Δεν αμφιβάλλω ότι συμβαίνει κι αυτό, και είναι φυσικό άλλωστε, ειδικά σε περιπτώσεις που όντως "καλλιτέχνες" βασίζονται περισσότερο στην κουτσομπολίστικη δημοσιότητα, παρά σ'αυτή που τους δίνει η ίδια τους η πορεία στην εκάστοτε τέχνη. Το μόνο που λέω είναι πως μέσα σ'όλο αυτό το τουρλουμπούκι πιστεύω πως υπάρχει ένα, έστω και μικρό, ποσοστό που δεν το κάνει επίτηδες, και πραγματικά δεν μπορεί να αποφύγει μια τέτοιου είδους δημοσιότητα.
Απ'την άλλη, το όλο θέμα κουτσομπολιού, είτε επιτηδευμένα είτε όχι, έχει να κάνει και με το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Παράδειγμα: Εδώ σίγουρα θα "πιάσει" μια είδηση αν η τάδε ακατανόμαστη βγήκε με τον έτερο ακατανόμαστο και κάνανε τα χ'/ψ'/ζ' κι εγώ δεν ξέρω τι, μια και υπάρχει κόσμος που θα ενδιαφερθεί γι'αυτόν το συγκεκριμένο τομέα του καλλιτέχνη. Εν αντιθέσει, παραθέτω το παράδειγμα του halford, στη γνωστή "getting out of the closet" δήλωσή του. Ήταν ένα ποσοστό το οποίο σχολίασε, το οποίο κατά τη γνώμη μου ήταν σαφώς μικρότερο από το αντίστοιχο της από πάνω ακατανόμαστης, αλλά ήταν κι άλλο ένα, και πάλι κατά τη γνώμη μου πολύ μεγαλύτερο ποσοστό, που απλά είχε την "ε, και?" αντίδραση. Κοινώς, ο μέσος μεταλλάς (φέρνω καθαρά παραδείγματα, δεν υπερασπίζομαι ούτε χώνω κανέναν) θα νοιαστεί λιγότερο για το ποιά κανονίζει ο Akerfeldt απ'όσο θα νοιαστεί ο μπουζουξής ποιόν ικανοποιεί η ακατανόμαστη.