audiokostas είπε:
Γιατί βρε συ Πέτρο;
Δεν διαφωνώ, το άρθρο είναι επιδερμικό αλλά κάνει αναφορά σε άρθρο του Journal of the Acoustics Society of America που αν και προσωπικά ούτε έχω διαβάσει αλλά ούτε έχω και το υπόβαθρο να το εκτιμήσω / αμφισβητήσω, θεωρώ μάλλον απίθανο να είναι ατεκμηρίωτο.
Μου φαίνεται περίεργο βέβαια να αποδίδεται η ηχητική δυνατότητα του θεάτρου στο υλικό κατασκευής και ταυτόχρονα να βελτιώνεται όταν "ντύνεται" αυτό το υλικό με "ηχομόνωση" (βλ. ακροατήριο) αλλά δεν είναι απίθανο καθότι το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στο εσωτερικό των ηχείων.
Αρκεί να αναλύσεις στην πράξη τη φράση "ηχητική δυνατότητα" όταν αναφέρεσαι π.χ. στο θέατρο της Επιδαύρου. Τα κύρια που σε ενδιαφέρουν (από τη σκοπιά του ηθοποιού)είναι:
- Να ακούγεσαι και στους τελευταίους θεατές χωρίς να ξελαρυγγιάζεσαι (δηλαδή να υπάρχει όσο το δυνατόν πιο γρήγορη μεταφορά των συχνοτήτων του λόγου χωρίς σοβαρή απώλεια έντασης)
- Να μπορεί να καταλαβαίνει ο θεατής αυτά που λες (μην είναι σαν τις παλιές ανακοινώσεις στο μετρό που ήταν τίγκα στην αντήχηση λόγω κατασκευής ντυμένο στα μάρμαρα)
Το υλικό (πορόλιθος και ασβεστόλιθος) σε συνδυασμό με τη γεωμετρία της κατασκευής προσδίδουν την πρώτη ιδιότητα. Η μεταδοτικότητα του υλικου + την κατασκευή ευνοεί τις συχνότητες του λόγου.
Η προσθήκη των θεατών τη δεύτερη. Η "καταληπτότητα" που αναφέρεται στο άρθρο στην espresso εξαρταται από την αντήχηση, η οποία με τη σειρά της εξαρτάται από τη γεωμετρία και τα υλικά. Περισσότεροι θεατές = λιγότερο reverb
Το "τυχαίο" της κατασκευαστικής επιτυχίας είναι δύσκολα αποδεκτό από μένα καθότι πρέπει να αρχίσεις να θεωρείς τυχαία και της Πυραμίδες και τους Παρθενώνες και τον μηχανισμό των Αντικυθήρων, την αναφορά στο άτομο από Λεύκιππο και Δημόκριτο και δεκάδες άλλα παραδείγματα που ακόμα μας εκπλήσσουν. Και για να μην τρομάξετε, σαφώς και δεν είμαι οπαδός των Ελ και των εξωγήινων αλλά θεωρώ ότι κάτι που επαναλαμβάνεται παύει να είναι τυχαίο.
Την μοναδικότητα της ηχητικής απόδοσης της Επιδαύρου θα την αποδεχόμουνα εφόσον είχα συγκριτικές μελέτες με ηχητικές αποδόσεις αντιστοίχων αρχαίων Ελληνικών θεάτρων (φυσική τοποθεσία, μέγεθος και έκταση, λόγος ορχήστρας προς κερκίδες, μοιρες κλίσης του κοίλου, δομή και κτίσματα σκηνής / παρασκηνίου).
Υπάρχει η πιθανότητα οι παράμετροι αυτοί να "έκατσαν" λίγο καλύτερα από ότι σε άλλες ποροσπάθειες (που σίγουρα δεν μπορείς να τις αποκαλέσεις αποτυχημένες), μπορεί να ήταν αμάλγαμα εμπειρίας και διάθεσης πόρων, μπορεί να είναι και ότι είναι αυτό το θέατρο με το οποίο ασχολούνται λόγω marketing, λίγο παραπάνω.
Ούτε γω θεωρώ ότι είναι τυχαίο, αλλά ούτε χρειάζεται να πηγαίνουμε σε φάσεις Ελ, Βογκ ή Μαρί Κλερ ;D
Κατ'αρχάς να σημειώσω ότι το 2011 και το 2012 είχα επισκεφτεί την Επίδαυρο και παρακολούθησα εκτενή ξενάγηση. Οι ξεναγοί τόνισαν ότι η τυπική αντίληψη του κόσμου για την Επίδαυρο δεν είναι σωστή, δηλ. ότι το θέατρο είναι το κύριο κτίσμα ενδιαφέροντος και τα υπόλοιπα γύρω ήταν "συνοδευτικά".
Η αρχαία Επίδαυρος έχει ως κέντρο ενδιαφέροντος το Ασκληπιείο και ήταν χώρος θεραπείας.
Μέσα από την παρατήρηση και τη μελέτη έφτασαν στο συμπέρασμα ότι σωματικές βλάβες/ασθένειες προκύπτουν από ψυχολογικά αίτια, οπότε υπήρχε διαχωρισμός στη θεραπεία των σωματικών συμπτωμάτων και στη θεραπεία της ενδότερης ψυχολογικής αιτίας. Όλη η περιοχή είναι αφιερωμένη στις 2 αυτές θεραπείες, με έμφαση στο ψυχολογικό. Η κατασκευή του Θεάτρου έγινε περίπου στο "μέσο" της "ζωής" του ευρύτερου χώρου και ήταν αφιερωμένο στη θεραπεία μέσω της εκδραμάτισης, αυτό που είναι γνωστό σήμερα ως ψυχόδραμα.
Το ότι υπήρχε εκτενής γνώση στην αρχαία Ελλάδα είναι γνωστό. Η διαφορά με σήμερα είναι ότι βασίζονταν στην παρατήρηση, την ανάλυση, την εμπειρία, την απλότητα και την πρακτικότητα. Αυτές οι αρετές σήμερα έχουν πέσει σε λήθη...
Ψάξε στο νετ αν σε ενδιαφέρει, υπάρχει αρκετό υλικό σχετικά με τα αρχαία θέατρα (όχι μόνο τα ελληνικά). Απ'όσο ξέρω, το Θέατρο της Επιδαύρου απέκτησε τη φήμη του κυρίως από τους ηθοποιούς (ειδικά τους ξένους) και από τους απλούς θεατές.
