- Μηνύματα
- 10,754
- Πόντοι
- 98
Μετά από επαναλαμβανόμενα θρεντς και τώρα και στο παρελθόν περί της ποιότητας συγκροτημάτων και μουσικών που μεσουράνησαν σε προηγούμενες εποχές - σε πολλά από τα οποία έλαβα μέρος κι εγώ (θρεντς όχι συγκροτήματα ;D ) - έχω πλέον καταλήξει ότι τίποτα καλό δεν βγαίνει αν προσπαθεί κάποιος σημερινός μουσικός να δει κριτικά παλαιότερες μουσικές.
Και αυτό επειδή, θέλοντας και μη, δεν μπορεί να δει τους μουσικούς αυτούς στο πλαίσιο του δικού τους χωροχρόνου αλλά μόνο μέσα από το πρίσμα του παρόντος.
Αν, δε, ο "κριτής" δεν έχει καμία προσωπική εμπειρία από την εποχή αλλά ΚΑΙ τον τόπο όπου οι μουσικοί αυτοί δοξάστηκαν, π.χ. ένας Έλληνας 25χρονος, οποιαδήποτε κριτική, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι εντελώς μάταιη.
Πώς μπορώ εγώ να κρίνω τον Jimmy Page (μιλάω για αυτόν γιατί τον έχω όντως κρίνει στο παρελθόν και αναγνωρίζω το λάθος μου) σήμερα που έχω ακούσει εκατοντάδες ακριβέστερους, τεχνικότερους και αν θέλετε (σε ορισμένους μπορεί να μην αρέσει αυτό) καλύτερους συνθετικά κιθαρίστες;
Αυτός ο άνθρωπος αναδείχθηκε σε ένα εντελώς διαφορετικό μουσικό πλαίσιο οργανοπαικτών και ακροατών από τους σημερινούς, σε ένα πλαίσιο το οποίο ήταν ανοιχτό σε πρωτόγνωρους πειραματισμούς όπως τη θερεμιν και το δοξάρι και δεν το ενοχλούσαν και πέντε πράσινες, ένα πλαίσιο στο οποίο ίσως ήταν και αποδεκτή η κλοπή/αντιγραφή, ένα πλαίσιο που πάντως πρώτη φορά άκουγε τέτοια πράγματα παιγμένα έτσι, και η φήμη του οφείλεται ακριβώς σε αυτούς τους σύγχρονους του οι οποίοι αργότερα μεταλαμπάδευσαν το θαυμασμό τους σε νεώτερους, και αυτοί σε νεώτερους κ.ο.κ.
Η γνώμη σας (Παρασκευή γαρ);
Και αυτό επειδή, θέλοντας και μη, δεν μπορεί να δει τους μουσικούς αυτούς στο πλαίσιο του δικού τους χωροχρόνου αλλά μόνο μέσα από το πρίσμα του παρόντος.
Αν, δε, ο "κριτής" δεν έχει καμία προσωπική εμπειρία από την εποχή αλλά ΚΑΙ τον τόπο όπου οι μουσικοί αυτοί δοξάστηκαν, π.χ. ένας Έλληνας 25χρονος, οποιαδήποτε κριτική, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι εντελώς μάταιη.
Πώς μπορώ εγώ να κρίνω τον Jimmy Page (μιλάω για αυτόν γιατί τον έχω όντως κρίνει στο παρελθόν και αναγνωρίζω το λάθος μου) σήμερα που έχω ακούσει εκατοντάδες ακριβέστερους, τεχνικότερους και αν θέλετε (σε ορισμένους μπορεί να μην αρέσει αυτό) καλύτερους συνθετικά κιθαρίστες;
Αυτός ο άνθρωπος αναδείχθηκε σε ένα εντελώς διαφορετικό μουσικό πλαίσιο οργανοπαικτών και ακροατών από τους σημερινούς, σε ένα πλαίσιο το οποίο ήταν ανοιχτό σε πρωτόγνωρους πειραματισμούς όπως τη θερεμιν και το δοξάρι και δεν το ενοχλούσαν και πέντε πράσινες, ένα πλαίσιο στο οποίο ίσως ήταν και αποδεκτή η κλοπή/αντιγραφή, ένα πλαίσιο που πάντως πρώτη φορά άκουγε τέτοια πράγματα παιγμένα έτσι, και η φήμη του οφείλεται ακριβώς σε αυτούς τους σύγχρονους του οι οποίοι αργότερα μεταλαμπάδευσαν το θαυμασμό τους σε νεώτερους, και αυτοί σε νεώτερους κ.ο.κ.
Η γνώμη σας (Παρασκευή γαρ);