blue είπε:
Tο συγκεκριμένο φτάσιμο ειναι αρνητικό,δηλαδη δεν μπορουμε να πεσουμε τοσο χαμηλα.
Οι μονοι που βαζω πιο κατω απο αυτους ειναι οι ελληνες χιπχοπαδες που διαφημιζουν το milko.
Kατά τα άλλα,σκατά.
Blue, περιέργως, τίποτε απ' ότι γράφεις δεν ισχύει.
Κάθε δήλωση - περιλαμβανομένων αυτών που αφορούν επιτυχημένους έλληνες τραγουδιστές και πρηγμένους γονείς από τα πεντάχρονα παιδάκια τους - μπορεί να γίνει από δύο (και μόνο δύο) θέσεις : του νικητή και του χαμένου (κορμιού).
Ελπίζω ότι δεν είσαι τόσο αφελής ώστε να πιστεύεις ότι υπάρχει έστω και ένας μουσικός εδώ μέσα που δε θα έδινε το ίδιο του το πουλί για να κάνει καριέρα στο (έστω, αθλιότατο) ελληνικό hit-parade - για να μη σου πω ότι οι περισσότεροι θα ήταν ευχαριστημένοι να αλλάζουν χορδές στις κιθάρες της Μαντόνα (ουπς, του Χατζηγιάννη ήθελα να πω).
Υπάρχουν εξαιρέσεις; Ναι, υπάρχουν (πέντε-έξι δηλαδή, μην χαίρεσαι), αλλά είναι τόσο λίγες που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Εκτός αν νομίζεις ότι αυτοί που παίζουν στα πρωϊνάδικα είναι.. ηθοποιοί.
Οπότε μη λες ότι "δεν μπορούμε να πέσουμε τόσο χαμηλά" όταν ξέρω πολύ καλά ότι για τους περισσότερους, το να παίξουν στους μαζού θα ήταν... αναβάθμιση σε σχέση με τα σκυλάδικα που ασχολούνται.
Αυτό που έγραψε ο odis με εκνεύρισε διότι ήταν μία εντελώς αδικαιολόγητη κλανιά απέναντι στους 40άρηδες γονείς (όπου ανήκω), στους μαζού (τους οποίους γουστάρω) και τον χ''λιάνη (τον οποίο δεν γουστάρω, αλλά κάτι της προκοπής πρέπει να έχει κάνει για να είναι τόσο ψηλά). Και όλα αυτά γιατί; Για να υπερασπίσουμε ποια θέση; Ότι "και εμείς θα τα κάναμε, αλλά δεν θέλουμε να πέσουμε τόσο χαμηλά;".
Μαλακίες.