Μιας και βρέθηκα τις προηγούμενες μέρες σε 2 φεστιβάλ του εξωτερικού, είπα να γράψω λίγο τις εντυπώσεις μου.
Jeff beck – Μontreux (17/7)
Εφτασα στο Montreux λίγο πριν τη συναυλία, οπότε δεν είδα και πολλά από τον περιβάλλοντα χώρο. Το Miles Davis hall όπου έπαιζε είναι ένας κλειστός χώρος. Η αίθουσα σχεδόν γεμάτη. Συνάντησα και το Σπύρο (spy) του noiz που ήταν εκεί. Η συναυλία ήταν πολύ καλή, ο ήχος καταπληκτικός, το μόνο κακό για μένα που είχα δει, δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές, το DVD από το Ronnie Scott, είναι ότι μου φάνηκε … μία από τα ίδια. Λίγο πολύ τα ίδια κομμάτια, με την ίδια μπάντα κλπ. Βοήθησε και το ότι, λόγω … περιορισμένης ορατότητας στη σκηνή, είμασταν αναγκασμένοι να βλέπουμε κυρίως από τις οθόνες, με σκηνοθεσία ανάλογη του DVD.
Και κάτι που δεν περίμενα και με εξέπληξε δυσάρεστα, σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης: στον –κλειστό- χώρο της συναυλίας επιτρεπόταν το κάπνισμα!
http://www.nicejazzfestival.fr/
Το φεστιβάλ αυτό το έζησα περισσότερο, αφού πήγα δύο ολόκληρες ημέρες. Είναι πιο κοντά σε αυτό που ξέρουμε στην Ελλάδα ως φεστιβάλ. Ανοιχτός χώρος, καλός καιρός, δύο σκηνές, η μία με καθίσματα, η άλλη όχι, ο ήχος πολύ καλός. Τα sets ωριαία (μόνο, δυστυχώς…), από τις 19.00 ως τις 12.00. Μόλις τελείωνε το ένα στη μία σκηνή, ξεκινούσε το άλλο στην άλλη. Έτσι μπορούσες να δεις όλες τις εμφανίσεις και χωρίς καθόλου διακοπές. Ο χώρος πολύ καλός, άνετος, μέσα σε κάτι κήπους στο βόρειο τμήμα της πόλης, κόσμος όσος χρειαζόταν. Τα ονόματα όχι τόσο μεγάλα όσο του Montreux, αν και υπήρχαν πολλά κοινά και στα δύο φεστιβάλ. Τα ημερήσια εισιτήρια, τις δύο μέρες που πήγα εγώ, 28 και 39 ευρώ αντίστοιχα!!!
Την πρώτη μέρα (22/7) ο McCoy Tyner με τον Frisell έπαιξε 20.00-21.00, μέρα ακόμη, στη σκηνή με τα καθίσματα. Η μπάντα ήταν το mcoy trio με επιπλέον κιθάρα και σαξόφωνο. Στα κομμάτια και μία σύνθεση του Frisell, το Contemplation που περιέχεται και στο δίσκο Guitars. Ο Frisell, καθ’ όλη τη διάρκεια στραμμένος προς την μπάντα και κυρίως προς το Mccoy-την ταστιέρα της κιθάρας του δεν την είδαμε καθόλου….
Η δεύτερη μέρα (23/7) είχε τον Derek Trucks. Έπαιζε στις 19.00 (η πρώτη συναυλία της ημέρας), ώρα που δεν είχε μαζευτεί και πολύς κόσμος. Για το λόγο αυτό είμασταν μπροστά μπροστά, πιο κοντά δε γινόταν! Η ώρα δε βοηθούσε, μιας και είχε ήλιο και ζέστη (όλο με μια πετσέτα στο χέρι ήταν ο derek), αλλά παρόλα αυτά η συναυλία ήταν πάρα πολύ καλή. Η μία ώρα όμως φάνηκε λίγη…
Από τα υπόλοιπα ονόματα των 2 ημερών αξίζει να αναφέρω έναν καταπληκτικό αμερικάνο από τη Χαβάι, επ’ ονόματι Jake Shimabukuro, που έπαιζε γιουκαλίλι. Αξίζει να τον ακούσετε.
Τράβηξα πολλά βιντεάκια, ανέβασα στο rapidshare ένα μικρό δείγμα με κάποιες φωτογραφίες.
http://rapidshare.com/files/260608843/derek_trucks.rar.html
http://rapidshare.com/files/260615556/jeff_beck_bill_frisell.rar
Jeff beck – Μontreux (17/7)
Εφτασα στο Montreux λίγο πριν τη συναυλία, οπότε δεν είδα και πολλά από τον περιβάλλοντα χώρο. Το Miles Davis hall όπου έπαιζε είναι ένας κλειστός χώρος. Η αίθουσα σχεδόν γεμάτη. Συνάντησα και το Σπύρο (spy) του noiz που ήταν εκεί. Η συναυλία ήταν πολύ καλή, ο ήχος καταπληκτικός, το μόνο κακό για μένα που είχα δει, δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές, το DVD από το Ronnie Scott, είναι ότι μου φάνηκε … μία από τα ίδια. Λίγο πολύ τα ίδια κομμάτια, με την ίδια μπάντα κλπ. Βοήθησε και το ότι, λόγω … περιορισμένης ορατότητας στη σκηνή, είμασταν αναγκασμένοι να βλέπουμε κυρίως από τις οθόνες, με σκηνοθεσία ανάλογη του DVD.
Και κάτι που δεν περίμενα και με εξέπληξε δυσάρεστα, σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης: στον –κλειστό- χώρο της συναυλίας επιτρεπόταν το κάπνισμα!
http://www.nicejazzfestival.fr/
Το φεστιβάλ αυτό το έζησα περισσότερο, αφού πήγα δύο ολόκληρες ημέρες. Είναι πιο κοντά σε αυτό που ξέρουμε στην Ελλάδα ως φεστιβάλ. Ανοιχτός χώρος, καλός καιρός, δύο σκηνές, η μία με καθίσματα, η άλλη όχι, ο ήχος πολύ καλός. Τα sets ωριαία (μόνο, δυστυχώς…), από τις 19.00 ως τις 12.00. Μόλις τελείωνε το ένα στη μία σκηνή, ξεκινούσε το άλλο στην άλλη. Έτσι μπορούσες να δεις όλες τις εμφανίσεις και χωρίς καθόλου διακοπές. Ο χώρος πολύ καλός, άνετος, μέσα σε κάτι κήπους στο βόρειο τμήμα της πόλης, κόσμος όσος χρειαζόταν. Τα ονόματα όχι τόσο μεγάλα όσο του Montreux, αν και υπήρχαν πολλά κοινά και στα δύο φεστιβάλ. Τα ημερήσια εισιτήρια, τις δύο μέρες που πήγα εγώ, 28 και 39 ευρώ αντίστοιχα!!!
Την πρώτη μέρα (22/7) ο McCoy Tyner με τον Frisell έπαιξε 20.00-21.00, μέρα ακόμη, στη σκηνή με τα καθίσματα. Η μπάντα ήταν το mcoy trio με επιπλέον κιθάρα και σαξόφωνο. Στα κομμάτια και μία σύνθεση του Frisell, το Contemplation που περιέχεται και στο δίσκο Guitars. Ο Frisell, καθ’ όλη τη διάρκεια στραμμένος προς την μπάντα και κυρίως προς το Mccoy-την ταστιέρα της κιθάρας του δεν την είδαμε καθόλου….
Η δεύτερη μέρα (23/7) είχε τον Derek Trucks. Έπαιζε στις 19.00 (η πρώτη συναυλία της ημέρας), ώρα που δεν είχε μαζευτεί και πολύς κόσμος. Για το λόγο αυτό είμασταν μπροστά μπροστά, πιο κοντά δε γινόταν! Η ώρα δε βοηθούσε, μιας και είχε ήλιο και ζέστη (όλο με μια πετσέτα στο χέρι ήταν ο derek), αλλά παρόλα αυτά η συναυλία ήταν πάρα πολύ καλή. Η μία ώρα όμως φάνηκε λίγη…
Από τα υπόλοιπα ονόματα των 2 ημερών αξίζει να αναφέρω έναν καταπληκτικό αμερικάνο από τη Χαβάι, επ’ ονόματι Jake Shimabukuro, που έπαιζε γιουκαλίλι. Αξίζει να τον ακούσετε.
Τράβηξα πολλά βιντεάκια, ανέβασα στο rapidshare ένα μικρό δείγμα με κάποιες φωτογραφίες.
http://rapidshare.com/files/260608843/derek_trucks.rar.html
http://rapidshare.com/files/260615556/jeff_beck_bill_frisell.rar
:
