S9F είπε:
Η μεγάλη ειρωνεία με το όλο θέμα είναι οτί όταν ένα συγκρότημα ξεκινάει όλοι "το πιέζουν" να βρει τον δικό του ήχο/ύφος,αλλά όταν αυτό γίνει μετά όλοι γκρινιάζουν οτί παίζει τα ίδια και τα ίδια...Τρέχα γύρευε με άλλα λόγια... ;D
Ναι αλλά αυτό είναι η ευχή και η κατάρα τους. Εδώ και 15 χρόνια πρέπει να επιβεβαιώνουν συνέχεια την ίδια εικόνα. Δεν υπάρχει κατ' εμέ κάτι που να ιντριγκάρει λιγότερο έναν καλλιτέχνη. Δεν σε αφήνει να πειραματιστείς. Δες χαρούλες ο Chad Smith για τους Chickenfoot και διάβασε τις δηλώσεις του: φαίνεται ότι οι Peppers δεν είναι πια fun για αυτόν.
Κατά τη γνώμη μου πραγματικά σπουδαίοι είναι αυτοί που δεν πατάνε τη μπανανόφλουδα της μανιέρας και της "στερεότυπης αυτοεικόνας". Ο Neil Young και η PJ Harvey π.χ. ανανέωναν τον ήχο τους σχεδόν σε κάθε δίσκο, ενώ ακόμη και μπάντες που δεν ακουμπιούνται, όπως ο Cave και οι Bad Seeds, όταν άρχισαν να "ανακυκλώνονται", επανεφηύραν τον εαυτό τους με τους Grinderman (πιθανότατα για να ξεπεράσουν και την αποχώρηση του Blixa). Ακόμη και οι Stones άλλαζαν συχνά στιλ.
Δυστυχώς για μένα οι RHCP δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, πουλάνε επί 15 χρόνια το στιλάκι του Californication (η χειρότερη παραγωγή τους ever, τσίτα στο loudness).
Για μένα πρέπει να σκάψουν και να βρουν τις δουλειές τους πριν από το Californication (να εμπνευστούν από αυτές όχι να τις κοπιάρουν). Νομίζω ότι αυτό θα τους απέφερε και κριτική αναγνώριση, και ίδιες πωλήσεις αν όχι περισσότερες, αφού θα ξανακέρδιζαν παλιούς απογοητευμένους οπαδούς.
Το τελευταίο κομμάτι τους λοιπόν ανούσιο. Και δεν ξέρω και γιατί το κάναν 5 λεπτά, ας ήταν 3:30, μπορεί να κούραζε λιγότερο. Δεν με χαλάει η πιο χαμηλών τόνων κατεύθυνση που το πήγαν, ούτε η προσπάθεια να αλλάξουν λίγο στιλ, αλλά το ότι δεν προσπάθησαν αρκετά (κάτι που ενοχλεί σε μια τόσο μεγάλη μπάντα).
Ο νέος κιθαρίστας έχει φανταστικά μπατζάκια και στον ελεύθερο χρόνο του χορεύει μπρέικ ντανς.