Ιχνηλάτη,
από μένα την είχες την άποψη μου για την μουσική σου σε πμ, πριν από καιρό. Ναι, την θεωρώ ελληνική, μόνο και μόνο γιατί όταν την άκουσα μου ερχόταν στο μυαλό σκέψεις που αφορούν σε κάποιο ελληνικό νησί. Κατά πάσα πιθανότητα είναι το ηχόχρωμα καθώς και το στυλ, το οποίο παραπέμπει σε κάτι τέτοιο.
Διαφωνώ με τον kwsta69 και τον lamproggg: Η μουσική που φτιάχνω έχει ελάχιστη σχέση με το τι συμβαίνει στα ελληνικά δρώμενα (και όταν λέω ελληνικά δρώμενα δεν εννοώ μια κουλτουριάρικη προσέγγιση της jazz που έγινε σε ανυποψίαστο τόπο και χρόνο από 2-3 *εναλλακτικούς*).
Συμφωνώ ότι μπορείς να ζεις στην Ελλάδα και πνευματικά να ζεις αλλού. Υπάρχουν εκατοντάδες παράγοντες για τους οποίους μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο. Το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα, αποτελούταν κατά 90% από λαικά, λαικά, λαικά και επίσης λαικά (το 90% του 90% ήταν του χειρίστου είδους). Υπήρχαν όμως και δύο θείοι μου εκ των οποίων ο ένας είχε DISCO ενώ ο άλλος όταν ήταν φοιτητής με έβαζε να ακούω The Dark Side Of The Moon σε ηλικία 5 ετών. Και το λάτρευα (ειδικά το On The Run και την εισαγωγή του Time). Συνεπώς κάνεις λάθος όταν λες:
Σημασία δεν έχει το που ζεις και που έχεις μεγαλώσει, αλλά το ΜΕ ΤΙ ζεις και ΜΕ ΤΙ έχεις μεγαλώσει.
γιατί απλά δεν λαμβάνει υπόψη τον προσωπικό παράγοντα.
Προσωπική μου γνώμη είναι ότι Ελληνας είναι ο μετέχων στην Ελληνική παιδεία αλλά αυτό δεν επεκτείνεται απαραίτητα και στην μουσική. Επίσης, όταν λέω ελληνική παιδεία δεν εννοώ την χημεία της 2ας Λυκείου. Βλέπεις λοιπόν ότι κι εσύ κι εγώ είμαστε Έλληνες αλλά η μουσική που παράγουμε είναι διαφορετική. Γιατί; Για τον ίδιο λόγο που θα μπορούσες να ερωτευθείς μία κινεζούλα, να κάνεις παρέα με έναν μεξικάνο, να ζεις σε ένα σπίτι με Art Nouveaux επηρροές παρέα με σιαμέζες γάτες και ακούγοντας Chopin. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τους αρκεί να ανοίξουν το ραδιόφωνο και απλά να νιαουρίζει κάτι στο background και όταν τους ρωτάς "τι μουσική ακούς" θα σου απαντήσουν με εκείνο το αφελές ύφος "τα πάντα". "Τα πάντα" σε αυτή την περίπτωση σημαίνει "δεν έχω γνώμη". Υπάρχουν και άλλοι, όπως ο υπογράφων, που θα πάνε στα μπουζούκια επειδή εκεί έγινε το γλέντι του γάμου (θα προσπαθήσουν βέβαια να προσποιηθούν διάφορες ασθένειες) και θα βγάλουν σπιθουράκια μέχρι να φύγουν. Και στο αμάξι θα ακούν Dead Can Dance.
Το ότι μου αρέσει η ηλεκτρονική μουσική, η οποία στην Ελλάδα είναι σε λανθάνουσα-εμβρυονική κατάσταση, δεν με κάνει λιγότερο Έλληνα. Απλά σιχαίνομαι το σύστημα που επικρατεί από ομοϊδεάτες ωχαδερφιστές κακώς ονομαζόμενους ως Έλληνες και η νοοτροπία μου θυμίζει περισσότερο ξένο (ούτε και το παρουσιαστικό μου και απ'ότι έμαθα χρόνια αργότερα ούτε το επίθετό μου ;D). Ανέκαθεν ήταν έτσι και δεν τεκμαίρεται από καλλιτεχνικές αναζητήσεις.
να μην θέτετε άσχετα πόστ >
