Μεταλλάσσεται θετικά η Μουσική Βιομηχανία

[LK]

Έχει γουστο στο ρετρο που δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα μεγάλωναν οι οθόνες ή θα μίκραιναν τα remote

Εμενα μου λες....που με τη συγχρονη τεχνολογια εκανα ΑΜΑΝ να βρω 12αρι (ιντσες) lcd monitor.

Κατω από 22 δεν υπαρχει ουτε για πλάκα

 

[sultan of string]

εγώ που έψαχνα 10άρι crt ασπρόμαυρο?

Βρήκα τελικά ένα πράσινο από super market

 

[Jazzjoker]

Χωρος ακρόασης τα καλά τα χρόνια vs Χωρος ακρόασης τα κακα τα χρόνια

Το σύστημα των "καλών" ετών πρέπει να κόστιζε κάποια δύναμη της τιμής του συστήματος των "κακών". Απλά ως παρατήρηση. 

Πάντως αισθητικά το βρίσκω απίστευτα γοητευτικό όπως και τα περισσότερα εσωτερικά designs και home συσκευές/μηχανήματα των δεκαετιών 60-70-80. 

 

[LK]

Το σύστημα των "καλών" ετών πρέπει να κόστιζε κάποια δύναμη της τιμής του συστήματος των "κακών". Απλά ως παρατήρηση. 

Χαλαρα.

Με μια διαφορά όμως (αν και τα pc τα τελευταία χρόνια φθηνηναν)ότι τα κρατούσες για σαράντα χρόνια +....εως ότου να πεθανεις

Τωρα pc πενταετίας ούτε το FB δεν σηκωνει. ?

 

[Jazzjoker]

τα κρατούσες για σαράντα χρόνια

Σωστό. Βέβαια δεν αγόραζες σκέτη τεχνολογία αλλά έπιπλα και διακόσμηση. Το λάπτοπ/ντέσκτοπ όσο ντιζαϊνάτο και να το φιάξεις, πάλι καγκουριά θα δείχνει.

 

[Yameth]

Το θεμα είναι να εξελίσσεσαι. Εμείς οι γηραιότεροι τα έχουμε περάσει όλα και σε κάθε φάση.

Κάποιοι επιλέγουν να μείνουν στην κασέτα-βινύλιο-CD και το κινητό-σκέτο-τηλέφωνο λόγω τεχνοφοβίας (όχι εσύ Λάκη  :classic_biggrin: ) που επέρχεται μετα τα 40, γιατί αυτό ξέρουν και το περιλούζουν με μεταξωτές κορδέλες περι αναλογικού, καλλιτεχνικού, συναισθηματικού, εύχρηστου, κλπ. 

Ιδανικά πρέπει να καταλήγεις στο σήμερα γνωρίζοντας και έχοντας την εμπειρία, κατι που δυστυχώς δεν γίνεται εκ των πραγματων (πως να τα γνωρίζει ο 23χρονος γιός μου) και να λες... Ναι, μπορεί αυτη η φάση να μην έχει τη ρομάντζα του φυσήματος και του wow & flutter αλλά μου προσφέρει αυτό που ήθελα αρχικά πριν αρχίσω να αποκτώ δισκοθήκη. Οση μουσική γουστάρω να ακούσω με 6 ευρώ τον μήνα (αντι της κατοστάρας που έχωνα παλιά για 10 δίσκους) κι ας είναι σε άυλη μορφή. Αφού η μουσική είναι άυλη!

 

[LK]

Το θεμα είναι να εξελίσσεσαι. Εμείς οι γηραιότεροι τα έχουμε περάσει όλα και σε κάθε φάση.

Κάποιοι επιλέγουν να μείνουν στην κασέτα-βινύλιο-CD και το κινητό-σκέτο-τηλέφωνο λόγω τεχνοφοβίας (όχι εσύ Λάκη  :classic_biggrin: ) που επέρχεται μετα τα 40, γιατί αυτό ξέρουν και το περιλούζουν με μεταξωτές κορδέλες περι αναλογικού, καλλιτεχνικού, συναισθηματικού, εύχρηστου, κλπ. 

Ιδανικά πρέπει να καταλήγεις στο σήμερα γνωρίζοντας και έχοντας την εμπειρία, κατι που δυστυχώς δεν γίνεται εκ των πραγματων (πως να τα γνωρίζει ο 23χρονος γιός μου) και να λες... Ναι, μπορεί αυτη η φάση να μην έχει τη ρομάντζα του φυσήματος και του wow & flutter αλλά μου προσφέρει αυτό που ήθελα αρχικά πριν αρχίσω να αποκτώ δισκοθήκη. Οση μουσική γουστάρω να ακούσω με 6 ευρώ τον μήνα (αντι της κατοστάρας που έχωνα παλιά για 10 δίσκους) κι ας είναι σε άυλη μορφή. Αφού η μουσική είναι άυλη!

Η αλήθεια είναι ότι εμεις ή άλλη μερια ?, το τραβηξαμε λιγο στα άκρα, και σε βάλαμε σε θέση άμυνας.

Το ξέρω όμως ότι ΕΙΔΙΚΑ εσυ δεν είσαι τέτοιος.?

Ξέρω π.χ. ότι αν περάσει από μπροστά σου μια Ferrari 250GT California του 1961. θα την χαζευεις με τις ωρες και θα την εκτιμήσεις .

Ξέρω πως αν δεις ένα nakamichi dragon θα χαμογελάσεις.....

Και εγω αν κατσω να δω ταινια σήμερα στο στικακι θα την δω, γιατι αν την βαλω στο video δεν θα την δω..... γιατι θα κοιταω το video ?

 

[Yameth]

Μα μια Ferrari 458 είναι έργο τέχνης! Οσο και μια Maserati GT και μια Suzuki Katana 1981. ? 

Και φυσικά αν έχεις λεφτα, να τα αποκτήσεις! Και να κοιμάσαι μαζί τους στο ειδικά διαμορφωμένο σαλόνι σου.

Ομως η απόλαυση της μουσικής δεν προϋποθέτει ιδιοκτησία σε φυσική μορφή.

 

[RayDTutto]

My 2 cents
1) Ενα μουσικό άλμπουμ σε φυσική μορφή (cd, βινύλιο κλπ) μπορεί εκτός από εμπορικό προϊόν, να είναι και έργο τέχνης - από τα εξώφυλλα, το εικαστικό μέρος, το packaging (λόγου χάρη των Radiohead, των Pink Floyd κλπ), τα ένθετα κ.ο.κ.
Ενα streaming μεμονομένων κομματιών είναι απλά προϊόν.

2) Η αύξηση του κύκλου εργασιών της μουσικής βιομηχανίας, δε σημαίνει αυτομάτως και αύξηση των πνευματικών δικαιωμάτων των δημιουργών, ούτε και μεγαλύτερη διακίνηση της μουσικής ως έργου τέχνης.
Aν βρω το δημοσίευμα που διάβαζα, θα το λινκάρω εδώ: εγραφε ότι ένας μουσικός, συνθέτης κλπ, βγάζει περισσότερα χρήματα από την πώληση των άλμπουμ παρά από έναν (υπερβολικό αριθμό ανάφερε) streaming των κομματιών του.

3) Οι on line λίστες τύπου Spotify , αποτελούν ψευδαίσθηση ιδιοκτησίας για τον καταναλωτή/ακροατή μουσικόφιλο. Κανένας μας δεν "εχει" στην κατοχή του το αντίτυπο του έργου τέχνης - το άλμπουμ δηλαδή στη δισκοθήκη του. Έχουμε απλά αγοράσει το δικαίωμα να το ακούμε.
 

1) Αυτό μου φαίνεται ότι είναι σαν να λες ότι η Μόνα Λίζα αξίζει μόνο για την κορνίζα της και αν την βγάλεις είναι ένας σκέτος μουσαμάς. Αυτό λες;

2) Ναι μπορεί να μην βγάζει περισσότερα χρήματα από δικαιώματα. Αλλά η διακίνηση της μουσικής του είναι χαωδώς μεγαλύτερη. Έχω μια λίστα που ακούω στο Spotify "Funky, Heavy" κάτι τέτοιο. Από τους καλλιτέχνες εκεί μέσα γνώριζα ένα 10%. Τώρα τους γνωρίζω όλους. Μάλιστα τα τραγούδια τους που περιέχονται σε αυτή τη λίστα έχουν συχνά 3x ως 5x hits σε σχέση με τα άλλα τους τραγούδια. Ναι μπορεί να μην βγάζουν τόσα από πνευματικά δικαιώματα αλλά στα λάιβ τους θα έχουν πια καλό κόσμο παντού. Και όταν έρθουν στην πόλη μου θα πάω να τους δω. 

3) Και στο βινύλιο το ίδιο συνέβαινε. Δεν αγόραζες ποτέ κανένα ποσοστό της μουσικής. Δεν είχες το δικαίωμα να αντιγράψεις νομίμως ούτε ένα τραγούδι. Δεν σου ανήκε τίποτα εκτός βέβαια από το κακοτυπωμένο (στην Ελλάδα) χαρτόνι και 20 γραμμάρια βινύλιο. 

 

[vagelism]

το ωραιο ομως απο την ρομαντικη εποχη του βινυλιου ειναι οτι ενα βινυλιο μπορεις να το κληροδοτησεις στα παιδια σου..{αν θα βρουν πικαπ να το παιξουν ειναι μια αλλη ιστορια..}

Η μουσικη μπορει να ειναι αυλης μορφης τεχνη αλλα τα βινυλια μου ειναι κ με το παραπανω υλικα κ για μενα μικρα εργα τεχνης που θα κληροδοτησω {μολις ειναι ωριμος αρκετα να τα εκτιμησει} στο γιο μου.

Αυτο - μαζι το ηχογραφημα πληρωναμε βασικα.

Κερδισαμε πολλα με τον "νεο τροπο" διαθεσης της μουσικης. Σιγουρα.

Χασαμε ομως την ουσίας της "μοναδας"

Να παιρνεις ενα δισκο..κ να τον ακους σερι για ενα μηνα..

Να μαθαινεις τους μουσικους ,ηχοληπτες , στιχουργους - ζωγραφους - φωτογραφους ή γραφιστες ενδεχομένως  που συμμετειχαν στο progect διαβαζοντας το ενθετο.

Τωρα εχουμε 25000 τραγουδια στο ipod μας..κ δεν ξερουμε απο που να ξεκινησουμε.

 

[RayDTutto]

το ωραιο ομως απο την ρομαντικη εποχη του βινυλιου ειναι οτι ενα βινυλιο μπορεις να το κληροδοτησεις στα παιδια σου..{αν θα βρουν πικαπ να το παιξουν ειναι μια αλλη ιστορια..}

Η μουσικη μπορει να ειναι αυλης μορφης τεχνη αλλα τα βινυλια μου ειναι κ με το παραπανω υλικα κ για μενα μικρα εργα τεχνης που θα κληροδοτησω {μολις ειναι ωριμος αρκετα να τα εκτιμησει} στο γιο μου.

Αυτο - μαζι το ηχογραφημα πληρωναμε βασικα.

Κερδισαμε πολλα με τον "νεο τροπο" διαθεσης της μουσικης. Σιγουρα.

Χασαμε ομως την ουσίας της "μοναδας"

Να παιρνεις ενα δισκο..κ να τον ακους σερι για ενα μηνα..

Να μαθαινεις τους μουσικους ,ηχοληπτες , στιχουργους - ζωγραφους - φωτογραφους ή γραφιστες ενδεχομένως  που συμμετειχαν στο progect διαβαζοντας το ενθετο.

Τωρα εχουμε 25000 τραγουδια στο ipod μας..κ δεν ξερουμε απο που να ξεκινησουμε.

Αυτό σε προβληματίζει;

Εδώ χάσαμε τη ρομαντική εποχή της μπομπότας που καθόταν όλη η οικογένεια μαζί και έτρωγε με σεβασμό και σιωπή...?

 

[vagelism]

Αυτό σε προβληματίζει;

Εδώ χάσαμε τη ρομαντική εποχή της μπομπότας που καθόταν όλη η οικογένεια μαζί και έτρωγε με σεβασμό και σιωπή...?

ημουν ηδη εκτος θεματος..εσυ πας να το εκτροχιασεις τελειως.

 

[LK]

Δεν πειράζει. 

Τωρα η οικογένεια εχει καλο bandwidth και γΛηγορο ιντερνΈτ και ο μπαμπάς απο το σταθερό pc γραφει "φχαριστω για την αποδοχή " στο ινμποξ του fb, η μαμά απο το κινητό κάνει  like και share στο σημερινό look της Φαiης και το παιδί ξεστραβωνεται στο tablet παίζοντας .

Και αυτό ρομαντικο ειναι.

 

[TamTam Radio]

Δεν πειράζει. 

Τωρα η οικογένεια εχει καλο bandwidth και γΛηγορο ιντερνΈτ και ο μπαμπάς απο το σταθερό pc γραφει "φχαριστω για την αποδοχή " στο ινμποξ του fb, η μαμά απο το κινητό κάνει  like και share στο σημερινό look της Φαiης και το παιδί ξεσραβωνεται στο tablet παίζοντας .

Και αυτό ρομαντικο ειναι.

«Όλα είναι πιθανά, ακόμα και η αλήθεια»

Όσκαρ Γουάϊλντ

 

[Βραδύπους]

Εγώ δεν ξαναγοράζω σε φυσική μορφή. Απελευθερώθηκα από το Γήινη φυλακή μου. Υπέκυψα στην γοητεία του ψηφιακού μορφότυπου και την αψεγάδιαστη ποιότητα ενός flac ή aif έναντι του ήχου που μπορεί να μου αναπαράγει το παλιό πικάπ ή των φτηνιάρικα cd-readers των νέων υπολογιστών επί γονάτου συν ότι δεν μου πιάνει καθόλου φυσικό χώρο.

Πήρα τον Μάρτιο δύο ψηφιακά άλμπουμ από το bandcamp στην τιμή που θα έπαιρνα μόνο το ένα σε βινύλιο. Τα παίζω συνέχεια στα όρια της μονομανίας, τα παίζω πιο αργά για να βγάλω κάποια σημεία, τα παίζω ανάποδα κι ακούω κρυφά μηνύματα...όλα αυτά τα φολκλορικά...και πλην των καλλιτεχνών που είναι υπογεγραμμένοι με μεγάλη εταιρία, νομίζω πως μπορώ να βρω ότι θελήσω από δημοφιλή μουσική εκεί μέσα συν κάποια τοπικά συγκροτήματα. Δηλαδή, πλέον μου είναι απαγορευτικό να αγοράσω από εταιρία της μεγάλης μουσικής βιομηχανίας, αυτές συνήθως δεν είναι στο bandcamp.

Τα cd ήταν ο ενδιάμεσος μέχρι να περάσουμε στο streaming, φθηνιάρικα καταναλωτικά προϊόντα, τα βινύλια δε....

«Η νοσταλγία είναι μια μορφή κατάθλιψης, πολλώ δε μάλλον όταν νοσταλγείς κάτι που δεν έχεις καν ζήσει», όπως είπε μια φίλη μου.

Ωραία τα στατιστικά του έτους, εγώ όμως λέω ότι η μουσική βιομηχανία πεθαίνει, και όταν κάνουμε το διαδίκτυο p2p, θα την λιμοκτονήσουμε, δεν θα υπάρχουν τα φβ/άμαζον/γούγλης στο αποκεντρωμένο διαδίκτυο.

 

[fusiongtr]

Έχουμε και λέμε.

Μάθαμε κάπως (βινύλιο, κασσέτες), μετά άλλαξε το υλικό (cd).

Τι κοινό έχουν αυτά?

Αγοράζεις κάτι υλικό, απτό.

Τι είναι αυτό, η μουσική?

Και βέβαια όχι, είναι το αποθηκευτικό μέσο, και η συσκευασία του.

Έπρεπε να έχεις και ένα μέσο που να δέχεται το αποθηκευτικό μέσο για το χρησιμοποιήσεις (πικαπ, σιντιέρα, κλπ).

Πλήρωνες για το ένα μέσο, πλήρωνες για το άλλο μέσο, πλήρωνες και την συσκευασία.

Αυτά και μόνο είχες σαν ιδιοκτησία, και την δυνατότητα να ακούς την συγκεκριμένη μουσική όποτε ήθελες.

Παίρνανε και οι δημιουργοί ένα ποσοστό από τις πωλήσεις (και οι μεσάζοντες το μεγαλύτερο ποσοστό, έκαναν όμως και κάποια πράγματα).

Τώρα δεν πληρώνεις κανένα μέσο, καμιά συσκευασία, πληρώνεις την δυνατότητα να ακούς μουσική όποτε θέλεις (με χρήματα, ή διαφημιστικό χρόνο).

Έχεις χάσει το υλικό που όμως πλήρωνες.

Κι όλα αυτά μέσω της βελτίωσης της τεχνολογίας που έχει κάνει την επικοινωνία πολύ άμεση, παντού, σχεδόν σε όλο τον δυτικό κόσμο.

Αυτή την ρουφιάνα την τεχνολογία λοιπόν, όπως την εκμεταλλεύονται/χρησιμοποιούν τα διάφορα μέσα, που την χρησιμοποιούν και οι μουσικοί για να γράφουν/αποτυπώνουν/εκδίδουν το έργο τους, γιατί δεν την χρησιμοποιούν και για την χρήση των δικαιωμάτων τους?

Ας οργανωθούν διαδικτυακά (είναι πανεύκολο αυτό πια) σε μια ή περισσότερες "βάσεις", ας συμφωνήσουν τι πρέπει να κάνουν, ας φτιάξουν (όχι οι ίδιοι) εφαρμογές στις οποίες να είναι ξεκάθαρο τι παίζεται και πόσο, και μετά ας "νοικιάσουν" δικαιώματα μόνο μέσα από αυτές τις εφαρμογές (είτε στο σπετζοφάι πώς το λένε, είτε στο ότι να' ναι, είτε ας χρησιμοποιούν μόνο την εφαρμογή τους, δεν ξέρω).

Ειλικρινά, ξέρετε τι μπορούν να κάνουν με την σύγχρονη τεχνολογία?

Απίθανα πράγματα.

Ξέρετε ότι μπορούν να πληρώνονται χωρίς μεσάζοντες, χωρίς να δίνουν τίποτα σε κανένα, και να ακούγεται η μουσική τους χωρίς επιβάρυνση (είτε οικινομική, είτε διαφημιστική) από τους ακροατές?

Πώς μπορεί να γίνει αυτό, ποιος θα τους πληρώνει τότε?

Το σύστημα.

Το σύστημα γεννάει χρήμα, υπολογιστική δύναμη, πείτε το όπως θέλετε.

Μπορεί αυτοί εδώ να είναι scammers, δεν ξέρω, ξέρω όμως ότι σαν ιδέα σκοτώνει, και είναι εφαρμόσιμη.

https://musicoin.org/

https://musicoin.org/how-it-works

https://musicoin.org/musicians

Για το site αυτό είχα ρωτήσει ο Σπύρος Δ πριν κάποιο καιρό.

Δεν λέω να το υιοθετήσετε, λέω ότι είναι εφικτό  με κάποιον τρόπο (μέσω της τεχνολογίας), να αρχίσουν και οι μουσικοί να σκέφτονται αλλιώς για την πληρωμή τους, από τους μέχρι τώρα γνωστούς τρόπους και διαδικασίες.

 

[vagelism]

Έχουμε και λέμε.

Μάθαμε κάπως (βινύλιο, κασσέτες), μετά άλλαξε το υλικό (cd).

Τι κοινό έχουν αυτά?

Αγοράζεις κάτι υλικό, απτό.

Τι είναι αυτό, η μουσική?

Και βέβαια όχι, είναι το αποθηκευτικό μέσο, και η συσκευασία του.

Έπρεπε να έχεις και ένα μέσο που να δέχεται το αποθηκευτικό μέσο για το χρησιμοποιήσεις (πικαπ, σιντιέρα, κλπ).

Πλήρωνες για το ένα μέσο, πλήρωνες για το άλλο μέσο, πλήρωνες και την συσκευασία.

Αυτά και μόνο είχες σαν ιδιοκτησία, και την δυνατότητα να ακούς την συγκεκριμένη μουσική όποτε ήθελες.

Παίρνανε και οι δημιουργοί ένα ποσοστό από τις πωλήσεις (και οι μεσάζοντες το μεγαλύτερο ποσοστό, έκαναν όμως και κάποια πράγματα).

Τώρα δεν πληρώνεις κανένα μέσο, καμιά συσκευασία, πληρώνεις την δυνατότητα να ακούς μουσική όποτε θέλεις (με χρήματα, ή διαφημιστικό χρόνο).

Έχεις χάσει το υλικό που όμως πλήρωνες.

Κι όλα αυτά μέσω της βελτίωσης της τεχνολογίας που έχει κάνει την επικοινωνία πολύ άμεση, παντού, σχεδόν σε όλο τον δυτικό κόσμο.

Αυτή την ρουφιάνα την τεχνολογία λοιπόν, όπως την εκμεταλλεύονται/χρησιμοποιούν τα διάφορα μέσα, που την χρησιμοποιούν και οι μουσικοί για να γράφουν/αποτυπώνουν/εκδίδουν το έργο τους, γιατί δεν την χρησιμοποιούν και για την χρήση των δικαιωμάτων τους?

Ας οργανωθούν διαδικτυακά (είναι πανεύκολο αυτό πια) σε μια ή περισσότερες "βάσεις", ας συμφωνήσουν τι πρέπει να κάνουν, ας φτιάξουν (όχι οι ίδιοι) εφαρμογές στις οποίες να είναι ξεκάθαρο τι παίζεται και πόσο, και μετά ας "νοικιάσουν" δικαιώματα μόνο μέσα από αυτές τις εφαρμογές (είτε στο σπετζοφάι πώς το λένε, είτε στο ότι να' ναι, είτε ας χρησιμοποιούν μόνο την εφαρμογή τους, δεν ξέρω).

Ειλικρινά, ξέρετε τι μπορούν να κάνουν με την σύγχρονη τεχνολογία?

Απίθανα πράγματα.

Ξέρετε ότι μπορούν να πληρώνονται χωρίς μεσάζοντες, χωρίς να δίνουν τίποτα σε κανένα, και να ακούγεται η μουσική τους χωρίς επιβάρυνση (είτε οικινομική, είτε διαφημιστική) από τους ακροατές?

Πώς μπορεί να γίνει αυτό, ποιος θα τους πληρώνει τότε?

Το σύστημα.

Το σύστημα γεννάει χρήμα, υπολογιστική δύναμη, πείτε το όπως θέλετε.

Μπορεί αυτοί εδώ να είναι scammers, δεν ξέρω, ξέρω όμως ότι σαν ιδέα σκοτώνει, και είναι εφαρμόσιμη.

https://musicoin.org/

https://musicoin.org/how-it-works

https://musicoin.org/musicians

Για το site αυτό είχα ρωτήσει ο Σπύρος Δ πριν κάποιο καιρό.

Δεν λέω να το υιοθετήσετε, λέω ότι είναι εφικτό  με κάποιον τρόπο (μέσω της τεχνολογίας), να αρχίσουν και οι μουσικοί να σκέφτονται αλλιώς για την πληρωμή τους, από τους μέχρι τώρα γνωστούς τρόπους και διαδικασίες.

 Πολυ ωραιο το κειμενο σου Fusion

Απλο κ κατανοητο.

Το κακο με ολους τους καλλιτεχνες ειναι οτι μας παιρνει τοσο πολυ χρονο κ φαια ουσια να τελειοποιησουμε την τεχνη μας..που δεν εχουμε ιδεα πως να την διαχειριστουμε εμπορικα οταν ερθει η ωρα..σαν αλλο ενα εμπορευσιμο ειδος.

Εκει μπαινουν οι επιτηδειοι που για ενα "μικρο ποσοστο" θα σε βοηθησουν να εκδοσεις την δουλεια σου...

θα σε μανατζαρουν , θα σου κανουν τους λογιστες - τους δικηγορους  κλπ..

Και ξαφνικα ολα αυτα τα μικρα ποσοστα...σε αφηνουν  με τιποτα στην τσεπη.

Δεν ειναι τυχαιο οτι στα μεγαλα μουσικα πανεπιστημια διδασκουν music bussiness management σε μια προσπαθεια να μπορεσουμε να μανατζαρουμε τον εαυτο μας οταν ερθει η ωρα.

 Οι παγιδες,  προσωπικα θεωρω..οτι ειναι ακομα εκει..απλα εχουν αλλαξει μασκα κ πλασαρονται με καινουργιο περιτυλιγμα περιμενοντας καινουργια  πελατακια και απο τις 2 οχθες.

 Ευχομαι να γινει αυτη η οργανωση που λες..ειλικρινα το ευχομαι..γιατι καθε περισυ κ καλυτερα μας παει με τη μουσικη {οπως με ολα}.

 Aν δεν την εχεις δει..αξιζει να δεις αυτη την συνεντευξη του Vai στον Beato. Λεει μερικες σοβαρες αληθειες σχετικα με την μουσικη βιομηχανια κ το πως αυτος διαχειριζεται τον εαυτο του σαν Brandname 

 

[LK]

Το να ακούω μουσική για εμένα είναι σαν να πάω ένα ταξίδι.

Όχι δεν το εννοώ γλυκερά , ότι δηλαδή η μουσική με ταξιδεύει.

Είναι η ίδια διαδικασία.

Έχουμε τον σκοπό και το μέσο.

Ας πούμε Θεσσαλονίκη-Αθήνα.

Μπορείς να ξυπνήσεις το πρωί λοιπόν, να ντυθείς με φόρμες  , να φορέσεις και αθλητικά παπούτσια (στο κομμάτι της άνεσης πάει αυτό, δεν είναι στυλιστική απαξία ?) , να πάρεις το λεωφορείο ή το τραμ ή το μετρό και να πας στο αεροδρόμιο  και να πετάξεις στον προορισμό σου.

Θα φτάσεις γρήγορα , άνετα , φθηνότερα και απροβλημάτιστα.

 

Από την άλλη μπορείς να σηκωθείς, να ξοδέψεις μίση ώρα στο να σκεφτείς τι κοστούμι θα βάλεις και τι παπούτσια, άλλη μισή ώρα στο να ζεστάνεις τη μηχανή του αυτοκινήτου σου, και να το κόψεις οδικώς.

Θα ξοδέψεις πιο πολλά λεφτά, θα σου σκάσει ίσως  και ένα λάστιχο, θα ξοδέψεις παραπάνω χρόνο, αλλά θα κάνεις και μερικές ωραίες στάσεις για έναν καφέ ή ένα τσιγάρο και θα δεις ωραία πράγματα μέχρι να φτάσεις.

 

Εξαρτάται λοιπόν για εμένα, αν βιάζομαι να φτάσω εκεί που θέλω ή αν θέλω να έχω μια πιο συνολική εμπειρία .

 

Αν βιάζομαι θα κάνω το πρώτο. Έχω όμως και την επιλογή του δεύτερου..

 

Αν το προβάλλω όλο αυτό στην μουσική μου ακρόαση, το να μου στερήσεις τελικά μέρος της ιεροτελεστίας (δεν κατάφερα λοιπόν να αποφύγω τη χρήση αυτής της λέξης, αν και το ήθελα- θα μπορούσα βέβαια να πω "διαδικασίας" , αλλά το προτίμησα ?), να βγάλω τον δίσκο από το εξώφυλλο ή την κασέτα από το κουτί, να χαζέψω κλεφτά το πικάπ ή τα UV meters από το deck, είναι σαν να αναγκάζομαι να ταζιδεύω συνέχεια με αεροπλάνο με φόρμες.

Μπορώ να καταλάβω ότι κάποιος είναι οκ με αυτό, αλλά εγώ που και που, θέλω να παίρνω και το αμάξι κοστουμαρισμένος.

 

[Jazzjoker]

Περί αυτών που έγραψε ο φούζιος:

Στην αγορά της μουσικής υπήρχαν ανέκαθεν μεσάζοντες. Έχω την εντύπωση ότι αν, θεωρητικά, η παγκόσμια μουσική κοινότητα παραμερίσει τους μεσάζοντες και αρχίσει να διαθέτει από μόνη της το προϊόν της, το μόνο που θα κάνει ουσιαστικά είναι να δημιουργήσει δικούς της μεσάζοντες με τα ίδια συμφέροντα και τις ίδιες τακτικές εν τέλει. Ποιος μας είπε ότι οι μουσικοί δεν ενδιαφέρονται για το κέρδος και ποιος μας είπε ότι αν γλυκαθούν, δε θα αρχίσουν να ενδιαφέρονται περισσότερο για το κέρδος εις βάρος συναδέλφων τους; Δηλαδή το ότι κατά κάποιον τρόπο οι καλλιτέχνες βρίσκονται όλοι στο ίδιο ρομαντικό mindset και μπορούν να συμπράξουν αποτελεσματικά ως προς τη διάθεση του έργου τους, το θεωρώ αφελές. Μακάρι να ήταν έτσι.

Θέλω να πω: σε έναν ιδανικό κόσμο πολλά θα μπορούσαν να γίνουν ώστε οι καλλιτέχνες να ανταμείβονται δίκαια και το κοινό να έχει πρόσβαση στο έργο τους εύκολα και φθηνά (ή ακόμα και δωρεάν). Δεν ζούμε σε έναν ιδανικό κόσμο όμως.

Ένα πρόσφατο παράδειγμα του τι επακολουθεί σε περίπτωση αποσταθεροποίησης του μεσάζοντα, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, είναι το σήριαλ που έλαβε χώρα με την πρόσφατη ιστορία της ΑΕΠΙ. Για όποιον δεν το έχει παρακολουθήσει, συνοπτικά αυτό που συνέβη είναι ότι η καλλιτεχνική κοινότητα χωρίστηκε σε στρατόπεδα με κριτήριο, σε μεγάλο βαθμό, το οικονομικό συμφέρον και την προβολή (υπήρχε και κομματικός διαχωρισμός αλλά ουσιαστικά το ίδιο ζητούμενο). Γιατί εσύ τόσα κι εγώ τόσα, γιατί εγώ που είμαι "ποιοτικός" λιγότερα από εσένα που είσαι "εμπορικός" και πάει λέγοντας εις το διηνεκές. Χρειάστηκε κρατική παρέμβαση και ρύθμιση (μεσάζοντας) αλλιώς το θέμα δε θα τελείωνε ποτέ. Το δηλητήριο που χύθηκε μεταξύ συναδέλφων ή ακόμα και πρώην φίλων δε, ήταν άφθονο.

Ίμο η μόνη περίπτωση που οι μεσάζοντες μπορούν να εκλείψουν είναι αν η τέχνη σταματήσει να αποτελεί εμπορικό προϊόν. Αλλά αυτό είναι άλλη, πολύ μεγάλη κουβέντα.

 

[Πνοή και Νύξη]

ιεροτελεστίας

 Eμπειρίας. Βιώματος ?