- Μηνύματα
- 10,754
- Πόντοι
- 98
Για δύο διαφορετικούς λόγους επισκέφθηκα δύο διαφορετικά μαγαζιά στη Θεσσαλονίκη πρόσφατα. Πόσο διαφορετικές εντυπώσεις αποκόμισα...
Μαυρομουστάκης (Καστριτσίου): Ήθελα να αγοράσω μια Ibanez Prestige. Όταν πάω να αγοράσω κάτι είμαι πάντα πολύ διαβασμένος. Ήξερα για την κιθάρα, είχα τα λεφτά στην τσέπη, απλώς ήθελα να παίξω τη συγκεκριμένη και να δω αν δεν έχει κάποιο πρόβλημα και να διαπραγματευθώ όσο μπορούσα. Η τιμή ήταν αρκετά ψηλή σε σχέση με Thomann αλλά ήλπιζα να την κατεβάσω σε κάποιο επίπεδο στο οποίο δεν θα αισθάνομαι κορόϊδο που ψωνίζω από τη γειτονιά μου.
Είμαι κάποιας ηλικίας και κιθαριστικής ικανότητας. Δεν είμαι κανένας πιτσιρίκος. Μπαίνω, σταματάω μπροστά στην κιθάρα, με ρωτάει ένας υπάλληλος τι θέλω, του λέω ενδιαφέρομαι για μια Ibanez RG Prestige χωρίς να διευκρινίσω για ποια. Φωνάζει τον (κιθαριστικά) υπεύθυνο πωλητή. Του λέω ότι ενδιαφέρομαι για μια Ibanez RG Prestige, θέλοντας να δω αν έχουν κάποια άλλη στο μαγαζί εκτός από αυτή που έβλεπα. Και εκεί αρχίζει το χάος. Μια μπουρδολογία περί μανικιών και μαγνητών, σχετικών και άσχετων με τις RG Prestige, και ημιγνώσεων από το νετ με σκοπό τελικά να πάρω τη μόνη RG Prestige που έχουν. Επειδή τα βαριέμαι αυτά, αρχίζω να τον ρωτάω συγκεκριμένα αν έχουν κάποια άλλα RG Prestige μοντέλα. Τα μισά δεν τα ξέρει, στα άλλα μπερδεύει τους αριθμούς.
Αλλά αυτό που με ενοχλεί είναι ότι, ό,τι λέει, το λέει με το authority που αμφιβάλλω αν έχουν οι καλύτεροι τεχνίτες της Ibanez. Όλα με ένα υφάκι, "Εμένα θα ακούς, εγώ ξέρω". Είπα ευχαριστώ και σηκώθηκα και έφυγα. Αυτή η RG Prestige θα μείνει καιρό στη βιτρίνα.
Ζάχος (απέναντι από το σίνεμά Βακούρα): Σήμερα και μετά από προτάσεις φίλων και noizάδων πήγα στο Ζάχο, πρώτα από όλα για να δω το μαγαζί, επειδή δεν το είχα δει ποτέ.
Όταν μπηκα, το αφεντικό πουλούσε ένα βιολί σε μια μαμά αν καταλαβα καλά για το παιδάκι της. Φιλικότατος, χωρίς να πουλάει μούρη, ούτε να προσπαθεί να πουλήσει κάτι ακριβότερο ή παραπανίσιο.
Μίλησα σε κάποιον άλλο υπάλληλο και του είπα ότι θέλω να μιλήσω με τον τεχνικό. Του εξήγησα τι θέλω (refret) και μου είπε ότι δεν έχουν κάποιο in-house τεχνικό - εκεί παρενέβη το αφεντικό και μου ζήτησε να περιμένω να τελειώσει με την πελάτισσα και θα με εξυπηρετούσε. Μέχρι να τελειώσει, ο πωλητής μου έδειξε τη δικιά του strat και είπαμε δύο πράγματα.
Όντως, όταν το αφεντικό τελείωσε μου είπε ότι παρόλο ότι δεν εργάζεται κάποιος τεχνικός εκεί, μπορούσαν να κρατήσουν τη κιθάρα μου και να τη στείλουν σε έναν τεχνικό, με τον οποίο συνεργάζονται, για το refret που ήθελα. Μάλιστα τηλεφώνησε στον τεχνικό επί τόπου για να του μιλήσω, έγινε η συνεννόηση, γρήγορα και ωραία. Αύριο η κιθάρα πάει για τη δουλειά. Δεν ξέρω καν αν παίρνουν κάποιο ποσοστό.
Εν τω μεταξύ, όσο το αφεντικό ήταν απασχολημένο, γύρισα λίγο το μαγαζί και είδα εξαιρετικές τιμές, παρόμοιες, από όσο θυμάμαι με Thomann.
Τώρα πείτε μου. Σε ποιο μαγαζί θα επιστρέφατε για να αφήσετε τα χρήματά σας και ποιο θα προτείνατε;
Μαυρομουστάκης (Καστριτσίου): Ήθελα να αγοράσω μια Ibanez Prestige. Όταν πάω να αγοράσω κάτι είμαι πάντα πολύ διαβασμένος. Ήξερα για την κιθάρα, είχα τα λεφτά στην τσέπη, απλώς ήθελα να παίξω τη συγκεκριμένη και να δω αν δεν έχει κάποιο πρόβλημα και να διαπραγματευθώ όσο μπορούσα. Η τιμή ήταν αρκετά ψηλή σε σχέση με Thomann αλλά ήλπιζα να την κατεβάσω σε κάποιο επίπεδο στο οποίο δεν θα αισθάνομαι κορόϊδο που ψωνίζω από τη γειτονιά μου.
Είμαι κάποιας ηλικίας και κιθαριστικής ικανότητας. Δεν είμαι κανένας πιτσιρίκος. Μπαίνω, σταματάω μπροστά στην κιθάρα, με ρωτάει ένας υπάλληλος τι θέλω, του λέω ενδιαφέρομαι για μια Ibanez RG Prestige χωρίς να διευκρινίσω για ποια. Φωνάζει τον (κιθαριστικά) υπεύθυνο πωλητή. Του λέω ότι ενδιαφέρομαι για μια Ibanez RG Prestige, θέλοντας να δω αν έχουν κάποια άλλη στο μαγαζί εκτός από αυτή που έβλεπα. Και εκεί αρχίζει το χάος. Μια μπουρδολογία περί μανικιών και μαγνητών, σχετικών και άσχετων με τις RG Prestige, και ημιγνώσεων από το νετ με σκοπό τελικά να πάρω τη μόνη RG Prestige που έχουν. Επειδή τα βαριέμαι αυτά, αρχίζω να τον ρωτάω συγκεκριμένα αν έχουν κάποια άλλα RG Prestige μοντέλα. Τα μισά δεν τα ξέρει, στα άλλα μπερδεύει τους αριθμούς.
Αλλά αυτό που με ενοχλεί είναι ότι, ό,τι λέει, το λέει με το authority που αμφιβάλλω αν έχουν οι καλύτεροι τεχνίτες της Ibanez. Όλα με ένα υφάκι, "Εμένα θα ακούς, εγώ ξέρω". Είπα ευχαριστώ και σηκώθηκα και έφυγα. Αυτή η RG Prestige θα μείνει καιρό στη βιτρίνα.
Ζάχος (απέναντι από το σίνεμά Βακούρα): Σήμερα και μετά από προτάσεις φίλων και noizάδων πήγα στο Ζάχο, πρώτα από όλα για να δω το μαγαζί, επειδή δεν το είχα δει ποτέ.
Όταν μπηκα, το αφεντικό πουλούσε ένα βιολί σε μια μαμά αν καταλαβα καλά για το παιδάκι της. Φιλικότατος, χωρίς να πουλάει μούρη, ούτε να προσπαθεί να πουλήσει κάτι ακριβότερο ή παραπανίσιο.
Μίλησα σε κάποιον άλλο υπάλληλο και του είπα ότι θέλω να μιλήσω με τον τεχνικό. Του εξήγησα τι θέλω (refret) και μου είπε ότι δεν έχουν κάποιο in-house τεχνικό - εκεί παρενέβη το αφεντικό και μου ζήτησε να περιμένω να τελειώσει με την πελάτισσα και θα με εξυπηρετούσε. Μέχρι να τελειώσει, ο πωλητής μου έδειξε τη δικιά του strat και είπαμε δύο πράγματα.
Όντως, όταν το αφεντικό τελείωσε μου είπε ότι παρόλο ότι δεν εργάζεται κάποιος τεχνικός εκεί, μπορούσαν να κρατήσουν τη κιθάρα μου και να τη στείλουν σε έναν τεχνικό, με τον οποίο συνεργάζονται, για το refret που ήθελα. Μάλιστα τηλεφώνησε στον τεχνικό επί τόπου για να του μιλήσω, έγινε η συνεννόηση, γρήγορα και ωραία. Αύριο η κιθάρα πάει για τη δουλειά. Δεν ξέρω καν αν παίρνουν κάποιο ποσοστό.
Εν τω μεταξύ, όσο το αφεντικό ήταν απασχολημένο, γύρισα λίγο το μαγαζί και είδα εξαιρετικές τιμές, παρόμοιες, από όσο θυμάμαι με Thomann.
Τώρα πείτε μου. Σε ποιο μαγαζί θα επιστρέφατε για να αφήσετε τα χρήματά σας και ποιο θα προτείνατε;
