Στη Φρανκφούρτη φέτος η μισή έκθεση καλυπτόταν από κινέζους κατασκευαστές. Κάθε χρόνο και περισσότεροι.
Δεν έχουν τα κεντρικά περίπτερα, αλλά τα μικρά περιφερειακά.
Σχεδόν παντού οι συζητήσεις είναι γύρω από το φαινόμενο αυτό. 'Οπως και στο Noiz.
Το θέμα της Κίνας είναι τόσο μεγάλο και επίκαιρο που τα μεγάλα ειδησεογραφικά κανάλια (BBC, CNN, DW, κλπ) έχουν σε μόνιμη βάση πλέον συζητήσεις που αφορούν την κάθετα αυξανόμενη εμπορική δραστηριότητα τους και τις συνέπειες αυτών.
Εμπορικές, κλιματολογικές, κοινωνικές, και ότι άλλο προκύπτει σε κάθε πτυχή.
Αυτή την εποχή για παράδειγμα αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα οικολογικής ρύπανσης απο την άναρχη βιομηχανοποίηση.
Δεν είναι απλά τα πράγματα καθώς πρόκειται για τον μισό πληθυσμό της γης που ξύπνησε και κινείται να πετύχει το American dream!
Παράλληλα σαν λαός είναι απόλυτα ταγμένοι σ' αυτό που κάνουν (που είναι καλό για μας τους καταναλωτές) και πολύ εθνικά περήφανοι.
Είναι και Ασιάτες οπότε το παζάρι και το εμπόριο κυλάει στο αίμα τους.
Θα έλεγα ότι το φαινόμενο που θα γίνει η πρώτη οικονομία στον κόσμο, καθώς θα ξεπεράσει την αμερικάνικη πολύ σύντομα, δεν είναι για ν΄αντιμετωπίζεται αφοριστικά ούτε και με υπεροψία. Υπάρχουν κι εκεί καλοί και κακοί όπως παντού. Θα δείξει ο καιρός.
Για την ώρα ασχολούνται με το φτηνό.
Και όσες διεθνείς εταιρίες θέλουν να το εκμεταλλευτούν, και είναι πολλές (καλές και κακές), πάνε εκεί.
Κι αυτό γιατί τα μεροκάματα είναι τσάμπα ενώ έχουν και χαλαρούς νόμους, που επιτρέπουν παραθυράκια για καλό αλλά και κακό. (που να το προβλέψουν οι νομοθέτες αυτό που θα γινόταν... είναι και κομμάτι πονηρούληδες σαν αρχαίος λαός που είναι)
Το κακό;
Οι ελλειπείς προδιαγραφές (βλέπε ατμο-σίδερα και ηλεκτροπληξίες), το μεγάλο ποσοστό αστοχίας υλικού, η ρύπανση, κλπ.
Το καλό;
Αγοράζεις πράγματα που ούτε στον ύπνο σου δεν θα φανταζόσουν ότι θα μπορούσες. Προενισχυτές, κομπρέσορες, κάρτες υπολογιστών...
Βλέπε Behringer. Φτιάχνει πεταλάκια πχ προς ¤20 λιανική τιμή... Ωραίος ήχος!
Κάποια μπορεί να χαλάσουν αργότερα. Δεν το σκέφτεται ο καταναλωτής με την ίδια βαρύτητα που θα του χάλαγε κάτι πολύ ακριβότερο. Το πετάει και πέρνει άλλο. Προς τα κεί δεν πάνε τα πράγματα; (τα κινητά για παράδειγμα)
Οι κινέζοι αγοράζουν πειρατική ξυλία από τα παρθένα δάση της Ινδονησίας που προστατεύονται με διεθνείς νόμους, και καταλήγουν σε Telecaster των 200 ευρώ...
Όποιος το κατάλαβε... έτρεξε.
Θα μου πείς καλό είναι αυτό;
'Οχι, βέβαια, αλλά από τη μία για να πάρεις τέτοια κιθάρα με τέτοιο ξύλο θα'θελες πενταπλάσια ποσά.
Και απο την άλλη ο Μπους έτσι δεν κάνει; Συνυπέγραψε την συμφωνία του Kyoto;
Μόνο οι καθωσπρέπει ευρωπαίοι, το WWF και η Green Peace καίγονται.
Το κλασσικό ερώτημα παραμένει λοιπόν. Τις πταίει;
Οι εταιρίες ή οι κινέζοι κατασκευαστές φασόν;
Είναι θέμα φιλοσοφίας ή παραγωγής;
Για να δούμε που θα φτάσει το πράγμα...
Εμένα πάντως η νοοτροπία και αφοσίωση τους με τρομάζει.
'Αλλοι πάλι το βλέπουν σαν ευκαιρία που πρέπει να εκμεταλλευθούν.
Εξαρτάται λοιπόν από το ποτήρι...
Είναι μισο-άδειο ή μισογεμάτο;
