Σωστή η τοποθέτηση από τον Aiolos.
Οι converters είναι ακόμα ένα αλλο σημείο τριβής για "χρυσά" αυτιά.
Σε επίπεδο home studio η άποψη μου είναι οτι εξωτερικοί converters είναι απλά πολυτέλεια καθώς μια καλή κάρτα ήχου ή προενισχυτής μπορεί να έχει αξιοπρεπέστατους μετατροπείς.
Για να μπείς στην διαδικασία Apogee ή Weiss κλπ, πρέπει να ασχοληθείς με τις έννοιες jitter, dither και clock stability που ουσιαστικά οι υλοποιήσεις σε αυτά τα σημεία είναι που ξεχωρίζουν τους κορυφαίους μετατροπείς από τους υπόλοιπους.
Γιατί στην πράξη τι κάνει, ενας μετατροπέας;
Μετατρέπει το αναλογικό σήμα σε ψηφιακό και ανάποδα.
Στη διαδικασία όμως προκύπτει το jitter που είναι οι πολύ μικρές κινήσεις του σήματος σε χρόνο και φάση που δημιουργούν λάθη στην ανάγνωση και έλλειψη συγχρονισμού. Περισσότερο συναντάμε όσο ανεβαίνει το ρυθμός διαμεταγωγής.
Το dither που είναι μια διαδικασία προσθήκης θορύβου στο σήμα για να καλυφθούν ατέλειες που προκύπτουν όταν μετατρέπεται σε λιγότερα bit, π.χ. από 24bit σε 16bit.
Όσοι χρησιμοποιείτε το Cubase SX μπορείτε να δοκιμάσετε τη διαφορά που κάνει ένας αλγόριθμος Apogee UV22.
Υπάρχουν άλλα αντικειμενικά κριτήρια για κάθε μοντέλο όπως πόσες εισόδους έχει, τι format (SPDIF, AES/EBU, Toslink), clock rates: 44.1, 48, 88.2, 96, 176.4, 192kHz κλπ.
Για να καταλήξω, η ιστορία με τους μετατροπείς είναι άλλη μία αναζήτηση για το Χαμένο Δισκοπότηρο.
Ενώ οι νόμοι της φυσικής είναι ξεκάθαροι και κατανοητοί, διάφοροι κατακευαστές και διάφοροι αγοραστές έχουν διάφορες απόψεις για την διαδικασία της μετατροπής.
Το αποτέλεσμα είναι ότι με την ίδια λογική που κάποιος παίζει Fender και κάποιος άλλος
Gibson, αλλά και οι δύο είναι καλές ηλεκτρικές κιθάρες, καταλήγουμε να προτιμούμε κάποια μάρκα γιατί έχει "καλό ήχο".
Και ο ήχος αυτός μεταφράζεται σε ζεστά μεσαία, εύρος στερεοφωνίας, σφιχτά μπάσα και άλλες υποκειμενικές αλλά αφηρημένες έννοιες.
ΑDA.
