Έχει ξανασυζητηθεί και αναλυθεί στο παρελθόν μέχρι εξόντωσης κάτι που σπάνια γίνεται αντιληπτό, ακόμη και από άτομα που ασχολούνται με το άθλημα εντατικά: ότι ο ήχος που ακούμε στα άλμπουμ είναι προϊόν TOΣΟ πολλών παραγόντων (προενισχύσεις, pannings, τοποθέτηση μικροφώνων, room ambience, αριθμός μικροφώνων, ποσοστά μίξης μικροφώνων, ΕΙΔΟΣ μικροφώνων, eq-ing στο mixing, επιπλέον μετέπειτα eq-ing σε mastering, COMPRESSION κλπ κλπ) που ο κιθαριστικός εξοπλισμός που θα χρησιμοποιηθεί παίζει μεν το ρόλο του, αλλά μικρό σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα, τα οποία υπόλοιπα βεβαίως μπορούν να κάνουν έναν Α ήχο αυτού του εξοπλισμού αγνώριστο - για να μην αναφέρω καν την πολύ συχνή τεχνική της χρήσης άνω του ενός ενισχυτή, είτε επειδή έχουμε δυο κιθαρίστες, είτε έχουμε έναν που παίζει ταυτόχρονα σε δυο ή και περισσότερους).
Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε απόπειρα μίμησης του ήχου γνωστών συγκροτημάτων σε κλασσικά ή μη κλασσικά άλμπουμ έχει ένα ποσοστό ΟΥΤΟΠΙΣΤΙΚΗΣ προσέγγισης, το οποίο μπορεί να είναι μικρό, συνήθως όμως είναι μεγάλο. (Α, και Θανάση, ας αποφεύγουμε την διαφήμιση των αγγελιών μας εντός φόρουμ)