Άντε καλά...
Καταρχήν, ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Κώστα, απλά θα πω ότι καταλαβαίνω το κοπλιμέντο, αλλά δε ξέρεις τι λες! ;D Αλλα, πράγματι, χαίρομαι για την αποδοχή.
Δημήτρη: Αν το ξανα άκουσες και σου φάνηκε πιο εύκολο, αυτό είναι... καλό μάλλον! ;D
Pipityri:
έχουμε και λέμε:
Όλο το κομμάτι είναι χτισμένο με τη χρυσή τομή στο μυαλό. Η χρυσή τομή (κατά προσσέγγιση 89/55) βρίσκεται στο κέντρο του κομματιού. Εκεί που (επιτέλους) αλλάζουν οι ήχοι.
Σαν φόρμα αν θες το κομμάτι είναι...
377" - Χρ. Τομ. - 233" - CODA
Το ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση, όμως, είναι ότι ΟΛΟΙ (εκτός των σημείων Χρυσή Τομή και CODA) οι ήχοι δεν είναι άλλοι παρα το ίδιο το κομμάτι γυρισμένο ανάποδα και επιταχυμένο κατά 233/377 (κλάσμα: 0,67732...). Και γυρισμένο... ανάποδα.
Άρα αν έχουμε Α X B CODA τα μέρη του πιάνου, τα μέρη των ηλεκτρονικών είναι Β Χ Α CODA, μόνο που το Β των ηλεκτρονικών ξεκινάει αρκετά μέσα στο κομμάτι, για να βγει χρονικά.
Για αυτό τα πρώτα 3 λεπτά περίπου είναι σολο πιάνο.
Δεν έχω κάπου την παρτιτούρα μαζί μου για να σας την δειξω, αλλά αλήθεια λέω... αυτό έκανα! ;D
Τώρα, φυσικά, αυτή είναι μία στουντιακή εκτέλεση. Έγραψα το πιάνο ζωντανά με μετρονόμο και μετά πήγα σε στούντιο για να γίνουν όλα αυτά που λέω. Αυτός είναι ο λόγος που το πιάνο μένει σταθερό του κερατά στο μέτρο, δε φεύγει καθόλου (σα μηχανάκι παίζω πρακτικά). Αν το έκανα θα έφευγαν μετά και τα ηλεκτρονικά και δε θα γινόταν sync. Ενώ τώρα μια χαρά βγήκε.
Το μεγάλο μπέρδεμα, φυσικά, ήταν το κεντρικό σημείο και το τέλος ολίγον, αλλά τα καταφέραμε κάπως (χωρίς να είμαι απολύτως ευχαριστημένος αυτή τη στιγμή από τους ήχους).
Σας ευχαριστώ!
