Joe Bonamassa. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

[noe13]

Νομιζω ειναι πολυ αδικο,για αλλη μια φορα,να συγκρινουμε τους παλιους με τους νεους... Οι παλιοι ανοιξαν το δρομο,πρωτοπορισαν αλλα αν εισαι μουσικος κ το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ακουσμα σου το 2018 ειναι deep purple,zeppelin κλπ ειναι καταντια...πρεπει να ανοιξουμε το μυαλο μας σε νεους καλλιτεχνες,μη κρινοντας τους με τα στερεοτυπα των παλιων!

 

[sultan of string]

τωρα αυτο τι σημαινει;

ποιος ακουει αυτα το 2018;

εγω πχ τα ακουγα το 1972.

εχει συνθεσει κατι ο οδοντιατρος που να κουνησει συθεμελα τον πλανητη οπως πχ ενα highway star?

ενα black dog ή ενα sunshine of your love?

 

[BillTrantos]

Ρε παιδιά εντάξει, να μην βγαίνει νέα μουσική γιατί πάντα οι παλιοί θα το έχουν κάνει πρώτοι. Το άκουσα ακόμα και με τους Meshuggah αυτό περί Djent.

Φοβεροί οι παλιοί, δεν χωράει αμφιβολία και συζήτηση, αλλά η ζωή συνεχίζεται. Εμένα μου αρέσει πολύ ο Bonamassa, μου θυμίζει studiακό Gary Moore και επειδή είμαι άλλης γενιάς μ'αρέσει ο άλλος να παίζει πολύ πολύ καθαρά και live. Δε μου λένε τίποτα αυτά περί αλητείας άμα ψάχνεσαι on stage πάνω στην ταστιέρα όπως λέει ο άλλος αντιπαθέστατος ο Blackmore.

Με τη λογική αυτή ας μείνουμε στην κλασική μουσική και στον Robert Johnson. Τα παίξανε όλα.

 

[vagelism]

Νομιζω ειναι πολυ αδικο,για αλλη μια φορα,να συγκρινουμε τους παλιους με τους νεους... Οι παλιοι ανοιξαν το δρομο,πρωτοπορισαν αλλα αν εισαι μουσικος κ το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ακουσμα σου το 2018 ειναι deep purple,zeppelin κλπ ειναι καταντια...πρεπει να ανοιξουμε το μυαλο μας σε νεους καλλιτεχνες,μη κρινοντας τους με τα στερεοτυπα των παλιων!

 

[qesh]

Ειναι τοσο καλος που παιζει και Σπαθα/Ηπειρωτικα αμα λαχει.....(και μαλιστα με τον ιδιο τιτλο!)

 

[sultan of string]

μη τρελλαινομαστε τωρα. Ο Clapton πχ μεσα σε 5 χρονια απο το 65 μεχρι το 70 ειχε φτιαξει 3 σουπεργκρουπ.

ο Μποναμασα τι εφτιαξε στα 10 τελευταια;

Ξερετε κανενα κομματι;

Το ειδατε σε καποιο chart εστω;

 

[gvour]

εχει συνθεσει κατι ο οδοντιατρος που να κουνησει συθεμελα τον πλανητη οπως πχ ενα highway star?

ενα black dog ή ενα sunshine of your love?

Δεν ειναι το ιδιο νομιζω Δημητρη,σημερα η πληροφορια σε σχεση με το τοτε ειναι τεραστια.

Ειναι πολυ πιο δυσκολο να γραφτει κατι που θα μεινει,κινουνται ολα τοσο γρηγορα.

Παρολα αυτα πιστευω οτι αν ψαξει κανεις θα βρει ενα καρο σπουδαια πραγματα και σημερα,αρκει να το θελει και να εχει το χρονο και τη διαθεση να ξεσκαρταρει ολη αυτη την πληροφορια.

Και σε "νεα" πραγματα και σε "παλαιοτερα".

Και για τον Τραουερ τοτε εγραφαν καποια μεσα -απο οτι εχω διαβασει,δεν ειμαι τοσο μεγαλος ;D-οτι ειναι πολυ "Χεντριξ" στυλ,πολλοι οτι τον μιμειται κιολας.

Και μαλιστα θεωρουν οτι λογω αυτου δεν εγινε και ευρυτερα γνωστος.

So what,ποιος ασχολειται με τετοια.

Ολα σχεδον ανακυκλωνονται,εχουν παιχτει τα παντα,αλλα και παντα θα υπαρχει κατι,ακομα και πολυπαιγμενο,που μπορει να σου ακουγεται φρεσκο και να σου "δινει",να το γουσταρεις.

Aλλιως δε θα ειχαν λογο υπαρξης σημερα τα μπλουζ,το μεταλ,το σουινγκ και δεν ξερω τι αλλο μπορει να πει κανεις.

Το ιδιο κι ο Μασσας.

Τον ακουω για αυτα που μου κανουν σε εκεινον,μου αρεσει ως κιθαριστας και συνθετης απο ενα σημειο και περα-κυριως το δευτερο γιατι αν δε γραφει κανεις καλα,οτι και να παιζει θα βαρεθω-κι αυτο ειναι ολο.

Ουτε τον συγκρινω με αλλους,ουτε αν ειχε αλλο μανατζερ,ουτε τιποτα.

Δε με απασχολουν.

Και μια και τον ανεφερες,περισσοτερο μου αρεσει ο Κλαπτον ως τραγουδιστης/συνθετης(εχει γραψει καταπληκτικα πραγματα και μερικα αριστουργηματα) παρα σαν κιθαριστας.

Ψωνιζεις ομως το σετακι συνηθως. ;D

 

[noe13]

μη τρελλαινομαστε τωρα. Ο Clapton πχ μεσα σε 5 χρονια απο το 65 μεχρι το 70 ειχε φτιαξει 3 σουπεργκρουπ.

ο Μποναμασα τι εφτιαξε στα 10 τελευταια;

Ξερετε κανενα κομματι;

Το ειδατε σε καποιο chart εστω;

ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΕΕΕΕΕΣ!!!

 

[gkourmoul1]

Δεν μπορουμε να συγκρινουμε το 2018 με το 1968. Υπαρχουν τεραστιες πολιτισμικες και τεχνολογικες διαφορες.  Τοτε υπηρχε ενας Α βαθμος δυσκολιας καθως δεν ειχαν τα μεσα. Ηταν σχετικα λιγοι οι μουσικοι, λιγα τα οργανα, πιο λιγοι οι ενισχυτες, ανυπαρκτα εφε, διαφορετικα μεσα προβολης, δεν υπηρχε ο ετοιμος μουσικος μπουσουλας στον βαθμο που υπαρχει σημερα.

Σημερα υπαρχει ενας Β βαθμος δυσκολιας για να διακριθει καποιος. Τεραστιος ανταγωνισμος, η αντιγραφη και αναπαραγωγη παει συννεφο, αναριθμητα τα τεχνολογικα μεσα και η προσβαση του καθενος στη μουσικη κ.α. εχουν μεταλλαξει το συστημα. Δεν ειναι τοσο απλο να διακριθει καποιος με τον τροπο που γινονταν 40-50 χρονια πριν και να ταραξει να νερα οποιασδηποτε τεχνης.

 

[Superfunk]

ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΕΕΕΕΕΣ!!!

+1000

Αν έβγαινε τώρα ο Κλαφτονας θα θάβονταν κάτω από τις 358006

παραγωγές που θα έβγαιναν την ίδια εβδομάδα στο γιουτιουμπι,άλλο να παίζεις μπάλα μόνος σου και άλλο με άλλους οκτακοσιους..

 

[John Goumis]

  Ο Bonamassa είναι εκπληκτικός παίχτης και διασκευαστής, και είναι πολύ τυχερός που έχει αξιοποιήσει το brand name του με τρόπο ώστε να γεμίζει στις συναυλίες του παίζοντας ωραίες διασκευές. Μαγκιά του που το κατάφερε αυτό, μαγκιά του που έχει πολλά gigs και κάνει και το guitar safari του.

  Ωστόσο εκεί που πάσχει είναι συνθετικά, τα πιο μεγάλα του χιτ είναι συνήθως διασκευές. Μπορεί το παίξιμό του να μου είναι πιο κοντά στα γούστα μου από αυτό του Mayer πχ, αλλά αναγνωρίζω ότι ο Mayer και άλλοι έχουν βγάλει και κάποιο hit, ενώ ο Bonamassa είναι σχεδόν κυρίως διασκευαστής - cover-άς. Παιχταράς απίστευτος ωστόσο...

    Υ.Γ. Μην μου ποστάρετε κομμάτια του Bonamassa από κάτω λέγοντας ''γιατί, αυτό δεν είναι καλό

original κομμάτι?'' κτλ. Το ότι σε ένα μουσικό forum μπορεί εμείς να γνωρίζουμε τα κομμάτια του, δεν τα κάνουν και hit-άκια. Αν παίξετε ένα κομμάτι του Joe σε κάποιο live κανείς από το κοινό ενδεχομένως δεν θα το γνωρίζει. Αν παίξετε το stop! ή το Lazy ίσως.

 

[qesh]

+1000

Αν έβγαινε τώρα ο Κλαφτονας θα θάβονταν κάτω από τις 358006

παραγωγές που θα έβγαιναν την ίδια εβδομάδα στο γιουτιουμπι,άλλο να παίζεις μπάλα μόνος σου και άλλο με άλλους οκτακοσιους..

ενταξει δε λεω αλλα οταν υπαρχουν στην πιατσα οι Hendrix, Beck, Page, Blackmore, Green, Gilmour, Townshent, Moore, Coryell, Santana, Burton, Iommi, Allman, Garcia, Fripp, και μπορω να γραφω μεχρι αυριο.......    δεν το λες και "μονος".Ο ανταγωνισμος ειναι και ποιοτικος οχι μονο ποσοτικος

 

[Superfunk]

ενταξει δε λεω αλλα οταν υπαρχουν στην πιατσα οι Hendrix, Beck, Page, Blackmore, Green, Gilmour, Townshent, Moore, Coryell, Santana, Burton, Iommi, Allman, Garcia, Fripp, και μπορω να γραφω μεχρι αυριο.......    δεν το λες και "μονος".Ο ανταγωνισμος ειναι και ποιοτικος οχι μονο ποσοτικος

Μπα μόνο ποσοτικος είναι πλέον,είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ το τι ΑΡΙΣΤΟΎΡΓΗΜΑΤΑ χάνονται εντελώς μια και καταπλακονονται από όλα τα υπόλοιπα στο γιουτιουμπι....

Βγαίνει ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΉ μουσική και στην εποχή μας απλά πρέπει κάποιος μόνος του να κάνει ανασκαφές για να την βρεί.

Προσωπικά ο Μποναμασας μου είναι αδιάφορος συνθετικα αλλά και ο Κλαφτονας και όλη η παλαιοροκ αδιάφορη μου είναι μια και ποτέ μου δεν με συγκίνησε αυτό το είδος,ήμουν πάντα ταγμένος σε πιο μαύρα ακούσματα και φυσικά στο ΠΑΝΚ

ΤΕΧΝΙΚΑ,όχι πως έχει καμμία σημασία αλλά λέμε τώρα, πάντως όλους τους παλιούς μπλουζροκερς,πλην του Τζεφ Μπεκ που έτσι κι αλλιώς δεν είναι μόνο μπλουζροκερ,τους πατάει χάμω ο ζαχαρομπεμπες και έχει και ηχαρα ο άτιμος..

 

[sultan of string]

την ιδια συζητηση καναμε και πέρσι και ο καθενας μας καταλαβαινει αυτο που θελει.

εξαιρετικος κιθαριστας ο γιατρός δεν μπορω να τον ακουσω ομως.

εχω καποιο κουσουρι ισως...

 

[qesh]

Νταξ γουστα ειναι αυτα περι ορεξεως..... δεν ξερω αν τεχνικα ειναι καλυτερος η χειροτερος απο τους παλιοροκαδες εμενα μου ειναι εντελως αδιαφορος προτιμω να ακουσω το moonchild η το million miles away για εκατομμυριοστη πρωτη φορα παρα τον καινουριο δισκο του Μποναμασα.

 

[gvour]

@Lord_Goumis

Το αποκατω που σου βαζω στο βιντ δεν είναι καλό original κομμάτι?'. ;D ;D

Περα απο πλακα εχεις ενα δικιο,στους περισσοτερους δισκους του o Bonamassa ειχε καμποσες διασκευες και κομματια γραμμενα απο αλλους.

Απο την αλλη,οσο περναει ο καιρος γραφει,η εστω βγαζει προς τα εξω πιο πολλες δικες του συνθεσεις οι οποιες ειναι πολυ καλες(κατα τη δικη μου παντα γνωμη).

Χιτς μπορει να μην εχει με την εννοια που λες,οτι δηλ θα τα παιξει κανεις λαιβ και θα τα γνωριζει καποιος κοσμος-οπως πχ το slow dancing in a burning room-αλλα δε σημαινει απαραιτητα οτι δεν ειναι και καλα κομματια.

Ο Mayer λ.χ απευθυνεται σε πιο ποπ κοινο απο οτι ο Μασας και γραφει "χιτς",πολυ καλα κανει.

Εχει βγαλει εξαιρετικα πραγματα και στα πιο μπλουζ του αλλα και στα "mainstream".

Και οντως σε σχεση με τον Μποναμασα,απο τους πρωτους δισκους,ειχε κατα κυριο λογο δικο του υλικο.

Τωρα θα πεις και ο Bonamassa για τους πιουριστες δεν ειναι καν μπλουζ,θεωρειται κι αυτος mainstream και πολλοι δεν τον κανουν κεφι μονο και μονο για αυτο.

Τι να σου πω,δεν το ψειριζω τοσο το θεμα,δε με ενδιαφερει κιολας,αν μου αρεσει θα το ακουσω αλλιως,κατι αλλο.

εχω καποιο κουσουρι ισως...

Δεν ειναι ετσι και το ξερεις.

Αν θεωρεις Otto οτι το θεμα εχει ξεφυγει απο αυτο που ειχες κατα νου,το λες και κοβουμε.

 

[sultan of string]

Δεν ειναι ετσι και το ξερεις.

θα σου κάνω έναν παραλληλισμό....

ο Robben Ford πχ....

παίζει Blues με κάποιες ενδιαφέρουσες προεκτάσεις, όμως κανείς δεν αρνείται ότι βασικά είναι blues.

Δεν είχε ποτέ επιτυχίες.

Δεν τον είδαμε σε charts.

Αυτόν τον πάω με 1000. Αφησα θυμάμαι τη δουλειά μου να πάω να τον δώ με την κόρη μου στην κοιλιά της γυναίκας μου....

Δεν τους συγκρίνω.

Δεν γίνεται.

Όμως blues παίζουν κι οι δυό.

Όταν ακούω Robben,

α. τον αναγνωρίζω αμέσως

β. μου σηκώνεται η τρίχα

γ. τα παρατάω όλα και δίνω βάση.

με τον Mayer το ίδιο σε κάποιες περιπτώσεις (πολύ λιγότερες) και εφ όσον δεν ανοίγει το στόμα του.

Με τον Μπονυ....με τίπτ ....

γι αυτό λέω: κουσούρι

 

[gkourmoul1]

Το οτι δεν εχει καποιος εμπορικες επιτυχιες ή δεν σκαρφαλωνει στα charts, σε καμια περιπτωση δεν μπορω να φανταστω οτι αντικατοπτριζει την πορεια του και την ποιοτητα του σαν μουσικος. Για να ταραξεις τα νερα και να φερεις κατι καινουργιο, αφηνοντας το στιγμα σου, ειναι απαραιτητο να φερεις και χρυσους δισκους?

 

[sultan of string]

Για να ταραξεις τα νερα και να φερεις κατι καινουργιο, αφηνοντας το στιγμα σου, ειναι απαραιτητο να φερεις και χρυσους δισκους?

θα έλεγα είναι ο κανόνας.

Το στίγμα συνήθως είναι οι χρυσοί δίσκοι.

Αυτή τη στιγμή δυσκολεύομαι να θυμηθώ σπάνιους μουσικούς που έγιναν γνωστοί χωρίς εμπορική επιτυχία.

(φυσικά θα υπάρχουν εξαιρέσεις στον παραπάνω κανόνα)

 

[bouzoukleri]

Η κουβέντα είναι παναθρώπινη και χιλιόχρονη.

Υπάρχουν εκπληκτικοί συνθέτες.

Υπάρχουν εκπληκτικοί οργανοπαίκτες.

Υπάρχουν εκπληκτικοί ερμηνευτές.

Υπάρχουν πληκτικοί συνθέτες , οργανοπαίκτες & ερμηνευτές.

Με κάποιους θα νιώσουμε όμορφα, υπέροχα ή βαρετά. Υποκειμενικό.

Όπως έχει ξαναγραφεί. Αντικειμενικό μέτρημα υπάρχει. Πόσα τεμάχια πούλησες, πόσα εισιτήρια έκοψες.

Ο Τζόε μου αρέσει. Αυτό που είναι. Παίχτουρας-συλλέκτης-nerd. Ας μην ξέρω ούτε ένα δικό του ρεφρέν. Δεν είναι ο μόνος. Στις μέρες μας υπάρχουν καλλιτέχνες ή μπάντες που είναι τραγική φωτοτυπία της χειρότερης δικής τους έκδοσης. Και πάει κόσμος να δει το real thing.

Και με κάνει να αναρωτιέμαι. Αν ο Μποναμάσας είχε γεννηθεί παλιά και τα είχε φέρει η ζωή να προβάρει κανένα φεγγάρι με τους Yardbirds. Θα τον ανέφερε ποτέ κανείς ;  Πόσο αδιάφορος θα περνούσε;

Καλά να είμαστε.