Διαφωνώ ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες βλακείες, όπως σημειώθηκε. Σημειώνω μάλιστα ότι είμαι ένθερμος υποστηρικτής της άποψης που λέει οτι οι ενισχυτές “παίρνουν” τα πετάλια (i) διαφορετικά, (ii) ορισμένοι καλύτερα. Κι εσύ SF έχεις γράψει ότι δεν ταιριάζουν όλα τα πετάλια με όλους τους ενισχυτές...
Έχω διαπιστώσει πολλάκις προσωπικά ότι υπάρχουν ενισχυτές που αναδεικνύουν ορισμένα πετάλια πολύ καλύτερα από άλλους, και επίσης μερικά πετάλια (όπως πχ. fuzz) που είναι τόσο ιδιόρρυθμα συχνοτικά που ταιριάζουν με πιο "ζεστά" ηχοχρώματα και όχι τόσο σε λαμπερούς Fender της κατηγορίας Twin αλλά σε πλέξι Marshall ή παλιούς Bassman, χώρια που το καλύτερό τους πρόσωπο αυτά το δείχνουν όταν υπάρχει ήδη κι ένα (συνήθως Marshallιαρικο) "γρεζάκι".
Για μένα ένας καλός ενισχυτής - "πεταλομηχανή" θα πρέπει
(α) να έχει μεγάλο headroom, είτε με αρκετά βατ (κατά προτίμηση άνω των 30), είτε με αποδοτικό ηχείο πολλών βατ, είτε και με τα δυο,
(β) να μην έχει προενισχυτικό στάδιο που "ζορίζεται" εύκολα (ανεξάρτητο του “α” που έγραψα προηγουμένως μιας κι έχω συναντήσει ενισχυτές που έχουν πολλά βατ αλλά «αρπάζουν» γρήγορα), εκτός κι αν τον θέλουμε ακριβώς έτσι ώστε να "πουσάρεται" αρμονικά από τα drives/boosts που θα του βάλουμε,
(γ) κατά προτίμηση να μην έχει tube rectifier αλλά solid state λόγω της πιστής, άμεσης και κοφτερής απόδοσης σε υψηλά volume (απλά θα “μεγενθύνει” τον ήχο των πεταλιών και δεν θα τον αλλάζει),
(δ) αν τον θέλουμε να "ζορίζεται" τότε καλύτερα να έχει και effects loop, διότι αν δεν έχει, το overdrive/dist των προενισχυτριών θα βρεθεί μετά από τα modulation/time based εφφέ όπως delay, phaser κλπ, με αποτέλεσμα να "βρωμίζουν" και να γίνονται θολά. Βεβαίως, υπάρχουν και παραδείγματα ιστορικών ενισχυτών (σε πολλά βατ, όμως) που δεν είχαν το eff. loop που αποτελεί μια σχετικά μοντέρνα εξέλιξη στους ενισχυτές, απλούστατα γιατί δεν το χρειάζονταν μιας και ακούγονταν θεσπέσιοι.
(ε) Σαν συνεπαγόμενο όλων των ανωτέρω, όταν τον ανοίγουμε σε υψηλές εντάσεις (άνω του μισού πχ.) να αποκαλύπτει ένα "πρόσωπο" (τα μπάσα του, τα πρίμα του, η ευκρίνεια της εκάστοτε νότας, οι αποκρίσεις κλπ) που να εξακολουθεί να ταιριάζει με τα πετάλια όπως γινόταν και στις χαμηλές εντάσεις. Έχω συναντήσει πολλούς ενισχυτές που αυτό δεν το πετυχαίνουν. Mπορεί να σας φαίνομαι υπερβολικά «ψείρας» αλλά αυτή είναι η δικιά μου εμπειρία.
To (β) σαν εμπόδιο μπορεί να ξεπεραστεί με αλλαγή του τύπου των προενισχυτριών που χρησιμοποιούνται στον καθαρό ήχο, πχ. με 12AU7 που έχει μικρότερο gain αντί της συνηθισμένης 12ΑΧ7, αλλά η επιτυχία αυτού του εγχειρήματος δεν είναι πάντοτε εγγυημένη γιατί ο ήχος του ενισχυτή είναι πιο “άδειος” και σε χαμηλές αλλά και σε υψηλές εντάσεις.
Προσωπικές προτιμήσεις: τελικές κυρίως 6L6 ή έστω EL34, βατ άνω των 30-50 (τον θέλω και για λάιβ σε μεγάλες εντάσεις), αντρικά μεγάφωνα που δεν παραμορφώνουν ποτέ, ένα κανάλι, κι ακόμη Class AB και όχι Class A (φανταστική αλλά φτιαγμένη για να υπεροδηγείται kate me ;D)
Οι προτάσεις μου μέχρι τα 1000 ευρώ θα ακολουθήσουν κάποια άλλη στιγμή...
