- Μηνύματα
- 2,296
- Πόντοι
- 36
Λοιπόν, όπως είπα θα προσπαθούσα να έκανα ένα σύντομο review της συναυλίας.
Φύγαμε από το σταθμό Λαρίσης με τα λεωφορεία της διοργανώτριας εταιρίας στις 17:30 περίπου και μετά από 3 τέταρτα ήμασταν στη Μαλακάσα. Μπαίνουμε με τα πολλά στην pl2 όπου και αράζουμε προς τα πίσω (με νερά και μπύρες) περιμένοντας....Κουβέντα στην κουβέντα και ενώ οι καμμένοι που ήταν στα κάγκελα από τις 17:30 που άνοιξαν οι πόρτες, φωνάζαν πού και πού Maiden, Maiden...(με εμάς να ακολουθούμε βεβαίως βεβαίως) είπαμε να χωθούμε και εμείς κάπου μπροστά (καμιά δεκαριά μέτρα από τα κάγκελα) περιμένοντας την Lauren Harris και το γκρουπ της να βγει. Αυτό έγινε κατά τις 9 παρά. Στους περισσότερους (συμπεριλαμβανομένου και εμού) φάνηκε εντελώς αδιάφορη, άλλωστε όλοι για Maiden είχαμε έρθει. Μετά από 40 λεπτά περίπου παίρνει πόδι. Ευτυχώς οι τεχνικοί δεν άργησαν (όπως είχε γίνει πέρσι στους Metallica) να ετοιμάσουν τα των Maiden και μισή ώρα από τη στιγμή που η Lauren και οι κάγκουρες/ποζεράδες μουσικοί της μας άδειασαν τη γωνιά, ακούγεται από τα ηχεία το Doctor Doctor των UFO που ως γνωστόν οι Maiden βάζουν πριν ξεκινήσουν κάθε τους συναυλία. Το κοινό τραγουδά σχεδόν καθόλη τη διάρκεια του κομματιού και αρχίζουμε να ζεσταινόμαστε ενόψει...Aces High. Πράγματι αφού από τα ηχεία ακούγεται μέρος της κλασικής ομιλίας του Churchill που είχε κάνει στις 4/6/1940 και καπάκι Aces High. Πρώτες εντυπώσεις (αφού ξεπεράσαμε το αρχικό σοκ): ΤΡΟΜΕΡΑ σκηνικά, απίστευτα κεφάτοι (έεεεελα πώς το πάθανε; 8)) Maiden με τον Dickinson καθηλωτικό αποδίδοντας τέλεια το κομμάτι. Από κάτω πανικός.....Ακολουθεί 2 Minutes to Midnight και Revelations με το κοινό να παραληρεί. Ήδη η φωνή μου αρχίζει να παραδίδει πνεύμα...Κατόπιν Trooper και...WASTED YEARS! ΥΜΝΟΣ!! Κάπου εδώ δράττομαι της ευκαιρίας -αφού άνοιξε λίγο ο χώρος- να πάω πιο μπροστά. Ακολουθούν The Number of the Beast και Can I Play With Madness? και ενώ οι Maiden είναι πολύ ορεξάτοι με τον Bruce (που ήταν ιδιαίτερα ομιλητικός στο κοινό) να έχει γίνει ήδη μούσκεμα, τον αρχηγό να λιώνει στο headbanging και τους υπόλοιπους να κάνουν τα δικά τους, από κάτω ξύλο, κάποια pits, αγριοφωνάρες και χοροπηδητά καλά κρατούν. Κάπου εκεί ο Bruce φωνάζει Rime of the Ancient Mariner και ο χαμός έχει μόλις αρχίσει. Στο δεύτερος μέρος του τραγουδιού (το ήρεμο δηλαδή) ξεκουραζόμαστε για να ακολουθήσει το τρίτο και αμέσως το Powerslave. Ακολουθούν Run to the Hills, Fear of the Dark και Heaven can Wait....ΠΑΝΙΚΟΣ! Στο γνωστό σημείο ανεβαίνουν στη σκηνή (ως είθισται) κάποια μέλη του fanclub και γίνεται Ο χαμός πάνω και κάτω απ 'τη σκηνή. Βρισκόμαστε 2-3 μέτρα από τα κάγκελα (με τα πιτ άνοιγε ο χώρος βλέπετε) και το κυρίως μέρος της συναυλίας κλείνει με το Iron Maiden (με τον Eddie-μούμια να βγαίνει από το τεράστιο κεφάλι του Φαραώ που βρισκόταν πίσω απ 'τη σκηνή και να κάνει σόου) και μας καληνυχτίζουν προσωρινά. Μετά από λίγο ο Dickinson παρουσιάζει τα μέλη της μπάντας και ακολουθεί Moonchild. ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΑΡΑ σε απίστευτη εκτέλεση....Η συναυλία θα κλείσει με Clairvoyant (ύμνος) και Hallowed be thy Name και με εμάς φυσικά να ζητάμε τον Μεγαλέξανδρο......Αυτό φυσικά δεν έγινε ποτέ και όλοι αποχωρούσαμε με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά, ακούγοντας εκφράσεις του στυλ "μαμήσανε οι τύποι" κλπ κλπ. Για να μην πολυλογώ βγαίνουμε από τον συναυλιακό χώρο αδειάζουμε 1,5 λίτρο νερό έκαστος (μετά ακολούθησαν κι άλλα) και ψάχνουμε για τα λεωφορεία. Με τα πολλά (αφού περπατήσαμε κανα 3άρι χιλιόμετρα επειδή κάναμε λάθος και πήγαμε προς την αντίθετη κατεύθυνση από όπου ήταν) τα βρίσκαμε και γυρνάμε Αθήνα....
Με λίγα λόγια:
-Σοβαρές ελλείψεις: Infinite Dreams και Evil that men do
-H σκόνη κυρίως μπροστά ήταν αποπνικτική ώρες ώρες. Α-ΠΑ-ΡΑ-ΔΕ-ΚΤΟ να μην έχουν φροντίσει οι ιθύνοντες για αυτό.
-Στα Fear of the Dark, Run to the Hills, # of the Beast, Trooper γιατί να μην υπάρχουν άλλες κομματάρες της golden εποχής που δεν έχουν ακουστεί live;
-Τον ήχο δεν μπορώ να τον σχολιάσω διότι λόγω της θέσης μου δεν μπορώ να έχω καλή άποψη. Σε κάποια σημεία έχανα λίγο τον Dickisnon αλλά κατά τα λοιπά ήταν πολύ καλά.
-Δύο λέξεις: Ανεπανάληπτο σόου!
-Καταιγιστικός Dickinson, πωρωτικός ο Harris, σωστοί και κεφάτοι οι Murray και Smith, καλός και ο Gers που έχασε όμως κάποια σόλα, πολύ καλός και ο McBrain που όπως μου είπε φίλος drummer που ήταν πιο πίσω και άκουγε καλύτερα, έκανε κάποια λάθος γεμίσματα αλλά κατά τ 'άλλα τέλειος.
Ιδού το σετλιστ αλλά μάλλον με όχι ακριβή σειρά:
Intro - Churchill's Speech
Aces High
2 Minutes to Midnight
Revelations
The Trooper
Wasted Years
The Number of the Beast
Can I Play With Madness?
Rime of the Ancient Mariner
Powerslave
Run to the Hills
Fear of the Dark
Heaven Can Wait
Iron Maiden
-------------------------
Moonchild
The Clairvoyant
Hallowed Be Thy Name
Θα ανεβάσω και φωτό, περιμένω τα σχόλιά σας για τη συναυλία....
Ψάξτε στο youtube για βίντεο, υπάρχουν άφθονα.
Φύγαμε από το σταθμό Λαρίσης με τα λεωφορεία της διοργανώτριας εταιρίας στις 17:30 περίπου και μετά από 3 τέταρτα ήμασταν στη Μαλακάσα. Μπαίνουμε με τα πολλά στην pl2 όπου και αράζουμε προς τα πίσω (με νερά και μπύρες) περιμένοντας....Κουβέντα στην κουβέντα και ενώ οι καμμένοι που ήταν στα κάγκελα από τις 17:30 που άνοιξαν οι πόρτες, φωνάζαν πού και πού Maiden, Maiden...(με εμάς να ακολουθούμε βεβαίως βεβαίως) είπαμε να χωθούμε και εμείς κάπου μπροστά (καμιά δεκαριά μέτρα από τα κάγκελα) περιμένοντας την Lauren Harris και το γκρουπ της να βγει. Αυτό έγινε κατά τις 9 παρά. Στους περισσότερους (συμπεριλαμβανομένου και εμού) φάνηκε εντελώς αδιάφορη, άλλωστε όλοι για Maiden είχαμε έρθει. Μετά από 40 λεπτά περίπου παίρνει πόδι. Ευτυχώς οι τεχνικοί δεν άργησαν (όπως είχε γίνει πέρσι στους Metallica) να ετοιμάσουν τα των Maiden και μισή ώρα από τη στιγμή που η Lauren και οι κάγκουρες/ποζεράδες μουσικοί της μας άδειασαν τη γωνιά, ακούγεται από τα ηχεία το Doctor Doctor των UFO που ως γνωστόν οι Maiden βάζουν πριν ξεκινήσουν κάθε τους συναυλία. Το κοινό τραγουδά σχεδόν καθόλη τη διάρκεια του κομματιού και αρχίζουμε να ζεσταινόμαστε ενόψει...Aces High. Πράγματι αφού από τα ηχεία ακούγεται μέρος της κλασικής ομιλίας του Churchill που είχε κάνει στις 4/6/1940 και καπάκι Aces High. Πρώτες εντυπώσεις (αφού ξεπεράσαμε το αρχικό σοκ): ΤΡΟΜΕΡΑ σκηνικά, απίστευτα κεφάτοι (έεεεελα πώς το πάθανε; 8)) Maiden με τον Dickinson καθηλωτικό αποδίδοντας τέλεια το κομμάτι. Από κάτω πανικός.....Ακολουθεί 2 Minutes to Midnight και Revelations με το κοινό να παραληρεί. Ήδη η φωνή μου αρχίζει να παραδίδει πνεύμα...Κατόπιν Trooper και...WASTED YEARS! ΥΜΝΟΣ!! Κάπου εδώ δράττομαι της ευκαιρίας -αφού άνοιξε λίγο ο χώρος- να πάω πιο μπροστά. Ακολουθούν The Number of the Beast και Can I Play With Madness? και ενώ οι Maiden είναι πολύ ορεξάτοι με τον Bruce (που ήταν ιδιαίτερα ομιλητικός στο κοινό) να έχει γίνει ήδη μούσκεμα, τον αρχηγό να λιώνει στο headbanging και τους υπόλοιπους να κάνουν τα δικά τους, από κάτω ξύλο, κάποια pits, αγριοφωνάρες και χοροπηδητά καλά κρατούν. Κάπου εκεί ο Bruce φωνάζει Rime of the Ancient Mariner και ο χαμός έχει μόλις αρχίσει. Στο δεύτερος μέρος του τραγουδιού (το ήρεμο δηλαδή) ξεκουραζόμαστε για να ακολουθήσει το τρίτο και αμέσως το Powerslave. Ακολουθούν Run to the Hills, Fear of the Dark και Heaven can Wait....ΠΑΝΙΚΟΣ! Στο γνωστό σημείο ανεβαίνουν στη σκηνή (ως είθισται) κάποια μέλη του fanclub και γίνεται Ο χαμός πάνω και κάτω απ 'τη σκηνή. Βρισκόμαστε 2-3 μέτρα από τα κάγκελα (με τα πιτ άνοιγε ο χώρος βλέπετε) και το κυρίως μέρος της συναυλίας κλείνει με το Iron Maiden (με τον Eddie-μούμια να βγαίνει από το τεράστιο κεφάλι του Φαραώ που βρισκόταν πίσω απ 'τη σκηνή και να κάνει σόου) και μας καληνυχτίζουν προσωρινά. Μετά από λίγο ο Dickinson παρουσιάζει τα μέλη της μπάντας και ακολουθεί Moonchild. ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΑΡΑ σε απίστευτη εκτέλεση....Η συναυλία θα κλείσει με Clairvoyant (ύμνος) και Hallowed be thy Name και με εμάς φυσικά να ζητάμε τον Μεγαλέξανδρο......Αυτό φυσικά δεν έγινε ποτέ και όλοι αποχωρούσαμε με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά, ακούγοντας εκφράσεις του στυλ "μαμήσανε οι τύποι" κλπ κλπ. Για να μην πολυλογώ βγαίνουμε από τον συναυλιακό χώρο αδειάζουμε 1,5 λίτρο νερό έκαστος (μετά ακολούθησαν κι άλλα) και ψάχνουμε για τα λεωφορεία. Με τα πολλά (αφού περπατήσαμε κανα 3άρι χιλιόμετρα επειδή κάναμε λάθος και πήγαμε προς την αντίθετη κατεύθυνση από όπου ήταν) τα βρίσκαμε και γυρνάμε Αθήνα....
Με λίγα λόγια:
-Σοβαρές ελλείψεις: Infinite Dreams και Evil that men do
-H σκόνη κυρίως μπροστά ήταν αποπνικτική ώρες ώρες. Α-ΠΑ-ΡΑ-ΔΕ-ΚΤΟ να μην έχουν φροντίσει οι ιθύνοντες για αυτό.
-Στα Fear of the Dark, Run to the Hills, # of the Beast, Trooper γιατί να μην υπάρχουν άλλες κομματάρες της golden εποχής που δεν έχουν ακουστεί live;
-Τον ήχο δεν μπορώ να τον σχολιάσω διότι λόγω της θέσης μου δεν μπορώ να έχω καλή άποψη. Σε κάποια σημεία έχανα λίγο τον Dickisnon αλλά κατά τα λοιπά ήταν πολύ καλά.
-Δύο λέξεις: Ανεπανάληπτο σόου!
-Καταιγιστικός Dickinson, πωρωτικός ο Harris, σωστοί και κεφάτοι οι Murray και Smith, καλός και ο Gers που έχασε όμως κάποια σόλα, πολύ καλός και ο McBrain που όπως μου είπε φίλος drummer που ήταν πιο πίσω και άκουγε καλύτερα, έκανε κάποια λάθος γεμίσματα αλλά κατά τ 'άλλα τέλειος.
Ιδού το σετλιστ αλλά μάλλον με όχι ακριβή σειρά:
Intro - Churchill's Speech
Aces High
2 Minutes to Midnight
Revelations
The Trooper
Wasted Years
The Number of the Beast
Can I Play With Madness?
Rime of the Ancient Mariner
Powerslave
Run to the Hills
Fear of the Dark
Heaven Can Wait
Iron Maiden
-------------------------
Moonchild
The Clairvoyant
Hallowed Be Thy Name
Θα ανεβάσω και φωτό, περιμένω τα σχόλιά σας για τη συναυλία....
Ψάξτε στο youtube για βίντεο, υπάρχουν άφθονα.
,αnyway ,somewhere in time οντως περιμενα περισσοτερα απο τα 2 κλασσικα τους κριμα ή μαλλον ντροπη τους ;D
8)
