Χτες το βράδυ είπα να δω την εξής ταινία για να χαλαρώσω και να νυστάξω....στην πρώτη σκηνή εμφανίστηκε ο Ronnie James Dio. Ρε παιδιά, ακόμα και σε αυτό το ''γελοίο'' τραγούδι, με έκανε να ανατριχιάσω. Ανέκαθεν μας έκαναν ''πλάκα'' αυτοί οι τύποι με το απίστευο ταλέντο που είχαν.
Στεναχωρήθηκα πολύ που έφυγαν πρόσφατα ο Gary και ο Dio, βασικά ήταν ένα μικρό σοκ, ίσως λόγω της ηλικίας μου, γιατί και οι αγαπημένοι Stevie Ray Vaughan και Rory Gallagher και άλλοι όπως ο Mercury, Cobain πέθαναν πιο νέοι αλλά τότε ήμουν σχετικά μικρός για να τους ξέρω και για να νιώσω αυτό το ''σοκ'' που ένιωσα όταν άκουσα στο ράδιο ότι πέθανε ο Gary...
Kαλά, για αυτούς που έφυγαν νέοι και εγώ ήμουν ακόμα...αγέννητος, όπως Hendrix, Morisson, Lennon κ.τ.λ. η αλήθεια είναι ότι δεν ''μου λείπουν'' καθώς ποτέ δεν ''τους έζησα'' ενόσω δισκογραφούσαν και πάντα υπάρχαν στο μυαλό μου ως ένας θρύλος-μύθος ή κάτι τέτοιο...αλλά προσπαθώ να φανταστώ πως θα ήταν αν ζούσαν σήμερα, τον Hendrix π.χ. ζαρωμένο και με άσπρο μαλλί να έρχεται να παίζει στην Ελλάδα και ενώ έχει κοσμοσυρροή στη συναυλία την άλλη μέρα οι Ελληναράδες να λένε σε μουσικά φορουμ ''ρε που πάει ο παππούς, ξεφτιλίζεται, σιγά τον κιθαρίστα ούτε ένα αρπέτζιο και tapping δεν έκανε, άντε να αποσυρθεί αξιοπρεπώς ο γέρος κ.τ.λ. κ.τ.λ.'' ;D ;D
