Πρίν από ένα μήνα περίπου είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω την νέα σειρά της Fender new American srtat.
Η κιθάρα μόλις βγήκε από την θήκη της, ήθελε την κλασσική ρύθμιση 1/4 δεξιόστροφα στην βέργα, για να έρθει το μπράτσο ακριβώς. Τίποτε άλλο.
Με 2 λόγια, είναι εξαιρετικότατη, πολύ ζωντανή, όι μαγνήτες κατ εμέ δεν πρέπει να τους ακουμπήσεις για αρκετό καιρό (ίσως και καθόλου), διαθέτει νέα γέφυρα 2 point με vintage saddles, high mass bridge, strd tuner keys, το μπράτσο σε σχέση με τις προηγούμενες έχει λίγο γίνει πιό "πλατύ" από το 9-10 τάστο και κάτω ενώ διατηρείται το modern C shape.
Εντύπωση προκαλούν 3 πράγματα κατευθείαν.
Ο πολύ ζεστός της ήχος στα καθαρά, το vibrato system που δεν ξεκουρδίζει την κιθάρα ακόμα και σε πιό "κανιβαλικές" διαθέσεις ;D (στο clip ελάχιστα το χρησιμοποίησα) και κρατάει σταθερό το κούρδισμα (πράγμα λίγο σπάνιο), και το μπράτσο της κιθάρας το οποίο είναι βαμμένο στο fretboard με πολυουρεθάνη που σε συνδιασμό με την δουλειά που έχει γίνει στα τάστα (στρογγύλεμα στο χέρι, κάνοντας την να είναι και να παίζει σαν "στρωμένη") κάνουν το παίξιμο απόλυτη ευχαρίστηση.
Δυστηχώς το κλίπ που είχα γράψει τότε δεν είναι τίποτα άλλο από ένα τράκ των Iron Maiden, που έβγαλα εκείνο το απόγευμα, που ήταν στο πρόγραμμα της μπάντας μου για να παιχθεί. Αυτό σημαίνει ότι στα καθαρά δεν υπάρχει δείγμα... στο βίντεο.
Έγραψα με τον Peavy VK 1x12, που παίρνω στις πρόβες, με το volume στο 4, gain @ 2 clock, Bass @ 2 o'clock, middle - high @ 6 o' clock. Το θέμα είναι με το crunch κανάλι και τα σόλο με το lead κανάλι. Μετά το πρώτο σόλο δοκιμάζω κάποιες άλλες θέσεις όπως την 4 στα ρυθμικά και στο δεύτερο σόλο παίζω μισο - μισό με τον neck και μετά με τον bridge.
Δεν το θεωρώ το απόλυτο τέστ φυσικά, αλλά μπορούμε να πάρουμε μιά καλή γεύση από τις νέες στρατοκάστερ της Fender που παραδέχομαι ότι επιτέλους (προσωπικά πάντα) κάτι άλλαξε ουσιαστικό και όχι μαρκετινίστικο ....
Υ.Γ το πανώ των Maiden πάνω στις κεφαλές και στην καμπίνα μου δεν είναι decor στο δωματιό μου (αφίσα των Maiden έχω να κολλήσω από 16 ετών). Αποτρέπει την σκόνη ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D
Η κιθάρα μόλις βγήκε από την θήκη της, ήθελε την κλασσική ρύθμιση 1/4 δεξιόστροφα στην βέργα, για να έρθει το μπράτσο ακριβώς. Τίποτε άλλο.
Με 2 λόγια, είναι εξαιρετικότατη, πολύ ζωντανή, όι μαγνήτες κατ εμέ δεν πρέπει να τους ακουμπήσεις για αρκετό καιρό (ίσως και καθόλου), διαθέτει νέα γέφυρα 2 point με vintage saddles, high mass bridge, strd tuner keys, το μπράτσο σε σχέση με τις προηγούμενες έχει λίγο γίνει πιό "πλατύ" από το 9-10 τάστο και κάτω ενώ διατηρείται το modern C shape.
Εντύπωση προκαλούν 3 πράγματα κατευθείαν.
Ο πολύ ζεστός της ήχος στα καθαρά, το vibrato system που δεν ξεκουρδίζει την κιθάρα ακόμα και σε πιό "κανιβαλικές" διαθέσεις ;D (στο clip ελάχιστα το χρησιμοποίησα) και κρατάει σταθερό το κούρδισμα (πράγμα λίγο σπάνιο), και το μπράτσο της κιθάρας το οποίο είναι βαμμένο στο fretboard με πολυουρεθάνη που σε συνδιασμό με την δουλειά που έχει γίνει στα τάστα (στρογγύλεμα στο χέρι, κάνοντας την να είναι και να παίζει σαν "στρωμένη") κάνουν το παίξιμο απόλυτη ευχαρίστηση.
Δυστηχώς το κλίπ που είχα γράψει τότε δεν είναι τίποτα άλλο από ένα τράκ των Iron Maiden, που έβγαλα εκείνο το απόγευμα, που ήταν στο πρόγραμμα της μπάντας μου για να παιχθεί. Αυτό σημαίνει ότι στα καθαρά δεν υπάρχει δείγμα... στο βίντεο.
Έγραψα με τον Peavy VK 1x12, που παίρνω στις πρόβες, με το volume στο 4, gain @ 2 clock, Bass @ 2 o'clock, middle - high @ 6 o' clock. Το θέμα είναι με το crunch κανάλι και τα σόλο με το lead κανάλι. Μετά το πρώτο σόλο δοκιμάζω κάποιες άλλες θέσεις όπως την 4 στα ρυθμικά και στο δεύτερο σόλο παίζω μισο - μισό με τον neck και μετά με τον bridge.
Δεν το θεωρώ το απόλυτο τέστ φυσικά, αλλά μπορούμε να πάρουμε μιά καλή γεύση από τις νέες στρατοκάστερ της Fender που παραδέχομαι ότι επιτέλους (προσωπικά πάντα) κάτι άλλαξε ουσιαστικό και όχι μαρκετινίστικο ....
Υ.Γ το πανώ των Maiden πάνω στις κεφαλές και στην καμπίνα μου δεν είναι decor στο δωματιό μου (αφίσα των Maiden έχω να κολλήσω από 16 ετών). Αποτρέπει την σκόνη ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D
).
