H μπομπίνα είναι το νέο βινύλιο -άρθρο στο "The Verge"

[manosx]

Στην περίπτωση του κινηματογράφου, η πιστότητα θα αφορά τη μεταφορά στις αίθουσες, αν η προβολή  θα είναι με μπομπίνα ή ψηφιακή. Το πως θα γυρίσει το έργο ο σκηνοθέτης είναι δική του επιλογή.

Πιστεύω ότι συμφωνείς πως οι καινούργιες ΨΗΦΙΑΚΑ ΓΥΡΙΣΜΕΝΕΣ ταινίες, είναι πολύ καλύτερες χωρίς τα επιπλέον  περιττά artifacts της προβολής. Αν τα θέλει ο σκηνοθέτης ας τα βάλει αυτός, ο μηχανικός προβολής γιατί να τα βάλει;

 

[Trolley]

Δεν μπορώ προσωπικά να θεωρήσω την "πιστότητα" ως σημείο αναφοράς , και είχα χρησιμοποιήσει τότε το παράδειγμα, στο οποίο εμμένω, ότι δηλαδή αν π.χ. το "La notte" υπήρχε δυνατότητα να γυριστεί τότε έγχρωμο και στα 4Κ, θα ήταν πιο "πιστό" στην πραγματικότητα (σαφώς ο Μαστογιάννη έγχρωμος ήταν όχι ασπρόμαυρος.... ;D) αλλά είμαι σίγουρος ότι σε σχέση με το "κανονικό" θα υστερούσε καλλιτεχνικά ΠΟΛΥ.

Ο δημιουργός οφείλει να γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες των τεχνικών μέσων που του είναι διαθέσιμα ΚΑΙ να τις χρησιμοποιεί. Όμως ο αποδέκτης του πονήματος, οφείλει να κάνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή να απαιτεί από τα μέσα αναπαραγωγής απόλυτη ουδετερότητα.

Για ποιο λόγο; Μα, διότι χωρίς τη δεύτερη προϋπόθεση, η πρώτη ακυρώνεται, δηλαδή ο ακροατής (στην περίπτωσή μας) δεν ακούει αυτό που ήθελε ο καλλιτέχνης, αλλά αυτό που γουστάρει να ακούει.

Και αυτό είναι no-no-no.... σκοπός του έργου τέχνης είναι να βγάλει τον αποδέκτη από το όποιο κόλλημά του και να του συστήσει ένα νέο (ηχητικό ή άλλο) σύμπαν. Φανταστείτε π.χ. (εσείς Λάκη) να είχατε μία μηχανή προβολής διαφανειών που να θολώνει (ευχάριστα, έστω) φωτογραφίες που κάποιος (εγώ π.χ.) έχει κουραστεί πολύ για να τις κάνει απόλυτα ευκρινείς.... Σε αυτή την περίπτωση, εγώ τζάμπα κουράστηκα και ο αποδέκτης τζάμπα τις βλέπει.

Στην περίπτωση του La Notte αλλά και πολλών άλλων, η γενική πεποίθηση πως οι δημιουργοί τους υπέφεραν από την μέτρια τεχνολογία που τους ήταν διαθέσιμη (προσοχή, ξέρω ότι ο LK δεν είπε αυτό, απλά εκμεταλεύομαι την περίσταση), είναι ολότελα λάθος. Ήξεραν και κατανοούσαν τους περιορισμούς του εξοπλισμού τους και των μέσων τους και πόνταραν στην αποτελεσματικότητα των εντυπώσεων που θα μετέφερε αυτή η τεχνολογία στον θεατή.

Ακριβώς γι' αυτό, ΠΡΕΠΕΙ να τα βλέπουμε μέσα από όσο γίνεται ακριβότερες και ουδέτερες συσκευές, όχι π.χ. μέσα από κάτι που να προσθέτει κόκκο, επειδή ο κόκκος μας αρέσει.

 

[LK]

Πιστεύω ότι συμφωνείς πως οι καινούργιες ΨΗΦΙΑΚΑ ΓΥΡΙΣΜΕΝΕΣ ταινίες, είναι πολύ καλύτερες

Όχι, μου φαίνονται ψεύτηκες,

ΘΑ χρησιμοποιήσω ως ταινια ανοφαράς (για όποιον το είδε) το Kingsman: The Golden Circle (2017)

Π.χ.



Ειναι σαν να βλέπω videogame.

Μια χαρα την είδα, αλλά δεν θεωρώ ότι είδα κινηματογράφο.

 

[LK]

trolley Καλά τα λες,

To πώς ήθελε να ακουστεί ο καλλιτέχνης όμως , πήγε ήδη περίπατο από την πρώτη μεταφορά από την μπομπίνα στον δίσκο ή σε κακής ποιότητας κασσέτα εταιρίας.

Το ίδιο ισχύει και στούς ψηφιακούς τρόπους αναπαραγωγής του master έργου (από = ενδεχομένως τα 32bit/192Khz- στα 44.100/16 bit ή και ενίοτε mp3) .

Πολλές φορές λοιπόν καλούμαστε με τον οικιακό μας εξοπλισμό (αφού το εξετάζουμε το θέμα υπό το πρίσμα του αποδέκτη και όχι του δημιουργού)* , π.χ. με ένα  EQ , να "διορθώσουμε" ότι δεν μας ακούγεται καλά (φανταζόμενοι -πιθανώς και λάθος- την αρχική πρόθεση του δημιουργού).

*Συνήθως εγώ όταν γράφω στο Noiz, σκέφτομαι σαν παραγωγός και όχι σαν ακροατής, αλλά δεν είναι κακό και το αντίθετο.

 

[manosx]

ο καλλιτέχνης όμως , πήγε ήδη περίπατο

Και που το ξέρεις, μαζί πήγατε;  ;D ;D ;D Μοντάζ I say  ;D

  οι καινούργιες ΨΗΦΙΑΚΑ ΓΥΡΙΣΜΕΝΕΣ ταινίες, είναι πολύ καλύτερες χωρίς τα επιπλέον  περιττά artifacts της προβολής.

Διότι είναι γελοίο να βλέπεις Marvel και να έχει κόκκο από φιλμ, τι να κάνουμε;  ;D  Άμα δούμε κάνα πρόσφατο έργο, κανα Νοσφεράτου, κάνα Μισαλλοδοξία το συζητάμε  ;D ;D ;D

 

[LK]

Διότι είναι γελοίο να βλέπεις Marvel και να έχει κόκκο από φιλμ, τι να κάνουμε;  ;D  Άμα δούμε κάνα πρόσφατο έργο, κανα Νοσφεράτου, κάνα Μισαλλοδοξία το συζητάμε  ;D ;D ;D

Δεν ξέρω τι να πώ, είδες καμία καινούργια ΚΟΙΝΩΝΙΚΙΑ ταινία, να έχουμε για αναφορά ; ;D ;D ;D

Και που το ξέρεις, μαζί πήγατε;  ;D ;D ;D Μοντάζ I say  ;D

Το ξέρω από εμένα.

Όλες οι μιξεις μου και το master μου έχουν να κάνουν με το πως θα ακουστεί στο Youtube από ακουστικά ή ηχειάκια Laptot.

Και πάντα έχω 2 τελικά αποτελέσματα.

Ένα να ακούω εγώ και ένα για ανέβασμα.

(Ξέρω ότι δεν θα τα ακούσουν σε nakamichi dragon τα πονήματά μου ;D ;D ;D ;D)

 

[npap]

"I could hear the pedal squeak every time John Bonham hit the bass drum."

Αυτή την ατάκα την άκουσα παλιότερα και είναι απλά η αίσθηση κάποιου μη σχετικού με την διαδικασία ηχογράφησης αλλά και του τι πιστεύει πως ακούει τώρα με τα σούπερ γκαμάτα άνσιλαρι εκουίπμεντ για τα οποία τα 'χωσε γερά. Αν δεν άκουγε κάτι σε αυτή την συχνοτική περιοχή που ανήκει το τρίξιμο του πεταλιού, είτε κουφός είναι, είτε άκουγε με λεμονόκουπες για ηχεία.

τεράστια κουβέντα που (σε κάθε ανάλογη περίπτωση) απομυθοποιεί (εν μέρει) πλήθος ημιμαθών που πουλάνε αυθεντία και ύφος...

Πάντως Λάκη μην συγκρίνεις την ταινία 1/4", με την κασέτα.

Εκ των πραγμάτων η φαρδύτερη ταινία χωράει περισσότερη πληροφορία (μαγνητισμένη σκουριά) απο την στενότερη της κασέτας.

να συμπληρώσω (εγκυκλοπαιδικά) εδώ στον Γιάννη και την σημασία της ταχύτητας περιστροφής ως προς την πιστότητα καταγραφής και αναπαραγωγής ηχητικών δρώμενων σε ταινία εκτός του πλάτους της...

άλλο "πράμα" τα 7, 15 (ή και 30) ips* των pro reel-to-reel κι άλλο τα  3¾ ips των 8 tracks ή τα 1⅞ της απλής κασέτας, κυρίως ως προς την γραμμικότητα της απόκρισης συχνότητας και τον θόρυβο...

* ips= inches per second

Δυστυχώς οι κασσετες του "εμπορίου" η "εταιρίας", προφανώς για λόγους κόστους...δεν ήταν οι σωστές και το ευρύ κοινό, δεν είχε ποτέ την εμπειρία της σωστής ακρόασής της.

καλώς ή κακώς Λάκη μου, ποτέ το "κοινό" δεν είχε ως βασικό κριτήριο στις επιλογές του την πιστότητα αναπαραγωγής... έτσι πήγαν άπατες εμπορικά και όλες οι προσπάθειες αναβάθμισης των μέσων που είχαν ως προτεραιότητα τον ήχο κι όχι την εργονομία της χρήσης του... πχ DAT ή ακόμα καλύτερα SACD...

κάτι όμως στην τελική "σεβαστό", όπως φυσικά και η δική σου "επιλογή" να χρησιμοποιείς (όπως πολύ εύστοχα αναφέρθηκε παραπάνω) τα μηχανήματα αναπαραγωγής με ταινία ως "επεξεργαστές", χρησιμοποιώντας δημιουργικά ως προς το αισθητήριό σου κάποια από τα artifacts που παράγουν...

τέλος την συζήτηση περί "προθέσεων" των δημιουργών και το τι "οφείλουν" να γνωρίζουν σε σχέση με την "πιστότητα" του καταγεγραμμένου έργου τους λόγω των ιδιαιτεροτήτων της διαδικασίας και των μέσων εγγραφής και ακολούθως αναπαραγωγής από το κοινό, αν κρίνω από την 30χρονη προσωπική μου εμπειρία στο χώρο της μουσικής και την "στενή" επαφή μου με πολλούς εξ αυτών (Έλληνες αλλά και αρκετούς ξένους), μόνο ως "ανέκδοτο" (άντε ρομαντικό ευχολόγιο στην καλύτερη) μπορώ (προσωπικά πάντα και εννοείται καλοπροαίρετα) να την αντιμετωπίσω... 8)

η συντριπτική τους πλειοψηφία που ορίζει και τον κανόνα επαφίεται (δυστυχώς χωρίς ικανή κρίση για δημιουργική παρέμβαση) στην ικανότητα, τεχνογνωσία και το φιλότιμο του παραγωγού ή τεχνικού που θα τους "τύχει" ή επέλεξαν...

ακόμα και στον κινηματογράφο (που σαφώς το "δείγμα" που έχω ως αναφορά είναι πολύ μικρότερο) δυστυχώς το συμπέρασμά μου  δεν απέχει πολύ...

και να θέσω και έναν παράλληλο προβληματισμό (ελπίζω να μην βγαίνω πολύ όξω τόπικ) σε σχέση με τον "πραγματικό" κόσμο και την θέση του δημιουργού σε αυτόν...

πρόσφατα έκανα διαμόρφωση ηχητικών τοπίων σε μια θεατρική παράσταση... να τα φασικά κολπάκια, να οι ψαγμένες κινήσεις στον χώρο κλπ να τα 5.1 mix...

ok.. εννοείται είχα παραγγείλει ακόμα και τις προδιαγραφές του αναπαραγωγικού συστήματος (και είχαν συμφωνήσει)...

έλα μου όμως που στη τούρλα του Σαββάτου κατέληξε το σύστημα να είναι μονοφωνικό και φυσικά μεγάλο μέρος (όχι ότι δεν εξυπηρετήθηκε η παράσταση) των "εμπνευσμένων"  ιδιαιτεροτήτων πήγε χαμένο...

παρότι το πλήθος των θεατών δεν πήρε χαμπάρι και έδινε συγχαρητήρια, εγώ θα έπρεπε να "στεναχωρηθώ" που ότι σκέφτηκα δεν "έφτασε" στο κοινό?...  ή θα έπρεπε να έχω προνοήσει για μια μονοφωνική μίξη όπου θα περιόριζε τις καλλιτεχνικές "απώλειες" ως προς το τελικό αποτέλεσμα, από την στιγμή μάλιστα που μια τέτοια περίπτωση "προχειρότητας" στην ελληνική πραγματικότητα μου ήταν συνήθης και οικεία ως πρακτική?...

και γενικά (πρέπει να) υπάρχει "πρέπει" και "οφειλές" εκατέρωθεν στην τέχνη?... και που ξεκινάει και τελειώνει όλο αυτό...  τι είναι η τέχνη?... ποιος είμαι?... τι είμαι?... κι αν είμαι γιατί είμαι?... προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός αδέλφια αλήτες καναρίνια... ;D ;D ;D

 

[LK]

η συντριπτική τους πλειοψηφία που ορίζει και τον κανόνα επαφίεται (δυστυχώς χωρίς ικανή κρίση για δημιουργική παρέμβαση) στην ικανότητα, τεχνογνωσία και το φιλότιμο του παραγωγού ή τεχνικού που θα τους "τύχει" ή επέλεξαν...

Χωρίς να θέλω να αφορίσω, και εγώ αυτό πιστεύω για την μουσική κυρίως.

Εννοώ, πλην εξαιρέσεων πάντα, που φυσικά υπάρχουν-δεν έχει νόημα να αναφέρω ονόματα, οι μουσικοί, σπάνια είναι και οι ίδιοι παραγωγοί ή ηχολήπτες (ή έχουν γνώση επί των θεμάτων αυτών),

Αντιθέτως πιστεύω ότι οι πιο πολύ σκηνοθέτες, πέρασαν πρώτα από το "τεχνικό" στάδιο (ως φωτογράφοι-οπερατέρ- μοντερ) και στη συνέχεις μετεξελίχθηκαν σε σκηνοθέτες ("καλλιτεχνικό στάδιο").

 

[Trolley]

ακόμα και στον κινηματογράφο (που σαφώς το "δείγμα" που έχω ως αναφορά είναι πολύ μικρότερο) δυστυχώς το συμπέρασμά μου  δεν απέχει πολύ...

Το επίπεδο της ντόπιας μουσικής / κινηματογραφικής / θεατρικής / ποιητικής / ζωγραφικής / δισκογραφικής παραγωγής είναι γνωστό και όντως εμπίπτει στην κατηγορία του ανεκδότου. Προφανώς, κανείς - και σίγουρα όχι εγώ - δεν έχει την ντόπια παραγωγή ως πρότυπο για τέτοιες συζητήσεις.

 

[npap]

Αντιθέτως πιστεύω ότι οι πιο πολύ σκηνοθέτες, πέρασαν πρώτα από το "τεχνικό" στάδιο (ως φωτογράφοι-οπερατέρ- μοντερ) και στη συνέχεις μετεξελίχθηκαν σε σκηνοθέτες ("καλλιτεχνικό στάδιο").

μιλάω για τον ήχο (σόρυ αν δεν το ξεκαθάρισα)... για την εικόνα δεν μπορώ να έχω κάποια βαρύτητα στον λόγο γιατί δεν γνωρίζω...

 

[LK]

H αποτύπωση του ήχου είναι σαφώς  δυσκολότερη από αυτήν της εικόνας.

Και εγώ όταν μιλάω, όπως λέει και ο trolley, έχω στο μυαλό μου την Παγκόσμια αγορά και όχι την Ελληνική, πλην όμως, για την ενίσχυση αυτών που λέμε, αν πάρουμε για παράδειγμα το σύνολο του Ελληνικού κινηματογράφου, το 99% των έργων του πάσχουν από ήχο (σε όλα τα στάδια της εξέλιξης του) και όχι από εικόνα.

Είμαι γνώστης της Ελληνικής γλώσσας, αλλά ακόμα και σε πολλές –σύγχρονες Ελληνικές ταινίες, ΔΕΝ καταλαβαίνω τι λένε (και είναι από τον κακό ήχο)