Αγγελίες
- Μηνύματα
- 3,887
- Πόντοι
- 563
- Ιδιότητα
- Κιθάρα
Αυτό το ποστ ελπίζω να σας βοηθήσει στο να κάνετε το παίξιμο σας μακροπρόθεσμα πιο ενδιαφέρον και πιο ευφάνταστο.
Καταρχήν να αναλύσω που θεωρώ πως υπάρχει το πρόβλημα ή τα προβλήματα σε έναν παίχτη που το παίξιμο του στερείται φαντασίας.
Για μένα τα προβλήματα είναι πέντε.
Το πρώτο είναι η έλλειψη ακουσμάτων , το δεύτερο είναι η έλλειψη τεχνικής , το τρίτο η έλλειψη εμπειρίας με μουσικούς.{παιξίματα} το 4ο, η έλλειψη πειραματισμού και τέλος ο χρόνος.
Θα προσπαθήσω να τα αναλύσω και τα πέντε.
-Έλλειψη ακουσμάτων.
Να ξεκινήσω με κάτι που προσπαθώ να εμφυσήσω σε όλους μου τους μαθητές.
Δεν πρέπει να προσπαθούμε να γίνουμε ροκ drummers ..ή Jazz drummers ή funk drummers.
Είμαστε απλά drummers που προσπαθούμε να γίνουμε μουσικοί με μιά ολοκληρωμένη έννοια του όρου.
To πρόβλημα έλλειψης ακουσμάτων δημιουργείτε όταν ο μαθητής δεν ανοίγει τον εαυτό του στην μουσική αλλά ακούει φανατικά ότι του αρέσει και μόνο.
Ο δικός μου δάσκαλος μου είχε πεί όταν ήμουν 13 - 14 χρονών...”Βαγγέλη σαν απλός ακροατής μπορείς να είσαι όσο φανατικός θέλεις με την μουσική...σαν παίχτης όμως πρέπει να είσαι φίλαθλος’’
Aυτή η φράση μου εντυπώθηκε μέσα μου και ακόμα και σήμερα την ακολουθώ σαν Ευαγγέλιο ακούγοντας και βρίσκοντας μαγεία σε πολλά και διαφορετικά στύλ μουσικής.
Με την εφεύρεση του Youtube, όλοι μας μπορούμε να εκτεθούμε σε καινούργιες μουσικές σε καθημερινό επίπεδο.
Το μυστικό είναι να λοιπόν να μην ακούμε μουσική φανατικά, αλλά σαν φίλαθλοι.
Επιτρέψτε μου να σας περιγράψω όσο πιο απλοϊκά μπορώ, πως δουλεύει ο εγκέφαλος όσον αφορά τα διάφορα στύλ.
Αν ένας μουσικός ακούει όλη του την ζωή φανατικά ας πούμε Red hot chilly Peppers..γιατί αυτό τον συγκινεί..το πολύ - πολύ να μπορεί μια μέρα να παίξει τα τραγούδια τους ή και κάποια μπάντα με παρεμφερές ήχο.
Θα προσπαθήσω να σας κάνω μια εικόνα τώρα για να μπορέσετε να το καταλάβετε πιο εύκολα.
Σκεφτείτε τον εγκέφαλο σαν ένα χωνί.
Αν του ρίχνεις από πάνω μόνο Red Hot Chilly Peppers..αυτό που θα βγεί από την άλλη μεριά θα είναι..red hot chilly peppers.
Aν όμως του ρίξεις rock, Jazz, ethnic, Ελληνική μουσική, παραδοσιακά τραγούδια, blues, Jazz, κλασσική μουσική, hip hop κ.λ.π, ο εγκέφαλος έχει την μοναδική ικανότητα α. να τα επεξεργάζεται και β. να λειτουργεί λίγο σαν χωνευτήρι.
Αυτό που θα βγεί λοιπόν απο την άλλη μεριά {ανάλογα από το πόσο σοβαρά έχουμε ακούσει αυτά τα στύλ και τα έχουμε αφήσει να μας επηρεάσουν} θα είναι ένα αμάλγαμα όλων αυτών των στύλ.
Θεωρώ ότι όποιος κατάφερε να εξελίξει οποιοδήποτε στύλ στην ιστορία της μουσικής, ότι είχε κάνει ακριβώς αυτό. Άκουσε πολύ μουσική χωρίς στεγανά και άφησε τις επιρροές του να δημιουργήσουν κάτι καινούργιο.
Άρα..δεν έχει σημασία με τι στύλ ασχολείστε..Όσο περισσότερη μουσική ακούτε, από όσο το δυνατόν μεγαλύτερο φάσμα..τόσο περισσότερες πιθανότητες έχετε να παίξετε κάτι ενδιαφέρον, ευφάνταστο και προσωπικό.
-Έλλειψη της τεχνικής.
Το να ακούμε μουσική χωρίς στεγανά μας κάνει εξαιρετικούς ακροατές.
Αλλά μέχρι εκεί.
Για να μπορέσουμε να γίνουμε και ευφάνταστοι παίχτες πρέπει να μπορούμε να είμαστε σε θέση αυτό που «ακούμε» στο κεφάλι μας , να μπορούμε να το βγάλουμε στα μέλη μας.
Εκεί έγκειται και το δεύτερο πρόβλημα που ονομάζω έλλειψη της τεχνικής, και η αναγκαιότητα ανάπτυξης της.
Θα αναφέρω πάλι τα λόγια του δασκάλου μου Ηλία Δουμάνη όταν σαν μαθητής του, είχα καταλάβει λάθος μια άσκηση και είχα φέρει στην εξέταση κάτι δικό μου.
Τον ρώτησα αν αυτή η άσκηση που είχα κάνει τελικά ..θα μου έκανε κακό.
Μου είχε πει.. «Λάθος άσκηση δεν υπάρχει..το μόνο λάθος είναι να αφήνεις τις μπακέτες μακρυά απο τα χέρια σου.»
Αυτό νομίζω τα λέει όλα.
Όλες αυτές οι εκατομμύρια ασκήσεις που όλοι οι μουσικοί κάνουμε κάθε μέρα, μοναδικό σκοπό έχουν να αναπτύξουν τον τρόπο συνομιλίας ανάμεσα στον εγκέφαλο και τα άκρα. Να μπορείς να σκεφτείς κάτι και αυτό να βγαίνει αυτόματα στα χέρια ή τα πόδια.
Το μυστικό είναι λοιπόν ακριβώς αυτό. Εξάσκηση, εξάσκηση, εξάσκηση εξάσκηση.
Να αναφέρω επίσης τα λόγια του Dave Weckl που μας είχε πεί σε ένα σεμινάριο.
«Αγαπήστε την μελέτη γιατί θα μελετάτε όλη σας ζωή. Αν δεν αγαπάτε να μελετάτε..κάποιο πρόβλημα υπάρχει στην σχέση σας με το όργανο.»
Θεωρώ ότι ο μουσικός που πιστεύει ότι έφτασε ..{άρα και δεν χρειάζεται άλλη μελέτη} καταδικασμένος κάποια στιγμή να βαλτώσει στο παίξιμο του άρα και στις ιδέες του.
Πρέπει να είμαστε συνέχεια σε μια ανάπτυξη της τεχνικής. Και φυσικά να προσπαθούμε να μαθαίνουμε συνέχεια καινούργια στύλ μουσικής.
Μην φοβάστε να εκτεθείτε στην δυσκολία λοιπόν, αντίθετα αφήστε την να σας ιντριγκάρει και να σας οδηγήσει σε νέα μονοπάτια.
Κανένας δεν ξεκίνησε και μέσα σε 1 βδομάδα έπαιζε fusion Jazz σε 13/8.
Όλοι μάθαμε τα συστατικά που χρειάζεται για να παίξουμε αυτό το στύλ και κάποια στιγμή..απλά έγινε.
Κάποια στύλ θέλουν μήνες για να πατήσουν..κάποια άλλα χρόνια . Ότι στύλ μουσικής κι αν αγαπάτε και σας αρέσει να παίζετε περισσότερο..αν υπάρχει από πίσω σωστή τεχνική αλλά και ολοκληρωμένη γνώση της μουσικής, σας εγγυώμαι ότι θα το παίξετε καλύτερα.
-Παιξίματα.
Ο 3ος παράγοντας έχει να κάνει καθαρά με το πως ο ανθρώπινος παράγοντας επιδράει σε ένα παίξιμο.
Καταρχήν να ξεκινήσω λέγοντας.. «Προσπαθήστε να παίζετε με μουσικούς που είναι καλύτεροι από εσάς».
Κάτι που πολλοί μαθητές κάνουν λάθος είναι...ότι λόγω ανασφάλειας δεν εκτίθενται σε νέους μουσικούς αλλά παίζουν συνέχεια με τους ίδιους και τους ίδιους.
Αυτό έχει 2 όψεις.
Ναι..είναι ωραίο να παίζεις συνέχεια με τους ίδιους και τους ίδιους γιατί τους «μαθαίνεις μουσικά»..Αυτό όμως δεν σε κάνει καλύτερο μουσικό αλλά αντιθέτως σε βαλτώνει. {εκτός αν παίζεις με το Electric Band του Corea. αν και πιστεύω οτι ο Weckl θα έχει διαφορετική άποψη..}
‘Αρα βγείτε εκεί έξω.. μην περιμένετε να βρείτε φίλους για να παίξετε, απαντήστε σε αγγελίες και εκτεθείτε σε όσο το δυνατόν περισσότερα στυλ μουσικής και μουσικούς.
Να θυμάστε ότι ο καλός μουσικός έχει την δύναμη όχι μόνο να επηρεάζει τους γύρω του με το παίξιμο του, αλλά και να τους ανεβάζει το level.
Παίζοντας με καλύτερους μουσικούς απο εσάς θα αποκτήσετε αυτοπεποίθηση, ώθηση και όρεξη για μελέτη - ελπίζοντας μια μέρα να μπορέσετε να ακούσετε τον εαυτό σας και να είστε ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα..{...............}
-Έλλειψη πειραματισμού.
Ο 4ος παράγοντας έχει να κάνει με τον τρόπο που μελετάμε.
Κάθε μαθητής που ξεκινάει ένα όργανο , ξεκινάει με τα βασικά. Είναι στο χέρι του αν, ότι γνώση περάσει απο τα χέρια του , θα περάσει απλά.... ή αν αυτή η γνώση θα εξελιχθεί σε κάτι νέο.
Παρθενογέννεση δεν θεωρώ πλέον ότι υπάρχει μιας και το όργανο ήδη μετράει περισσότερα απο 100 χρόνια ζωής, αλλά πιστεύω ότι μπορούμε να δούμε τα παλιά μέσα από μια φρέσκια ματιά και να βγάλουμε νέα ύλη.
Το πιο τρανό παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ είναι το φαινόμενο Αnika Niles. https://www.anikanilles.com/
Τα 5ηχα σίγουρα δεν τα προσέφερε στην μουσική η Ανίκα ..αλλά η φρέσκια της ματιά σε αυτή την παραμελημένη ομολογουμένως αξία, έκανε χιλιάδες drummer ανά την υφήλιο, να τα προσέξουν και να τα μελετήσουν.
Η Ανίκα ζεί και έχει πάρει foul credit απο την παγκόσμια ντραμιστική κοινότητα πλέον εξαιτίας των 5ηχων της ...και χαλάλι της γιατί έκανε εξαιρετική δουλειά.
Άρα μην μελετάτε απλά ασκήσεις για χάρη των ασκήσεων...αλλά προσπαθήστε να δείτε τι ζουμί μπορείτε να βγάλετε πίσω απο κάθε τι καινούργιο που μαθαίνετε. Και όταν εννοώ ζουμί...εννοώ κάτι προσωπικό.
Όσοι γνωρίζουν την ιστορία του οργάνου θα σας πουν , ότι το όργανο ξεκίνησε από το ταμπούρο και το στρατό.
Οι πρώτοι εκπαιδευμένοι drummers ήταν ταμπουρίστες του στρατού. Το 80% της ύλης από τα βιβλία που αξίζει να μελετήσετε , θα δείτε ότι είναι γραμμένα για ταμπούρο.
Το 6 stroke roll για παράδειγμα το ξέρουμε όλοι..
Αλλά αν καθίσετε σοβαρά {μελετώντας έξυπνα} μερικές ώρες προσπαθώντας να το αναλύσετε σε όλο το σετ, είμαι σίγουρος ότι θα βρείτε μια παραλλαγή που πιθανότατα δεν έχει σκεφτεί κανείς άλλος drummer.
Αυτό το roll πλέον δεν είναι απλά το 6 stroke roll..αλλά μια προσωπική σας φράση, μια φρέσκια ματιά σε κάτι παλιό.
Mην περιμένετε επίσης τα κλείδια απο το δάσκαλο σας.
Ένας καλός δάσκαλος θα σας δώσει τις βάσεις και θα σας εμπνεύσει το τρόπο που ξεκλειδώνουν όλες αυτές οι ασκήσεις ..Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να σας δώσει τα κλειδιά, εκτός κι αν θέλει να αναπαραγάγει τον εαυτό του.
Θεωρώ επιτακτικό , αν θέλουμε να μιλάμε για ευφάνταστα παιξίματα...ότι είναι στο χέρι του κάθε μαθητή να βρεί τα δικά του κλειδιά και να ανοίξει τις δικές του πόρτες.
-Ο χρόνος.
Ο 5ος και τελευταίος παράγοντας που θεωρώ οτι έχει σημαντική επίδραση σε ένα ευφάνταστο παίξιμο είναι ο χρόνος.
Τι εννοώ: Ακόμα και αν ένας μουσικός έχει δουλέψει σοβαρά τους τέσσερις παραπάνω παράγοντες, θεωρώ ότι αν τον βάλεις σε ένα drum booth ενός studio με ένα ρολόι καρφωμένο από πάνω του..και του πείς ..."έχεις 10 λεπτά να σκεφτείς κάτι "ευφάνταστο" για αυτό το κομμάτι ...γιατί πληρώνουμε με την ώρα.."... να μην αποδώσει στο έπακρο των δυνατοτήτων του.
Αυτό είναι κάτι που και εμένα με προβληματίζει χρόνια τώρα σε session, και είναι ένας απο τους βασικούς λόγους που αποφεύγω τέτοιου είδους ηχογραφήσεις.
Μην ξεχνάμε ποτέ λοιπόν ότι είμαστε μουσικοί - όχι μηχανές φασόν με το κομμάτι.... αν φυσικά θέλουμε να μιλάμε για ευφάνταστα παιξίματα.
Θεωρώ καίριο παράγοντα λοιπόν - ότι πίσω από ένα ευφάνταστο παίξιμο πάντα κρύβεται και μια σοβαρή ευχέρεια χρόνου.
Αυτό θα το διαπιστώσετε επίσης στους 1ους δίσκους όλων των φτασμένων καλλιτεχνών. Που ενώ βλέπουμε ένα εξαιρετικό 1ο δίσκο {που πιθανότατα προετοίμαζαν χρόνια..}..μετά αρχίζει η κατρακύλα...
Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια συνέντευξη στον συγχωρεμένο τον Νίκο τον Παπάζογλου...και την αφοπλιστική του απάντηση στην ερώτηση.. "γιατί κύριε Παπάζογλου κάνετε 1 δίσκο ανά 10 χρόνια"...και η απάντηση του ήταν..."γιατί τόσο μου παίρνει να γράψω 25 καλά τραγούδια..και απο αυτά να επιλέξω τα 12."
Πάρτε το χρόνο σας λοιπόν ακόμα και αν παίζετε διασκευές , ακούστε πολύ μουσική , βγείτε εκεί έξω και παίξτε με όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο και τέλος μην ξεχνάτε ότι η εξέλιξη της τεχνικής και του πειραματισμού πάνω σε αυτή..είναι καίριας σημασίας για την σύλληψη , την αντιμετώπιση και την εξέλιξη των ιδεών κάθε μουσικού.
Ελπίζω να βοήθησα.
Βαγγέλης Μουλακάκης.
Καταρχήν να αναλύσω που θεωρώ πως υπάρχει το πρόβλημα ή τα προβλήματα σε έναν παίχτη που το παίξιμο του στερείται φαντασίας.
Για μένα τα προβλήματα είναι πέντε.
Το πρώτο είναι η έλλειψη ακουσμάτων , το δεύτερο είναι η έλλειψη τεχνικής , το τρίτο η έλλειψη εμπειρίας με μουσικούς.{παιξίματα} το 4ο, η έλλειψη πειραματισμού και τέλος ο χρόνος.
Θα προσπαθήσω να τα αναλύσω και τα πέντε.
-Έλλειψη ακουσμάτων.
Να ξεκινήσω με κάτι που προσπαθώ να εμφυσήσω σε όλους μου τους μαθητές.
Δεν πρέπει να προσπαθούμε να γίνουμε ροκ drummers ..ή Jazz drummers ή funk drummers.
Είμαστε απλά drummers που προσπαθούμε να γίνουμε μουσικοί με μιά ολοκληρωμένη έννοια του όρου.
To πρόβλημα έλλειψης ακουσμάτων δημιουργείτε όταν ο μαθητής δεν ανοίγει τον εαυτό του στην μουσική αλλά ακούει φανατικά ότι του αρέσει και μόνο.
Ο δικός μου δάσκαλος μου είχε πεί όταν ήμουν 13 - 14 χρονών...”Βαγγέλη σαν απλός ακροατής μπορείς να είσαι όσο φανατικός θέλεις με την μουσική...σαν παίχτης όμως πρέπει να είσαι φίλαθλος’’
Aυτή η φράση μου εντυπώθηκε μέσα μου και ακόμα και σήμερα την ακολουθώ σαν Ευαγγέλιο ακούγοντας και βρίσκοντας μαγεία σε πολλά και διαφορετικά στύλ μουσικής.
Με την εφεύρεση του Youtube, όλοι μας μπορούμε να εκτεθούμε σε καινούργιες μουσικές σε καθημερινό επίπεδο.
Το μυστικό είναι να λοιπόν να μην ακούμε μουσική φανατικά, αλλά σαν φίλαθλοι.
Επιτρέψτε μου να σας περιγράψω όσο πιο απλοϊκά μπορώ, πως δουλεύει ο εγκέφαλος όσον αφορά τα διάφορα στύλ.
Αν ένας μουσικός ακούει όλη του την ζωή φανατικά ας πούμε Red hot chilly Peppers..γιατί αυτό τον συγκινεί..το πολύ - πολύ να μπορεί μια μέρα να παίξει τα τραγούδια τους ή και κάποια μπάντα με παρεμφερές ήχο.
Θα προσπαθήσω να σας κάνω μια εικόνα τώρα για να μπορέσετε να το καταλάβετε πιο εύκολα.
Σκεφτείτε τον εγκέφαλο σαν ένα χωνί.
Αν του ρίχνεις από πάνω μόνο Red Hot Chilly Peppers..αυτό που θα βγεί από την άλλη μεριά θα είναι..red hot chilly peppers.
Aν όμως του ρίξεις rock, Jazz, ethnic, Ελληνική μουσική, παραδοσιακά τραγούδια, blues, Jazz, κλασσική μουσική, hip hop κ.λ.π, ο εγκέφαλος έχει την μοναδική ικανότητα α. να τα επεξεργάζεται και β. να λειτουργεί λίγο σαν χωνευτήρι.
Αυτό που θα βγεί λοιπόν απο την άλλη μεριά {ανάλογα από το πόσο σοβαρά έχουμε ακούσει αυτά τα στύλ και τα έχουμε αφήσει να μας επηρεάσουν} θα είναι ένα αμάλγαμα όλων αυτών των στύλ.
Θεωρώ ότι όποιος κατάφερε να εξελίξει οποιοδήποτε στύλ στην ιστορία της μουσικής, ότι είχε κάνει ακριβώς αυτό. Άκουσε πολύ μουσική χωρίς στεγανά και άφησε τις επιρροές του να δημιουργήσουν κάτι καινούργιο.
Άρα..δεν έχει σημασία με τι στύλ ασχολείστε..Όσο περισσότερη μουσική ακούτε, από όσο το δυνατόν μεγαλύτερο φάσμα..τόσο περισσότερες πιθανότητες έχετε να παίξετε κάτι ενδιαφέρον, ευφάνταστο και προσωπικό.
-Έλλειψη της τεχνικής.
Το να ακούμε μουσική χωρίς στεγανά μας κάνει εξαιρετικούς ακροατές.
Αλλά μέχρι εκεί.
Για να μπορέσουμε να γίνουμε και ευφάνταστοι παίχτες πρέπει να μπορούμε να είμαστε σε θέση αυτό που «ακούμε» στο κεφάλι μας , να μπορούμε να το βγάλουμε στα μέλη μας.
Εκεί έγκειται και το δεύτερο πρόβλημα που ονομάζω έλλειψη της τεχνικής, και η αναγκαιότητα ανάπτυξης της.
Θα αναφέρω πάλι τα λόγια του δασκάλου μου Ηλία Δουμάνη όταν σαν μαθητής του, είχα καταλάβει λάθος μια άσκηση και είχα φέρει στην εξέταση κάτι δικό μου.
Τον ρώτησα αν αυτή η άσκηση που είχα κάνει τελικά ..θα μου έκανε κακό.
Μου είχε πει.. «Λάθος άσκηση δεν υπάρχει..το μόνο λάθος είναι να αφήνεις τις μπακέτες μακρυά απο τα χέρια σου.»
Αυτό νομίζω τα λέει όλα.
Όλες αυτές οι εκατομμύρια ασκήσεις που όλοι οι μουσικοί κάνουμε κάθε μέρα, μοναδικό σκοπό έχουν να αναπτύξουν τον τρόπο συνομιλίας ανάμεσα στον εγκέφαλο και τα άκρα. Να μπορείς να σκεφτείς κάτι και αυτό να βγαίνει αυτόματα στα χέρια ή τα πόδια.
Το μυστικό είναι λοιπόν ακριβώς αυτό. Εξάσκηση, εξάσκηση, εξάσκηση εξάσκηση.
Να αναφέρω επίσης τα λόγια του Dave Weckl που μας είχε πεί σε ένα σεμινάριο.
«Αγαπήστε την μελέτη γιατί θα μελετάτε όλη σας ζωή. Αν δεν αγαπάτε να μελετάτε..κάποιο πρόβλημα υπάρχει στην σχέση σας με το όργανο.»
Θεωρώ ότι ο μουσικός που πιστεύει ότι έφτασε ..{άρα και δεν χρειάζεται άλλη μελέτη} καταδικασμένος κάποια στιγμή να βαλτώσει στο παίξιμο του άρα και στις ιδέες του.
Πρέπει να είμαστε συνέχεια σε μια ανάπτυξη της τεχνικής. Και φυσικά να προσπαθούμε να μαθαίνουμε συνέχεια καινούργια στύλ μουσικής.
Μην φοβάστε να εκτεθείτε στην δυσκολία λοιπόν, αντίθετα αφήστε την να σας ιντριγκάρει και να σας οδηγήσει σε νέα μονοπάτια.
Κανένας δεν ξεκίνησε και μέσα σε 1 βδομάδα έπαιζε fusion Jazz σε 13/8.
Όλοι μάθαμε τα συστατικά που χρειάζεται για να παίξουμε αυτό το στύλ και κάποια στιγμή..απλά έγινε.
Κάποια στύλ θέλουν μήνες για να πατήσουν..κάποια άλλα χρόνια . Ότι στύλ μουσικής κι αν αγαπάτε και σας αρέσει να παίζετε περισσότερο..αν υπάρχει από πίσω σωστή τεχνική αλλά και ολοκληρωμένη γνώση της μουσικής, σας εγγυώμαι ότι θα το παίξετε καλύτερα.
-Παιξίματα.
Ο 3ος παράγοντας έχει να κάνει καθαρά με το πως ο ανθρώπινος παράγοντας επιδράει σε ένα παίξιμο.
Καταρχήν να ξεκινήσω λέγοντας.. «Προσπαθήστε να παίζετε με μουσικούς που είναι καλύτεροι από εσάς».
Κάτι που πολλοί μαθητές κάνουν λάθος είναι...ότι λόγω ανασφάλειας δεν εκτίθενται σε νέους μουσικούς αλλά παίζουν συνέχεια με τους ίδιους και τους ίδιους.
Αυτό έχει 2 όψεις.
Ναι..είναι ωραίο να παίζεις συνέχεια με τους ίδιους και τους ίδιους γιατί τους «μαθαίνεις μουσικά»..Αυτό όμως δεν σε κάνει καλύτερο μουσικό αλλά αντιθέτως σε βαλτώνει. {εκτός αν παίζεις με το Electric Band του Corea. αν και πιστεύω οτι ο Weckl θα έχει διαφορετική άποψη..}
‘Αρα βγείτε εκεί έξω.. μην περιμένετε να βρείτε φίλους για να παίξετε, απαντήστε σε αγγελίες και εκτεθείτε σε όσο το δυνατόν περισσότερα στυλ μουσικής και μουσικούς.
Να θυμάστε ότι ο καλός μουσικός έχει την δύναμη όχι μόνο να επηρεάζει τους γύρω του με το παίξιμο του, αλλά και να τους ανεβάζει το level.
Παίζοντας με καλύτερους μουσικούς απο εσάς θα αποκτήσετε αυτοπεποίθηση, ώθηση και όρεξη για μελέτη - ελπίζοντας μια μέρα να μπορέσετε να ακούσετε τον εαυτό σας και να είστε ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα..{...............}
-Έλλειψη πειραματισμού.
Ο 4ος παράγοντας έχει να κάνει με τον τρόπο που μελετάμε.
Κάθε μαθητής που ξεκινάει ένα όργανο , ξεκινάει με τα βασικά. Είναι στο χέρι του αν, ότι γνώση περάσει απο τα χέρια του , θα περάσει απλά.... ή αν αυτή η γνώση θα εξελιχθεί σε κάτι νέο.
Παρθενογέννεση δεν θεωρώ πλέον ότι υπάρχει μιας και το όργανο ήδη μετράει περισσότερα απο 100 χρόνια ζωής, αλλά πιστεύω ότι μπορούμε να δούμε τα παλιά μέσα από μια φρέσκια ματιά και να βγάλουμε νέα ύλη.
Το πιο τρανό παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ είναι το φαινόμενο Αnika Niles. https://www.anikanilles.com/
Τα 5ηχα σίγουρα δεν τα προσέφερε στην μουσική η Ανίκα ..αλλά η φρέσκια της ματιά σε αυτή την παραμελημένη ομολογουμένως αξία, έκανε χιλιάδες drummer ανά την υφήλιο, να τα προσέξουν και να τα μελετήσουν.
Η Ανίκα ζεί και έχει πάρει foul credit απο την παγκόσμια ντραμιστική κοινότητα πλέον εξαιτίας των 5ηχων της ...και χαλάλι της γιατί έκανε εξαιρετική δουλειά.
Άρα μην μελετάτε απλά ασκήσεις για χάρη των ασκήσεων...αλλά προσπαθήστε να δείτε τι ζουμί μπορείτε να βγάλετε πίσω απο κάθε τι καινούργιο που μαθαίνετε. Και όταν εννοώ ζουμί...εννοώ κάτι προσωπικό.
Όσοι γνωρίζουν την ιστορία του οργάνου θα σας πουν , ότι το όργανο ξεκίνησε από το ταμπούρο και το στρατό.
Οι πρώτοι εκπαιδευμένοι drummers ήταν ταμπουρίστες του στρατού. Το 80% της ύλης από τα βιβλία που αξίζει να μελετήσετε , θα δείτε ότι είναι γραμμένα για ταμπούρο.
Το 6 stroke roll για παράδειγμα το ξέρουμε όλοι..
Αλλά αν καθίσετε σοβαρά {μελετώντας έξυπνα} μερικές ώρες προσπαθώντας να το αναλύσετε σε όλο το σετ, είμαι σίγουρος ότι θα βρείτε μια παραλλαγή που πιθανότατα δεν έχει σκεφτεί κανείς άλλος drummer.
Αυτό το roll πλέον δεν είναι απλά το 6 stroke roll..αλλά μια προσωπική σας φράση, μια φρέσκια ματιά σε κάτι παλιό.
Mην περιμένετε επίσης τα κλείδια απο το δάσκαλο σας.
Ένας καλός δάσκαλος θα σας δώσει τις βάσεις και θα σας εμπνεύσει το τρόπο που ξεκλειδώνουν όλες αυτές οι ασκήσεις ..Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να σας δώσει τα κλειδιά, εκτός κι αν θέλει να αναπαραγάγει τον εαυτό του.
Θεωρώ επιτακτικό , αν θέλουμε να μιλάμε για ευφάνταστα παιξίματα...ότι είναι στο χέρι του κάθε μαθητή να βρεί τα δικά του κλειδιά και να ανοίξει τις δικές του πόρτες.
-Ο χρόνος.
Ο 5ος και τελευταίος παράγοντας που θεωρώ οτι έχει σημαντική επίδραση σε ένα ευφάνταστο παίξιμο είναι ο χρόνος.
Τι εννοώ: Ακόμα και αν ένας μουσικός έχει δουλέψει σοβαρά τους τέσσερις παραπάνω παράγοντες, θεωρώ ότι αν τον βάλεις σε ένα drum booth ενός studio με ένα ρολόι καρφωμένο από πάνω του..και του πείς ..."έχεις 10 λεπτά να σκεφτείς κάτι "ευφάνταστο" για αυτό το κομμάτι ...γιατί πληρώνουμε με την ώρα.."... να μην αποδώσει στο έπακρο των δυνατοτήτων του.
Αυτό είναι κάτι που και εμένα με προβληματίζει χρόνια τώρα σε session, και είναι ένας απο τους βασικούς λόγους που αποφεύγω τέτοιου είδους ηχογραφήσεις.
Μην ξεχνάμε ποτέ λοιπόν ότι είμαστε μουσικοί - όχι μηχανές φασόν με το κομμάτι.... αν φυσικά θέλουμε να μιλάμε για ευφάνταστα παιξίματα.
Θεωρώ καίριο παράγοντα λοιπόν - ότι πίσω από ένα ευφάνταστο παίξιμο πάντα κρύβεται και μια σοβαρή ευχέρεια χρόνου.
Αυτό θα το διαπιστώσετε επίσης στους 1ους δίσκους όλων των φτασμένων καλλιτεχνών. Που ενώ βλέπουμε ένα εξαιρετικό 1ο δίσκο {που πιθανότατα προετοίμαζαν χρόνια..}..μετά αρχίζει η κατρακύλα...
Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια συνέντευξη στον συγχωρεμένο τον Νίκο τον Παπάζογλου...και την αφοπλιστική του απάντηση στην ερώτηση.. "γιατί κύριε Παπάζογλου κάνετε 1 δίσκο ανά 10 χρόνια"...και η απάντηση του ήταν..."γιατί τόσο μου παίρνει να γράψω 25 καλά τραγούδια..και απο αυτά να επιλέξω τα 12."
Πάρτε το χρόνο σας λοιπόν ακόμα και αν παίζετε διασκευές , ακούστε πολύ μουσική , βγείτε εκεί έξω και παίξτε με όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο και τέλος μην ξεχνάτε ότι η εξέλιξη της τεχνικής και του πειραματισμού πάνω σε αυτή..είναι καίριας σημασίας για την σύλληψη , την αντιμετώπιση και την εξέλιξη των ιδεών κάθε μουσικού.
Ελπίζω να βοήθησα.
Βαγγέλης Μουλακάκης.
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
