Όλες οι επανεκτελέσεις παλιού υλικού που ακούω από τους Dream Theater έχουν το ίδιο πρόβλημα: τα μέλη των Theater φαίνεται ότι το μόνο που "πιάνουν" από τα πρωτότυπα κομάτια είναι η δεξιοτεχνική τους διάσταση. Την οποία μιμούνται ικανοποιητικά.
Όμως, το Lark's Tongues In Aspic δεν είναι μόνο μία ακολουθία ακόρντων ή μία συστοιχία μελωδιών για να βγάλει ο κάθε κλαπατσιμπανάς το άχτι του. Γράφτηκε κάτω από τις διδαχές συγκεκριμένης φιλοσοφικής ομάδας, την οποία ο Fripp σπούδαζε για χρόνια και της οποίας ο ακρογωνιαίος λίθος είναι η λέξη "πειθαρχία", λέξη (και άποψη) που τελικά ο Fripp επέβαλε στην τελευταία περίοδο του γκρουπ, εκείνη που ξεκίνησε με το Discipline.
Απορρίπτω αυτό που άκουσα και παύω να ασχολούμαι με τους DT και τη μανία τους να "διασκευάζουν" πράγματα που - ολοφάνερα - δεν κατανοούν.