η καταπάτηση της DIY φιλοσοφίας και άλλες ιστορίες

[blue]

Με αφορμή πρόσφατο δελτίο τύπου που δείχνει την αυτάρεσκη συμμετοχή δισκογραφικής εταιρίας (και άλλων χορηγών) στη νόμιμη δωρεάν διακίνηση μουσικής, ανοίγω αυτό το θέμα για να διατυπωσω μερικές απόψεις και να εισπράξω καλύτερες

Ξεκινάω από τη βάση οτι όπως σχεδόν σε κάθε επίσημο δελτίο τύπου, η περιεχόμενη πληροφορία δεν έχει κανένα λόγο να ανταποκρίνεται στην κοινή αντίληψη για την πραγματικότητα, αλλά υπακούει σαφώς στην ελαστικότητα των κανόνων δεοντολογίας της διαφήμισης.

Το ενδιαφέρον της εξέλιξης, που παρουσιάζεται στο δελτίο, βρίσκεται στην επίσημη (για τα ελληνικά δεδομένα) συνειδητοποίηση της θέσης της μουσικής στην αγορά και την αντιμετώπισή της ως προϊόν τόσο κακοποιημένο από μουσικούς, ακροατές και έχοντες οικονομικά συμφέροντα (τρεις διαφορετικές κατηγορίες συμμετεχόντων), ώστε να υπόκειται πλέον σε αυστηρά οικονομοτεχνικά πεδία πλήρως αποστασιοποιημένη από την απεύθυνση στα ανώτερα ένστικτα του ανθρώπου (όπως οφείλει ό,ποιο νοητικό προϊόν).

Αυτό που με ενοχλεί είναι οτι το πλέον αυτονόητο παρουσιάζεται ως καινοτομικο στους κανόνες της αγοράς, εκ των υστέρων και φυσικά προσομοιώνοντας (σε κακό bitrate) τις προσπάθειες μουσικών που πρώτοι κατέδειξαν την πρόσφατη μη αναγκαιότητα των άσχετων με τη μουσική μεσαζόντων.

Οι ίδιοι οι μουσικοί είναι που υπέκυψαν στις κραυγές των κακώς καταρτισμένων μαρκετιστών και σε αυτό που λέμε "pay to play" ενώ οι περισσότεροι μεσάζοντες απήλαυσαν ανερυθρίαστα το μεγάλο μερίδιο που μέχρι και τώρα θεωρούν οτι τους αναλογεί. Η παραπάνω διατύπωση λοιπόν παραβιάζει τη λογική συνέχεια των πραγμάτων και χρονικά αλλά λειτουργει και προκλητικά απέναντι σε πραγματικά καινοτόμες αντιλήψεις που διατυπώθηκαν όταν έπρεπε (radiohead-in rainbows και άπειροι που ακολούθησαν και το έκαναν από θέση ισχύος και όχι ως ύστατη λύση ανάγκης) απαξιώνοντας τις περιττές υπηρεσίες και αναγνωρίζοντας τις υπαρκτές δυνατότητες  διατήρησης  της μουσικής ενασχόλησης αξιοπρεπώς.

Η μουσική αποτελεί εσωτερική ανάγκη και απευθύνεται σε εσωτερική ανάγκη, για αυτό το λόγο δεν υπάρχει κανένας τρόπος να εκλείψει ως γεφυρα αυτης της επικοινωνίας, και γι αυτό πρέπει να κατανοήσουμε την απόστασή της από τις περιβάλλουσες "αξίες" που διαρκώς μεταβάλλονται άναρχα (ασεβώς υποτιμώντας την αλήθεια της αυτονόητης αυτής θέσης) και να μη νομιμοποιούμε την τοποθέτησή της στο υπόβαθρο της ζωής μας ως κάτι ημι-αχρείαστο που βρίσκεται εύκολα παντού και δωρεάν. Πολύ περισσότερο δε, θα πρέπει να θυμίζουμε στους μεσάζοντες οτι αυτοί έχουν ανάγκη εμάς και όχι εμείς αυτούς, αλλά και οτι δεν μπορούν μια μέρα να προσπαθησουν να χρησιμοποιουν το ρομαντισμό της DIY αντιμετώπισης και συνειδητοποίησης ως δική τους ιδέα, γιατί η ανάγκη για τη σύλληψη αυτής της ιδέας προκλήθηκε από τη δική τους οριοθέτηση των συνθηκών όταν κρατάγαν και το καρπούζι και το μαχαίρι.

Η δωρεάν προώθηση προ του ίντερνετ εξυπηρετούσε σαφώς παράπλευρα συμφέροντα και αυτή είναι η βασική διαφορά της DIΥ προσέγγισης από αυτή που έχουμε συνηθίσει να απολαμβάνουμε από τα περιοδικά ελλιπούς περιεχομένου, που αρνούνται να διαφημίσουν την υλη τους, αφού αυτή αδυνατεί να δικαιολογήσει την υπόστασή τους, αλλά προβάλλουν το "εξτρα δώρο".Μαλιστα, είναι γνωστές οι ιστορίες των 2 γνωστότερων ελληνικών συγκροτημάτων που είδαν τον πρώτο τους δίσκο να κυκλοφορεί δωρεάν μαζί με περιοδικό, εξαιτίας του κακού deal που είχαν κάνει ως άγνωστοι. Για το άνωθεν φαινόμενο θα παραπέμψω σε τεύχος  Asterix που εύχομαι να έχετε διαβάσει : "Με κάθε Μενίρ, δώρο ένας σκλάβος".  

Όμοια, οι DIYers δεν πρέπει να καταχραστούν την ευκολία της δημόσιας προβολής, γιατί η ευκολία αυτή δεν εμφανίστηκε ξαφνικά και τυχαία, αλλά χάρη στον κόπο και το όραμα αναρίθμητων τεχνοκρατών που γνωριζουν καλά την "art of sharing" στα πεδία της πληροφορικής, της μουσικής τεχνολογίας, της αγοράς και όλων των επι μέρους συστατικών που συμβάλλουν στη διαμόρφωση αυτής της ευκολίας. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα και δεν αξίζει να τα ανοίγουμε όλα μαζί, απλά καμιά φορά θα πρέπει να αποδίδουμε και στον Καίσαρα αυτά που του αναλογουν.

 

[manosx]

Δε νομίζω να υπάρχει πιο ξεφτιλισμένο προϊόν στην εποχή μας από ένα άλμπουμ. Πιο νόημα έχει να πας μια σακούλα σκουπίδια στη χωματερή, παρά να ηχογραφήσεις ένα δίσκο.

 

[marathon]

Πολύ περισσότερο δε, θα πρέπει να θυμίζουμε στους μεσάζοντες οτι αυτοί έχουν ανάγκη εμάς και όχι εμείς αυτούς,

Kαι ο Θωμάς Μπακαλάκος έτσι έλεγε...

 

[blue]

Kαι ο Θωμάς Μπακαλάκος έτσι έλεγε...

Δεν τον ξέρω, αλλά δεν έχει σημασία :

http://en.wikipedia.org/wiki/Ad_hominem

 

[marathon]

Δεν τον ξέρω, αλλά δεν έχει σημασία :

Τον ξέρει ο Superfunk...

 

[manosx]

;D  ;D  ;D

 

[Evilnye]

Αν και υπάρχουν αρκετά σημεία που συμφωνώ και μ αρέσει το πως γράφεις, μάλλον διαφωνώ συνολικά σε πολλά σημεία.

Η μουσική δεν έχει στο σύνολό της την κατεύθυνση που θεωρείς, δηλαδή προς

τα ανώτερα ένστικτα του ανθρώπου (όπως οφείλει ό,ποιο νοητικό προϊόν).

Ξέρεις πολύ καλά πως υπάρχει τεράστιο ποσοστό της αγοράς το οποίο απλά παράγεται για κατανάλωση και έχει τα "σοβαρά" χρήματα.

Εκεί οι μεσάζοντες θα συνεχίσουν να υπάρχουν απλά θα πάρουν άλλους τίτλους. Άλλα μέσα νέοι τρόποι προώθησης, κάποιοι θα χάσουν και όσοι προσαρμοστούν θα κερδίσουν.

Αντιθέτως η νέα κατάσταση δίνει στους diy ευκαιρίες που δεν θα είχαν για κανένα λόγο, αλλά μου είναι τουλάχιστον φανερό πως δεν αρκεί η δωρεάν προώθηση. Θέλει μετά και πολύ προσωπικό κυνήγι, και αργά ή γρήγορα θα χρειαστείς και τους χ ψ μεσάζοντες, ανάλογα για το προς που κατευθύνεσαι.

Επειδή όλοι προτιμούν τις πολύ μεγαλύτερες ευκαιρίες και δυνατότητες να ακουστούν το να μπεις στο internet δεν αρκεί. Χρειάζεται να σε ξεχωρίσει και κάποιος και να σε βάλει σε λίγο πίο περίοπτη θέση.

Εκεί που πιστεύω ότι έχει αλλάξει ριζικά το πράγμα είναι πως το κοινό δικτυώνεται.

Δηλαδή εγώ ξέρω ποιου τις μουσικές επιλογές στον στενό κύκλο μου ενδιαφέρομαι να ακούσω και ποιου δεν μπαίνω και πολύ στον κόπο. Και μετά από τον στενό κύκλο όσο πιο ευρύς γίνεται αυτό, να ναι καλά το internet μπορεί να γίνει τεράστιος, η δυνατότητα του word of mouth παίρνει εξαιρετικές διαστάσεις.

Έτσι σε μια υπερπληροφόρηση δίνεται μια τεράστια ευκαιρία, να μπορείς πια ο ίδιος να περιεργαστείς και να κρίνεις το υλικό και σε συνεργασία με άτομα που εμπιστεύεσαι το αυτί τους να βρεις και να επιλέξεις αυτό που θέλεις.

 

[RayDTutto]

Blue,

βασίζεις πολλά πράγματα σε λάθος βάσεις. Οι λάθος βάσεις είναι το in.gr, o Πλιάτσικος (όχι το "ο" δεν είναι typo) και η MINOS-EMI. Αυτό που κάνουν αυτοί οι "ενθουσιασμένοι" / απελπισμένοι ουδεμία σχέση έχει με αυτό που γίνεται ανά τον κόσμο από καλλιτέχνες όπως οι Radiohead! Δεν είναι DIY αυτό, όπως παλιότερες προσπάθειες από εταιρείες τσιγάρων και αλκοόλ να προβληθούν μέσα από δουλειές καλλιτεχνών δεν ήταν το "σπονσοράρισμα" που έλεγαν πως ήταν...

 

[ndnikola]

Kαι ο Θωμάς Μπακαλάκος έτσι έλεγε...

Δεν νομίζω ότι ο σκοπός του thread είναι να εξισώσουμε την πειρατεία με το  DIY, ίσως είναι καλύτερο να αποφύγουμε τέτοιου είδους παρατηρήσεις (γιατί μάλλον εκεί το πας).

Όπως τα DIY όργανα που φτιάχνουμε έτσι και η μουσική εν προκειμένω αποτελούν αναζητήσεις για ένα μέσο το οποίο δεν μας προσφέρεται απλόχερα ή έστω στην τιμή που είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε. Υποψιάζομαι ότι ο OP αναφέρεται στον Φ. Πλιάτσικα και την μεγάλη "καινοτομία" του in να κυκλοφορήσει τον δίσκο του μέσω διαδικτύου, οπότε και σε αυτό θα απαντήσω - ουσιαστικά θα συμφωνήσω δηλαδή:

Υποτιμά την νοημοσύνη και το γούστο μας η παρουσίαση αυτής της κίνησης ως μανιφέστου για την δικαιοσύνη και την ελευθερία, ακόμα και για την μουσική ως μέσο, αν και εν προκειμένω η σχετική άποψη ήδη αναφέρθηκε στο σχετικό thread.

Θα ήθελα απλώς να προσθέσω (αν και υποψιάζομαι ότι σε αυτό αναφέρεσαι στην τελευταία παράγραφο) ότι η ελευθερία και η ανάπτυξη του DIY οφείλεται επίσης και στα δίκτυα ανταλλαγής μουσικής τα οποία έχουμε δαιμονοποιήσει - χωρίς αυτά δύσκολα θα είχε αναπτυχθεί το ίδιο εύκολα η κατάλληλη διαδικτυακή υποδομή ώστε να δημιουργηθεί κοινό γύρω από άγνωστες μπάντες. Παράπλευρο αποτέλεσμα ή όχι, χωρίς αυτού του τύπου την δικτύωση θα ήταν σίγουρα λιγότεροι αυτοί που θα επιχειρούσαν να ηχογραφήσουν και να προωθήσουν μόνοι τους το δικό τους υλικό.

Εαν το DIY προέκυψε ως κ*&^δάκτυλο στην περιοριστική, εκλεκτική και συντηρητική μουσική βιομηχανία ή μας ήρθε σαν αποτέλεσμα της όλο και φτηνότερης και πιο προσιτής τεχνολογίας δεν το γνωρίζω, το σίγουρο είναι το εξής: σε καμία περίπτωση δεν είναι η δωρεάν διάθεση ενός CD ενός ήδη δισκογραφημένου καλλιτέχνη (για λόγους απλούστευσης αφήνω στην άκρη το ποιόν του) καινοτομία αλλά ούτε και βαρβάτη δήλωση για την ελευθερία και δικαιοσύνη. Είναι μια μάλλον απελπισμένη κίνηση εκ του ασφαλούς, καθότι είναι πλέον γνωστό ότι ελάχιστοι (ειδικά στην χώρα μας) ζουν από τις πωλήσεις δίσκων.

Η μουσική αποτελεί εσωτερική ανάγκη και απευθύνεται σε εσωτερική ανάγκη, για αυτό το λόγο δεν υπάρχει κανένας τρόπος να εκλείψει ως γεφυρα αυτης της επικοινωνίας, και γι αυτό πρέπει να κατανοήσουμε την απόστασή της από τις περιβάλλουσες "αξίες" που διαρκώς μεταβάλλονται άναρχα (ασεβώς υποτιμώντας την αλήθεια της αυτονόητης αυτής θέσης) και να μη νομιμοποιούμε την τοποθέτησή της στο υπόβαθρο της ζωής μας ως κάτι ημι-αχρείαστο που βρίσκεται εύκολα παντού και δωρεάν.

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο, πλην όμως το συγκεκριμένο φαινόμενο δεν είναι καινούργιο: από τα διαφημιστικά Jingles έως και την ξεδιάντροπη υποστήριξη καταναλωτικών προϊόντων από συγκροτήματα με το αζημείωτο (βλ. corporate rock), ανέκαθεν υπήρχαν, υπάρχουν (και μάλλον θα συνεχίσουν να υπάρχουν) προσπάθειες για κεφαλαιοποίηση αυτού του μέσου. Και ίσως χρέος των καλλιτεχνών είναι να θυμίζουν μέσω της τέχνης τους άλλα και την στάση τους στο κοινό τον ουσιαστικό λόγο ύπαρξης αυτού του μέσου επικοινωνίας/έκφρασης.

 

[marathon]

Δεν εξισωνω με καμμιά πειρατεία...απλά αναρωτιέμαι εάν πιστεύετε αυτά που γράφετε ή δεν έχετε καμμιά κιθάρα να ρίξετε καμμιά πενιά και γεμιζετε σελίδες...τα υπόλοιπα στις μπύρες...

 

[blue]

Αν και υπάρχουν αρκετά σημεία που συμφωνώ και μ αρέσει το πως γράφεις, μάλλον διαφωνώ συνολικά σε πολλά σημεία.

Η μουσική δεν έχει στο σύνολό της την κατεύθυνση που θεωρείς, δηλαδή προςΞέρεις πολύ καλά πως υπάρχει τεράστιο ποσοστό της αγοράς το οποίο απλά παράγεται για κατανάλωση και έχει τα "σοβαρά" χρήματα.

Εκεί οι μεσάζοντες θα συνεχίσουν να υπάρχουν απλά θα πάρουν άλλους τίτλους. Άλλα μέσα νέοι τρόποι προώθησης, κάποιοι θα χάσουν και όσοι προσαρμοστούν θα κερδίσουν.

εδω όμως φαίνεται οτι η προσαρμογή έχει αντίθετη φορά, αυτό είναι το ενδιαφέρον.

Φυσικά και χρειάζονται μεσάζοντες, και βέβαια κατέχουν σημαντικό ρόλο και αυτή τη στιγμή, σε βαθμό που δεν είναι διακριτός ο διαχωρισμός μεταξύ των βραχυπρόθεσμης αξίας οπορτουνιστών και των όσων συμβάλλουν σε μια θετική για τους μουσικούς διαφοροποίηση. Αξίζει να αναλογιστούμε τι ΑΚΡΙΒΩΣ προσφέρει τελικά η δέσμευση σε μια εταιρία, τη στιγμή που ακόμα και η ίδια η εταιρία καταφεύγει στα τεχνάσματα των unsigned συγκροτημάτων.

Το θέμα πάντως είναι οτι αυτή τη στιγμή οι όροι είναι διαπραγματεύσιμοι και δεν πρέπει να μπερδεύουμε την πηγή της επιχειρηματολογίας της κάθε πλευράς.

@Ray : ναι, επρεπε να καταστήσω με σαφήνεια το διαχωρισμό. Δεν λέω τους radiohead DIY, αναφέρομαι σε αυτούς που το ίδιο έκαναν και πιο πριν, αλλά και αυτούς που παραδειγματιστηκαν όταν το έκαναν οι radiohead, o Frusciante και ενα σωρό άλλοι (αλλά δεν είχε σημασία γιατί εμείς οι ακροατές εκφυλίσαμε το πρόβλημα της μουσικής υπερπροσφοράς στη δημιουργία ανάγκης "σκληρών" τηλεοπτικών κριτών). Σου απαντώ λοιπόν (χωρίς να υποστηρίζω οτι οι απόψεις μου δεν έχουν κενά ή λανθασμένες βάσεις) οτι άλλο το κομμάτι του κειμένου μου που αφορά στους radiohead και άλλο το κομμάτι που αναφέρεται στους DIYers.

 

[RayDTutto]

Διευκρίνιση: Κακώς ή καλώς ΕΓΩ βάζω στο ίδιο τσουβάλι DIYers και Radiohead - δεν σε μέμφομαι για αυτό. Τους βάζω έτσι, απέναντι στο πλιάτσικο κάθε ελεύθερης διακίνησης της μουσικής...

 

[ndnikola]

Δεν εξισωνω με καμμιά πειρατεία...απλά αναρωτιέμαι εάν πιστεύετε αυτά που γράφετε ή δεν έχετε καμμιά κιθάρα να ρίξετε καμμιά πενιά και γεμιζετε σελίδες...τα υπόλοιπα στις μπύρες...

Χμμ. Προσωπικά πιστεύω αυτά που γράφω και παράλληλα ζεσταίνω την λάμπα να ρίξω μερικές πενιές. Μήπως θα ήθελες να επεκταθείς στο τί ακριβώς εννοείς με την αναφορά στον Μπακαλάκο, ώστε να αναθεωρήσω την απάντησή μου?

Φυσικά και χρειάζονται μεσάζοντες, και βέβαια κατέχουν σημαντικό ρόλο και αυτή τη στιγμή, σε βαθμό που δεν είναι διακριτός ο διαχωρισμός μεταξύ των βραχυπρόθεσμης αξίας οπορτουνιστών και των όσων συμβάλλουν σε μια θετική για τους μουσικούς διαφοροποίηση. Αξίζει να αναλογιστούμε τι ΑΚΡΙΒΩΣ προσφέρει τελικά η δέσμευση σε μια εταιρία, τη στιγμή που ακόμα και η ίδια η εταιρία καταφεύγει στα τεχνάσματα των unsigned συγκροτημάτων.

Εν προκειμένω, αυτό που θα σου προσφέρει ο εκάστοτε μεσάζοντας, είναι υπηρεσίες marketing και δικτύωσης (στην περίπτωση που έχεις ήδη ολοκληρώσει μια αυτοχρηματοδοτούμενη παραγωγή - ειδάλλως θα προσφέρει σε λίγους και εκλεκτούς και την ηχογράφηση του υλικού τους). Τώρα το κατά πόσο αξίζουν οι εν λόγω υπηρεσίες όπως θα σου προσφερθούν εξαρτάται από τον ίδιο τον καλλιτέχνη και κατά πόσο είναι διατεθειμένος να αναλάβει το ρίσκο της μή απόδοσης των υπηρεσιών εαν τις αναθέσει σε κάποιον άλλον (ή εαν τις αναλάβει ο ίδιος).

 

[Evilnye]

Διευκρίνιση: Κακώς ή καλώς ΕΓΩ βάζω στο ίδιο τσουβάλι DIYers και Radiohead - δεν σε μέμφομαι για αυτό. Τους βάζω έτσι, απέναντι στο πλιάτσικο κάθε ελεύθερης διακίνησης της μουσικής...

Και έτσι πρέπει, το χε πει και ο Νικόλας σε διάφορα ποστ. Το τελικό αποτέλεσμα μετράει ανεξαρτήτως μέσων παραγωγής.

Το diy έχει προκύψει γιατί η τεχνολογία έχει φτάσει σε σημείο που είναι εφικτό να το κάνει όποιος θέλει, οπότε διαφωνώ ότι πρόκειται για μια επανάσταση και κόπο διαφόρων με σκοπό να ανατρέψει το κατεστημένο στη μουσική βιομηχανία. Η τεχνολογία προχώρησε και με τα μέσα στα χέρια τους πολλοί άρχισαν να γράφουν, και να ακούνε. Χωρίς αυτό να ευτελίζει κάτι. Η παιδεία να ξεχωρίσεις όπως και η αισθητική να κρίνεις τελικά, ήταν και θα είναι κάτι με το οποίο λίγοι θα ασχοληθούν.

Η μουσική αποτελεί εσωτερική ανάγκη και απευθύνεται σε εσωτερική ανάγκη, για αυτό το λόγο δεν υπάρχει κανένας τρόπος να εκλείψει ως γεφυρα αυτης της επικοινωνίας, και γι αυτό πρέπει να κατανοήσουμε την απόστασή της από τις περιβάλλουσες "αξίες" που διαρκώς μεταβάλλονται άναρχα (ασεβώς υποτιμώντας την αλήθεια της αυτονόητης αυτής θέσης) και να μη νομιμοποιούμε την τοποθέτησή της στο υπόβαθρο της ζωής μας ως κάτι ημι-αχρείαστο που βρίσκεται εύκολα παντού και δωρεάν.

Αυτό ούτως ή άλλως δεν θα αλλάξει ποτέ. Με την παρούσα κατάσταση δίνεται η δυνατότητα να ξεχωρίσει το εμπόρευμα, που έχει και αυτό τη χρήση του από την καλλιτεχνική έκφραση.

Δε νομίζω να υπάρχει πιο ξεφτιλισμένο προϊόν στην εποχή μας από ένα άλμπουμ. Πιο νόημα έχει να πας μια σακούλα σκουπίδια στη χωματερή, παρά να ηχογραφήσεις ένα δίσκο.

Σ αυτό βέβαια διαφωνώ γιατί ο δίσκος αποτελεί μια ολοκληρωμένη πρόταση. Βέβαια ακόμα και οι δίσκοι και οι δομές τους θα αλλάξουν ριζικά. Πλέον δηλαδή τα "fillers" δεν είναι αναγκαία. Μιας και θα μπορεί κάποιος να κυκλοφορεί κάτι διαφορετικό από έναν δίσκο όπως τον ξέρουμε τόσα χρόνια.

Λιγότερα κομμάτια, ολόκληρο οπτικοακουστικό υλικό, διαδραστικά πράγματα, οι δυνατότητες μπορούν να γίνουν πραγματικά άπειρες!

Επίσης υποθέτω ο blue απέφυγε να αναφερει το ποιο δελτίο τύπου εννοούσε όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά μάλλον επειδή δεν ήθελε να ασχοληθούμε με τον Πλιάτσικα.

 

[Should Not Be]

Το DIY υπήρχε και πριν 30 χρόνια για όποιον θυμάται τις κασέτες ;D, τώρα που έχει γίνει mainstream με τη σημερινη τεχνολογία (δεν το λέω για κακό αυτό) μπήκαν στο κόλπο και οι μεγάλοι (if you can't beat them...) και ακολούθησε απ'ότι φαίνεται και το δικό μας κακέκτυπο-παρωδία να ανακαλύψει το τροχό για ακόμα μια φορά και να τον παρουσιασεί ως σούπερ φανταστική ιδέα - μεγάλο παζάρι για να κερδίσουμε όλοι

 

[skantzos]

(Πριν 30 χρόνια δεν υπήρχε το DIY, άλλο η αντιγραφή κασετών)

Σήμερα μπορεί ο καθένας με ελάχιστο κόστος να παράγει μουσική πολύ υψηλής ποιότητας. Πριν 30 χρόνια περίπου ήταν πιο δύσκολο. Βέβαια ο Παπάζογλου έφτιαξε το "Αγροτικόν" στη Θεσσαλονίκη, όπου γράφτηκαν οι κορυφαίοι δίσκοι αυτού και των φίλων του. Και κατά την ταπεινή μου γνώμη η "σπιτική" μουσική είναι πολύ νόστιμη.

Για αυτό και σήμερα ο ρόλος των εταιριών είναι παρασιτικός  το λέω χωρίς καμία πικρία. Για το μουσικό (και γενικά τον πνευματικό) δημιουργό δεν ισχύουν πια ούτε οι μαρξιστικές αναλύσεις, καθώς κατέχει πια τα μέσα παραγωγής (δηλαδή ένα laptop).

 

[manosx]

Καλά, τα μέσα παραγωγής είναι το μικρότερο μέρος του "προβλήματος". Τα μέσα επιβολής είναι το ζήτημα.

 

[Should Not Be]

(Πριν 30 χρόνια δεν υπήρχε το DIY, άλλο η αντιγραφή κασετών)

Ναι, όπως και σήμερα δεν υπάρχει δημιουργία αλλά μόνο πειρατέια :

Φυσικά και υπήρχε το DIY, μην τα μπερδέυεις. Το μόνο που άλλαξε είναι οτι έχει γίνει πιο mainstream και πιο προσιτό, και σήμερα η ποιότητα ενός DIY έργου μπορεί να είναι ισάξια με του επαγγελματικού, ενώ τότε ήταν το ανάποδο: η χιλιοκοπιαρισμένη κασέτα best-selling δίσκου ακουγόταν σαν DIY ηχογράφηση ;D ;D ;D

Για αυτό και σήμερα ο ρόλος των εταιριών είναι παρασιτικός 

Δεν ήταν και ποτέ φιλανθρωπικός... Δε βλέπω να τις ξεφορτωνόμαστε σύντομα πάντος. Τουλάχιστον πλέον είναι περισσότερες και μικρότερες, όσο να'ναι καλύτερα είναι.

 

[Nikolas]

Καταρχήν: Παίζει μπυροποσία και δεν το έχω πάρει είδηση;

Τώρα...

Μερικές σκόρπιες σκέψεις:

1. Σιγά το καινοτόμο θα πει κανείς. Ναι, αλλα έλα που ενχώρια είναι καινοτόμο! Εδώ που όλοι σηκώνουν τα κρασιά και πίνουν μονορούφι, ποιός θά'ρθει πρώτος ο Πλιάτσικος ήρθε πρώτος! Απ'τους τυφλούς!

Δεν είναι παράλογο να εκστερνίζεσαι το "καινούριο" ανάλογα με τον κύκλο σου.

2. Το DIY καλώς υπάρχει, αλλά δεν υπάρχει γιατί... προέκειψε στην πορεία (αν και φυσικά οι καταστάσεις βοήθησαν απίστευτα). Υπάρχει γιατί υπήρχε η ανάγκη! Είμαι σίγουρος ότι το έχω ξαναπεί αλλά η ηχογράφηση δεν είναι μουσική. Είναι φωτοτυπία (περίπτωση Πλιάτσικα), και ως τέτοια έχει μηδενική αξία τελικά! Αν χρησιμοποιηθεί ως αυτοτελές έργο τέχνης (περίπτωση radiohead) θα έχει την ανάλογη μεταχείριση.

Σημειώνω ότι πήρα τσάμπα τα mp3 του Rainbow αλλά αγόρασα 2 κόπιες από το πακέτο με το βινύλιο, κλπ. Επίσης αγόρασα 2 από τον Σπύρο, 2 από τον Σταύρο (έφτασαν Σταύρο, αλλά πού χρόνος να ακούσω για να μιλήσω; ).

Μπορεί να γράφει ως λίγο γλύψιμο, λίγο άσχετο αλλά το γεγονός είναι ότι κάτι που ήταν τσάμπα το πλήρωσα και νιώθω και τέλεια που το έκανα! Μακάρι οι παραπάνω να πάνε μπροστά. Και οι δύο DIY! Και δε με νοιάζει, ούτε το σκέφτηκα ποτέ! Στο τέλος τέλος το αποτέλεσμα μετράει.

Τέλος να σημειώσω κάτι που είχε πει ο Brian Eno: (παράφραση): Πλέον δεν παίζει ρόλο να ξέρεις τι κάνεις. Ο καθένας με χιλιάδες ώρες μπροστά στον Η/Υ θα τα καταφέρει. Πλέον παίζει ρόλο η αισθητική!