Εχω αναλωσει σιγουρα πανω απο 10 μερες της ζωης μου εξηγωντας ξανα και ξανα σε κοπελες γιατι αηδιαζω με τον Μπουσκαλια με ολη τη δυναμη της ψυχης μου. Με Σταλινικη επιμονη. Δεν αφηνω ουτε μιση ιντσα περιθωριο για υπαναχωρηση και συμβιβασμο. Δε μου μιλανε γυναικες σε δουλεια εξαιτιας αυτης της συζητησης, επειδη εχει κυκλοφορησει η φημη οτι εχω σπρωξει μια που της αρεσε ο Μπουσκαλια απο τις σκαλες. Μου εχουν κοψει τεχνικα αρθρα σε περιοδικα γιατι οποιο και να ηταν το θεμα δεν μπορουσα να αντισταθω σε μια καλη αναφορα στον Μπουσκαλια. Στο Παν/μιο δεν ειχα καταφερει να εχω καμια σχεση για τα 17 χρονια που μου πηρε να το τελειωσω, γιατι ουδεποτε νερωσα το κρασι μου και παντα δηλωνα την περιφρονηση μου για αυτον οταν δηθεν συναντουσα πρωτοετηνες για να μου δινουν δηθεν σημειωσεις απο μαθηματα που χρωστουσα. Αν δω ακομα και τωρα αγνωστη γυναικα (χωρις να συνοδευεται απο καποιον που να φαινεται δυνατος) να κραταει βιβλιο Μπουσκαλια στη μεση του δρομου, γινομαι επιθετικος, μουγκριζω, της πεταω χαλικια η νεροβομβες και τρεχω μακρια.audiokostas είπε:Σιχαίνομαι τον Μπουσκάλια τόσο πολύ που η αδυναμία έκφρασης του απέραντου μίσους προς αυτόν με κάνει να θέλω να αποχωρήσω.
Βέβαια τα βιβλία του έχουν και καλές στιγμές................. ανάφλεξης στο τζάκι.
Audiokosta i salute you.
(τωρα ειδα και αυτο που λεει ο bigalejandro. Αν ισχυει κριμα ο ανθρωπος -και αυτο στα σοβαρα- )
Τελευταία επεξεργασία από moderator: