Πολιτικά σχόλια

[RayDTutto]

Ορθότατα μιλάμε για έλεγχο και άρση της μονιμότητας.

Αλλά για κάποιο λόγο θεωρούμε ότι αυτά θα γίνουν σε ένα ευνομούμενο κράτος και αγνοούμε όχι την πιθανότητα ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ότι το ελληνικό κράτος - το οποίο ελέγχεται απόλυτα από την κομματική βούληση - δεν είναι σε θέση να διασφαλίσει ότι η άρση της μονιμότητας δεν θα σημάνει απλώς εναλλαγή πολιτικών φρουρών (από το "φρουρά") και άρα θα (ξανα)δέσει πολύ κόσμο στο άρμα των πολιτικών γραφείων. Το ίδιο και τα αποτελέσματα του οποιουδήποτε ελέγχου. Ποιος πιστεύει ότι ο έλεγχος θα απομακρύνει τους πραγματικά άχρηστους και όχι αυτούς που δεν έχουν υποστήριξη από κάποια γραφεία;

(Άσχετο αλλά ένα ωραίο άρθρο για την κατάσταση στην Ελλάδα: http://www.georgakopoulos.org/work/ideas/greeks/)

 

[lgbesios]

Με τι ... λάδι; ;D  Αφού δεν τους ακούς, δεν έχουν οι άμοιροι.

Φίλε  φέτος  η παραγωγή( ελαιόλαδου) πήγε καλά  ..έχει και χαμηλή τιμή  ;D

 

[Terry RoscoeBeck5]

Ορθότατα μιλάμε για έλεγχο και άρση της μονιμότητας.

Αλλά για κάποιο λόγο θεωρούμε ότι αυτά θα γίνουν σε ένα ευνομούμενο κράτος και αγνοούμε όχι την πιθανότητα ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ότι το ελληνικό κράτος - το οποίο ελέγχεται απόλυτα από την κομματική βούληση - δεν είναι σε θέση να διασφαλίσει ότι η άρση της μονιμότητας δεν θα σημάνει απλώς εναλλαγή πολιτικών φρουρών (από το "φρουρά") και άρα θα (ξανα)δέσει πολύ κόσμο στο άρμα των πολιτικών γραφείων. Το ίδιο και τα αποτελέσματα του οποιουδήποτε ελέγχου. Ποιος πιστεύει ότι ο έλεγχος θα απομακρύνει τους πραγματικά άχρηστους και όχι αυτούς που δεν έχουν υποστήριξη από κάποια γραφεία;

;D ;D ;D ;D

+ 100000000000000000

Έτσι ακριβώς, όπως τα λες και μάλλον και λίγο χειρότερα.  ;D

Εγώ ένα μόνο θα συμπληρώσω: Πλατεία Κλαυθμώνος  ;D

 

[audiokostas]

Εγώ ένα μόνο θα συμπληρώσω: Πλατεία Κλαυθμώνος  ;D

Κι εγώ.

Pendleton Civil Service Reform Act

Μία σκέψη......

 

[epikouris]

Ορθότατα μιλάμε για έλεγχο και άρση της μονιμότητας.

Αλλά για κάποιο λόγο θεωρούμε ότι αυτά θα γίνουν σε ένα ευνομούμενο κράτος και αγνοούμε όχι την πιθανότητα ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ότι το ελληνικό κράτος - το οποίο ελέγχεται απόλυτα από την κομματική βούληση - δεν είναι σε θέση να διασφαλίσει ότι η άρση της μονιμότητας δεν θα σημάνει απλώς εναλλαγή πολιτικών φρουρών (από το "φρουρά") και άρα θα (ξανα)δέσει πολύ κόσμο στο άρμα των πολιτικών γραφείων. Το ίδιο και τα αποτελέσματα του οποιουδήποτε ελέγχου. Ποιος πιστεύει ότι ο έλεγχος θα απομακρύνει τους πραγματικά άχρηστους και όχι αυτούς που δεν έχουν υποστήριξη από κάποια γραφεία; Εσείς που το πιστεύετε δεν ζείτε στην Ελλάδα;

(Άσχετο αλλά ένα ωραίο άρθρο για την κατάσταση στην Ελλάδα: http://www.georgakopoulos.org/work/ideas/greeks/)

Αν και οι προτάσεις του φίλου Παναγιώτη (trolley) είναι ορθές, νομίζω πως ο Ray έχει δίκιο. Τις αξιολογήσεις δεν τις σηκώνει το "Ρωμέϊκο". Είδαμε που πήγαν και οι υποτιθέμενες αξιολογήσεις των εκπαιδευτικών. Φρονώ λοιπόν πως οι οποιεσδήποτε αξιολογήσεις των Δ.Υ θα έχουν πάντοτε κομματική και συντεχνιακή χροιά και συνεπώς δεν θα φέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Θα είναι κάτι ανάλογο με τις "προσπάθειες" εξυγίανσης της Ολυμπιακής. Η προσωπική μου άποψη είναι πως το κράτος είναι  κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των Δ.Υ που "εργάζονται" σε αυτό. Η οποιαδήποτε προσπάθεια ριζικής αναδόμησης πάντα θα σκοντάφτει πάνω σε Φωτόπουλους και Μπαλασόπουλους, κομματικές σκοπιμότητες, συντεχνίες, διαπλοκές κλπ .

Πρόσφατα μιλούσα με γείτονα εφοριακό που αφού μου είπε για τις μεγάλες περικοπές στο μισθό του, στο τέλος μου αποκάλυψε πως κατάφερε να πάρει πίσω τα χρήματα των μειώσεων: Εργαζόμενος τα απογεύματα στους λογιστές των εταιριών που ελέγχει!

Καλή συνέχεια σε όλους και χρόνια πολλά στον αφεντικό και όποιον άλλον γιορτάζει σήμερα.

 

[lgbesios]

Νομίζω ότι το ουσιαστικό κέρδος από την άρση της μονιμότητας και τη θέσπιση κανόνων αξιολόγησης (αλλαγή νοοτροπίας και βελτίωση της λειτουργίας του κράτους) θα έχει πολλαπλάσιο θετικό αντίκτυπο από το όποιο άμεσο ταμειακό όφελος.  

Σαφώς...  Έγραψες για αλλαγή νοοτροπίας και βελτίωση της λειτουργίας του κράτους, επέτρεψε μου μια μικρή διόρθωση,  λέγοντας,  για αλλαγή νοοτροπίας για την βελτίωση της λειτουργίας του κράτους.

Και η αλλαγή πρέπει να γίνει με κάθε τρόπο (προφανώς  με τον δημοκρατικό  και όχι με τις πέτρες που έλεγα)  απο μας ,την κοινωνία έτσι ώστε να αποκτήσουμε ενα σωστο  πολίτικο σύστημα  ,που θα θεσπίσει τα απαραίτητα  για την διασφάλιση των αναγκών μας .

 

[Trolley]

Παρ΄ότι σέβομαι τις αντιρρήσεις που εκφράστηκαν, υπογραμμίζω τα εξής:

α) ότι ο harilatron έχει δίκηο (αυτό άλλωστε νομίζω πως είπα)

β) ότι η πρότασή μου είναι πλήρης, όσο μπορεί να είναι η πρόταση ενός μη-ειδικού, με την έννοια ότι καταλήγει στη συνταγματική κατοχύρωση των ιδεών που περικλείει.

Ray και Terry, είσαστε απαισιόδοξοι ρε άτομα, μου θυμίζετε λίγο τους Pet Shop Boys

Πέραν της πλάκας, αν το ΣΥΝΟΛΟ της ελληνικής κοινωνίας είχε κομματικές εξαρτήσεις, αυτή η συζήτηση δε θα γινόταν. Άρα κάποιο κρατούμενο έχετε ξεχάσει στην πρόσθεση.

 

[lgbesios]

Για πες !

 

[audiokostas]

Ακόμα και σε διαβλητά περιβάλλοντα, εφόσον υπάρχει πρόθεση, υπάρχουν δυνατότητες υλοποίησης διαδικασιών αξιολόγησης οι οποίες μπορούν να είναι απλές, δημοκρατικές και αδιάβλητες.

Οι τεχνικές που μπορούν να εφαρμοστούν στη Διαχείριση Ανθρωπίνων Πόρων, έχουν προχωρήσει πάρα πολύ από την εποχή της Πλατείας Κλαυθμώνος.

Εφόσον πάντα, υπάρχει πρόθεση.

 

[epikouris]

OFF TOPIC (αν τελικά είναι)

Ας με βοηθήσει κάποιος να βρω στο ιντερνέτ μια τηλεοπτική διαφήμιση της τράπεζας Κύπρου στην οποία δύο δημόσιοι υπάλληλοι έδιναν συχαρίκια ο ένας στον άλλον (επειδή ήταν και οι δύο στο δημόσιο). Η διαφήμιση μιλούσε για έναν προνομιακό τραπεζικό λογαριασμό που ήταν μόνο για Δ.Υ. Δεν ξέρω αν κανείς άλλος τη θυμάται αλλά προσωπικά την είχα καταγράψει ως εξαιρετικά προκλητική.  

 

[theoctapus]

Ακόμα και σε διαβλητά περιβάλλοντα, εφόσον υπάρχει πρόθεση, υπάρχουν δυνατότητες υλοποίησης διαδικασιών αξιολόγησης οι οποίες μπορούν να είναι απλές, δημοκρατικές και αδιάβλητες.

Οι τεχνικές που μπορούν να εφαρμοστούν στη Διαχείριση Ανθρωπίνων Πόρων, έχουν προχωρήσει πάρα πολύ από την εποχή της Πλατείας Κλαυθμώνος.

Εφόσον πάντα, υπάρχει πρόθεση.

Σωστά. Δεν χρειάζεται να ξανα-ανακαλύψουμε τον τροχό. Copy-paste και λίγο editing χρειάζεται. Και στην τελική από κάπου πρεπει να αρχίσουμε, αλλιώς απλά μοιρολογούμε και γκρινιάζουμε.

Καλύτερα να δοκιμάσεις μια λύση και να ανακαλύψεις μετά ότι δεν δούλεψε, παρά τις καλές προθέσεις, παρά να μην την δοκιμάσεις καν απλά και μόνο γιατί προβλέπεις την αποτυχία της. Εξ' ορισμού, στην πρώτη περίπτωση υπάρχει μια πιθανότητα επιτυχίας, στην δεύτερη καμία.

 

[harilatron]

Συμφωνώντας με τους προηγούμενους να πω κι εγώ ότι το γεγονός ότι το όποιο σύστημα αξιολόγησης δεν μπορεί να είναι 100% αδιάβλητο δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία ώστε να μη γίνει τίποτα. Σε περίπτωση αδικιών υπάρχουν και τα δικαστήρια.

Η πρακτική εμπειρία μου λέει ότι αυτοί που φωνάζουν εναντίον της αξιολόγησης (π.χ. στα ΑΕΙ) είναι οι ανεπαρκείς και όχι αυτοί που ανησυχούν για ενδεχόμενες αδικίες.

 

[gdevelek]

θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια 100 δεκαδικών ψηφίων σε απολύσεις και δη μεγάλου αριθμού ΔΥ, αφού θα είναι πολύ δύσκολο για πάρα πολλούς απ' αυτούς να "περάσουν" τους ελέγχους.

Όχι γιατί, πολύ απλά, αν ο πήχυς αποδειχθεί υψηλός, θα τον κατεβάσουν για να περνούν όλοι πλην ελαχίστων, έτσι για ξεκάρφωμα.  

Η αξιολόγηση πρέπει να γίνεται με αντικειμενικά κριτήρια και επιτροπές. Το "οι αξιολογήσεις θα είναι κομματικές" το έχω ακούσει από στόμα συνδικαλιστή που υπερασπιζόταν τη μονιμότητα, αυτό το δήθεν συντριπτικό επιχείρημα πρέπει να τελειώσει, αρκετά.

 

[theoctapus]

Είναι εξαιρετικά εύκολο να απορρίψει κανείς ΟΛΑ τα επιχειρήματα εναντίον της αξιολόγησης των ΔΥ. ΔΕΝ νοείται επαγγελματικός χώρος/κλάδος όπου η δουλειά του εργαζόμενου να μην μπορεί να ελεγχτεί. Αξίωμα, .&-, επόμενο παρακαλώ.

 

[Trolley]

Όπως έγραψα:

- Τον εξαναγκασμό (ο οποίος θα είναι εφικτός εφ' όσον θα έχει αρθεί η μονιμότητα) των διοικήσεων των δημοσίων υπηρεσιών σε θέσπιση μηχανισμών ελέγχου του υπαλληλικού προσωπικού, με διαδικασίες που ήδη ισχύουν και αποδίδουν στον ιδιωτικό τομέα.

Όντως δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό.

 

[mc06060]

Θα ήθελα να πω κι εγώ πολλά επί των απείρων θεμάτων που έχουν ανοίξει σε αυτό το post (το οποίο κατά τη γνώμη μου καλώς κάνει και μένει ανοικτό), αλλά δε θα ξερα από που να αρχίσω.

Μια παρατήρηση μονάχα, που θα θελα να κάνω, είναι το ότι θα πρέπει να προσπαθούμε να μας παρασύρει ο εμπειρισμός όσο το δυνατό λιγότερο. Σίγουρα, ο κάθε άνθρωπος κουβαλάει συγκεκριμένα βιώματα που τον διααμορφώνουν, αλλά να μην ξεχνάμε ότι έτσι κι αλλιώς όλοι και όλες, διαμορφωνόμαστε με βάση ένα συγκεκριμένο σύστημα κι ένα καθορισμένο σύνολο ιδεών και αντιλήψεων. Ο ατομικός δρόμος δεν είναι μια "συντηρητική" επιλογή ορισμένων, αλλά η κυρίαρχη ιδεολογία που εγκαλεί τον καθέναν και την καθεμιά. Αυτό όμως δεν τον καθιστά ούτε αυταξία, ούτε μη αντιστρέψιμη πραγματικότητα. Ο ρεαλισμός, με άλλα λόγια, ως μέτρο αξιολόγησης αντιλήψεων (αυτό είναι ρεαλιστικό, το άλλο ουτοπικό) είναι, θεωρώ, αρκετά επικίνδυνος, εάν δε συνομολογούμε από την αρχή ότι είναι κάτι κοινωνικά και όχι "φυσικά" ορισμένο. Καμία "φύση" δε φτιάχνει τους "νόμους της αγοράς" και καμία "φύση" δεν τους καταργεί.

Από την άλλη, επειδή πάντα η κατάθεση στοιχείων θεωρείται τεκμήριο αδιάσειστο, θεωρώ ότι κι εδώ θα πρέπει να κάνουμε την εξής παραδοχή: ναι οι αριθμοί μπορούν κάλλιστα να λένε ψέμματα. Αν δεν ήταν έτσι, τότε η ίδια η συγκυρία που βιώνουμε δε θα έπρεπε να υπάρχει. Το ότι η κρίση υπερβαίνει ακόμα και τους ίδιους τους διαμορφωτές της ασκούμενης πολιτικής (και αυτούς που τη διαμόρφωναν προ κρίσης) σε παγκόσμιο επίπεδο, δείχνει με τον πιο σαφή τρόπο ότι οι κοινωνίες δεν είναι αριθμοί και στατιστικές και ούτε μπορείς να τις κατανοήσεις έτσι. Ερμηνευτικά σχήματα υπάρχουν διάφορα, από το Μαρξ, το Βέμπερ μέχρι τον Καρλ Πόππερ. Αλλά, σε όσο αντιθετικά συμπεράσματα να καταλήγουν και οι τρεις τους, σίγουρα δε βασίζονται μονάχα στο "ρεαλισμό" των αριθμών.

Για να φέρω ένα παράδειγμα: όσο και να κουβεντιάζουμε για τον αριθμό και την αποδοτικότητα των δημοσίων υπαλλήλων, υποστηρίζοντας τη μια ή την άλλη πλευρά, δεν πλησιάζουμε καθόλου το πραγματικό πρόβλημα που, κατά τη γνώμη μου, είναι πρόβλημα κοινωνικών συμμαχιών και αναπαραγωγής τηςκοινωνικής συναίνεσης σε μια ασκούμενη πολιτική. Το πρόβλημα αυτό δεν είναι ελληνικό, μόνο, προφανώς. Είναι πρόβλημα του κάθε κοινωνικού σχηματισμού, που στην Ελλάδα απαντήθηκε με τη διόγκωση του κράτους και την ατομική "ιδιοποίησή" του από τους πολίτες. Κάτι τέτοιο συντηρούσε, όμως, τη μεσαία τάξη, όπως στη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ το έκανε ο ιδωτικός δανεισμός. Η μάλλον συντηρούσε τη συμμαχία της μων μικρομεσαίων με τη μεγαλοαστική τάξη. Η κρίση, όμως, μεταξύ άλλων είναι και ξεσκαρτάρισμα και αυτό βιώνουμε τώρα διεθνώς.

Ε κι απο κει πέρα, συγγνώμη, αλλά όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει και η "δημιουργική γραφή"...

http://www.rednotebook.gr/details.php?id=8381#.UOrAZMRFhlY.facebook

 

[gdevelek]

Είναι εξαιρετικά εύκολο να απορρίψει κανείς ΟΛΑ τα επιχειρήματα εναντίον της αξιολόγησης των ΔΥ. ΔΕΝ νοείται επαγγελματικός χώρος/κλάδος όπου η δουλειά του εργαζόμενου να μην μπορεί να ελεγχτεί. Αξίωμα, .&-, επόμενο παρακαλώ.

Δεν βλέπουν ακριβώς τον δημόσιο τομέα ως επαγγελματικό χώρο όπου πρέπει να παράγουν έργο για να δικαιολογούν το μισθό τους, μάλλον κάτι σαν "χώρο παρουσίας" για να πληρώνονται.

Εξηγώ:

Φίλη μου που δούλευε στην ΙΒΜ μου είπε περιστατικό όπου εργαζόμενη σε κρατική τράπεζα είπε το εξής:

"Αν θέλουν να δουλεύουμε κιόλας, πρέπει να μας πληρώνουν παραπάνω. Όσα μας δίνουν τώρα, είναι για να ερχόμαστε εδώ κάθε μέρα".

 

[audiokostas]

Φίλη μου που δούλευε στην ΙΒΜ μου είπε περιστατικό όπου εργαζόμενη σε κρατική τράπεζα είπε το εξής:

"Αν θέλουν να δουλεύουμε κιόλας, πρέπει να μας πληρώνουν παραπάνω. Όσα μας δίνουν τώρα, είναι για να ερχόμαστε εδώ κάθε μέρα".

Τζιτζιφιές, Κεντρικά Μηχανογράφησης ....ικής Τράπεζας. 

Δεν το λένε μόνο εκεί. Είναι Ήταν εξαπλωμένη η αρρώστια.

Και συνήθως το λένε τα μπάζα.

Από την εποχή του Αλεξανδράκη. "Εγώ προσωρινά είμαι εδώ. Σύντομα φεύγω. Είμαι για μεγάλα πράγματα πλασμένος."

Ασε το χω δει πολλές φορές το έργο. Και στον ιδιωτικό τομέα.

 

[theoctapus]

Δεν βλέπουν ακριβώς τον δημόσιο τομέα ως επαγγελματικό χώρο όπου πρέπει να παράγουν έργο για να δικαιολογούν το μισθό τους, μάλλον κάτι σαν "χώρο παρουσίας" για να πληρώνονται.

Και τι μας νοιάζει πως το βλέπουν αυτοί; Εργαζόμενοι είναι, υπακούουν στους κανόνες, δεν τους φτιάχνουν (να χαρείτε, μην ξυπνήσει το επαναστατικό μερικών, νομίζω είναι κατανοητό τι εννοώ).

Το τι λέει ο κάθε παπάρας εργαζόμενος στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα δεν αναιρεί το γεγονός ότι η εργασία του πρέπει να ελέγχεται. Και μάλιστα επειδή ακριβώς λένε και κάνουν ότι μαλακία τους κατέβει, χρειάζεται ο έλεγχος.

 

[Trolley]

Μια παρατήρηση μονάχα, που θα θελα να κάνω, είναι το ότι θα πρέπει να προσπαθούμε να μας παρασύρει ο εμπειρισμός όσο το δυνατό λιγότερο.

Υποθέτω ότι αντιλαμβάνεσαι τον εμπειρισμό ως εμπόδιο στη διαδικασία οραματισμού (και πιθανής υλοποίησης) νέων κατευθύνσεων, σε ατομικό - κοινωνικό - πολιτικό επίπεδο, οπότε προτείνεις την υποβάθμισή του (με τη φράση "όσο το δυνατόν λιγότερο").

Και τι ακριβώς προτείνεις στη θέση του; Π.χ. θα δεχόσουν να σου κάνει ο γιατρός μία ένεση με χλωρίνη την επόμενη φορά που θα πας έχοντας πονόλαιμο, ή θα ξεκινήσεις με μερικές παστίλιες για το λαιμό, όπως θα σου υποδείξει ο φαρμακοποιός σου;