Καταστηματα μουσικων οργανων τοπικα συνοικιακα

[Πνοή και Νύξη]

M' αρέσει ρε παίδες που δεν μπορούμε την κουτοπονηριά, την μπαμπεσιά και την κοροϊδία αλλά όταν είναι ώρα να τα στάξουμε στο κράτος, στην προμήθεια της τράπεζας, στο τηλέφωνο, τη Gibson, τη Fender και τη Harley τη Benton, όλα είναι μέλι-γάλα και νομίζουμε ότι πράξαμε κάποιο συλλογικό καθήκον ας πούμε ή ότι αυτοί μας λενε αλήθειες για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Οι τοπικοί μαγαζάτορες, που, ούτως ή άλλως ήταν-δεν ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα ενός χεριού και δεν υπήρξαν ποτέ οι Rudi's Music που με το μυαλό μας θα θέλαμε να συχνάζουμε, μας έφταιξαν τόσο, και ας κάποιοι υπήρξαν και άψογοι επαγγελματίες, ωστόσο δεν αρκεί κι αυτό από μόνο του.

Επειδή ζω και κινούμαι σε αστικό κέντρο, προσωπικά μου είναι απίστευτα βολικό αλλά και ανακουφιστικό να γνωρίζω ότι ανά πάσα στιγμή, αν χρειαστεί θα πεταχτώ να προμηθευτώ κάτι που μου χρειάζεται, που με ενδιαφέρει ή να δω και να πιάσω στα χέρια μου κάτι που θα αγοράσω( ή που δεν θα αγοράσω). Και δεν μιλάω μόνο για μουσικό εξοπλισμό, μιλάω για τα πάντα, από παντόφλες μέχρι ελιές, μέχρι λάστιχο για το ψυγείο, μέχρι βαζάκια για μαρμελάδα. Έχουμε μάθει να μετράμε πενταροδεκάρες στα τοπικά, και να βάζουμε "άλλα 50Ε παραγγελία ψιλοάχρείαστη σαβούρα" για να γλιτώσουμε τα μεταφορικά. 

Δεν είναι όλα θεοί και όλα δαίμονες.

 

[S9F]

για τους Θεσσαλονικείς

Δεν ξέρω τι λέτε, αλλά πάντως εμένα μού έχει λείψει ο μακαρίτης ο κυρ Μίμης στον Ριχάρδο που έβγαζε το κομπιουτεράκι και έκανε πράξεις. Αν το κοίταγες, ζαλιζόσουν γιατί πατούσε κάτι αστρονομικά ποσά, και μετά από μια τρίλεπτη μάχη μαζί του, σου ανακοίνωνε την τιμή. 

?

Στενοχωρέθηκα πάρα πολύ όταν έμαθα τα δυσάρεστα νέα... Τελευταία φορά που τον είδα πρέπει να ήταν το 2013-14 αν θυμάμαι καλά όταν πηγα απλά να τον δω γιατί είχαμε να τα πούμε καιρό.Τότε ήταν που μου είπε ότι σταματάει και θα πάει να μείνει για πάντα στο Miami κάνοντας πλάκα... :classic_sad:   Βασικά τότε συνειδητοποίησα ότι ένας κύκλος είχε κλείσει.

Ήταν φίλοι με τον παππού μου που με έπαιρνε μαζί του και πηγαίναμε μαζί στον Ριχάρδο για να πάρει χορδές για τις κιθάρες και εξαρτήματα για τα "πλήκτρα" και το πιανο του και συγχρόνως του έλεγε του Μίκυ (πάντα έτσι τον έλεγε ?) ιστορίες από την Αμερική (είχε γεννηθεί και ζήσει στην Αμερική πολλά χρόνια) Από τις καλύτερες αναμνήσεις που έχω από τη θρυλική "σπηλιά"... ?

 

[stet]

Ψόφησαν τώρα κάποια μαγαζιά στο κέντρο (και όχι μόνο) της Αθήνας, δείχνουν πολλά εμπορεύματα στην ηλεκτρονική τους σελίδα και άμα πας από εκεί δεν έχουν αυτά που δείχνουν. Όποιος πάει να αγοράσει κάτι που το έχει δει σε ηλεκτρονική σελίδα καταστήματος πρέπει να του τηλεφωνήσει πρώτα για να σιγουρευτεί ότι το έχει και μην πάει τσάμπα εκεί. Και όσο θυμάμαι ότι κάποιος καταστηματάρχης  προσπάθησε πριν από λίγα χρόνια να με πείσει να αγοράσω δοξάρι βιολιού με 2.000 ευρώ...... ανατριχιάζω ακόμα.

 

[solega]

για τους Θεσσαλονικείς

Δεν ξέρω τι λέτε, αλλά πάντως εμένα μού έχει λείψει ο μακαρίτης ο κυρ Μίμης στον Ριχάρδο που έβγαζε το κομπιουτεράκι και έκανε πράξεις. Αν το κοίταγες, ζαλιζόσουν γιατί πατούσε κάτι αστρονομικά ποσά, και μετά από μια τρίλεπτη μάχη μαζί του, σου ανακοίνωνε την τιμή. 

Ελα ρε ποτε πεθανε?

η φωτογραφια στο αβαταρ μου αγοραστηκε απο τον Μιμη το 2003 αφου ειχε κιτρινισει πια στην Βιτρινα μετα απο ενα δραματικο παζαρι.

Εχω παρα πολλες ιστοριες να θυμαμαι ... ημουν πελατης του απο το 1996. Καλη του ωρα... και τι δεν αγορασα απο εκει...ηταν οι καλες εποχες. Οι εποχες που δουλευαμε με τη μουσικη

Στο θεμα μας, τα μαγαζια τουλαχιστον στη Θεσσαλονικη οπως τα εζησα εγω σαφως και δε στηριζοταν στους χομπιστες μουσικους ανεκαθεν. Οσο υπηρχαν σκυλαδικα που δουλευανε 5 μερες την εβδομαδα, οσο υπηρχε δισκογραφια και ροκ μπαντες που κατι κανανε τοσο υπηρχε και ψωμακι. Δε θελω να αναφερθω σε ονοματα καταστηματων. Οταν αρχισαν να κλεινουν τα μαγαζια με τους μουσικκους που μπορουσαν να διαθεσουν αστρονομικα ποσα για την εποχη αρχισε να μειωνεται και η κινηση. Οσο αρχισε να ερχεται η πρωτη κριση τοσο δυσκολοτερο για εναν μουσικο ηταν να διαθεσει τα 100€ για ενα frett leveling η ενα σεταρισμα κλπ κλπ.
Και τοτε τα 50 και τα 100 ευρω ακριβοτερα αρχισαν να εχουν μεγαλη σημασια.

Οσο μεγαλωνε το Ιντερνετ και ο κοσμος ενημερωνοταν καλυτερα τοσο η φαση για τα καταστηματα εφθηνε.

Λειπω βεβαιως απο τη Θεσσαλονικη τα τελευταια χρονια και δε ξερω την παραγματικη κατασταση των φιλων μου καταστηματαρχων.

 

[rgxinap]

Δεν μπορώ να φανταστώ σε κάποια άλλη χώρα οι ντόπιοι στην πλειοψηφία τους να αναφέρονται (σε κάθε σχετικό thread) με τόση απαξίωση στα ντόπια μαγαζία και τους ντόπιους επαγγελματίες και με τόση αφοσίωση στα ξένα...

Μπράβο μας, θα πάμε μπροστά...

Δυστυχώς το αυτο-μίσος και την ροπή προς το αυτομαστίγωμα το έχουν όλοι οι Βαλκάνιοι, ευκαιρία ψάχνουν να αρχίσουν να φτύνουν στον καθρέφτη. Πρέπει να είναι ιδιάζων το συγκεκριμένο σύνδρομο. Τεσπα, απο τους παλιούς της Χαριλάου (και πέριξ) μου λείπει ο Ζοζέφ, και ένα μαγαζί στην Ακαδημίας αν θυμάμαι καλά. Θυμάμαι απο Ζοζέφ το 1990 είχα πάρει την Κράμερ σε ταξίδι αστραπη στην Αθήνα απο Ηράκλειο Κρήτης, μου την είχε πουλήσει ο Μανουσέλης που έπαιζε στον Ρακιτζή, τρελός κιθαρίστας.

Θυμάμαι και τον σχωρεμένο τον Μπάρμπα στα Γιάννενα - απο κει πήρα την 1η μου (οι πατεράδες των VIC θα τον ήξεραν ? ) .

 

[Ledge]

Ελα ρε ποτε πεθανε?

Είχα ακούσει έξι μήνες αφού αποσύρθηκε. Αλλά δεν ξέρω περισσότερα