τον έχω από τότε που πρωτοβγήκε. Κεφαλή. Live, πρόβες, ηχογραφήσεις, πολύ κουβάλημα γενικά.
το footswitch μου χάλασε πολύ γρήγορα, το αντικατέστησα με ένα midi controller με 10 preset, πολύ καλή κίνηση. Η κεφαλή δεν μου έβγαλε βλάβη για τόσα χρόνια μέχρι πριν κανα χρόνο που χαλάρωσε λίγο το jack ενός speaker output και έκανε διακοπές. Απλή αντικατάσταση. Σκυλί. Marshall. Άλλαξα 2-3 φορές λάμπες, προληπτικά.
Ηχητικά, θα ξέρεις για το εύρος του. (Το signature του Santριγιαννη είναι πολύ διαφορετικό)
Το καθαρό κανάλι προσφέρει 3 φοβερά modes με το μειονέκτημα του ότι δεν μπορείς εύκολα να μοιραστείς τα settings του καναλιού και στα 3 modes. Πολύ fenderικό green, vintage marshall το orange, μοναδικό το red.
To crunch κανάλι είναι εκπληκτικό, είναι το αγαπημένο μου κανάλι, ειδικά το red mode (hot wired 800) . Και τα τρία modes είναι στην ουσία ο ίδιος ήχος (800ρης), άρα μπορείς να στήσεις πολύ πράγμα εδώ. Βάζεις και ένα screamer μπροστά, κύριος.
To OD1 καλό, στο ίδιο στυλ ηχητικά με το crunch, αλλά λίγο πιο bright και πιο πολύ gain βέβαια, δεν το δούλεψα πολύ. Για κάποιο λόγο ποτέ δεν μου κάθησε καλά. Ίσως να μην ήξερα τι να το κάνω.
Το OD 2 είναι το "μοντέρνο" κανάλι, scooped και bassy. Τόνοι gain. Το red mode είναι πόλεμος. Αν δεν σου φτάνει τόσο γκάζι, κάτι δεν πάει καλά. Πολύ ωραίο κανάλι, μοναδικό μείον ο θόρυβος, αλλά τι περιμένεις με τόσο γκάζι. To green και orange mode μου θύμισε λίγο τον DSL στο OD2 με πατημένα το deep και το shift, αν έχει τύχει και έχεις παίξει.
Πολύ χρήσιμα τα 2 master volume, ωραία και χαμηλά. Πολύ χρήσιμα και τα resonance και presence. Εντελώς αδιάφορο reverb. Χάσιμο χώρου.
Γενικά, πολύ ευχαριστημένος. Ίσως καμιά φορά να εύχομαι να ήταν λιγότερο Marshall, αλλά αργά ή γρήγορα διαπιστώνω, πως ότι και να γίνει, ένας Marshall κάθεται στη μίξη.