Κατανόηση της Μουσικής

Δεν ξέρω αν είναι ευχή η κατάρα η ενασχόληση με τη μουσική όταν παίρνεις το ρόλο του ακροατή. Έχω πιάσει πολλές φορές τον ευατό μου να αποθεώνω κομμάτια που συνθετικά ή/και στιχουργικά ήταν άθλια αλλά εκτιμούσα τεχνικές λεπτομέρειες είτε στον ήχο, είτε στην εκτέλεση, ενορχήστρωση κλπ.

Ομοίως (και θα το έχετε παρατηρήσει όλοι σας) απορώ κάποιες φορές πως "αυτή η παπαριά" αρέσει στο ευρύ κοινό (δεν προσμετρώ τη διαφημιστική καμπάνια των εμπορικών τραγουδιών, το κρίνω μόνο μουσικά).

Δεν μπόρεσα ποτέ να βρω απάντηση στο ερώτημα.

 
Eιναι πραγματικα τεραστιο και πολυ ενδιαφερον το θεμα αυτο, συνοπτικα θα αναφερω οτι, η προσωπικη μου γνωμη ειναι οτι ενα πραγματικα σπουδαιο εργο, ειτε αυτο ειναι μουσικο, ειτε ειναι λογοτεχνικο, κινηματογραφικο, εικαστικο , μπορει να "συγκινησει" τον καθενα - σε διαφορετικο επιπεδο, αναλογα με το υποβαθρο του. Και οταν λεω τον καθενα, φυσικα δεν περιλαμβανω οσους βλεπουν η ακουν με κλειστα τα ματια και τα αυτια.

 
spy είπε:
Ναι, αλλά τουλάχιστον ξέρουν να παίζουν πιάνο.
Καθόλου.
Μερικοί από τους σύγχρονούς συνθέτες ΔΕΝ ήξεραν κάποιο όργανο... καλά. (γιατί εντάξει, να βάλεις τα χέρια σου στο πιάνο, δεν είναι δα και δύσκολο τέλος πάντων).

[quote[Αυτό είναι αλήθεια, αλλά σε πολλές περιπτώσεις ο έχων μόνο αισθητικό κριτήριο μπορεί να απορρίψει συλλήβδην ένα μουσικό έργο λόγω π.χ. κάποιων επιλογών στην ενορχήστρωση.

Αν και αμφιβάλω ότι κάποιος που έχει αισθητικά κριτήρια, εξ'αρχής θα απορρίψει κάτι συλλήβδην, καταλαβαίνω τι λές. :)
 
Για να καταθέσω και εγώ τον πνευματικό οβολό μου στη συζήτηση,πιστεύω πως δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος μουσικός,για να εκτιμήσει ένα μουσικό πόνημα,ωστόσο,είναι αναπόφευκτο να το κρίνει και τεχνικά,αν έχει μουσικές γνώσεις.

Σε έναν "απλό" ακροατή θα αρέσει ένα κομμάτι,αλλά ένας "εξειδικευμένος" ακροατής θα καταλάβει το γιατί,είτε αυτό αφορά συγκεκριμένη ενορχήστρωση είτε οτιδήποτε κάνει το κομμάτι μοναδικό.

Το θέμα είναι ο μουσικός να μπορεί και να ξεφεύγει από το τριπάκι να κρίνει τη μουσική μόνο με το μυαλό και την εμπειρία του,αλλά να μπορεί και να την απολαμβάνει και με τις αισθήσεις του.

Προσωπικό παράδειγμα αποτελεί φίλος μου με απίστευτο,για εμένα,ταλέντο στη μουσική που παράτησε την κιθάρα και ασχολείται με το βιολί σημειώνοντας ταχύτατη πρόοδο,ο οποίος όταν ακούει συνθέσεις πχ του Παγγανίνι αφοσιώνεται αποκλειστικά στο τεχνικό μέρος,αλλά δε νιώθει κανένα από τα συναισθήματα που προσπαθεί να περάσει ο καλλιτέχνης.

  Πιστεύω,θα ήταν πολύ αστείο σε μια συναυλία ο κόσμος από κάτω να είναι όλοι εξειδικευμένοι μουσικοί αντί για ενθουσιώδες κοινό και αντί για χειροκροτήματα και σιγοτραγούδισμα να ακούς κριτική για τη χρήση της τάδε κλίμακας,του eq ή των εφέ που χρησιμοποιούνται επί σκηνής.

 
Πολλές και ενδιαφέρουσες απαντήσεις, άλλες ακριβώς στο ζητούμενο της ερώτησης και άλλες τελείως άσχετες αλλά με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες προεκτάσεις (με αφορμή το βασικό ερώτημα).  Σας ευχαριστώ πολύ…….με μπερδέψατε περισσότερο!!! ??? ;)

 
Σας ευχαριστώ πολύ…….με μπερδέψατε περισσότερο
Γενικα οπως και με τα περισσοτερα πραγματα (εκτος ισως απο την αποστολη ανθρωπων στο φεγγαρι.... ;D) οσο πιο πολυ τα ..ΣΚΕΠΤΕΣΑΙ τα πραγματα τοσο χανεις την ΟΥΣΙΑ τους.... ;)

 
Μία συνήθης παρεξήγηση είναι ότι οι μουσικοί τείνουν να επικεντρώνται σε τεχνικά ζητήματα κατά την ακρόαση μίας μουσικής σύνθεσης (π.χ. "άκου το οστινάτο στα μέτρα 26-29" ή "άκου τις πολυρυθμίες του ντράμερ") και να χάνουν την ουσία της υπόθεσης. Οι συζητήσεις μου με μουσικούς και η όποια προσωπική μου εμπειρία λένε μάλλον το αντίθετο: ένας μουσικός μπορεί να απολαύσει ένα κομμάτι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και για τους ίδιους ακριβώς λόγους όπως και ο απλός ακροατής. Απλά, αν έχει τη διάθεση, έχει τα εφόδια για να μπορεί να προχωρήσει και λίγο παραπέρα.

 
spy είπε:
Μία συνήθης παρεξήγηση είναι ότι οι μουσικοί τείνουν να επικεντρώνται σε τεχνικά ζητήματα κατά την ακρόαση μίας μουσικής σύνθεσης (π.χ. "άκου το οστινάτο στα μέτρα 26-29" ή "άκου τις πολυρυθμίες του ντράμερ") και να χάνουν την ουσία της υπόθεσης. Οι συζητήσεις μου με μουσικούς και η όποια προσωπική μου εμπειρία λένε μάλλον το αντίθετο: ένας μουσικός μπορεί να απολαύσει ένα κομμάτι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και για τους ίδιους ακριβώς λόγους όπως και ο απλός ακροατής. Απλά, αν έχει τη διάθεση, έχει τα εφόδια για να μπορεί να προχωρήσει και λίγο παραπέρα.
Συμφωνω απολυτα.

 
"Κατανόηση της Μουσικής" μπορεί να σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα. Για μερικά από αυτά είναι καλύτερα να είσαι μουσικός, για κάποια άλλα δε χρειάζεται και για κάποια άλλα απαγορεύεται να είσαι.

Εσύ LK, τι ακριβώς σκέπτεσαι; Αν παράγεις μουσικό υλικό που να μπορεί να γίνει κατανοητό από μη-ειδικούς; Ποιο είναι το προσωπικό σου κίνητρο γι' αυτές τις απορίες; Αν ήσουν δημοσιογράφος, μπορεί να ρώταγες για ένα άρθρο, αλλα΄είσαι μουσικός όπως έγραψες, συνεπώς κάτι πιο συγκεκριμένο σε βασανίζει.

Προτείνω να μας το πεις.

 
Φίλε spy για ένα περίεργο λόγω συμφωνώ απόλυτα μαζί σου οπότε δεν επεκτείνομαι.  ;)

Φίλε trolley

"Κατανόηση της Μουσικής" μπορεί να σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα
Όντως. Απλά το «σύστημα» δεν επιτρέπει μεγαλύτερη επικεφαλίδα συνεπώς μοιραίο και το αόριστο.

αλλα΄είσαι μουσικός όπως έγραψες
Με την ευρόια έννοια του όρου και για χάρη της οικονομίας της συζήτησης. Επειδή όμως εμβαθύνεις (και πολύ καλά κανείς), διευκρινίζω , είμαι μουσικός από Hobby, χωρίς ιδιαίτερες σπουδές και δεν βιοπορίζομαι από αυτό.

κάτι πιο συγκεκριμένο σε βασανίζει
Αν και δεν αποδέχομαι τη λέξη λόγω βαρύτητας της σημασίας της ….

Μπαίνω στην ουσία του ερωτήματος σου 

Ποιο είναι το προσωπικό σου κίνητρο γι' αυτές τις απορίες
Σχολιάζοντας  ότι είναι πολύ εύστοχο (το ερώτημά σου)  και είσαι ο μόνος που με προσέγγισε έτσι.

Απλά σκεφτόμουν (και όχι βασανιζόμουν) , αν εγώ ή εσύ (συγνώμη και για τον ενικό) ή ο καθένας εδώ μέσα , θα πρέπει να κολακεύεται ή να στενοχωριέται , να χαίρεται ή να λυπάται (και πάλι μάλλον καταχρηστικά χρησιμοποιούνται αυτές οι λέξεις- διότι ποτέ τα συναισθήματα μου δεν ήταν τόσο έντονα) , αν τον κριτικάρουν (αναλύουν- παρατηρούν κ.λ.π.) θετικά άνθρωποι που «παίζουν μουσική» και  το αντίθετο (αν τον κριτικάρουν  .....αρνητικά) ή από την άλλη αν θα έπρεπε (να αισθάνεται όλα τα ανωτέρω) αν τον κριτικάρουν θετικά (ή όχι) άνθρωποι  άσχετοι με το αντικείμενο (οργανοπαιξία (αν και μη δόκιμος όρος) - απλοί ακροατές  (και φυσικά ΌΧΙ Ο Κ. ΠΕΤΡΙΔΗΣ).  Διευκρινίζω ότι δεν βιοπορίζομαι από αυτό, ούτε σκοπεύω να... (άρα ας μην πιάσουμε το θέμα  από άποψη απλός ακροατής =πωλήσεις κλ.π.) To tell a long story short, ποιό τελικά θα ήταν το πιο σωστό (αν υπάρχει) να έχει βαρύτερη σημασία για εμένα (για τη μουσική μου ή γενικότερα για τη μουσική) η γνώμη του  «ειδικού» ή η γνώμη του απλού ακροατή?

 
@LK:

Πάντως,ο Σωκράτης ισχυριζόταν πως πρέπει να ακούς τη γνώμη των επαϊόντων,δηλαδη των ειδικών.

Ανέφερε,σχετικά και το παράδειγμα με τον αθλητή,όπου άλλα του πρόσταζε ο προπονητής του και άλλα οι θεατές και έθετε(ο Σωκράτης)στους μαθητές του το ρητορικό ερώτημα:ποιανού τη συμβουλή πρέπει να ακούσει ο αθλητής,αν θέλει να προοδεύσει;

 
LK είπε:
To tell a long story short, ποιό τελικά θα ήταν το πιο σωστό (αν υπάρχει) να έχει βαρύτερη σημασία για εμένα (για τη μουσική μου ή γενικότερα για τη μουσική) η γνώμη του  «ειδικού» ή η γνώμη του απλού ακροατή?
Η γνώμη εκείνου που αφιερώνει πραγματικά χρόνο να ασχοληθεί με την μουσική σου, και μένει μακρια από εμπάθειες, κόμπλεξ και επιφανειακές αναλύσεις.

Από προσωπική εμπειρία, και μιλώντας πάντα για την μουσική, συνήθως ο «ειδικός» βλέπει πράγματα που δεν βλέπει ο απλός ακροατής, αλλά και το αντίστροφο.

 
Χτες βράδυ ,έτυχε και είχαμε σε μια παρέα μια συζήτηση περίπου παρόμοια .Εγώ ως ερασιτέχνης μουσικός και μάλιστα όχι βιρτουόζος , ένας φίλος με μια σχετική οσμή εξαιτίας της μικρής χρονικά ενασχόλησής του -ερασιτεχνικά- με κάποιο γκρουπάκι και μια φίλη καθηγήτρια κιθάρας . Η συζήτηση κατέληξε καλή ώρα όπως εδώ. Ναι μεν αλλά και με τη σημείωση αυτή και τον αστερίσκο τον άλλο  :)

Η δικιά μου η άποψη μια και σας μιλάω εγώ είναι ότι η τέχνη δε μπαίνει στο ζύγι. Μου αρέσει κάτι -προσωπικά εμένα- ή όχι . Το γιατί μου αρέσει δεν έχει να κάνει με το αν ο συνθέτης είναι βιρτουόζος και καθηγητής της μουσικής ,ή ο πρώτος άνθρωπος στη γη που έπαιξε αυλό ή χτύπησε μερικές πέτρες με ένα ξύλο . Τα αντίστοιχα ισχύουν και για τον ακροατή . Οι τέχνες κρίνονται από το συναίσθημα που προκαλούν στο κάθε δέκτη ξεχωριστά . Δεν είναι άθλημα που κρίνεις από το τελικό αποτέλεσμα του αγωνίσματος . Στον αθλητισμό πχ ή στις επιστήμες -στην ιατρική - που αναφέρθηκε και πιο πριν μπορείς να πεις ότι έγινε κάθε δυνατή προσπάθεια ,αλλά δυστυχώς χάσαμε ,το παιχνίδι ή τον ασθενή . Στη τέχνη δε μας νοιάζει αν ο άλλος έκανε προσπάθεια για κάτι που δε μας συγκινεί ,επίσης μπορεί να μας συγκινήσει και κάτι που -έχωντας κάποιες μουσικές γνώσεις -κρίνουμε ότι είναι αστεία απλό .......σα τον αυλό του πρώτου ανθρώπου που έπαιξε ποτέ μουσική επάνω στη γη .

Καλή εβδομάδα νάχετε

 
Κατόπιν ωρίμου σκέψεως, καταλήγω σε αυτή την απάντηση: αυτό που ρωτάς φίλε LK δεν πρέπει να εμφανίζεται στο νου σου ως ερώτηση, αλλά ως στάση.

Εγώ ανδρώθηκα ως ακροατής τη δεκαετία του '80, όπου και έγινε μία από τις πιο θεαματικές προσπάθειες για να πάψει η "κατανόηση της μουσικής" να είναι θέμα "ειδικών" και να γίνει θέμα για όλο το κόσμο. Αλλά ο λόγος που η προσπάθεια ήταν θεαματική, ήταν ότι μεγάλος αριθμός καλλιτεχνών (όχι μόνο μουσικών) έθεσε σαν προϋπόθεση το να είναι η δουλειά του κατανοητή από τον απλό κόσμο. Προϋπόθεση !

Εσύ (ή εγώ) πρέπει να το αποφασίσουμε για λογαριασμό μας, επίσης. Αν θέλουμε η δουλειά μας να απευθύνεται σε ειδικούς, τότε σε τέτοιους θα απευθύνεται (π.χ. εγώ αυτό κάνω). Αν θέλουμε να απευθύνεται σε όλους, τότε θα είναι τέτοια που να απευθύνεται σε όλους.

Ο ελιτισμός, είναι απόφαση του καλλιτέχνη και αν είσαι ελιτιστής, τότε δεν μπορείς ποτέ να είσαι λαϊκός. Το αντίστροφο ισχύει επίσης.

Ελπίζω να βοήθησα.

 
Ελπίζω να βοήθησα.
Περισσότερο από όσο φαντάζεσαι.

Ενδιαφέρουσες τα μάλα και όλες οι ανωτέρω αναλύσεις απόψεις, ειλικρινά.

 
Πολύ θα ήθελα να αντιμετωπίζω τη μουσική ως ακροατής και όχι ως μουσικός .Όποτε ακούω κάτι αναλώνω τη σκέψη μου  σε διάφορα παρεμφερείς ζητήματα και νομίζω ότι στο τέλος χάνω όλο το νόημα ...... :-\

 
Ο ελιτισμός, είναι απόφαση του καλλιτέχνη και αν είσαι ελιτιστής, τότε δεν μπορείς ποτέ να είσαι λαϊκός. Το αντίστροφο ισχύει επίσης.
αυτο νομιζω τα λεει ολα.

 
ετσι κι αλλοιως αν ΔΕΝ συμβει αυτο δεν θα μπορεσεις να ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ να κανεις τεχνη μια και θα ΠΕΙΝΑΣΕΙΣ..... ;D ;D οποτε αναγκαστικα θα επιστρεψεις στην..πρωινη εργασια σου...




Γι αυτο φαε μια καριοκα ;) ;D ;D ;D ;D

 
Γι αυτο φαε μια καριοκα
Από Ξάνθη ή Από Κοζάνη όμως?????? ;D ;D ;D ;)

 
προσωπικα θα χαρω πολυ περισσοτερο οταν ερθει καποιος στο τελος μιας συναυλιας κ μου πει:"φιλαρακι περασα πολυ ωραια σημερα" απο το να μου πει "φιλαρακι μου αρεσαν πολυ τα σολιδια σου"

Σιγουρα χρειαζομαστε και τα δυο σχολια εμεις οι μουσικοι αλλα καλο ειναι να μην ξεχναμε οτι η μουσικη και γενικα οι τεχνες ειναι για να μπορουμε ολοι μας(ερμηνευτες-ακροατες) να εκφραζουμε μεσω αυτων αυτα που δεν μπορουμε να πουμε η να νιωσουμε.

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top