- Μηνύματα
- 341
- Πόντοι
- 16
Με αφορμή το thread του bloody_sunday, για τα τραγούδια που μας έρχονται στο κεφάλι άνευ λόγου και αιτίας, θυμήθηκα κάποια τραγούδια των οποίων το νόημα, είχα παρερμηνεύσει τραγικά τις πρώτες φορές που τα άκουσα.
Το αστείο είναι ότι σε μερικά, παρότι στις επόμενες ακροάσεις τους, έπιανα και άλλες λέξεις που δεν κόλλαγαν στο νόημα που του είχα δώσει, ο εγκέφαλος αρνιόταν να συνδέσει τα καινούργια δεδομένα και να το αρχειοθετήσει στον σωστό ''φάκελλο'' .
Και επειδή μάλλον σας έχω μπερδέψει, εξηγώ αμέσως.
Το χαρακτηριστικότερο όλων (άμα θυμηθώ και άλλα στην πορεία θα τα ποστάρω), είναι το
Epitaph από King Crimson.
Για πολλά χρόνια το είχα -μπαλάντα γαρ- στα Ερωτικά. Έγραφα και κασέτες, μαζί με Nights in white satin, Poor man moody blues και δεν συμμαζεύετε και τις ακούγαμε άμα γουστάραμε καμιά κοπελίτσα ή τις δίναμε κιόλας στην λεγάμενη, για να την ρίξουμε. 8)
Μόλις ανακάλυψα για τι μιλάει το κομμάτι, ένοιωσα ετεροχρονισμένα, λίγο ''κάπως''....
Αν έχετε παρόμοια παραδείγματα, με ή χωρίς κάποια ιστορία (για να γελάσουμε-κλάψουμε-αισθανθούμε ανώτεροι ;D κτλ.), δώστε.
Παραθέτω και τους στίχους του Epitaph, που επιβεβαιώνουν την παρανόηση. >
The wall on which the prophets wrote
Is cracking at the seams.
Upon the instruments of death
The sunlight brightly gleams.
When every man is torn apart
With nightmares and with dreams,
Will no one lay the laurel wreath
When silence drowns the screams.
Between the iron gates of fate,
The seeds of time were sown,
And watered by the deeds of those
Who know and who are known;
Knowledge is a deadly friend
If no one sets the rules.
The fate of all mankind I see
Is in the hands of fools.
Confusion will be my epitaph.
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
and laugh.
But I fear tomorrow I'll be crying,
Yes I fear tomorrow I'll be crying.
Το αστείο είναι ότι σε μερικά, παρότι στις επόμενες ακροάσεις τους, έπιανα και άλλες λέξεις που δεν κόλλαγαν στο νόημα που του είχα δώσει, ο εγκέφαλος αρνιόταν να συνδέσει τα καινούργια δεδομένα και να το αρχειοθετήσει στον σωστό ''φάκελλο'' .
Και επειδή μάλλον σας έχω μπερδέψει, εξηγώ αμέσως.
Το χαρακτηριστικότερο όλων (άμα θυμηθώ και άλλα στην πορεία θα τα ποστάρω), είναι το
Epitaph από King Crimson.
Για πολλά χρόνια το είχα -μπαλάντα γαρ- στα Ερωτικά. Έγραφα και κασέτες, μαζί με Nights in white satin, Poor man moody blues και δεν συμμαζεύετε και τις ακούγαμε άμα γουστάραμε καμιά κοπελίτσα ή τις δίναμε κιόλας στην λεγάμενη, για να την ρίξουμε. 8)
Μόλις ανακάλυψα για τι μιλάει το κομμάτι, ένοιωσα ετεροχρονισμένα, λίγο ''κάπως''....
Αν έχετε παρόμοια παραδείγματα, με ή χωρίς κάποια ιστορία (για να γελάσουμε-κλάψουμε-αισθανθούμε ανώτεροι ;D κτλ.), δώστε.
Παραθέτω και τους στίχους του Epitaph, που επιβεβαιώνουν την παρανόηση. >
The wall on which the prophets wrote
Is cracking at the seams.
Upon the instruments of death
The sunlight brightly gleams.
When every man is torn apart
With nightmares and with dreams,
Will no one lay the laurel wreath
When silence drowns the screams.
Between the iron gates of fate,
The seeds of time were sown,
And watered by the deeds of those
Who know and who are known;
Knowledge is a deadly friend
If no one sets the rules.
The fate of all mankind I see
Is in the hands of fools.
Confusion will be my epitaph.
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
and laugh.
But I fear tomorrow I'll be crying,
Yes I fear tomorrow I'll be crying.
