Ο mtps είναι παλιό και σοβαρό (τουλάχιστον, όσον αφορά τη συνέπειά του στο να ασχολείται δημιουργικά με τη μουσική) μέλος. Ως γνωστόν, τακτικά "εκτίθεται" στην κριτική μας, παρουσιάζοντας πρωτότυπο (δηλ. όχι διασκευές) υλικό, το οποίο συνήθως είναι instrumental.
Στη συγκεκριμένη απόπειρα, ο άνθρωπος αντιμετωπίζει θαρραλέα την δυσκολία του να βρεθεί άρτιος μουσικός και ποιητικός λόγος, προκειμένου να τραγουδηθεί το νεο-ελληνικό αδιέξοδο : είναι αναμενόμενο, μετά από τριάντα χρόνια ελληνικού τραγουδιού που έβριθε - κατά τη γνώμη μου - σαχλαμάρας, για "κορμιά", "καφέδες", "διθέσια" και λοιπές αστικές τρίχες, να υπάρχει ΜΕΓΑΛΟ πρόβλημα αναζήτησης δρόμου για οποιονδήποτε θα επιχειρούσε κάτι τέτοιο.
Όλα αυτά, οδήγησαν σε ένα πραγματικά κακό τραγούδι, το "Αναρχία", αλλά όχι επειδή "μας τα έχουν ξαναπεί", αλλά ακριβώς διότι κανείς δεν μας τα έχει ξαναπεί εδώ και πολλά χρόνια, όταν ακριβώς κτιζόταν η σημερινή θλιβερή κατάσταση. Και παρ΄'οτι διαφωνώ με τις αμιγώς πολιτικές αιχμές των στίχων και του βίντεο, είναι μία αρχή: έχετε ακούσει εσείς κανέναν από τους τραγουδοποιούς που κάναμε χρυσούς αγοράζοντας τους δίσκους τους και βλέποντας τις συναυλίες τους να λένε οτιδήποτε για αυτά που συμβαίνουν γύρω μας; Α-βα-βα την έχουν κάνει στην ακρούλα περιμένοντας μάλλον καλύτερες ημέρες, σε σκυλάδικα ή νεολαίων φεστιβάλ.
Επαινώ λοιπόν το μέλος, του οποίου άλλωστε η εμπειρία σε ζητήματα ενορχήστρωσης και παραγωγής είναι πρόδηλη, ακόμη και στο παρόν κακό δείγμα, και δηλώνω ότι αδημονώ να δω και να ακούσω και άλλους έλληνες μουσικούς να αναλαμβάνουν επίσης το ρίσκο της αποτυχίας, από το να παριστάνουν τους ρόκερς με στίχους άλλων και άλλων δεκαετιών.