trolley είπε:
Δεν θεωρώ ότι αυτό το "σύστημα" αποτελεί υποκατάστατο ενός κανονικού εκπαιδευτικού συστήματος (όχι, δεν εννοώ το ελληνικό) το οποίο θα περιλάμβανε τη μουσική ή/και άλλες τέχνες στη δομή του. Επίσης, ναι μεν είναι σαφές ότι η όλη εμπειρία έχει βαθειά επίπτωση σε όσους συμμετέχουν, αλλά καμία επίπτωση στους υπόλοιπους, δηλαδή δεν υπάρχει καμία αναβάθμιση της χώρας μέσα από τις επιτυχίες του "συστήματος".
Oι τομείς της παιδείας ασφαλώς και δεν περιορίζονται στη μουσική ,ή γενικώτερα στις τέχνες ,υπάρχει και ο αθλητισμός και φυσικά όλο το φάσμα της επιστήμης και της φιλοσοφίας .
Διαφωνώ ως προς το ότι επειρεάζονται μόνο οι συμμετέχοντες. Έχω την αίσθηση πως η συμμετοχή κάποιου-ειδικά σε μια τέτοια κοινωνία σα της Βενεζουέλας- έχει αντίκτυπο όχι μόνο στην οικογένεια ,αλλά ακόμα και σε επίπεδο γειτονιάς. Δίνει δημιουργικά παραδείγματα προόδου συνανθρώπων ,μέσα σε συνθήκες αβάσταχτες.Οι φίλοι και γείτονες το βλέπουν μπροστά στα μάτια τους. Δεν μιλάμε για την απρόσωπη κοινωνία της Αθήνας πχ ,που δεν ξέρουμε ποιός μένει στο διπλανό διαμέρισμα.
Μακάρι το παράδειγμα της μουσικής να το είχαν ακολουθήσει και στους υπόλοιπους τομείς της παιδείας .
Μοιάζει ολίγον ''σοβιετικού'' τύπου το παράδειγμα ,αλλά στη τελική κάπως έτσι ξεκίνησαν και στη χώρα μας κάτι δημοτικά ωδεία ,ή ακόμα και εργαστήρια,άσχετα αν στη πλειονότητά τους τα περισσότερα κατάντησαν όπως όλα στο ελληνικό δημόσιο.
Είναι μια ευγενής απασχόληση ,που προσφέρει κοινονικοποίηση και ευγενή άμμιλα.Τουλάχιστον εγώ έτσι το βλέπω και φυσικά δεν είναι υποχρεωτικό ,αν δεν θες ,ή δεν έχεις το ταλέντο να ακολουθήσεις καριέρα επαγγελματία μουσικού.Αυτή η αρρώστια ,έγραψα το παιδί μου στη τάδε ομάδα ,γιατί είναι καλός στο τόπι και θα κάνει καρριέρα στην Α εθνική ,εκτός από αντιπαιδαγωγική ,είναι και απαίδευτη ;D
Στο θέμα που θίγεις περί κλασσικής μουσικής ,σίγουρα παίζει ρόλο το ''ακίνδυνο'' του πράγματος για τα δεδομένα της σοβιετίας, όμως μάλλον παίζουν μεγάλο ρόλο και 2 άλλοι παράγοντες.Ο ένας είναι πως λόγο των απαγορεύσεων στα της ροκ-ποπ κουλτούρας ,οι παραστάσεις και οι γνώσεις ακόμα και το ενδιαφέρον λογικά θα πρέπει να ήταν ελάχιστο.Κατά δεύτερο ομαδική δουλειά ,με την έννοια της ομάδας σαν σύνολο παίρνεις πιο εύκολα με τη δημιουργία μιας ορχήστρας κλασσικής μουσικής που απασχολείς μεγάλο αριθμό ατόμων με ένα κοινό στόχο ,παρά από γκρουπάκια 4-5 ατόμων.
Αν κάτι μας δημιουργεί ενστάσεις ,αυτό μπορεί να ξεκινάει από τη λέξη ''ομάδα'' , που σε κάποιες κοινωνίες σα τη σοβιετική πχ ,δεν επέτρεπε το άτομο να διακριθεί και να βγει πάνω από τους άλλους ,αλλά εδώ ακριβώς είναι και η αντίφαση που ζούμε εμείς στη χώρα μας . Κινούμαστε πάντα στη σφαίρα του ατόμου ,φοβούμενοι τη συμμετοχή στην ομάδα ,απ την οποία φυσικά θα διακριθούν οι πιο άξιοι ,αλλά θα δρέψουν δάφνες και οι απλά μεττέχοντες στο μερίδιο που τους αναλογεί. Εμείς θέλουμε όλη τη δόξα για τη πάρτη μας ,ακόμα κι αν δεν μας αναλογεί σταλιά ;D
Το ζητούμενο δεν είναι η μόρφωση και η καλλιέργεια και μέσω αυτών η ανέλιξή μας ,ακόμα και η επαγγελματική μας αποκατάσταση ,μα τα φράγκα και φήμη . Ας προτιμήσουμε τα παιδιά μας να γίνουν νονοί της νύχτας λοιπόν ,είναι πιο εύκολο ,απ το να τα τρέχουμε στα γήπεδα ,μπας και καταφέρουν κάποτε να σπρώχνουν καλά το τόπι ;D
Κουβεντούλα για θέματα παιδείας ελπίζω να κάνουμε και όχι περί πολιτικής ,τουλάχιστον ας μην τα ρίξουμε όλα εκεί
