Μετά το απλό σετάρισμα των κιθαρών μου και αφού έδωσα
μια απο αυτές σε επαγγελματία για fret leveling παρακολουθώντας
την διαδικασία, είπα να δοκιμάσω και μόνος μου. Πιστός στο
πνεύμα του DIY χρησιμοποίησα ότι είχα στο σπίτι ως υποκατάστατο
των ''luthier'' εργαλείων. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ ικανοποιητικό
και αρκετά κοντά τολμώ να πώ σε αυτό του μάστορα.
Είναι η δεύτερη κιθάρα στην οποία κάνω αυτές τις δουλίτσες και
επειδή το αποτέλεσμα με ικανοποίησε και πάλι, σκέφτηκα να το
μοιραστώ με άλλους... σφιχτοχέρηδες συναδέλφους
Δεν είναι
δύσκολο αλλά χρειάζεται προσοχή και χρόνο, δίνει όμως αρκετούς
πόντους στο playability μιας φτηνής (ή όχι) κιθάρας, προχωρώντας
ένα (ή μάλλον 2) βήματα πέρα απο την τυπική ρύθμιση action - relief-
intonation. Ότι πρέπει αν είναι Κυριακή πρωί και δεν έχουμε κάτι
καλύτερο να κάνουμε...
H κιθάρα προς περιποίηση είναι η νεοαποκτηθείσα Squier CV strat,
η οποία είχε πολύ καλη ταστοδουλεία αλλά με λίγο buzzαρισμα σε
κάποια σημεία με το action εκεί που το ήθελα. Χρησιμοποίησα
600ρι και 1000ρι γυαλόχαρτο και λίγο πολύ ψιλό ατσαλόμαλλο.
Για το nut χρησιμοποίησα μια λωρίδα 1000ρι, χρειάζεται περισσότερο
τρίψιμο όμως τα αυλάκια γίνονται πιο λεία και αυτό είναι το ζητούμενο.
Δίπλωσα το γυαλόχαρτο όσες φορές χρειάστηκε ώστε να γίνει λίγο
παχύτερο απο την e. Το δίπλωσα προσέχοντας ώστε η άκρη του να γίνει
καμπυλωτή. Χαλάρωσα και έβγαλα την χορδή, έτριψα, την ξαναπέρασα,
την έσφιξα, έλεγξα την απόσταση της απο το πρώτο τάστο πατώντας στο
τρίτο και σταδιακά έφτασα στο επιθυμητό ύψος. Θέλουμε να είναι όσο
το δυνατόν πιο κοντά στο πρώτο τάστο χωρίς όμως να το ακουμπά.
Διπλώνοντας και πάλι το γυαλόχαρτο ανάλογα με το πάχος των χορδών
προχώρησα και στις υπόλοιπες εγκοπές. Είχα δουλέψει το nut κάποιες
μέρες πρίν, στις φωτό φαίνεται το μολύβι που είχα περάσει στις
εγκοπές στο τέλος.
Το leveling είναι πιο risky διότι δεν είναι αναστρέψιμο, στο nut
και να το παρακάνουμε το κόστος μιας ενδεχόμενης αποτυχίας είναι
πάρα πολύ μικρότερο. Προυποθέτει να ξέρουμε (έστω και στο περίπου)
σε ποιά σημεία της ταστιέρας έχουμε ανισότητες στα τάστα για να
δουλέψουμε περισσότερο σε αυτά. Δεν θέλουμε απο medium jumbo να
μας μείνουν vintage τα τάστα. Πρώτα βγάζουμε τις χορδές, χωρίς
την τάση των χορδών το μπράτσο τείνει να τραβήξει προς τα πίσω.
Πρέπει να ρυθμίσουμε το truss rod ώστε να είναι απόλυτα ίσιο χωρίς
τις χορδές, ελέγχουμε με κάτι ίσιο όπως ένα μεγάλο χάρακα.
Στη συνέχεια μάρκαρα τις κορυφές των τάστων με μαρκαδόρο ώστε να
καταλαβαίνω πόσο έτριψα. Επίσης κάλυψα με ταινία τον neck μαγνητη
για να μην κολλήσουν ρινίσματα ή ίνες απο το ατσαλόμαλλο πάνω του.
Για το τρίψιμο χρησιμοποίησα ένα μικρό ξύλινο δοκάρι αφού έλεγξα
οτι είναι απόλυτα ίσιο. Θέλουμε να είναι αρκετά μακρύ ώστε να
καλύπτει αρκετά τάστα. Τύλιξα 600ρι γυαλόχαρτο στην μια πλευρά
του τραβώντας το σφιχτά ώστε να διπλώσει στις γωνίες χωρίς να
είναι χαλαρό στην πλευρά που θα χρησιμοποιήσω.
Έτριψα κατά αυτό τον τρόπο διότι λόγω radius δεν είχε μεγάλο
πλάτος η επαφή γυαλόχαρτου και τάστων.
Επανέλαβα αυτές τις κινήσεις λίγες φορές βλέποντας τα σημάδια απο
τον μαρκαδόρο ώστε να μην ''φάω'' πολύ απο τα τάστα. Στην άλλη
κιθάρα που είχα συμμαζέψει υπήρχαν τάστα στα οποία η χορδή δεν
τάσταρε αλλά έσβηνε το bend μετά απο κάποιο σημείο. Εκεί είχα
τρίψει το επόμενο τάστο μεμονωμένα στο μέσο του μετά απο το
γενικό leveling.
Στη συνέχεια έκοψα μια σχισμή σε ένα κομμάτι λεπτό χαρτόνι για
να προστατεύσω την ταστιέρα γυαλίζοντας κάθε τάστο κατά μήκος
με το ψιλό ατσαλόμαλλο.
Καθάρισμα και έτοιμος
Πέρασα τις χορδές, κούρδισα, ρύθμισα το relief αφήνοντας το action
εκεί που ήταν πρίν και ναι, τα buzzαρισματάκια εξαφανίστηκαν.
Μηδενικό κόστος καθώς δεν αγόρασα τίποτα, η κιθάρα παίζει άψογα
και γλίτωσα χρήμα για περισσότερο φαϊ και μπύρες... ή για την
επόμενη φτηνή κιθάρα 8)
μια απο αυτές σε επαγγελματία για fret leveling παρακολουθώντας
την διαδικασία, είπα να δοκιμάσω και μόνος μου. Πιστός στο
πνεύμα του DIY χρησιμοποίησα ότι είχα στο σπίτι ως υποκατάστατο
των ''luthier'' εργαλείων. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ ικανοποιητικό
και αρκετά κοντά τολμώ να πώ σε αυτό του μάστορα.
Είναι η δεύτερη κιθάρα στην οποία κάνω αυτές τις δουλίτσες και
επειδή το αποτέλεσμα με ικανοποίησε και πάλι, σκέφτηκα να το
μοιραστώ με άλλους... σφιχτοχέρηδες συναδέλφους
Δεν είναιδύσκολο αλλά χρειάζεται προσοχή και χρόνο, δίνει όμως αρκετούς
πόντους στο playability μιας φτηνής (ή όχι) κιθάρας, προχωρώντας
ένα (ή μάλλον 2) βήματα πέρα απο την τυπική ρύθμιση action - relief-
intonation. Ότι πρέπει αν είναι Κυριακή πρωί και δεν έχουμε κάτι
καλύτερο να κάνουμε...
H κιθάρα προς περιποίηση είναι η νεοαποκτηθείσα Squier CV strat,
η οποία είχε πολύ καλη ταστοδουλεία αλλά με λίγο buzzαρισμα σε
κάποια σημεία με το action εκεί που το ήθελα. Χρησιμοποίησα
600ρι και 1000ρι γυαλόχαρτο και λίγο πολύ ψιλό ατσαλόμαλλο.
Για το nut χρησιμοποίησα μια λωρίδα 1000ρι, χρειάζεται περισσότερο
τρίψιμο όμως τα αυλάκια γίνονται πιο λεία και αυτό είναι το ζητούμενο.
Δίπλωσα το γυαλόχαρτο όσες φορές χρειάστηκε ώστε να γίνει λίγο
παχύτερο απο την e. Το δίπλωσα προσέχοντας ώστε η άκρη του να γίνει
καμπυλωτή. Χαλάρωσα και έβγαλα την χορδή, έτριψα, την ξαναπέρασα,
την έσφιξα, έλεγξα την απόσταση της απο το πρώτο τάστο πατώντας στο
τρίτο και σταδιακά έφτασα στο επιθυμητό ύψος. Θέλουμε να είναι όσο
το δυνατόν πιο κοντά στο πρώτο τάστο χωρίς όμως να το ακουμπά.
Διπλώνοντας και πάλι το γυαλόχαρτο ανάλογα με το πάχος των χορδών
προχώρησα και στις υπόλοιπες εγκοπές. Είχα δουλέψει το nut κάποιες
μέρες πρίν, στις φωτό φαίνεται το μολύβι που είχα περάσει στις
εγκοπές στο τέλος.
Το leveling είναι πιο risky διότι δεν είναι αναστρέψιμο, στο nut
και να το παρακάνουμε το κόστος μιας ενδεχόμενης αποτυχίας είναι
πάρα πολύ μικρότερο. Προυποθέτει να ξέρουμε (έστω και στο περίπου)
σε ποιά σημεία της ταστιέρας έχουμε ανισότητες στα τάστα για να
δουλέψουμε περισσότερο σε αυτά. Δεν θέλουμε απο medium jumbo να
μας μείνουν vintage τα τάστα. Πρώτα βγάζουμε τις χορδές, χωρίς
την τάση των χορδών το μπράτσο τείνει να τραβήξει προς τα πίσω.
Πρέπει να ρυθμίσουμε το truss rod ώστε να είναι απόλυτα ίσιο χωρίς
τις χορδές, ελέγχουμε με κάτι ίσιο όπως ένα μεγάλο χάρακα.
Στη συνέχεια μάρκαρα τις κορυφές των τάστων με μαρκαδόρο ώστε να
καταλαβαίνω πόσο έτριψα. Επίσης κάλυψα με ταινία τον neck μαγνητη
για να μην κολλήσουν ρινίσματα ή ίνες απο το ατσαλόμαλλο πάνω του.
Για το τρίψιμο χρησιμοποίησα ένα μικρό ξύλινο δοκάρι αφού έλεγξα
οτι είναι απόλυτα ίσιο. Θέλουμε να είναι αρκετά μακρύ ώστε να
καλύπτει αρκετά τάστα. Τύλιξα 600ρι γυαλόχαρτο στην μια πλευρά
του τραβώντας το σφιχτά ώστε να διπλώσει στις γωνίες χωρίς να
είναι χαλαρό στην πλευρά που θα χρησιμοποιήσω.
Έτριψα κατά αυτό τον τρόπο διότι λόγω radius δεν είχε μεγάλο
πλάτος η επαφή γυαλόχαρτου και τάστων.
Επανέλαβα αυτές τις κινήσεις λίγες φορές βλέποντας τα σημάδια απο
τον μαρκαδόρο ώστε να μην ''φάω'' πολύ απο τα τάστα. Στην άλλη
κιθάρα που είχα συμμαζέψει υπήρχαν τάστα στα οποία η χορδή δεν
τάσταρε αλλά έσβηνε το bend μετά απο κάποιο σημείο. Εκεί είχα
τρίψει το επόμενο τάστο μεμονωμένα στο μέσο του μετά απο το
γενικό leveling.
Στη συνέχεια έκοψα μια σχισμή σε ένα κομμάτι λεπτό χαρτόνι για
να προστατεύσω την ταστιέρα γυαλίζοντας κάθε τάστο κατά μήκος
με το ψιλό ατσαλόμαλλο.
Καθάρισμα και έτοιμος
Πέρασα τις χορδές, κούρδισα, ρύθμισα το relief αφήνοντας το action
εκεί που ήταν πρίν και ναι, τα buzzαρισματάκια εξαφανίστηκαν.
Μηδενικό κόστος καθώς δεν αγόρασα τίποτα, η κιθάρα παίζει άψογα
και γλίτωσα χρήμα για περισσότερο φαϊ και μπύρες... ή για την
επόμενη φτηνή κιθάρα 8)
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Αυτη η δουλεια ποσο παει εξω?
