Ο σπουδαιότερος κιθαρίστας ετούτου του ντουνιά, και το φευγιό του δυστυχώς πολύ ξαφνικό. Τα τελευταία χρόνια είχα στην άκρη του μυαλού μου να κάνω ένα ταξίδι κάπου στο εξωτερικό να τον δω (το λέγαμε με ένα δυο καλούς φίλους), να έχω να λέω ότι τον πρόλαβα, αλλά ποτέ δεν το οργάνωσα, και δυστυχώς πλέον δεν θα το καταφέρω.
Ήταν ένας από τους 7-8 πιο αγαπημένους μου, και το σημαντικότερο, ο μοναδικός μουσικός που ήξερα να εξελισσόταν και να βελτιώνεται συνεχώς με τα χρόνια, τόσο που θα έλεγε κανείς ότι φεύγει από τη ζωή ουσιαστικά στο peak του, κι ας είχε πατήσει τα 79. Θεϊκό άγγιγμα πάνω στο όργανο, cool φυσιογνωμία όσο δεν πάει, και επιδραστικός ανά τις δεκαετίες (ο ορισμός του musician's musician, αλλά και ταυτόχρονα καθολικά αγαπητός και στους μη μουσικούς ακροατές, καθότι το παίξιμό του ήταν τόσο ιδιαίτερο που υπερέβαινε τους πιο στενούς κύκλους της κιθάρας)...
Αντίο θρύλε Jeff... ήσουν, είσαι και θα είσαι το απόλυτο σημείο αναφοράς σε επίπεδο οργανοπαιξίας, καλλιτεχνικής έκφρασης και καινοτομίας.
