρώσεις, ωραρια κλπ.

- Να μην ειναι φλύαρος να παιζει οτι χρειαζεται και οποτε χρειαζεται για

  να προσφέρει στην αισθητική και την ουσια του τελικού αποτελέσματος.

- Η εν γενει παρουσια του να ειναι θετικη για την μπαντα, να προσφερει και

  να ειναι διπλωματης στις διαφωνιες.

   Ολα αυτα προυποθέτουν την πραγματική σοβαροτητα του χαρακτήρα ενος μουσικου και εδω μπορω να θεσω τον εαυτο μου σαν προτυπο.  Γιατί οχι?

 Τι εννοω πραγματικη σοβαροτητα.

Εγω π.χ. παντα με οσους συνεργαστηκα τους εσπαγα στα νευρα με το χαβαλε μου, τις ατακες μου, τις χαζομαρες μου, το σαρδονιο γελιο μου, την μανιοκαταθλιψη μου, την απαξιωση μου, τον αυτοσαρκασμο μου)

Αλλα, ποτε δεν κρεμασα προβα, ποτε δεν πηγα αμελετητος, ακομα και σε κατασταση ημιθανείας δεν κρεμασα live. μια φορα μου ελεγαν οτι ειναι αδυνατον να παιξεις στην κατασταση που εισαι με 39 πυρετο και διαρροιες αλλα πηγα, επαιξα μεχρι το τελος σε σημειο που με λυποντουσαν ολοι για το ποσο κιτρινος ειχα γινει και θα μπορουσα να μην παω μιας και ημασταν αλλο ενα ερασιτεχνικο γκρουπ που επαιζε μια Πεμπτη τοτε.

Εγω ειχα μια πεποιθηση που μου λενε καποιοι οτι δεν ειναι σωστη γιατι δεν μου δινει ταυτοτητα.

 Δεν μπορουν 5-6 μουσικοι και τραγουδιστες σε ενα σχημα να ταιριαξουν σε ολα απολυτα και σε ενα χωρο που δοκιμαζεται και στον στεγνο επαγγελματικο του τομεα.

   Οποτε οταν πιστευεις σε αυτο που θελεις να φτιαξεις

  Να κανεις υποχωρησεις στο θεμα του ρεπερτοριου, να προσπαθησεις να παιξεις π.χ. και 5-6 κομματια που δεν σου αρέσουν στο συνολο γιατι αυτο ευνοει τους υπολοιπους και π.χ. τις δυνατοτητες των τραγουδιστων

Να το κανουν ολοι αυτο η τουλαχιστο να προσπαθουν μεχρι να απορριφθεί για ενα σοβαρο λογο, π.χ. δεν ειναι καλο το γενικο αποτελεσμα.

Το βαριεστημενος, ψυχολογικα νταουν, μανιακος ποτης και καπνιστης, αν οι αλλες προυποθέσεις τηρουνται δεν ειναι κακο.

Να τηρειται και η σωματικη υγιεινη για να μην βρωμαμε.

αυτα που παρέθεσες terry ειναι σιγουρα καμπανακια οτι κατι δεν παει καλα.

Νομιζω οτι η ασυνέπεια ειναι το χειρότερο απο όλα.

Ενας ασυνεπής στα ωράρια, στην μελετη, στις συμφωνιες, πρεπει να απολυεται απο την πρώτη στιγμη.

Μιλαμε εξ αλλου για μια εποχη τουλαχιστο ετσι οπως τη βιωνω εγω, μια σκληρη εποχη που και το τελευταιο ευρω μετραει, στο αντικειμενο μας ενας ασυνεπης ανθρωπος καταστρεφει ολο τον κοπο μας γιατι τελικως δεν εχει σημασια αν εκπληρωνεις στοχους σε αυτο που κανουμε, σημασια εχει αυτο που κανουμε οπως και να το κανουμε να το ευχαριστιομαστε εμεις, για να μπορουμε να ευχαριστησουμε και αλλους.

Η ασυνεπεια καταστρεφει ολη την ομαδα και ο ανθρωπος αυτος εκτος του οτι δεν εχει αυτοεκτιμηση, δεν σεβεται τουλαχιστο τους κοπους των αλλων.

Γιατι εχω την αισθηση οτι το εχουμε ξανασυζητησει το θεμα παλαιοτερα?

 

[hwept]

Δεν μας ειπες ομως

Τι κανει αυτη η μπαντα ?

Τι στοχους εχει ?

καθε ποτε προβαρει ?

Ειναι επαγγελματικη ή οχι ?

Υπαρχει προσωπικη σχεση (π.χ. φιλος εδω και 10ετιες) ?

Τα αλλα μελη έχουν λυμενα ολα τα παραπανω ?

Απο τις παραπανω απαντησεις εξαρταται η απαντηση που θα παρεις. Αν πχ μιλαμε για μια μπαντα φιλων απο το δημοτικο, που προβαρει 1 φορα το μηνα στη φαση "ελα πιασε ενα ριφ, να παιξω ενα ρυθμο, κ να κανει σολο ο αλλος" τοτε δεν απολυεται ακομα και αν συντρεχουν ολοι οι λογοι που ανεφερες. Αν μιλαμε για επαγγελματικη μπαντα, η αφερεγγυοτητα αρκει για να απολυθει

 

[Jazzjoker]

Ζει  μια μόνιμη κατάθλιψη/ υπαρξιακό/ ψυχολογικό πρόβλημα.

Μήπως χρειάζεται βοήθεια και όχι απόλυση; Ρωτάω έχοντας υπόψη μου κάτι...

Βέβαια το θέμα είναι πόσο διατεθειμένη είναι όλη η μπάντα να μπει σε μια τέτοια διαδικασία, ενώ οι υποχρεώσεις τρέχουν.

 

[John Goumis]

Μήπως χρειάζεται βοήθεια και όχι απόλυση; Ρωτάω έχοντας υπόψη μου κάτι...

Kαι εγώ το ίδιο. Σε μια μπάντα που απολύει ένα μέλος της για τέτοιον λόγο, αντί να τον βοηθήσει, δεν θα ήθελα να συμμετέχω. Ειδικά τέτοιες εποχές που είναι διόλου απίθανο να έχει κάποιος ψυχολογικά προβλήματα.

 

[NoIzY]

Δεν μας ειπες ομως

Τι κανει αυτη η μπαντα ?

Τι στοχους εχει ?

καθε ποτε προβαρει ?

Ειναι επαγγελματικη ή οχι ?

Υπαρχει προσωπικη σχεση (π.χ. φιλος εδω και 10ετιες) ?

Τα αλλα μελη έχουν λυμενα ολα τα παραπανω ?

Απο τις παραπανω απαντησεις εξαρταται η απαντηση που θα παρεις.

Σωστός!

Μήπως χρειάζεται βοήθεια και όχι απόλυση;

Σωστός!

Επίσης, μόνο εμένα μου ακούγεται κάπως το "απολύεσαι"?  :

 

[bloody_sunday]

Το σύνολο όλων των παραπάνω θα είχε θέση μόνο σε... σάτιρα, και μάλιστα ανεξαρτήτως μπάντας (είτε είναι drinking buddies είτε απλά γνωστοί) γιατί την πλήττουν και σημαίνουν παύση των δραστηριοτήτων της. Τελεία και παύλα. Δεν έχει απολύτως καμία σημασία αν το βλέπουν σοβαρά το θέμα για εμφανίσεις ή όχι. Χρειάζεται μια μίνιμουμ αξιοπιστία για να προχωρήσει μια ομαδική δραστηριότητα, είτε βαράτε τη λα για πλάκα είτε γεμίζετε αρένες.

Τώρα ας τα πάρουμε ένα ένα (βασικά είναι όλα ευκόλως εννοούμενα, και δε πολυκαταλαβαίνω γιατί παλιές καραβάνες όπως ο κ. Τέρης Χρυσός  ;D τα ρωτούν μιας και είμαι βέβαιος πως τα'χει δει εκατοντάδες φορές, αλλά απλά για να σκοτώσουμε λίγο χρόνο):

αν στήνει τους συνεργάτες σε πρόβες: αν το πρόβλημα χρονίζει και δεν διορθώνεται (σε στυλ "θα'ρθει? δεν θα έρθει?" κλπ) τότε adios.

αν στήνει τους συνεργάτες στα λάιβ: σοβαρότατο πρόβλημα από την 1η φορά που θα παρουσιαστεί, και αν δεν υπάρξει καλή δικαιολογία και/ή αν επαναληφθεί, adios.

αν τον τραβάς με το ζόρι για να συνεργαστεί: αν υπάρχει σοβαρότερο πρόβλημα (πχ. η κατάθλιψη) και τον αγαπούμε τότε τον βοηθούμε. Αν η εμψύχωση μπορεί να λειτουργήσει γρήγορα έτσι ώστε να ενσωματωθεί στα τεκταινόμενα, έχει καλώς, αλλιώς adios (η φιλία παραμένει ανεξάρτητη).

αν βαριέται κι αν δίνει την εντύπωση πως κάνει αγγαρεία, με συνοπτικές διαδικασίες και σε χρόνο dt του λέτε (το μαντέψατε) adios.

αν δεν έχει εξοπλισμό αλλά έχει φιλοτιμία και μπορεί να λειτουργήσει με δανεικό χωρίς να περιορίζει τους μουσικούς στόχους της μπάντας (πχ. αν θέλουν να παίξουν ήπια και έχει βρει μόνο ένα Μέταλ Ζώον, αν χρειάζονται διασκευές μπλουζ κι έχει βρει μια ούμπερ μέταλ Dimebag, αν χρειάζονται πολλά εφφέ κι έχει μόνο ένα τιουνεράκι & ένα SD1 κλπ), τότε το ανεχόμαστε, αλλιώς adios.

Ελπίζω όλα αυτά να μην αφορούν κάποιο μέλος της μπάντας σας...

 

[cos_dr]

και εγω νομιζω οτι δεν εχει σημασια το ποσο σοβαρη ειναι η μπαντα,

καποια πραγματα πρεπει αν τηρουνται αναλογα

 

[Jasemeister]

Υπόθεση εργασίας...

Έχουμε μια μπάντα και ένα μέλος της:

Στήνει τους συνεργάτες στις πρόβες.

Στήνει τους συνεργάτες στα live.

Είναι μέσα στη μίρλα και τον/ την  «τραβάς από πόδι» για να συμμετέχει στο δρώμενο.  

Ζει  μια μόνιμη κατάθλιψη/ υπαρξιακό/ ψυχολογικό πρόβλημα.

Βαριέται.

Δεν έχει εξοπλισμό.

Σου δίνει την αίσθηση ότι κάνει αγγαρεία.

Τι από τα παραπάνω αποτελεί το κυριότερο αίτιο για να ειπωθεί το μεγαλοπρεπές: Απολύεσαι  ;D

Πότε κατά την άποψη σας οφείλουμε να ρίξουμε το απαραίτητο... σουτ και ενδεχομένως πότε πρέπει να κάνουμε «εκπτώσεις»- αν πρέπει να κάνουμε.

Έχει παρατραβήξει το θέμα ήδη.

Αν θέλουμε να είμαστε στεγνοί και ασάλιωτοι, τη μισή ευθύνη την έχει η μπάντα που άφησε με την ανοχή της να φτάσει το μέλος να γράφει όλους και όλα στα @@ του. Αυτός δεν παύει να έχει το βασικό μερίδιο ευθύνης, αλλά βρίσκει και κάνει.

Τώρα γιατί η μπάντα έχει τέτοια ανοχή; Δεσμοί φιλίας, αμηχανία, pity...

ΙΜΗΟ όταν κάποιος είναι σε τέτοιο προβληματικό επίπεδο και δεν παραιτείται από μόνος του, τότε προκαλεί τους άλλους (όχι απαραίτητα συνειδητά) να τον διώξουν για να βγει και θιγμένος από πάνω.

Αν έπρεπε να διαχειριστώ τέτοια κατάσταση...

α) σε ερασιτεχνική μπάντα, δε θα τον έδιωχνα απλά θα του εξηγούσα ότι η μπάντα κατανοεί τα προβλήματά του και δεν θέλει να πιέζει, οπότε όταν λείπει θα φέρνετε άλλον στη θέση του. Οπότε βλέποντας ότι εσείς δε μασάτε αλλά ούτε μπαίνετε σε φάση "απόλυσης" τότε ή θα συνετιστεί ή θα το πάρει σιγά σιγά απόφαση ότι δε βγαίνει και θα την κάνει από μόνος του.

β) σε επαγγελματική μπάντα (δεν έχω εμπειρία), μάλλον εξαρτάται από την ύπαρξη νομικής υπόστασης (π.χ. μπορεί ο ατζέντης, αν υπάρχει, να είναι ο μόνος με δικαίωμα απόλυσης), οπότε ανάλογα την περίπτωση. Το βασικό είναι να γίνει σαφές ότι δεν υπάρχει διάθεση για τσακωμούς, παιχνίδι ευθυνών, κτλ. Απλά δεν κάνουμε χωριό οπότε πάμε γι'άλλα.

Άμα θες να βγάλεις τα νεύρα σου, ακολουθείς τη μέθοδο Adama:

http://www.youtube.com/watch?v=UhbDIYjkCsk

;D ;D ;D

 

[AuditoryDriving]

Μήπως χρειάζεται βοήθεια και όχι απόλυση; Ρωτάω έχοντας υπόψη μου κάτι...

Βέβαια το θέμα είναι πόσο διατεθειμένη είναι όλη η μπάντα να μπει σε μια τέτοια διαδικασία, ενώ οι υποχρεώσεις τρέχουν.

Kαι εγώ το ίδιο. Σε μια μπάντα που απολύει ένα μέλος της για τέτοιον λόγο, αντί να τον βοηθήσει, δεν θα ήθελα να συμμετέχω. Ειδικά τέτοιες εποχές που είναι διόλου απίθανο να έχει κάποιος ψυχολογικά προβλήματα.

Συμφωνώ με Σπύρο (Jazzjoker) και Lord_Goumis. Τα συμπτώματα ακούγονται πολύ κλασικά. Δεν ξέρω αν ισχύει στην περίπτωση σας και τι θα κάνετε (δικό σας θέμα) αλλά σίγουρα πρέπει να κάνετε μια συζήτηση οι υπόλοιποι για να δείτε το θέμα πιο σφαιρικά και διεξοδικά και να το συζητήσετε . Ίσως να παρατηρήσετε ότι το πάτερν αυτό δεν εμφανίζεται μόνο στη σχέση του με τη μπάντα.

Επιπλέον, αν τον απολύσετε παίζει να τον βυθίσετε τελείως, συνήθως η μουσική σε τέτοιες περιπτώσεις είναι διέξοδος, έστω και προσωρινή.

Τώρα άμα είστε οι Φλόυντ και το παιδί ειναι ο Σιντ...

 

[John Goumis]

Επιπλέον, αν τον απολύσετε παίζει να τον βυθίσετε τελείως, συνήθως η μουσική σε τέτοιες περιπτώσεις είναι διέξοδος, έστω και προσωρινή.

    Συνήθως τα άτομα που χάνουν όρεξη για μουσική/βόλτα/ζωή γενικότερα λόγω τέτοιων ψυχολογικών προβλημάτων δεν απολύονται, αλλά απαιτούν οι ίδιοι να θέσουν ευατόν εκτός μπάντας....(τουλάχιστον από όσα έχω δει ως τώρα).

    Πάντως η κατηγορία ''κάνει αγγαρεία/βαριέται'' είναι λίγο ''παγίδα''. Πότε βαριέται ένας μουσικός? Όταν δεν παίζει πράγματα που του αρέσουν. Πότε το κάνει αυτό? Όταν το κάνει για τα φράγκα (αλλιώς δεν βρίσκω λογικό το να παίζεις μουσική και να βαριέσαι, εκτός είναι πολύ ερασιτεχνική μπάντα και τελικά ο ένας από αυτούς συνειδητοποιεί ότι έχει μεγαλύτερη έφεση στο γκολφ).

    Με λίγα λόγια, δεν έχουμε απαίτηση από τον fusion-ά που παίζει το ''Πούλα με'' να το κάνει με περίσσιο ενθουσιασμό. Μπορεί να βαριέται που ζει, να έχει συνεχως ένα τσιγάρο αναμένο και να το βάζει ανάμεσα στις χορδές και το nut, όμως την δουλειά του θα την κάνει και με το παραπάνω.    Και θα την κάνει πολύ καλύτερα από ένα παιδί που παίζει το ''πούλα με'' με περίσσιο ενθουσιασμό κάθε καλοκαίρι στην παραλία με μια ξεκούρδιστη κλασσική. Πολλές φορές, οι ''βαριεστημένοι'' είναι οι παλιές καραβάνες, καλύτεροι μουσικά και εκτελεστικά από την υπόλοιπη μπάντα, η οποία νιώθει και τυχερή κατα τα άλλα που συνεργάζεται με αυτόν.  ;D

 

[Nestoras]

Κουβέντα. Πριν την επόμενη πρόβα. 

Μήπως χρειάζεται βοήθεια και όχι απόλυση; Ρωτάω έχοντας υπόψη μου κάτι...

Δεν αντιμετωπίζονται όλοι με τον ίδιο τρόπο. Μπορείς να καταφέρεις κάποιον να βγάλει το καλύτερό του; Τότε σε παραδέχομαι, αλλιώς δεν πρέπει να συγχνωτίζεσαι με άλλους. Εξ' άλλου πως είσαι σίγουρος ότι όλοι οι λοιποί (που δεν είναι υπό απόλυση) έχουν κάνει αυτό που πρέπει για να εντάξουν τον "απολωλότα" στην ομάδα.

 

[audiokostas]

Ξεκίνησα με διάφορα παραδείγματα αλλά βαρέθηκα καθότι τελικά η ροκ και η ποπ είναι γεμάτη από αφερέγγυους πριμαντονικούς αστέρες (αρσενικούς και θηλυκούς) που όμως καθόρισαν την ποπ/ροκ σκηνή όπως την ξέρουμε.  

Σε ένα γκρουπ κανένας δεν "απολύει" κανέναν.

Εκτός αν αυτός που απολύει είναι και αυτός που προσλαμβάνει, λαμβάνει τις αποφάσεις και καθορίζει την μισθοδοσία στην επαγγελματική σχέση.

Αν από την άλλη το γκρουπ είναι μια καλλιτεχνική ή φιλική σχέση, η απόφαση είτε λαμβάνεται από τον υπόλογο (αποχώρηση) ή ζητάει όλο το γκρουπ (που αρκετές φορές βέβαια κρύβεται πίσω από τον έναν), είτε την αλλαγή νοοτροπίας του (και πως μπορούμε να βοηθήσουμε σε αυτό) είτε ομόφωνη απόφαση περί διαφορετικής πορείας.

 

[Terry RoscoeBeck5]

Δεν μας ειπες ομως

Τι κανει αυτη η μπαντα ?

Τι στοχους εχει ?

καθε ποτε προβαρει ?

Ειναι επαγγελματικη ή οχι ?

Υπαρχει προσωπικη σχεση (π.χ. φιλος εδω και 10ετιες) ?

Τα αλλα μελη έχουν λυμενα ολα τα παραπανω ?

Είναι απλά μια υποθετική μπάντα- όπως αυτές που συνήθως παίζουμε. Κάποιες φορές με φίλους, με άτομα που μπορεί να βρεις από αγγελίες κλπ...  

Σαφέστατα όχι επαγγελματική κατάσταση, γιατί εκεί σε απολύει ο μαέστρος  ;D ;D ;D

Και κύριοι θα επαναλάβω: Μια μικρή άτυπη έρευνα κάνω. Ποιο θεωρούμε ως το «θανάσιμο αμάρτημα» ;D που είναι η «αιτία διαζυγίου» με ένα μέλος σε κάποια μπάντα- φίλος ή μη φίλος κλπ.

Σαφέστατα όλα αυτά τα χρόνια έχουμε βρεθεί απέναντι σε διαφορετικά άτομα, διαφορετικούς χαρακτήρες σε μπάντες και αποκομίσαμε κάποιες εμπειρίες.

Προσωπικά έχω δει να απολύονται τεμπελχανάδες, αδιάφοροι, ασυνεπείς, χαρισματικοί (αλλά ασυνεπείς), καλαμπόρτζοι κλπ...  ;D

Και φυσικά και εγώ έχω απολυθεί στα νιάτα μου ως μπόρτζος  ;D ;D ;D ;D

Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι «παγίδα». Είναι μια απλή απορία, για το που νομίζετε ότι μπαίνουν τα όρια.

Και so say we all  

ΕΔΙΤ: Α παιδιά το «απολύεται» είναι χαριτομενιά έζι; Σαφέστατα κανείς δεν απολύει κανέναν