Live performance στη σύγχρονη εποχή.

[Nekkon]

Οποτε πηγαινω στην κορη παιρνω overdose απο live.
Κυριως επειδη ετσι ειναι ο τροπος ζωης του κυκλου της, οπως οφείλει να ειναι ως φοιτητες μουσικης σχολης.
Σε μια βδομαδα μπορει να δω και 10 ή 15 παραστασεις. Η χωρα μας ειναι πολυ πισω σ αυτα....

Είναι και η χώρα Δημήτρη. Άλλη φάση η Ολλανδία. Εκεί ο κόσμος ντύνεται καλά και βγαίνει για να ακούσει blues και jazz

 

[Shelter]

Η στόχευση του θέματος του νήματος αποσκοπούσε στο κατα πόσο οι απόφαση για δραστικές αλλαγές χαριν show, δηλαδή η απόφαση να κανεις οτι μπορει να περασει απο το χέρι σου για να εισαι προσαρμοστικός στην εποχή των social μηδια και ειδικότερα στο κοινό που σε παρακολουθεί μέσα απο αυτά, χωρις να περναει απο το μυαλο σου να επιμεινεις σε καποιες προσωπικές αποφάσεις και να λουστεις οποια συνέπεια, επιφέρει αλλαγές στη μουσική σύνθεση.

Δηλαδή πόσο βαριά πληρώνει η μουσική την έξωθεν επιβεβελημένη ανάγκη για show.

Δεν εχει καμια σχέση με τα μουσικά είδη, και καμια σχέση με απολυτότητες. Όλοι βαζουν νερο στο κρασι τους, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να μεινει και λιγο κρασι μέσα στο νερό και τη στάθμη πρεπει να τη βαζει ο καλλιτεχνης και οχι το κοινο. Γιατι αυτός εκτείθεται.

 

[TamTam Radio]

Είναι και η χώρα Δημήτρη. Άλλη φάση η Ολλανδία. Εκεί ο κόσμος ντύνεται καλά και βγαίνει για να ακούσει blues και jazz

Δείτε χώρο , το Bonfire, που παίζαμε στο Dordrecht στην Ολλανδία και βγάλτε συμπέρασμα... Απ' έξω είχε παρκαρισμένα (χωρίς λουκέτο) χιλιάδες ποδήλατα. Κυριολεκτικά χιλιάδες.
Χώρος παλιάς εκκλησίας, αν παίζαμε σε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα θα μας είχαν κρεμάσει από τη γλώσσα...

 

[sultan of string]

κάποτε (δηλαδή πριν 40 χρόνια) θεωρούσαμε ότι τέτοια μουσική δεν μπορεί να αναπαραχθεί ζωντανα
κι όμως



και ίσως τότε καλύτερα από όσο σήμερα



τι να φταίει άραγε....
η απουσία του Bruford, η παρουσία του Vai ή....η απουσία του Fripp...? (περαστικά του κι όλας)

 

[manosx]

Ας βαλω και εγω ενα αποσπασμα απο baroque show.

Η Δηιανειρα εχει δωσει το δηλητηριασμενο χιτωνα στον Ηρακλη, οδηγημενη απο τη ζηλια και το παιχνιδι εκδικησης που της εχει παιξει ο Κενταυρος Νεσσος.

Βλεποντας τον αγαπημενο αντρα της νεκρο απο τα δικα της χερια, επικαλειται τις Ερυνιες, τις τρεις θεοτητες που κυνηγουσαν τους ενοχους να την τιμωρησουν.

See the dreadful sisters rise their baneful presence taints the skies.

Βλεποντας τις και με τις κραυγες τους να της βασανιζουν τα αυτια, στρεφεται προς τη νυχτα για να τη σκεπασει και να την κρυψει απο αυτες , hide me from their hated sight.


Ομως, κανεις δεν μπορει να την κρυψει "Alas, no rest the guilty find, from the pursuing furies of the mind", δεν υπαρχει αναπαυση απο τις ερινυες του ιδιου του μυαλου μας, τις δικες μας ενοχες.

Η τραγικη συνειδητοποιηση κλεινει το αποσπασμα με σπαρακτικο τροπο.



Μιλαμε για μαυρη μαυριλα, τι κλαυδια και ιστοριες Και απο σοου αλλο τιποτα, εκει στο let me be mad , αφου δεν της περασανε πουκαμισακι ασπρο με χερακια πισω φτηνα τη γλυτωσε Ατομαρα η di donato, respect