- Μηνύματα
- 9,502
- Πόντοι
- 38
Το πρώτο βίντεο είναι η απόλυτη γαλήνη και ενδείκνυται για βραδινή ακρόαση (με καλό ουίσκι...), όπως και τα επόμενα.
Miles Davies Quintet - My Funny Valentine (live from Milan, 1964)
Πέντε γίγαντες της μοντέρνας μουσικής: στην τρομπέτα ο Miles Davies, στο τενόρο σαξόφωνο ο Wayne Shorter, στο πιάνο ο Herbie Hancock, στο μπάσο ο Ron Carter και στα ντραμς ο Tony Williams. Περιέργως δεν βλέπω σουρτίνα στην τρομπέτα του Davies που... σηκώνεται και φεύγει μετά το μέρος του. Παίρνουν την ορίτζιναλ ηχογράφηση (περίπου 6 λεπτά, αν θυμάμαι καλά) και την απογειώνουν. Θα το απολαύσετε περισσότερο αν έχετε ακούσει το πρωτότυπο.
To δεύτερο ρομαντικό τραγούδι είναι ένα απόσπασμα από ένα παλιό αφιέρωμα στην μυθική και αινιγματική Δαλιδά, την τραγουδίστρια που σφράγισε την μουσική παράδοση της Γαλλίας. Μακριά από τις νέες ρεμιξαρισμένες εκδόσεις του!
Dalida & Alain Delon - Paroles, paroles
Δοκιμάστε το σε κλασσική κιθάρα με δάχτυλα και θα με θυμηθείτε... :wink:
To τρίτο είναι ένα κομμάτι - σταθμός στα '80s που λογικά κάπου θα το έχει πάρει το αυτί σας. Είναι διασκευή από το "Libertango" του Αstor Piazzola, αλλά η σκοτεινή και λίγο μελαγχολική 80s ενορχήστρωση του δίνει εντελώς άλλο αέρα. (Αγνοήστε το πρώτο λεπτό του βίντεο που είναι ολίγον τι... ξεκαρδιστικό και εστιάστε στη μουσική)
Grace Jones - I've Seen That Face Before
Ελπίζω να ικανοποιήσουν τους πιο... ιντελλεκσουέλ του φόρουμ. Eye τι λες; Σχολιάστε και συνεχίστε, αν θέλετε.
Miles Davies Quintet - My Funny Valentine (live from Milan, 1964)
Πέντε γίγαντες της μοντέρνας μουσικής: στην τρομπέτα ο Miles Davies, στο τενόρο σαξόφωνο ο Wayne Shorter, στο πιάνο ο Herbie Hancock, στο μπάσο ο Ron Carter και στα ντραμς ο Tony Williams. Περιέργως δεν βλέπω σουρτίνα στην τρομπέτα του Davies που... σηκώνεται και φεύγει μετά το μέρος του. Παίρνουν την ορίτζιναλ ηχογράφηση (περίπου 6 λεπτά, αν θυμάμαι καλά) και την απογειώνουν. Θα το απολαύσετε περισσότερο αν έχετε ακούσει το πρωτότυπο.
To δεύτερο ρομαντικό τραγούδι είναι ένα απόσπασμα από ένα παλιό αφιέρωμα στην μυθική και αινιγματική Δαλιδά, την τραγουδίστρια που σφράγισε την μουσική παράδοση της Γαλλίας. Μακριά από τις νέες ρεμιξαρισμένες εκδόσεις του!
Dalida & Alain Delon - Paroles, paroles
Δοκιμάστε το σε κλασσική κιθάρα με δάχτυλα και θα με θυμηθείτε... :wink:
To τρίτο είναι ένα κομμάτι - σταθμός στα '80s που λογικά κάπου θα το έχει πάρει το αυτί σας. Είναι διασκευή από το "Libertango" του Αstor Piazzola, αλλά η σκοτεινή και λίγο μελαγχολική 80s ενορχήστρωση του δίνει εντελώς άλλο αέρα. (Αγνοήστε το πρώτο λεπτό του βίντεο που είναι ολίγον τι... ξεκαρδιστικό και εστιάστε στη μουσική)
Grace Jones - I've Seen That Face Before
Ελπίζω να ικανοποιήσουν τους πιο... ιντελλεκσουέλ του φόρουμ. Eye τι λες; Σχολιάστε και συνεχίστε, αν θέλετε.
