Έκατσα και διάβασα το thread (www.noiz.gr/index.php?topic=174914.0) με πολύ ενδιαφέρον. Δεν είμαι καν πληκτράς, μπάσσο παίζω. Θα ήθελα πάρα πολύ να μου επιτρέψετε να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας. Το έχω πραγματικά ανάγκη, θέλω πάρα πολύ να το βγάλω από μέσα μου. Αν νομίζετε ότι δεν κολλάει σαν θέμα ας διαγραφεί. Απλά θέλω να πω μερικά πράγματα για τους πληκτράδες.
Το θέμα είναι ότι είναι κατηγορία ανθρώπων που μπορούν εύκολα να με συναρπάσουν, με την ίδια ευκολία που μπορούν να με ξενερώσουν κιόλας. Θέλω να πω… γιατί ρε παιδιά;;; Πραγματικά είναι μεγάλο το respect που πρέπει να σας αποδωθεί γιατί πραγματικά χρειάζονται πολλά πράγματα για να συμπληρώσουν έναν σωστό πληκτρά. Νομίζω όμως ότι οι σωστοί είναι πραγματικά ελάχιστοι.
Τα απαραίτητα προσόντα για έναν πληκτρά κατά τη γνώμη μου, είναι πως αρχικά θα πρέπει να κατέχει κάποια τεχνική παιξίματος ως ένα βαθμό (και δεν εννοώ απαραίτητα να αρχίσει να μου αραδιάζει φούγκες και ξέρω ‘γω… ), έπειτα θα πρέπει να έχει άριστη γνώση του εξοπλισμού του και τι δυνατότητες έχει ως προς τους ήχους που μπορεί να συνθέσει, πώς μπορεί να συνδυάσει και άλλα μηχανήματα, τα «περιφερειακά» όπως μου αρέσει να τα λέω (sequencers, controllers, samplers να παίζει και τις λούπες του κλπ), να ξέρει πώς να υποστηρίξει το κάθε κομμάτι, να έχει την άνεση να τζαμάρει με άλλους μουσικούς, να καταλαβαίνει ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του μέσα σε ένα σύνολο. Να μπορεί δλδ το παίξιμό του να είναι από ιδιαίτερα απλό και λιτό μέχρι πολύπλοκο και όσο περίεργο πάει. Μα αυτά που νομίζω ότι είναι τα πιο σημαντικά από όλα αυτά είναι δύο πράγματα: πρώτο και κύριο η φαντασία και δεύτερο να έχει τη διάθεση να πειραματιστεί. Αυτά για μένα αποτελούν τον απόλυτο πληκτρά και δυστυχώς μέχρι τώρα έχω δεν έχω γνωρίσει έναν τέτοιον. Έχω γνωρίσει διάφορους που έχουν κάποια από όλα αυτά, αλλά όχι όλα.
Ίσως να φαντάζομαι κάτι υπερβολικό, το αντιλαμβάνομαι. Από την άλλη βλέπω άλλους στο εξωτερικό ή σε άλλες μπάντες και σκέφτομαι ότι δε μπορεί, αφού υπάρχουν αλλού θα υπάρχουν κι εδώ. Αρνούμαι να πιστέψω (ή μάλλον να παραδεχτώ) ότι το 90% θα είναι ή σκυλάδες ή pop-o-όλα-αυτά. Υπάρχει τόσο μα τόσο ενδιαφέρον σε αυτό τον κλάδο, υπάρχει τόοοοοοσο «ψωμί» σε αυτό το χώρο που αποκλείεται ρε γαμώτο να μην ψηθεί κόσμος να ασχοληθεί με αυτό το πράγμα λίγο πιο βαθιά! Οι πληκτράδες θα μπορούσαν να είναι πιο ενεργοί, όπως είναι οι κιθαρίστες. Το πιστεύω! Με όλο αυτό τον εξοπλισμό και όλες αυτές τις δυνατότητες θα έπρεπε να σας φιλάμε τα @@@@@ κάθε μέρα (αντί να το κάνουμε στους κιθαρίστες…
).
Κάθομαι και ακούω μουσικές από ‘70s, αναλογικίλα στο foul, βλέπω αυτά τα μεγαθήρια να παίζουν, να φτιάχνουν τρελούς ήχους, να πατάνε κουμπάκια, να κατεβάζουν διακοπτάκια, να τελικιάζουν knobs, να τρελαίνονται, να γίνεται όλο αυτό το ντελίριο… ένας μουσικός οργασμός!!! Και ενθουσιάζομαι τόσο πολύ και σκέφτομαι ότι πραγματικά υπάρχει άνθρωπος-μουσικός-πληκτράς που να βλέπει όλα αυτά τα πράγματα και να μην πωρώνεται με αυτό το πράγμα;;; Καλά, σαφώς και υπάρχει… αλλά νομίζω πως τους περισσότερους δύσκολα θα τους αφήσει αδιάφορους κάτι τέτοιο. Εδώ εγώ ρε παιδιά που είμαι μπασσίστας, έχω καιρό που ζαχαρώνω ένα microkorg, κάτι samplers, κάτι moog… έτσι απλά για να κάθομαι και να «καίγομαι» μόνος μου. ;D ;D ;D
Πριν από μερικούς μήνες ξεκίνησα με ένα drummer (ευτυχώς αυτό που δε βρήκα σε πληκτρά το βρήκα σε drummer) να στήνουμε μπάντα. Από τον Οκτώβρη που μας πέρασε ξεκινήσαμε να ψάχνουμε πρώτα απ’ όλα πληκτρά. Τόσοι μήνες έχουν περάσει από τότε και τα αποτελέσματα είναι τραγικά… τραγωδία!!! Μέχρι και αγγελία εδώ βάλαμε. Τίποτα. Ρωτάγαμε φίλους και γνωστούς… πάλι τίποτα. Μόνο έναν βρήκαμε (τελείως από σπόντα) αλλά και πάλι δεν ήταν ακριβώς αυτό που θέλαμε.
Πραγματικά με κάνετε και έχω ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μία σας σέβομαι και σας παραδέχομαι γιατί είναι πολύ δύσκολο το πόστο σας και το καταλαβαίνω. Από την άλλη εκνευρίζομαι πολύ όταν βλέπω πληκτράδες που έχουν ας πούμε την τεχνική αλλά δεν έχουν κάτσει να ψάξουν τα μηχανήματά τους, όπως επίσης ξενερώνω με πληκτράδες που έχουν τον εξοπλισμό και το “know-how” αλλά δεν έχουν την τεχνική να παίξουν.
Και ρε γαμώτο, εδώ που έφτασα θα το πω… δε μπορώ να σας βλέπω να κάθεστε να αναλώνεστε σε σκυλάδικα και πανηγύρια ή σε clubs και κάτι μουσικές σκηνές του κώλου. Εντάξει, εκεί είναι τα φράγκα, το γνωρίζω. Κι εγώ ίσως να το έκανα αν μου καθόταν μια ευκαιρία. Αλλά δε μπορώ να διανοηθώ ότι οι μουσικές σας ανησυχίες σταματάνε σε πανηγύρια ή στο στούντιο ηχογραφώντας για τον κάθε καραγκιόζη.
Όταν γυρνάτε σπίτι σας δε νιώθετε την ανάγκη να παίξετε και κάτι άλλο, να ξεφύγετε λίγο από όλο αυτό το πράγμα βρε παιδί μου; Άμα κάποιος γουστάρει και τη μουσική και «τα σπάει» με σκυλάδικα κλπ να το καταλάβω, γιατί μπορεί να γουστάρει κιόλας. Αλλά είδα κι άλλους που ενώ μεγαλώσαν με αυτά, τα φάγαν τόσο πολύ στη μάπα που όταν τελειώνει το πανηγύρι και πάνε σπίτι τους ακούνε ένα σωρό άλλες μουσικές.
Ακούω και τόσες μουσικές με πλήκτρα και σκέφτομαι «πού πήγε η καύλα; Πού πήγε ο ενθουσιασμός, η πόρωση, ο πειραματισμός…;». Όλα πια τα θυσιάσαμε για να γίνουμε επαγγελματίες;
Και κάπου εδώ τελειώνει το ποστ μου. Νομίζω δεν έχω να πω κάτι άλλο, αλλά άμα μου έρθει τίποτα θα το συμπληρώσω. Αυτές είναι οι σκέψεις μου για τους πληκτράδες, ειλικρινά και αυθόρμητα. Δε θέλω να «κράξω» κανέναν, και αν γίνεται το ύφος μου λίγο πιο έντονο κάποιες φορές, σας παρακαλώ μη με ξεσυνερίζεστε. Απλώς με πιάνει το παράπονο…
Περιμένω τις απόψεις σας. Πείτε μου πού είμαι λάθος, τι μπορεί να μην έχω σκεφτεί ή δεν ξέρω για εσάς, «κράξτε» με κιόλας άμα θέλετε. Όλα θα τα διαβάσω.
Ούφ… τα είπα και ξαλάφρωσα!!! ;D
Ας πάμε για ύπνο τώρα…
Το θέμα είναι ότι είναι κατηγορία ανθρώπων που μπορούν εύκολα να με συναρπάσουν, με την ίδια ευκολία που μπορούν να με ξενερώσουν κιόλας. Θέλω να πω… γιατί ρε παιδιά;;; Πραγματικά είναι μεγάλο το respect που πρέπει να σας αποδωθεί γιατί πραγματικά χρειάζονται πολλά πράγματα για να συμπληρώσουν έναν σωστό πληκτρά. Νομίζω όμως ότι οι σωστοί είναι πραγματικά ελάχιστοι.
Τα απαραίτητα προσόντα για έναν πληκτρά κατά τη γνώμη μου, είναι πως αρχικά θα πρέπει να κατέχει κάποια τεχνική παιξίματος ως ένα βαθμό (και δεν εννοώ απαραίτητα να αρχίσει να μου αραδιάζει φούγκες και ξέρω ‘γω… ), έπειτα θα πρέπει να έχει άριστη γνώση του εξοπλισμού του και τι δυνατότητες έχει ως προς τους ήχους που μπορεί να συνθέσει, πώς μπορεί να συνδυάσει και άλλα μηχανήματα, τα «περιφερειακά» όπως μου αρέσει να τα λέω (sequencers, controllers, samplers να παίζει και τις λούπες του κλπ), να ξέρει πώς να υποστηρίξει το κάθε κομμάτι, να έχει την άνεση να τζαμάρει με άλλους μουσικούς, να καταλαβαίνει ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του μέσα σε ένα σύνολο. Να μπορεί δλδ το παίξιμό του να είναι από ιδιαίτερα απλό και λιτό μέχρι πολύπλοκο και όσο περίεργο πάει. Μα αυτά που νομίζω ότι είναι τα πιο σημαντικά από όλα αυτά είναι δύο πράγματα: πρώτο και κύριο η φαντασία και δεύτερο να έχει τη διάθεση να πειραματιστεί. Αυτά για μένα αποτελούν τον απόλυτο πληκτρά και δυστυχώς μέχρι τώρα έχω δεν έχω γνωρίσει έναν τέτοιον. Έχω γνωρίσει διάφορους που έχουν κάποια από όλα αυτά, αλλά όχι όλα.
Ίσως να φαντάζομαι κάτι υπερβολικό, το αντιλαμβάνομαι. Από την άλλη βλέπω άλλους στο εξωτερικό ή σε άλλες μπάντες και σκέφτομαι ότι δε μπορεί, αφού υπάρχουν αλλού θα υπάρχουν κι εδώ. Αρνούμαι να πιστέψω (ή μάλλον να παραδεχτώ) ότι το 90% θα είναι ή σκυλάδες ή pop-o-όλα-αυτά. Υπάρχει τόσο μα τόσο ενδιαφέρον σε αυτό τον κλάδο, υπάρχει τόοοοοοσο «ψωμί» σε αυτό το χώρο που αποκλείεται ρε γαμώτο να μην ψηθεί κόσμος να ασχοληθεί με αυτό το πράγμα λίγο πιο βαθιά! Οι πληκτράδες θα μπορούσαν να είναι πιο ενεργοί, όπως είναι οι κιθαρίστες. Το πιστεύω! Με όλο αυτό τον εξοπλισμό και όλες αυτές τις δυνατότητες θα έπρεπε να σας φιλάμε τα @@@@@ κάθε μέρα (αντί να το κάνουμε στους κιθαρίστες…
).Κάθομαι και ακούω μουσικές από ‘70s, αναλογικίλα στο foul, βλέπω αυτά τα μεγαθήρια να παίζουν, να φτιάχνουν τρελούς ήχους, να πατάνε κουμπάκια, να κατεβάζουν διακοπτάκια, να τελικιάζουν knobs, να τρελαίνονται, να γίνεται όλο αυτό το ντελίριο… ένας μουσικός οργασμός!!! Και ενθουσιάζομαι τόσο πολύ και σκέφτομαι ότι πραγματικά υπάρχει άνθρωπος-μουσικός-πληκτράς που να βλέπει όλα αυτά τα πράγματα και να μην πωρώνεται με αυτό το πράγμα;;; Καλά, σαφώς και υπάρχει… αλλά νομίζω πως τους περισσότερους δύσκολα θα τους αφήσει αδιάφορους κάτι τέτοιο. Εδώ εγώ ρε παιδιά που είμαι μπασσίστας, έχω καιρό που ζαχαρώνω ένα microkorg, κάτι samplers, κάτι moog… έτσι απλά για να κάθομαι και να «καίγομαι» μόνος μου. ;D ;D ;D
Πριν από μερικούς μήνες ξεκίνησα με ένα drummer (ευτυχώς αυτό που δε βρήκα σε πληκτρά το βρήκα σε drummer) να στήνουμε μπάντα. Από τον Οκτώβρη που μας πέρασε ξεκινήσαμε να ψάχνουμε πρώτα απ’ όλα πληκτρά. Τόσοι μήνες έχουν περάσει από τότε και τα αποτελέσματα είναι τραγικά… τραγωδία!!! Μέχρι και αγγελία εδώ βάλαμε. Τίποτα. Ρωτάγαμε φίλους και γνωστούς… πάλι τίποτα. Μόνο έναν βρήκαμε (τελείως από σπόντα) αλλά και πάλι δεν ήταν ακριβώς αυτό που θέλαμε.
Πραγματικά με κάνετε και έχω ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μία σας σέβομαι και σας παραδέχομαι γιατί είναι πολύ δύσκολο το πόστο σας και το καταλαβαίνω. Από την άλλη εκνευρίζομαι πολύ όταν βλέπω πληκτράδες που έχουν ας πούμε την τεχνική αλλά δεν έχουν κάτσει να ψάξουν τα μηχανήματά τους, όπως επίσης ξενερώνω με πληκτράδες που έχουν τον εξοπλισμό και το “know-how” αλλά δεν έχουν την τεχνική να παίξουν.
Και ρε γαμώτο, εδώ που έφτασα θα το πω… δε μπορώ να σας βλέπω να κάθεστε να αναλώνεστε σε σκυλάδικα και πανηγύρια ή σε clubs και κάτι μουσικές σκηνές του κώλου. Εντάξει, εκεί είναι τα φράγκα, το γνωρίζω. Κι εγώ ίσως να το έκανα αν μου καθόταν μια ευκαιρία. Αλλά δε μπορώ να διανοηθώ ότι οι μουσικές σας ανησυχίες σταματάνε σε πανηγύρια ή στο στούντιο ηχογραφώντας για τον κάθε καραγκιόζη.
Όταν γυρνάτε σπίτι σας δε νιώθετε την ανάγκη να παίξετε και κάτι άλλο, να ξεφύγετε λίγο από όλο αυτό το πράγμα βρε παιδί μου; Άμα κάποιος γουστάρει και τη μουσική και «τα σπάει» με σκυλάδικα κλπ να το καταλάβω, γιατί μπορεί να γουστάρει κιόλας. Αλλά είδα κι άλλους που ενώ μεγαλώσαν με αυτά, τα φάγαν τόσο πολύ στη μάπα που όταν τελειώνει το πανηγύρι και πάνε σπίτι τους ακούνε ένα σωρό άλλες μουσικές.
Ακούω και τόσες μουσικές με πλήκτρα και σκέφτομαι «πού πήγε η καύλα; Πού πήγε ο ενθουσιασμός, η πόρωση, ο πειραματισμός…;». Όλα πια τα θυσιάσαμε για να γίνουμε επαγγελματίες;
Και κάπου εδώ τελειώνει το ποστ μου. Νομίζω δεν έχω να πω κάτι άλλο, αλλά άμα μου έρθει τίποτα θα το συμπληρώσω. Αυτές είναι οι σκέψεις μου για τους πληκτράδες, ειλικρινά και αυθόρμητα. Δε θέλω να «κράξω» κανέναν, και αν γίνεται το ύφος μου λίγο πιο έντονο κάποιες φορές, σας παρακαλώ μη με ξεσυνερίζεστε. Απλώς με πιάνει το παράπονο…
Περιμένω τις απόψεις σας. Πείτε μου πού είμαι λάθος, τι μπορεί να μην έχω σκεφτεί ή δεν ξέρω για εσάς, «κράξτε» με κιόλας άμα θέλετε. Όλα θα τα διαβάσω.
Ούφ… τα είπα και ξαλάφρωσα!!! ;D
Ας πάμε για ύπνο τώρα…
