Υπάρχουν πρωτότυπα νέα τραγούδια;

συνθετικης πολυπλοκοτητας[/b] του κομματιου&και συναισθηματος που περναει στον ακροατη
Τυχαίνει και ακούω τώρα το London calling των Clash και δεν βρίσκω τίποτα το περίπλοκο.Παρ' όλα αυτά έχει μείνει στην ιστορία,όχι όπως τα κομμάτια των dream theater και των φίλων τους... :D

 
Μα δεν υπήρχε άλλωστε περίπτωση να γινουν διαχρονικά τα κομματια των Dream Theater μια & εν αντιθέσει με τους ημιθεους Clash που τα τραγουδια τους εκφράζουν μια ολόκληρη γενιά ,τα τραγουδια τους δεν εκφράζουν παρά τους εαυτούς τους & για αυτούς πολλοί λίγοι ενδιαφέρονται :lol:

DISTORTION (& μπολικο μάλιστα :lol: ) θα βρεις και σε πολλα αλλα ειδη μουσικής (NELS CLINE,WILCO,OASIS,PAUL WELLER,RADIOHEAD,SONIC YOUTH κτλ)

Ισως ακουγοντας καποιους απο τους παραπάνω εκπλαγείς ευχάριστα ακούγοντας τη "βρωμα" να χρησιμοποιείται λιγο πιο δημιουργικά (& με περισσότερο γούστο...) απο τα χιλιοπαιγμενα μεταλλάδικα ριφς :lol:

Τωρα αν απλά θες βαβούρα & εκτονωση μη ταλαιπωρείσαι με μεταλλάδικες ασκήσεις ταχύτητας βαλε μια ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ απο τους MOTORHEAD ή τους RAMONES & θα σου πω εγω τι εστι βερύκοκο!! :lol:

 
Aυτό είναι διαχρονικό...
Pasta.jpg


σταματάω τώρα γιατί θα τα ακούσω...
μαλλον σε βαρεσε η ζεστη & δεν ξερεις τι λες!! :lol:

διαχρονικο φιλε μου ειναι ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ

373_souvlaki.jpg


 
Μια και είπες για Clash, ξανααγόρασα το Combat Rock πριν κανά μήνα, ελπίζοντας ότι θα ξαναζήσω το excitement της πρώτης του ακρόασης πρίν από τόσα χρόνια.

Έπρεπε να το περιμένω: ο δίσκος σχεδόν δεν ακούγεται πια. Οι πολιτικές τους θέσεις αναδύουν μία απίστευτη αφέλεια, οι συνθέσεις είναι απλουστευμένες εφαρμογές των πιο τυπικών ροκ κλισέ, η φωνή είναι συχνά φάλτση, η παραγωγή είναι αστεία κλπ.

Βέβαια, εγώ την έκανα λάμπα ακούγοντας το Overpowered by Funk (όχι SuperFunk :) σε μέγιστες εντάσεις μέσα στο αυτοκίνητο, αλλά όλη αυτή την ώρα αισθανόμουν εκτός πραγματικότητας, σαν να κοιτάζω μία φωτογραφία μιας κοπέλας που ήταν ωραία κάποτε αλλά πλέον έχει γίνει σαν πατσαβούρα.

Έτσι, έχω την εντύπωση (για να γυρίσουμε και στο θέμα) ότι για να αποδοθεί ο όρος "διαχρονικό" σε οποιοδήποτε έργο τέχνης πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 100 χρόνια - όταν με το καλό έχουν φύγει από τη ζωή όλοι εκείνοι που αρχικά το είχαν δοξάσει, το έργο θα πρέπει να έχει να πει κάτι στους αμέσως επόμενους. Αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια - στην περίπτωση των Clash ή των Dream Theater (σύγκριση και αυτή...) νομίζω ότι έχουμε έργο εξαιρετικά περιορισμένου ορίζοντα.

Το ροκ γενικά, δεν έχει καταφέρει ακόμη να αποδείξει ότι είναι ικανό για διαχρονικό βεληνεκές - σε αντίθεση με τον ρομαντικό Neil Young, εγώ πιστεύω ότι έχει ήδη πεθάνει - το μόνο που έχει μείνει είναι κάποια κλισέ για να διασκεδάζουν όσοι μαθαίνουν μπλούζ κλίμακες, και μερικοί παλιοί φίλοι του όπως εγώ που το χρησιμοποιούν σαν πλαίσιο αναφοράς για να κρίνουν όλη τη σύγχρονη παραγωγή (και να την απορρίπτουν, επί τη ευκαιρία).

Όποιος έχει αγωνίες για την διαχρονικότητα του μουσικού του έργου (κανείς ελπίζω) καλά θα κάνει να ακούσει τις δουλειές του Mozart, του Vivaldi, του Bach και από 20ο αιώνα του Schoenberg, του Stockhausen και του Messiaen. Αλλά για οτιδήποτε κυκλοφόρησε στην πιάτσα τα τελευταία 50-60 χρόνια, εγώ προσωπικά θα ήμουν επιφυλακτικός.

 
Μια και είπες για Clash, ξανααγόρασα το Combat Rock πριν κανά μήνα, ελπίζοντας ότι θα ξαναζήσω το excitement της πρώτης του ακρόασης πρίν από τόσα χρόνια.
25 σχεδον χρονια μετα ειναι λίγο δύσκολο οι ορμόνες σου (που ειμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ οτι παρολο το περασμα του χρονου παραμενουν νεανικοτατες :lol: ) να σε οδηγήσουν στο ιδιο excitement μιας άλλης εποχής που τα νερα ήταν καθαρά,ο κόσμος χαμογελούσε περπατώντας στο δρόμο,οι ανθρωποι δεν είχαν πονηριά & δεν υπήρχε μόλυνση.. :lol: :lol:

Έπρεπε να το περιμένω: ο δίσκος σχεδόν δεν ακούγεται πια. Οι πολιτικές τους θέσεις αναδύουν μία απίστευτη αφέλεια, οι συνθέσεις είναι απλουστευμένες εφαρμογές των πιο τυπικών ροκ κλισέ, η φωνή είναι συχνά φάλτση, η παραγωγή είναι αστεία κλπ.

Ο δίσκος ,αν και δεν ειναι του επιπεδου του London Calling ή του ακομα καλύτερου (ακουγεται ακομα και σημερα τρομερα επικαιρο & φρεσκο) SANTINISTA δεν ειναι & τοσο κακογερασμενος.

ΟΛΕΣ οι πολιτικολογιες μεσω τις μουσικης ΗΤΑΝ,ΕΙΝΑΙ & ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΕΛΕΙΣ αυτη ειναι η ταπεινη μου γνωμη για το "πολιτικο" τραγούδι :cry:

Πανκ παιζουν οι ανθρωποι τι περιμενες πολυπλοκες συνθεσεις & τελεια φωνη :?:

Η παραγωγη ,θα διαφωνησω μαζι σου,ειναι ΚΟΡΥΦΑΙΑ :wink:

Το ροκ γενικά, δεν έχει καταφέρει ακόμη να αποδείξει ότι είναι ικανό για διαχρονικό βεληνεκές - σε αντίθεση με τον ρομαντικό Neil Young, εγώ πιστεύω ότι έχει ήδη πεθάνει - το μόνο που έχει μείνει είναι κάποια κλισέ για να διασκεδάζουν όσοι μαθαίνουν μπλούζ κλίμακες, και μερικοί παλιοί φίλοι του όπως εγώ που το χρησιμοποιούν σαν πλαίσιο αναφοράς για να κρίνουν όλη τη σύγχρονη παραγωγή (και να την απορρίπτουν, επί τη ευκαιρία).
Εδω θα ψιλοσυμφωνησω μαζι σου,ειδικα ως προς το ιδεολογικό κομματι το ροκ ΟΝΤΩΣ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ.Πάντως σίγουρα εχει βγαλει διαχρονικά κομματια (& παρα πολλα μάλιστα) απλα ζουμε στην Ελλαδα & δεν εχουμε καταλαβει οτι στον υπόλοιπο κοσμο πολλα ροκ κομματια θεωρούνται πλεον κλασσικα & ανυπερβλητα (οπως εχουμε εδω εμεις π.χ την ΦΡΑΓΚΟΣΥΡΙΑΝΗ :wink: )

Όποιος έχει αγωνίες για την διαχρονικότητα του μουσικού του έργου (κανείς ελπίζω) καλά θα κάνει να ακούσει τις δουλειές του Mozart, του Vivaldi, του Bach και από 20ο αιώνα του Schoenberg, του Stockhausen και του Messiaen. Αλλά για οτιδήποτε κυκλοφόρησε στην πιάτσα τα τελευταία 50-60 χρόνια, εγώ προσωπικά θα ήμουν επιφυλακτικός.
Σιγουρα αλλα ολα τα παραπανω δεν ειναι ΛΑΙΚΗ μουσικη οπως το ροκ & νομιζω οτι σε αυτο αναφερεται ολο το thread,εγω πιστευω ακράδαντα ότι και οι λαικες μουσικες (ροκ,ποπ,δημοτικα,λαικα,εθνικες μουσικες) ειναι διαχρονικές ειδικα στη συνείδηση των λαων που τις παράγουν.

(πως να το κανουμε στο χωριο μου δεν δακρίζουν & δεν τα σπάνε με την "Σονατα υπο το σεληνοφως " αλλα με τις "ΒΕΡΓΟΥΛΕΣ".. :lol: )

 
Σύντροφε Eyeprotocol μην παραβλέπεις την απίστευτη διαφορά στην ποσότητα παραγωγής μουσικών έργων του τότε με τον 21 αιώνα, καθώς και την διαφορά του "καταναλωτικού κοινού" που καλείται να διαχρονικοποιήσει αυτό που ακούει.

Εχουν αλλάξει και τα ποσά, αλλά και η ταχύτητα..!

 
Χμμμμ, δίκιο έχεις για το ότι παρασύρθηκα και άρχισα να μιλάω για μη-λαϊκές μουσικές. Αυτό βέβαια, θέτει ένα άλλο ζήτημα, το αν μπορεί η λαϊκή τέχνη να είναι διαχρονική - πρόσεξε, δεν εννοώ αν θα συνεχίσει να υπάρχει (προφανώς θα συνεχίσει) αλλά αν μπορεί να αγγίξει ανθρώπους δύο ή τρεις γενιές μετά. Αυτό είναι μεγάλο ζήτημα και ομολογώ ότι με ξεπερνάει, δηλαδή δεν έχω τις γνώσεις για να το συζητήσω.

Για παράδειγμα, εσύ όντως συγκινείσαι με τις "Βεργούλες"; Και οκ, ας πούμε ότι εσύ συγκινείσαι ή ότι εγώ συγκινούμαι, αλλά πόσοι άλλοι ξέρουν τι είναι έστω οι βεργούλες;

Πέραν αυτών, δεν έχει ρε Superfunk κορυφαία παραγωγή το Combat Rock, χάλια είναι ο δίσκος. Από κομμάτι σε κομμάτι ακούγεται διαφορετικά και κατά κανόνα μέτρια. Ξαναάκουσέ το, ίσως καταλάβεις την άποψή μου, άλλωστε και εγώ είχα να το ακούσω χρόνια.

Επίσης, δεν είναι αλήθεια ότι όλες οι πολιτικές θέσεις είναι εξίσου αφελείς στο χώρο του ροκ, υπάρχουν καλλιτέχνες που εντόπισαν και εξέφρασαν καλύτερα την εποχή τους από τους clash (πανκ συγκροτήματα επίσης).

Τέλος, ένα άλλο ενδιαφέρον θέμα που θίγεις είναι αυτό των ορμονών. Και φυσικά έχεις δίκιο. Αυτές οι μουσικές χωρίς την κατάλληλη δόση ορμονικού αναβρασμού δεν έχουν πια καμία σημασία. Η σονάτα στο σεληνόφως είναι καλύτερο, ωριμότερο και πληρέστερο μουσικό κομάτι από τις "Βεργούλες" (σημ. το γράφω δημοσιογραφική αδεία, δεν θυμάμαι να έχω ακούσει όντως τις Βεργούλες - επι τη ευκαιρία πιο είναι το χωρίο σου;), και αυτή η αξία δεν μειώνεται επειδή δεν προσφέρεται το κομάτι για σπάσιμο και χαβαλέ.

Πάντα φιλικά

Υ.Γ. πως γράφεται το "Βεργούλες" στα κινέζικα; :) :) :) :)

 
Με τις "Βεργούλες" (%$%#@#$$% στα κινεζικα.. :lol: ) οντως συγκινούμαι (οπως φαντάζομαι καθε άνθρωπος που ξερει ελληνικα,δεν ειναι κουφός & που στο αριστερο μερος του στηθους του εχει κατι παραπάνω απο εναν μυ που επεξεργαζεται αίμα....)

Ολοι οι δισκοι των Clash σε cd ακούγονται ΧΑΛΙΑ, stick to the good old vinyl!

Για τα πολιτικά τραγούδια τι να πω,ποτε δεν προκειται να με αγγίξουν,προτιμω το υπόλοιπο 99% των τραγουδιών (τα..ερωτικα δηλ... :lol: )

Η συγκριση μεταξύ Bethoven & Βαμβακάρη ειναι λίγο ..ατυχής νομίζω (ο καθενας ειναι ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ στο είδος του & τα ειδη αυτα δεν συγκρίνονται) αλλωστε & οι "Bεργούλες" ειναι εξαιρετικο,πληρες & "ωριμο" κομματι :wink:

Τελος ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν ειμαι απο χωριό (μακαρι να ημουν γιατι θα την ειχα κανει για εκει με ελαφρα πηδηματακια.. :lol: ) απο την Αθηνα ειμαι :cry:

 
οταν ειπα πολυπλοκοτητα δεν ενοουσα dream theater που την πολυπλοκοτητα τους την βρισκω ανουσια.Εγω μιλησα συνδιασμο πολυπλοκοτητας και συναισθηματος οχι ομως 100% πολυπλοκοτητα,απλα ενα ποσοστο το οποιο θα αποτρεψει το κομματι απο το να πεσει στην κατηγορια του hit,δηλαδη απο το να το τραγουδας συνεχεια μια βδομαδα,αντε ενα μηνα και μετα να ξεχασεις οτι καν υπηρχε.Για να ειμαι ειλικρινης οταν ελεγα αυτο (πολυπλοκοτητα-συναισθημα)ειχα στο μυαλο μου κατι σαν το fade to black,(κατι μου λεει θα ακουσω μπινελικια τωρα απο τους πιο παλιους).Επισης συγκροτηματα σαν τους σκορπιονς δεν νομιζω να σταματησουν να ακουγονται(προσωπικη αποψη.Κατι ακομα τα κομματια του τυπου paranoid πεφτουν στην κατηγορεια toy πρωτοτυπου που εχουν βεβαια και ενα αναλογο feeling για να σε κρατησει

 
eye, παρεκτράπηκες: δεν είναι δυνατό να συγκρίνεις λόγια με λαική μουσική, τουλάχιστον όχι κατά αυτόν τον τρόπο.

 
οταν ειπα πολυπλοκοτητα δεν ενοουσα dream theater που την πολυπλοκοτητα τους την βρισκω ανουσια.Εγω μιλησα συνδιασμο πολυπλοκοτητας και συναισθηματος οχι ομως 100% πολυπλοκοτητα' date='απλα ενα ποσοστο το οποιο θα αποτρεψει το κομματι απο το να πεσει στην κατηγορια του hit,δηλαδη απο το να το τραγουδας συνεχεια μια βδομαδα,αντε ενα μηνα και μετα να ξεχασεις οτι καν υπηρχε.Για να ειμαι ειλικρινης οταν ελεγα αυτο (πολυπλοκοτητα-συναισθημα)ειχα στο μυαλο μου κατι σαν το fade to black,(κατι μου λεει θα ακουσω μπινελικια τωρα απο τους πιο παλιους).Επισης συγκροτηματα σαν τους σκορπιονς δεν νομιζω να σταματησουν να ακουγονται(προσωπικη αποψη.Κατι ακομα τα κομματια του τυπου paranoid πεφτουν στην κατηγορεια toy πρωτοτυπου που εχουν βεβαια και ενα αναλογο feeling για να σε κρατησει

[/quote']
Μαλλον εχεις μπερδευτεί,σε διαβεβαιώ οτι το ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΟ πραγμα στον κοσμο ειναι να γραψεις ενα ΑΠΛΟ (& οχι απλοϊκο) κομμάτι που να ειναι ουσιαστικό και να βρίσκει το "στοχο" αμέσως :wink:

ΑΥΤΑ τα κομματια ειναι/γινονται διαχρονικά, η "πολυπλοκότητα" δεν βγηκε ποτε σε καλο κανενός :wink:

& συγκροτηματα οπως οι SCORPIONS μονο στην Ελλαδα ακούγονται ακόμα (στην Αγγλια & την Αμερικη πίστεψε με δεν τους ξερει ΚΑΝΕΙΣ...)
 
Σε συνέχεια των παραπάνω

Τέλη 80's κυκλοφόρησε το Wonderful Life του Colin Vearncombe aka "Black". Πήγε στο Νο 1 της Βρετανίας κι έμεινε εκεί για περίπου 1 μήνα. Στα βραβεία του ΝΜΕ ανακυρήχθηκε ποπ single του 1987. Ο τυπάς έκανε την τύχη του με το μοναδικό single που ακούστηκε ευρέως απο το δίσκο του, έκανε άλλες δυο προσπάθειες, έφαγε τα μούτρα του, και κατέληξε να είναι απο τους διασημότερους one-hit-wonders της γενιάς του.

Νομίζω τώρα τα έχει παρατήσει τελείως.

Το Wonderful Life ήταν η επιτομή του απόλυτου χίτ. Απλό και άμεσο, το ξέρουν όλοι ακόμη και σήμερα - δίχως απαραίτητα να ξέρουν ποιανού ή του πότε είναι.

Κανείς δεν θα μπορούσε να πεί πως είναι "φτηνό", "εύκολο" ή ανούσιο σαν τραγούδι. Ηταν όμως απίστευτα πρωτότυπο για τη χρονιά του, κι οι παλιοτεροι μπορούν να θυμηθούν το λόγο :wink:

Το τραγουδήσαμε λοιπόν πολύ εκείνα τα χρόνια, και το τραγουδάμε και σήμερα γιατί συνεχίζει να παίζεται έχοντας απαγκιστρωθεί στην ουσία, αλλά και στην μνήμη μας απο τη φρικτή ποπ των συγχρόνων του.

Χωρίς λοιπόν να είναι περίπλοκο, έγινε διαχρονικό.

Καταλήγοντας (επιτέλους) τονίζω ξανά πως όταν η μουσική παράγεται χρησιμοποιώντας τα κλισέ προς όφελος της τότε αρχίζει και μυρίζει μακροβιότητα.

Οταν όμως δεσποτεύεται απο εμμονές όπως συχνά (όχι πάντα) συμβαίνει στον χώρο του metal τότε είναι πάρα, μα πάρα πολύ εύκολο να κάνει κύκλους.

Ελπίζω να μην κούρασα :oops:

ΥΓ Συγκροτήματα τύπου Scorpions έχουν σταματήσει να ακούγονται.

 
Δεν συγκρίνω τίποτε με τίποτε (αν και δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει "λόγια" μουσική). Απλά συζητάμε την πιθανότητα να είναι η λαϊκή μουσική διαχρονική. Και επίσης συζητάμε το αν υπάρχουν περιθώρια παραγωγής πρωτότυπου έργου στα πλαίσια της λαϊκής μουσικής.

Το είπα και μόνος μου ότι παρεκτράπηκα, όπως επίσης είπα ότι από την μεριά μου υπάρχει έλλειμα γνώσεων για να συζητήσω σοβαρά αυτό το θέμα.

Αν κάποιος/κάποιοι έχουν τις μουσικολογικές γνώσεις για να το συζητήσουν σοβαρά, είμαι όλος αυτιά.

Έχοντας πει τα παραπάνω, και έχοντας ξακαθαρίσει τη θέση μου ελπίζω, δεν θα δεχθώ την υποβάθμιση της νοημοσύνης που έχουν επιβάλλει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία έχουν πείσει όλο το δυτικό κόσμο ότι η μόνη μουσική είναι το ροκ και ότι η ιστορία της μουσικής άρχισε με τους Beatles. Κατά τη γνώμη πολλών (και τη δική μου), η ιδέα του ότι "αυτό είναι λαϊκή μουσική, άρα εκ' των πραγμάτων αξιόλογη", έχει δώσει ερείσματα για την ανάπτυξη μερικών από τα αθλιότερα ακούσματα του 20ου αιώνα.

Μπορεί κάποιος να βλέπει τον εαυτό του σαν συνεχιστή/αρωγό/κληρονόμο/συνεχιστή/πολέμαρχο μίας λαϊκής μουσικής παράδοσης και να προσπαθεί να ενεργήσει μουσικά μέσα από αυτό το πρίσμα. Εγώ απ' την άλλη, δεν θα μπορούσα να αδιαφορώ περισσότερο για οτιδήποτε είναι "λαϊκό" ή αποδεκτό από τον "λαό". Πάντα προτιμούσα πιο ιδιοσυγκρασιακά ακούσματα - στην πενθήμερη εκδρομή του λυκείου άκουγα στην πισίνα του ξενοδοχείου το "God Save The Queen" του Fripp, προς τρόμο των συμμαθητριών και των καθηγητριών μου.

Οι υπόλοιπο ακούγανε τον "λαϊκών ερεισμάτων" Βασίλη Παπακωσταντίνου (άσε με να κάνω λάθος - ναι, σε αφήνουμε να κάνεις λάθη για 20 χρόνια τώρα...).

Αυτό είναι λαϊκή μουσική; Είναι ακαδημαϊκή μουσική; Μπορεί να χορευτεί; Μπορείς να σπάσεις πιάτα; Μπορεί να συγκινήσει; Μπορεί να κάνει ανθρώπους να φύγουν από την πισίνα;

Θα σας κάνω και μία άλλη ερώτηση. Ο Γκέλντοφ ο γκαντέμης*** γιατί δεν κάλεσε τζαζ μουσικούς ή μουσικούς από τον χώρο της κλασσικής μουσικής για το Live 8? Γιατί δεν κάλεσε τους Mogwai? Είναι πουθενά γραμμένο ότι οι ροκ σταρς έχουν περισσότερη καρδιά και περισσότερη ανθρωπιά από τον Pat Metheny ή τους μουσικούς της Φιλαρμονικής του Λος ¶ντζελες;Είναι πουθενά γραμμένο ότι το "I don't like mondays" εγείρει περισσότερα αισθήματα συμπόνοιας στη φτώχεια από το Don Giovani? Είναι περισσότερο κοινωνικά ευαίσθητη η Beyonce από τον Peter Gabriel?

Είναι λαϊκή μουσική εκείνος ο βλάκας ο 50 cent με τους στίχους που αφορούν την πιθανότητα να απολαύσει την πρώτη του (;) πεολειχία; Είναι πιο κατάλληλο αυτό το τραγουδοπεριεχόμενο για το λαό; Αυτό είναι το πρόβλημα του λαού; Αυτή είναι η λύση του;

Ροκ, ροκ, ροκ, ροκ ,ροκ: ο όρος χρησιμοποιείται αδιακρίτως από τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης για να περιγράψει τα πάντα από U2 μέχρι Madonna. Και όλα αυτά στο όνομα των λαϊκών ερεισμάτων του συγκεκριμένου μουσικού ιδιώματος, το οποίο όμως (τι κρίμα) δεν είναι πλέον σχετικό με κανένα λαό.

Αυτές είναι οι σκέψεις μου παιδιά και οι επιφυλάξεις μου. Αν δεν τις γουστάρετε, αγνοείστε τες, no offense taken. Αν κάνω κάπου λάθος μου λέτε και το συζητάμε.

*** γκαντέμης, διότι από την ημέρα που έκανε το live 8, έχει χυθεί στον πλανήτη περισσότερο αίμα από όσο χύθηκε στον πόλεμο του βιετνάμ.

 
Δεν συγκρίνω τίποτε με τίποτε (αν και δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει "λόγια" μουσική). Απλά συζητάμε την πιθανότητα να είναι η λαϊκή μουσική διαχρονική. Και επίσης συζητάμε το αν υπάρχουν περιθώρια παραγωγής πρωτότυπου έργου στα πλαίσια της λαϊκής μουσικής.
η λαϊκη μουσική (με την πραγματική έννοια της δηλ. μουσική που ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ & ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ σε ευρεία κλίμακα απο τον οποιοδήποτε λαο) ΣΙΓΟΥΡΑ μπορεί να γίνει διαχρονική για αυτό και άλλωστε καθε λαός (& οι Αγγλοσάξωνες τον οποίων η λαϊκη μουσικη ΕΙΝΑΙ το ροκ/ποπ οπως θες πες το..) εχει τα δικά του ΑΙΩΝΟΒΙΑ τραγούδια που παίζονταν/παίζονται & θα παίζονται πάντα.

Π.Χ. διαχρονικό κομμάτι είναι το YESTERDAY (που γραφτηκε πριν απο 40 χρόνια) για τον μεσο Αγγλο ,όπως και το SATISFACTION το οποίο το ακούει απο το τραντζιστοράκι του σουβλατζη (οκ του fish & tsipsa :lol: ) της γειτονιας του 24 ωρες το 24ωρο.

ΑΥΤΗ ειναι η λαϊκη μουσική της Αγγλίας και συμβαδίζει χρονικά με την ιστορία της.

οπως & κανεις δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι κομματια όπως η "ΙΤΙΑ" ,η "ΛΥΓΑΡΙΑ",το "ΑΝΑΨΕ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ" , & χιλιαδες αλλα λαϊκα & δημοτικα ελληνικά τραγούδια ΕΙΝΑΙ διαχρονικα (μια και κοντεύει μισος αιώνας & παραπάνω που παίζονται,αλουγονται & τραγουδιώνται καθημερινά απο τους Ελληνες)

Μουσικες όπως η τζαζ (τουλάχιστον οπως εχει διαμορφωθεί στην εποχή μας γιατι παλαιότερα ΗΤΑΝ και αυτη ΑΠΟΛΥΤΑ λαικη μουσικη..) & η κλασσική εχουν το εγγενες πρόβλημα ότι δεν μπορούν να παιχτούν με μια κιθάρα σε μια παρέα,ή να ΤΡΑΓΟΥΔΗΘΟΥΝ απο μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων για αυτό άλλωστε δεν έχουν & την ευρεία απήχηση που εχουν τα λαϊκα τραγούδια καθε τύπου & προέλευσης.

Δυστυχώς η ευτυχώς για να εχει κατι μαζικη αποδοχη (& αρα να ειναι "λαϊκο" ΠΡΕΠΕΙ να ειναι & ΑΠΛΟ (οχι ομως και απλοϊκο).

 
Χωρις να εχω διαβασει ολα τα post σε αυτο το thread, παιζει να ειμαι και λιγο off topic, το dynamite απο jamiroquai πιστευω οτι ειναι απο το πιο ξεχωριστα, ενδιαφεροντα album των τελαυταιων ετων. Φοβερο απο ολες της αποψεις, διοτι πιστευω εχουν δεσει σαν band, πολυ fresh ηχος, με επιροες απο διαφορα ειδη μουσικης, ο καθε μουσικος εχει την θεση του μεσα στο κομματι και ολα τα στοιχεια του καθενος ειναι μετρημενα/ζυγισμενα μεσα στο arrangement. η παραγωγη και οι δυναμικες σε πολυ καλα επιπεδα και το καθε κομματι, μια ξεχωριστη εικονα. Επισης πιστευω πετυχε κατι πολυ δυσκολο, να μπορουν τα κομματια του να χρησιμοιοπηθουν σε πολλα μεσα, ραδιοφωνο, soundtrack,διαφημισεις, συναυλιες και κανα baraki. Πολυ cinematic music παντος:>

cya

 
1ον....

Λόγια....

Λαϊκή...

και...

δημοφιλής...ή ελαφρά.......

2ον......

Τα πάντα....

ήταν δημοφιλή και ελαφρά......

Μότσαρτ.....

Σκαρλάτι.......

εντάξει όχι και ο Κέητζ......

αλλά...

Χόλιντεη.....

¶ρμστρονγκ.....

Μπάτης.....

όχι όμως και ο Γουέητς......

Δια ταύτα........

Διαχρονικό.......

είναι οτι ρυθμικά είναι μέσα στην εποχή........

του.......

Από τον Λιλί......

έως τον Γούναρη........

Δεν είναι το ίδιο.....

το Κάραβαν.......

του Δούκα.....

με το μέμορις οφ γιου........

του Μίνγκους......(κομματάρα!!!)

Όμως.......!!!!!!

Η δημοφιλικότητα.......

ποπιουλάριτι για άλλους..........

είναι τρύπα.......

ρουφάει κατευθείαν στην λήθη......

Και........

Ροκ και ποπ......

αν και ποπ ---> ποπ-ιουλαρ

Είναι του προηγούμενου αιώνα όνλη..........

άντε και λίγο από τώρα.........

Τόσα χρόνια πριν οι άνθρωποι......

παίζαν μουσική.........

 
Τεράστιο είναι αυτό το άτιμο το θρεντ. Αν και ξεκίνησε σαν κάτι που δεν θα έπρεπε να είχε παραπάνω απο δύο απαντήσεις εξελίχθηκε σε πολύ ενδιαφέρων με κλιμάκωση στην τελευταία απάντηση του superfunk (δύο ποστ παραπάνω).

Μου πήρε αρκετά χρόνια να καταλάβω τι σημαίνει λαική (pop) μουσική και συνοψίζονται όλα στο προαναφερθέν ποστ.

Εύγε

 
Παρεμβαίνω μόνο για να κάνω μια παρατήρηση σχετική με τη metal. Πρόκειται για ένα πολύ ευρύ είδος που αγγαλιάζει πάαααααααρα πολλά άλλα... και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανέις να το χαρακτηρίσει στο σύνολό του ως ανούσιο, υπερβολικά πολύπλοκο, βαρετό κ.ό.κ. Επίσης, ένας από αυτούς τους χαρακτηρισμούς που αφορούν το σύνολο της metal και είδα σε αυτό το post είναι αυτός που λέει πως ανακυκλώνεται... και είναι εντελώς λανθασμένος. OK... αν μιλήσουμε για ιδιώματα όπως το power metal... ε, ναι... έλεος... αναλώνεται... αλλά αν αρχίσεις να ασχολείσαι με συγκροτήματα όπως the dillinger escape plan, mastodon, chimaira... και για να ξεφύγω από αυτές τις μπάντες, ακόμα και μπάντες όπως οι mudvayne, slipknot αλλά και dying fetus και cannibal corpse... βλέπεις ότι το εύρος είναι τεράστιο, και ότι παράγονται συνεχώς καινούρια πράγματα, και σίγουρα πρωτότυπα. Τώρα θα μου πείτε... όλα αυτά τα ονόματα δε μου λένε τίποτα και θα έχουν ξεχαστεί σε 20 χρόνια. Και η απάντηση είναι η εξής: αυτή η μουσική δε νομίζω ότι κυνηγούσε ποτέ τη διαχρονικότητα... ούτως ή άλλως δεν ήθελε ποτέ να γίνει ούτε λαϊκή ούτε λόγια... (αν και κατά καιρούς έχει αγγίξει τα όρια της λαϊκής - όχι αγοράς). Αναμένω ορισμό κατηγορίας για να ενταχθεί η metal...

my 2 cents (ελπίζω να μην έφυγα πολύ off topic)

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top