- Μηνύματα
- 11,651
- Λύσεις
- 1
- Πόντοι
- 3,578
Πριν 4 περίπου χρόνια συνάντησα τον Tommy Snyder. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό μουσικό με όλη τη σημασία της λέξης. Συνήθως δουλεύει σαν demonstrator για τα κρουστά της Roland, ζει στο Παρίσι και πηγαινοέρχεται στην Ιαπωνια όπου συμμετέχει και σε μια μπάντα γνωστή εκεί, σαν ντράμερ.
Ο λόγος που τον αναφέρω είναι ότι παρα το γεγονός ότι είναι ένας παραδοσιακός ντράμερ, αυτός ο άνθρωπος με κάνει να θέλω να αγοράσω και να ασχοληθώ με κάθε τι που παίζει και κυρίως τους εναλλακτικούς controllers που χειρίζεται με φοβερή φαντασία και τέχνη.
Βέβαια δεν είναι ο μόνος. Στην έκθεση της Φρανκφούρτης κάθε χρόνο μου πέφτουν τα σαγόνια από άτομα που παίζουν πχ τύμπανα στο κλαβιέ ή σε ειδικά κατασκευασμένους controllers handmade. Αυτό προέκυψε από την εσωτερική ανάγκη τους να παίξουν. Κι ας μην έχουν το 5 piece drum kit που θα ξεσηκώσει μια πολυκατοικία. Ισως επίσης γιατί θα μπορέσουν να πάρουν παραμάσχαλα το κουτάκι τους και να βγάλουν μεροκάματο εκεί που δεν χωράνε ντραμς.
Παρατηρώ ότι αυτή την ευρηματικότητα δεν την βλέπω γύρω μου στη χώρα μας. Το ότι δηλαδή για να πετύχω το στόχο μου που είναι να παίξω μουσική, θα βρω μια εναλλακτική λύση όταν δεν μου προσφέρεται το αυτονόητο. Είτε λόγο χώρου είτε λόγο οικονομικής αδυναμίας.
Δεν ξέρω, ίσως και να υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που να το κάνουν και να μη τους έχω πάρει εγώ χαμπάρι αλλά πραγματικά, τελευταία σκέφτομαι να φτιάξω μια μικρή μπάντα με τέτοιες λύσεις για ελεγχόμενη ένταση και σκοντάφτω.
Κοιτάξτε σε πρώτη φάση τι κάνει στις παρουσιάσεις του και σκεφθείτε αν θα τον θέλατε να παίξει μαζί σας... Εγω του το είπα αλλά δεν έχω κλείσει... venues ακόμα!
Ο λόγος που τον αναφέρω είναι ότι παρα το γεγονός ότι είναι ένας παραδοσιακός ντράμερ, αυτός ο άνθρωπος με κάνει να θέλω να αγοράσω και να ασχοληθώ με κάθε τι που παίζει και κυρίως τους εναλλακτικούς controllers που χειρίζεται με φοβερή φαντασία και τέχνη.
Βέβαια δεν είναι ο μόνος. Στην έκθεση της Φρανκφούρτης κάθε χρόνο μου πέφτουν τα σαγόνια από άτομα που παίζουν πχ τύμπανα στο κλαβιέ ή σε ειδικά κατασκευασμένους controllers handmade. Αυτό προέκυψε από την εσωτερική ανάγκη τους να παίξουν. Κι ας μην έχουν το 5 piece drum kit που θα ξεσηκώσει μια πολυκατοικία. Ισως επίσης γιατί θα μπορέσουν να πάρουν παραμάσχαλα το κουτάκι τους και να βγάλουν μεροκάματο εκεί που δεν χωράνε ντραμς.
Παρατηρώ ότι αυτή την ευρηματικότητα δεν την βλέπω γύρω μου στη χώρα μας. Το ότι δηλαδή για να πετύχω το στόχο μου που είναι να παίξω μουσική, θα βρω μια εναλλακτική λύση όταν δεν μου προσφέρεται το αυτονόητο. Είτε λόγο χώρου είτε λόγο οικονομικής αδυναμίας.
Δεν ξέρω, ίσως και να υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που να το κάνουν και να μη τους έχω πάρει εγώ χαμπάρι αλλά πραγματικά, τελευταία σκέφτομαι να φτιάξω μια μικρή μπάντα με τέτοιες λύσεις για ελεγχόμενη ένταση και σκοντάφτω.
Κοιτάξτε σε πρώτη φάση τι κάνει στις παρουσιάσεις του και σκεφθείτε αν θα τον θέλατε να παίξει μαζί σας... Εγω του το είπα αλλά δεν έχω κλείσει... venues ακόμα!
