Δυόμιση χρόνια για ένα μπλεδάκι.
Σπανίζουνε φαίνεται ;D
Λοιπόν ευκαιρίας δοθείσης, να πω κι εγώ ότι το τελευταίο διάστημα χαζεύω κι εγώ με ένα ΜΜ Stingray 5. Ναι, και όμως, εγώ με πεντάρι. Και να πω και δυό λόγια εν συντομία.
Δεν είχα σκοπό για πάρω κάτι τέτοιο, αλλά ήταν μια ευγενική χορηγία περιορισμένου χρόνου από πολύ καλό φίλο μπασίστα και τραγουδιστή, καθότι επιμένει ότι τα πεντάρια είναι μονόδρομος, ακόμα περισσότερο για κάποιον που τραγουδάει.
Καθότι καλός μπασίστας και τραγουδιστής ο φίλτατος Δημήτρης, κρίνει, προφανώς λανθασμένα, εξ' ιδίων τα αλλότρια αλλά σαφώς δικαιούται μία ανασκόπηση (review) των λεγομένων του, ειδικά όταν παρέχει και το υλικό. ;D
Το εν λόγω μπάσο είναι πραγματικά πασπαρτού. Δεν είναι ιδιαίτερα βαρύ, το μπράτσο του είναι συμπαθές και σε συνδυασμό με το μικρό σχετικά string spacing (γύρω στο 17mm το βρήκα) και το 44άρι nut το καθιστούν παίχταble ακόμα και απο fingerly challenged αδαείς 8). Αυτά, σε συνδυασμό ότι είναι active με τριθέσιο διακόπτη και μπάσα, μεσαία, πρίμα, το καθιστούν ένα πολύ ευέλικτο όργανο. Ο ήχος του; Musicman through and through και σε όποιον αρέσει. Εμένα μου άρεσε. Η (λίγο πλαδαρή ως σχετικά άσχετος στα IV μπάσα θα έλεγα) Β όντως σε μερικά κομμάτια έδινε ηχητικές λύσεις που είναι πιο ευπρόσδεκτες από αυτές των τετράχορδων.
Δηλαδή με έψησε; Μάλλον ναι.
Είναι το the-one-to-rule-them-all ? Μπααα. Όχι για μένα.
Θα το θελα; Χαζή ερώτηση σε μένα για μπάσα, κοπέλες και μπύρες. ;D
Θα το παιρνα; Ίσως όχι πρώτο στη λίστα αλλά αν οικονομικά βολέψει, σίγουρα ναι.
Αλλά δεν είμαι σίγουρος ακόμα.
Θέλω λίγο χρόνο ακόμα μαζί του.
Κανα-δυο χρόνια ας πούμε........